Մեջբերում Ռուֆուս-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ցիտադելը Իսպանիայից բերված քարտերով խաղ էր, որը հանդիսանում էի Ակումբատնակի ամենասիրված ժամանցային միջոցներից մեկը: Խաղի իմաստը ամենամեծ քաղաք կառուցելն էր, խաղի ընթացքում խաղացողները տարբեր դերեր էին կատարում, որոնք ունեին տարբեր առավելություններ ու թերություններ: Խաղը արդեն քանի տարի ա չեմ խաղացել, մենակ իսպաներեն քարտերից մի քանի բառ եմ հիշում, լադրոն, օբիսպո, կոնդոտիերո, ասեսինո և այլն: Մեկ էլ հիշում եմ, որ ամենալավ քարտերը արկիտեկտոն էր ու մերկադերը:
ասում եմ՝ էսքան մասն էլ վիկի չգնա՞
համ էլ՝ ում համար լավ ժամանց, ում համար՝ սարսափ
աստված ջան, մենակ էդ խաղի էրեսից չէի ուզում գալ