Մեջբերում Philosopher-ի խոսքերից
Բոլոր ժամանակներում էլ եղել են երևույթները, բայց չեն եղել պրոբլեմները, այսինքն՝ այդ հասարակությունները չեն ընկալել այդ խնդիրները որպես պրոբլեմ: Ծնողական սադիզմ միշտ եղել է, բայց չմոռանանք, որ կա նաև այն կրող օբյեկտ, որի մոտ հաճախ տեղ ունի մազոխիզմը, որը դժվար բացահայտելի է: Իսկ գուցե ծնող-երեխա կապում այս սադո-մազոխիստական շղթան ոմանց համար կոչվում է ազգային ավանդույթ ու ընտանեկան մշակույթ: Այստեղ խնդիրը շատ ավելի լայն է, քան ծնող-զավական անհատական հարաբերությունները:
ո՞նց կարող են չընկալել որպես պրոբլեմ
կարո՞ղ է պրոբլեմ հասկացությունը ընդհանրապես չի եղել այդ բնագավառում....
հիմա էլ որոշակի երեխաների մոտ կա նույն սադո-մազոխիստական հակումները...բայց դա գալիս է, եկել է և կգա ծնողներից... իհարկե ես չեմ խոսում նրանց մասին, ում մոտ այդ հակումները առաջացել են ավելի ուշ, որոշակի պատճաևներով...ամենը հնարավոր է...
ի՞նչ ազգային ավանդույթ կամ ընտանեկամ մշակույթ.. ինչպես կարելի այդ տեսանկյունից նայել