Hda-ի խոսքերից
---անգլերենը ինքն այնքան ժամանակներ չունի,որ կարողանա օգնության հասնել
----ժամանկային առումներով,թերևս միայն հայերենը կարողանա մրցել ֆրանսերենի հետ
---ֆրանսերենը-ֆրանսերենով սովորելու համար սկզբնական էտապ է պետք, առիթ եմ ունեցել այդպիսի ուսուցման ,խմբում կային նաև գերմանցի,ամերիկացի,իտալացի, կոլումբիացի,ճապոնացի,թուրք: Երրորդ պարապմունքից հետո ճապոնացիներից մեկը թռավ,ընկերներին խոստովանել էր որ իրա խելքի բանը չի ֆրանսերենը:Իրոք նրանց մոտ շատ դժվար էր ստացվում:Կոլումբացին իրեն զգում էր ինչպես ձուկը ջրում:Իտալացին էլ ոչինչ:Հետո ամերիկացին,նոր գերմանացին:թուրքը աչքի էր ընկնում լավ ատրասանությամբ.օրինակ U տառը նույն հնչողությամբ իրենք էլ ունեն:Այդպիս պայմաններում կասեմ,որ հայերեն չիմանալը կարող է նույնիսկ օգտակար լինել:Բոլորն էլ շատ հանգիստ հետևում էին դասերին,իսկ իմ մոտ միշտ անհանգստություն էր: ժամանակի հետ դրա բացատրությունն էլ պարզեցի:Դասատուն ֆրանսերեն տարբեր ձևերով,բառերով... նույն բանը տասնյակ անգամներ բացատրում էր ու բոլորը ընդունում էին,ես ամեն մի այլ բացատրության դեպքւմ փոձում էի հայերենի այդ տարբերակը գտնել ու կյանքս բարդացնում էի:Տարիներ անց,արդեն ունենալով բավարար իմացություն լեզվի, լրիվ բացատրելի դարձավ մեր պահվածքը:Ըստ իմ ճանաչած,իմացած ու տեղեկացված լեզուների-հայերենը և ֆրանսերենը համարում եմ ամեճոխ ու հարուստ լեզունները, մաքսիմալ համընկումներով ժամանակյին բոլոր ձևերում:Ի տարբերություն որոշ լեզուների,հայերենում միշտ կա ֆրանսերենի մեկին-մեկ համրժեքը:Ֆրանսերենի ամենադժվար պահը առաջանում է,երբ փորձում ես առանձին բառ թարգմանել:Նույն բառը կարող է բազմաթիվ իմաստներ ունենալ:Հայերենր ավելի կոնկրետ է:
իսկ լեզուն կարելի ասել յուրացված է,երբ խոսում ու մտածում ես նույն լեզվով,այ սա է պետք նպատակ ունենալ
Էջանիշներ