Ջերմուկի երգը չասեմ ով, բայց դաշնակցական ոտանավորներ արտասանողներ էին երգում, ես ցավոք շատ լավ գիտեմ ինչ է կատարվում, քանի որ մոտիկ մարդիկ ունեմ, որոնք քաղաքից փախնելով հուսալով, որ գնում են հանգիստ հեռու տեղ ապրեն, հայտնվել են քարե դարում, ասում են պանիրը ծիրանի հետ են փոխում, պամիդորը շորի, քանիո որ կանխիկ գումար տվող չկա, շուկա թողող չկա, մթերելու տեղ էլ չկա փող ասածը Երևանից դուրս ու բարեկամ չունեցող հայի համար ուտոպիայա դառել – ապրանքափոխանակության դար է սկսվել Հայաստանում, իսկ Երևանի «ընդիմադիր» ազգի համար մտածող տղեքը բեխաբար «Ջերմուկ զուլալ իմ աշխարհ մոծակներիդ մատաղ են երգում»...
Այս ամենը տխուր է, բայց ծիծաղելու բան էլ կա, այն որ ինչ որ մարդկանց թվում է, թե իրենք կարող են այդ վիճակը շտկել, բայց հայերի մենթալիտետը չի թողում ապե - ռազբիրատի ձգտող դուխով տղու նման, որ ամենից ուժեղն է գոռում «արա թողեք ինձ, թողեք տեսեք ինչ եմ անում, թողեք» բայց ով ա իրան բռնում, տենց էլ չես հասկանում կամ ավելի ճիշտ գոռում ա, որովհետև հույս ունի, որ թողող չի լինի։
Կարճ ասած իրանք էլ շատ լավ գիտեն ինչ է կատարվում, դրա համար էլ Հայաստանով մեկ Երևան եկող ճանապարհները հա փակում են, երբ միտինգ է լինում, մենթալիտետի վրա են բարդում, որ ասեն ԱՆՀՆԱՐԱ սրանից լավ վարիանտ չի սսկվեք... ՈՒ որ ոչ մեկ չկարողանա ցույց տալ, որ հնարավոր է ներառյալ ազգ.անվտանգույան ուժերը զբաղված են տնտեսական համակարգի կանտոլով, հենց մեկն ու մեկը մի բան է ստեղծում որ սկսում է աշխատել, գլխին տալիս ձեռից առնում են։
Էջանիշներ