Ինչ որ շոուի ժամամակ, մի մարդ բեմ բարձրացավ կպչուն ժապավենով բերանը փակած, ու սկսեց առանց խոսքի շփվել։
Վերջին վիրտուալ հանդիպմանը դեռ մի երկու ժամ կար, կարող էի տանը փնտրել ու միկրոֆոնով ականջակալներս գտնել, բայց ինչ որ մեկը ներսից բզբզում էր, որ անձայն փորձեմ միանալ ու ինձ էդ պահին հետաքրքիր էր, ուզում էի "ժապավենով բերանը փակ" մեկը լինեի մի որոշ ժամանակ ու զգայի էն, ինչ ինքն ա զգում։
Ինձ թվում էր էլի մարդիկ կլինեն ու ես իմ փորձը աննկատ կանեմ, էն էլ մտա միթինգ "սենյակ", մենակ Վիշապն էր։ Ինքը արագ հասկացավ վիճակը, ճիշտ ա իրա կողմից դա թվաց, թե տունը փոքր ա, ու երեխաները նույն սենյակում են քնած, այնինչ երեխաները մի հարկ վերև էին քնած, կինս էր ինձանից քիչ հեռու համակարգչի մոտ աշխատում, էդ պահին դա էր ինձ ստիպում չաղմկել սենյակում ու ձեռքի հետ "փակ բերան" փորձը էդ պահին անելը շատ հարմար էր։
Հետո էլի ակումբցիներ միացան ու "փակ բերանով" մնալը էլ հետաքրիր չէր. գնացի մեքենայի մեջ շարունակելու
Մեջբերել
Էջանիշներ