վաղուց շատ երկար ու հիմնավոր վիճաբանություն եմ ունեցել այն թեմայով, թե գիրք կարդալը անհրաժե՞շտ է, թե դա մի այլևս հնադարյան ու ժամկետանց զբաղմունք է:
Ես բռնել էի գրքի անհրաժեշտությունը ապացուցողի տեսանկյունը:
Ասեմ, որ ես պարտվեցի, քանի որ օպոնենտս ինձ երկար բարակ ձևերով, բայց ապացուցեց որ իմ կարծիքս սխալ է:
…
մարդը հիմնականում ընտրում է ռացիոնալը:
…
ապագա սերունդի համար կարծում եմ գիրք կարդալու խնդիր ընդանրապես չի լինի: ու գիրքը վերջնականապես իր տեղը կզիճի նոր մեթոդոլոգիաներին ու տեխնոլոգիաներին:
տարածական, ու համարյա թե ռեալիստիկ միջավայր ստեղծող /օրինակ -"այմաքս",/եթե ինչ որ մեկը տեսել է դա ապա ինձ կհասկանա/ տեխնիկական միջոցները նոր աշխարհ են, որոնցում գիրքը արդեն կորցնում է իր տրադիցիոն տեղը: ոչ մեկը չի կարող ասել, թե վաղը ինչ կլինի: ես հավատում եվ /նման կրոնին
…
մի խոսքով կյանքը թելադրում է իրենը, ուզենք թե չուզենք:
…Չնայած, մյուս կողմից էլ բոլոր ծնողներն էլ իրենց էգորիզմի սահմաններում անպատճառ ուզում են, որ իրենց երեխաները սիրեն այն, ինչ իրենք են սիրել, և ատեն այն ինչից իրենք են զզվել, ու դա բերում է հայրերի ու որդիների անվերջանալի վեճերին:
…
երջանիկ են այն ծնող-որդի զույգերը, որտեղ ծնողը հասկանում է, թե ինչ է պետք իր երեխային, այլ ոչ թե այն, թե ինչ է պետք իրեն /մի կողմից/:
Մեջբերել
Էջանիշներ