Չէ, էլեկտրոնային գրականությունը շատ լավ բան ա: Նոր հաշվեցի. վերջին 57 վեպերն ու 124 պատմվածքները (իսկ էս ահագին մեծ ծավալ ա) կարդացել եմ հենց էլեկտրոնային ֆորմատով: Հարմար էլ ա: Կարդում ես ոչ թե մոնիտորի, այլ ինչ-որ դյուրակիր սարքի էկրանից: Ուրիշ հարց ա, թե երեխային կարելի ա արդյոք էդքան կարդալ, ու ինչքանով ա նպատակահարմար դա:
Հիմա ավելի ու ավելի մեծ տարածում են ստանում eBook-ները՝ գիրք կարդալու համար հատուկ նախատեսված, մեծ էկրանով դյուրակիր սարքերը: Սրանց լավն էն ա, որ էկրանները լրիվ ուրիշ տեխնոլոգիայով (E-Ink) են սարքված ու ո՛չ աչք են հոգնացնում, ո՛չ էլ արևի տակ խամրում են: Հնարավոր ա, որ փոքր երեխան սիրի էս տեսակ հետաքրքիր խաղալիքը, մանավանդ որ դրանք կարողանում են ցույց տալ ոչ միայ չոր տեքսը, այլև նկարներ, մոտ ապագայում՝ նաև անիմացիաներ, ձայն նվագել և այլն: Անձամբ ինձ համար փոքր ժամանակ հրաշքի նման մի բան կլիներ տենց նվեր ստանալը: Ուղղակի ստեղ մի հարց կա. հայալեզու էլեկտրոնային գրականության պակասը: Բայց դե հուսանք, որ մինչև eBook-ները մասսայական տարածվեն ամեն տեղ, հայ ու հայալեզու գրականությունն էլ կթվայնացվի: Ի վերջո՝ էնքան էլ մեծ ծավալ չի (համեմատաբար):
Էջանիշներ