Մի անգամ Մարի ու Ռուբի վհուկները շարադրությունների մրցույթի մրցանակաբաշխության են լինում: Երբ դուրս են գալիս, պարզվում է, որ ինչ-որ գեղեցկության տոն է, քաղաքը հեղեղված է ծաղիկներով ու Տարոն Մարգարյանի անունից վարդեր են նվիրում:
Քանի որ այսօր ես ավելի քան լավ է դիմակավորվել՝ թաքցնելով իմ վհուկի արտաքինը, Մարինորոշեց իր ստացած վարդը արտաքինից հրեշտակ, հոգով՝ սատանա Ռուբիին տալ.
Բայց մենք չենք դավաճանել մեր վհուկական արմատները, ուստի ի՞նչ է վարդը, եթե ոչ ցախավել.
Վարդերով կարելի ա նաև կռիվ-կռիվ խաղալ.
Մարի Վոլտերան փառքով ու պատվով լքում է Երկիր մոլորակը՝ ընկնելով մեր մեծ ճակատամարտում:
Հանկարծ չտխրեք, իրեն կարող եք ամեն պահի Բլրակում գտնել...
Միթե՞ վերջին վհուկն եմ ես, վերջին վհուկն իմ երկրի... Տոնում եմ հաղթանակս.
![]()
Էջանիշներ