ճակատագիր

[Rockstar-7]

ինձ թվում է,որ մենքգրեթե միշտ ունենք ընտրելու հնարավորություն և մեր կողմից կատարված ոչ մի քայլ անհետևանք չի մնում ու այդպես էլ կառուցվում է մեր կյանքը ու եթե սխալ ընտրությունները շատ են,կյանքը խորդուբորդ է լինում,բայց ընտրությունները միշտ չէ,որ մեր կամքով ենք անում,հաճախ ինչ-որ բան ուղղակի ստիպված կամ հանգամանքներից ելնելով ենք անում՝տվյալ պահը փրկելու համար.չի կարելի հույսը ճակատագրի,հրաշքի կամ պատահականության վրա դնել.միշտ պետք է գործել,պոկելով մեր ճանապարհին հայտնված մոլախոտերը,բայց չոտնահարել ուրիշների իրավունքները,մեր ուղին մենք ենք ընտրում.
Հ.Գ.ոնց որ թեմայի.ց մի քիչ շեղվեցի

[Կաթիլ]

եթե հնարավոր լիներ միևնույն պահն ապրել առնվազն երկու անգամ, այդ դեպքում համոզված կասեի կամ, որ ճակատագիր կա, կամ էլ, որ մենք ենք կերտում մեր ճակատագիրը… բայց քանի որ մենք զրկված ենք նման ճոխությունից, միանշանակ պնդելը մի քիչ դժվարանում է…
եթե ամեն մարդ ծնվում է ինչ-որ ճանապարհ անցնելու համար, ինչ-որ առաքելություն իրականացնելու համար, դա արդեն իսկ, եթե ոչ մաքրագրված ճակատագիր, գոնե թույլ ուրվագծված մի ուղի է, որի վերջնակետին հասնելու համար կա մի քանի ճանապարհ ու մենք հնարավորություն ունենք ընտրելու ճանապարհը ըստ մեր ցանկության, կամ հնարավորության…հենց դա էլ երևի ճակատագրի կերտման մեջ ունեցած մեր դերն է…

[Ֆոտոն]

եթե հնարավոր լիներ միևնույն պահն ապրել առնվազն երկու անգամ, այդ դեպքում համոզված կասեի կամ, որ ճակատագիր կա, կամ էլ, որ մենք ենք կերտում մեր ճակատագիրը… բայց քանի որ մենք զրկված ենք նման ճոխությունից, միանշանակ պնդելը մի քիչ դժվարանում է…
եթե ամեն մարդ ծնվում է ինչ-որ ճանապարհ անցնելու համար, ինչ-որ առաքելություն իրականացնելու համար, դա արդեն իսկ, եթե ոչ մաքրագրված ճակատագիր, գոնե թույլ ուրվագծված մի ուղի է, որի վերջնակետին հասնելու համար կա մի քանի ճանապարհ ու մենք հնարավորություն ունենք ընտրելու ճանապարհը ըստ մեր ցանկության, կամ հնարավորության…հենց դա էլ երևի ճակատագրի կերտման մեջ ունեցած մեր դերն է…

Նույն պահը, չգիտեմ ինչպես, ես ապրել եմ ու արել եմ ճիշտ նույն ձևով: Կարծում եմ սա ապացույց չէ այն բանի, որ ճակատագիր կա: Կարծում եմ, որ ինչ-որ
«կանխամտածված» բան այնուամենայնիվ կա. ասենք՝ մեր ապրելու համար ընտրված ժամանակը ինչ-որ բաներ արդեն կանխատեսում է: Բայց և այնպես մեզ համարում եմ մեր կյանքի կերտողը:

Մի ավելի հետաքրքիր միտք եկավ
Միգուցե համակարգչային տարբերակի նման է: Կարող ես ընտրել քեզ հարմար ճանապարհ, իսկ եթե չես ընտրում համակարգիչը/կյանքը/ թողնում է default տարբերակի վրա, որն էլ դառնում է ճակատագիր:

[Սելավի]

Պատկերացրեք մի քաղաքից մյուսը պիտի գնանք: Դա մեր նպատակն է որի համար ժամանել ենք Երկիր մոլորակ, այսինքը հստակ դաս ենք վերցրել և իջել ենք երրորդ վիբրացիոն տարածություն:
Այդ քաղաքից մյուսը գնալու համար կա միլիարդից ավել, արդեն պլանավորված հստակ մեր կողմից գծագրված ճանապարհ:
Մենք այդ մեր բոլոր ճանապարհներին, արդեն դրել ենք հստակ պարգևներ և դժվարություններ, ինչպես նաև բազում հարցեր և այդ հարցերի լուծումները:
Սակայն այդ բոլոր ճանապարհներին գտնվող, թե պարգևները, թե դժվարությունները ունեն քիչ տարբերությամբ հիմնականում նույն բանը ուսուցանող մոտիվացիաները:
Այսինքը բոլոր «պատահականությունները» սովորացնում են, թե ինչպես գնանք այն քաղաքը որի համար եկել ենք այստեղ: (Քաղաքը փոխաբերական է
Մենք բոլորս ազատ ենք այդ միլիարդավոր մեր ճանապարհների ընտրության մեջ, քանզի մենք մեզ համար պլանավորել ենք մի դաս, որ հենց այդ միլիարդ ճանապարհներից որով էլ անցնենք միևնույնն է սովորելու ենք հենց այն դասը, որի համար եկել ենք այստեղ: Հնարավոր է չէ՞ որ նույն դասը տարբեր ուսուցիչներ տարբեր օրինակներով են բացատրում, սակայն միտքը, նույն է լինում:
Նույնն էլ կյանք ուսուցիչը՝ նա ունի անհաշվելի մոտիվացիաներ մեր վերցրած դասը սովորեցնելու համար, անկախ նրանից, թե մենք այդ հնարավոր միլիարդ ճանապարհներից որով ենք անցնելու:
Իսկ եթե անգամ մեր մի ճանապարհի կեսից անցնենք «ուրիշ» ճանապարհ, որը դարձիալ մտնում է մեր կանխավ պլանավորած հավանական միլիարդ ճանապարհների շարքում՝ միևնույնն է, մեր դասը այնտեղ է շարունակվելու, միայն գործող անձինք են փոխվելու:
Ես չգիտեմ թե մարդիկ ճակատագիր ասելով կոնկրետ ինչ ինիկատի ունեն, դրա համար էլ դժվարանում եմ ասել այս նկարագրածս մոտիվացիան, ճակատագիր է կոչվում, թե մեկ այլ բան:
http://yogaclassic.ru/post/2074
Այս լինկում շատ հրաշալի կարճ հեքիաթ կա "Маленькая душа и солнце" վեռնագրով, եթե կցանկանաք կարդացեք, այն խորը և գեղեցիկ փիլիսոփայություն է իրենից ներկայացնում: Այդ հեքիաթը շատ բան ձեզ կբացատրի:

[E-la Via]

Սելավի, շնորհակալ եմ գեղեցիկ ու հստակ արտահայտած մտքիդ համար: Ավելի լավ երևի չէր էլ կարելի ասել: Համաձայն եմ, որ մենք բոլորս էլ ունենք մի ճանապարհ, որ պետք է անցնենք: Կապ չունի, թե ինչքան ժամանկում, ինչպես, այս կյանքում թե մյուսում, միևնույն է անցնելու ենք: Մենք պետք է ընտրենք, թե ինչպես անցնենք այդ ճանապարհը, մեր ընտրությունների շնորհիվ ենք ավելի հեռանում կամ մոտիկանում մեր ուղղուց:

[Գևոր]

մտքերը դառնում են խոսքեր,
խոսքերը դառնում են գործուղություններ,
գործողությունները` սովորություններ,
սովորությունները` բնավորություն,
բնավորությունը` ճակատագիր...

[dvgray]

մտքերը դառնում են խոսքեր,
խոսքերը դառնում են գործուղություններ,
գործողությունները` սովորություններ,
սովորությունները` բնավորություն,
բնավորությունը` ճակատագիր...

մտքերի մեծ մասը խոսք չդառած մեռնում է:
խոսքերի մեծ մասը անկապ են, ու ասողը հենց տեղում մոռանում է դրա մասին:
գործողությունների որոշ մասը կատարողի մոտ առաջացնում է հիասթաթություն հենց իր հանդեպ
…
ճակատագիրը ՝ դա կոմպլեկս հասկացություն է: Ճակատագիրը գրվում և կյանքի է կոչվում կոլեկտիվ ջանքերով: կոլեկտիվ, որի օբեկտները տիեզերքն են ու ինչ որ տիեզերական է: կարող է նաև անդրտիրեզերականը, բայց դրա մասին խոսալը նույնն է , ինչ ընդանրապես չխոսալը

[Ֆոտոն]

Սելավի, շնորհակալ եմ գեղեցիկ ու հստակ արտահայտած մտքիդ համար: Ավելի լավ երևի չէր էլ կարելի ասել: Համաձայն եմ, որ մենք բոլորս էլ ունենք մի ճանապարհ, որ պետք է անցնենք: Կապ չունի, թե ինչքան ժամանկում, ինչպես, այս կյանքում թե մյուսում, միևնույն է անցնելու ենք: Մենք պետք է ընտրենք, թե ինչպես անցնենք այդ ճանապարհը, մեր ընտրությունների շնորհիվ ենք ավելի հեռանում կամ մոտիկանում մեր ուղղուց:

Փաստորեն ասացիր, որ մենք ապրում ենք մի քանի կյանք… ես հենց այդպես էլ կարծում եմ:

[dvgray]

Փաստորեն ասացիր, որ մենք ապրում ենք մի քանի կյանք… ես հենց այդպես էլ կարծում եմ:

սա զուտ փիլիսոփայություն է: իմիջյլոց փիլիսոփայական ուղղություն էլ կա, որը համարում է որ մենք սկի չկանք էլ, այսիքն սկի մի կյանք էլ չենք ապրում

[Գևոր]

որ փիլիսոփայության մասին ա խոսքը?

[dvgray]

որ փիլիսոփայության մասին ա խոսքը?

Էպիկուրի մոտ կա այդպսի տեսություն, ըստ որի էլ նա համարում է որ այդ կյանքը դա տիեզերական խաբկանք է… մոտավորապես սենց

[Գևոր]

հետո կորոնեմ Էպիկուրին.
մի ուրիշ տեղ կարդացել եմ, որ իբր թե էս կյանքը նման է համակարգչային "սետեվոյ" խաղի, իր պարամետրերով հոգին մտնում ա էս խաղի մեջ ու դուրս ա գալիս, ու սենց շատ աշխարներ/խաղեր կան,
եթե մի միսիան չի անցնում, նորից ա վերադառնում մինչև հասնի նպատակին,
մի խոսքով ամեն մեկս մի բա կարանք հորինենք,
ավելի լավ ա ներկայով ապրենք...վաղը կարող ա չգա...

[armena]

Ճակատագիր ասվածը հորինել են մարդիկ, որ իրենց մխիթարեն ու ամեն ինչ գցեն նրա վրա:
Մարդու ուղեղի պարունակությունից է ամեն ինչ կախված ու բնավորությունից:
Ճակատագիր չկա, կա միայն մի ուղի, որ անկախ ամեն ինչից դու ծնվել ես, որ ապրես այդ տված, այսպես կոչված՝ քո ճամփով: Ու մի բան էլ կա՝ լինող բանը լինում է:

գիտես,քո գրածը ինձ մի բան հիշեցրեց:Օրինակ եթե մի հոգու պատճառով շատ մարդիկ մահանում են(ասենք որևէ վթար),իսկ դա ի՞նչ կարող ես կոչել:Դա՞ էլ մարդն իր հիմար խելքով մահացավ:Ես սրա մասին շատ եմ մտածել:Եթե չկա ճակատագիր,ի՞նչ են այդքան դժբախտ պատահարներ լինում ու հազարաոր մարդիկ են զոհվում:Ո՞րն է ըստ քեզ դրա տրամաբանությունը(կամ էլ բացատրությունը):

Միգուցե համակարգչային տարբերակի նման է: Կարող ես ընտրել քեզ հարմար ճանապարհ, իսկ եթե չես ընտրում համակարգիչը/կյանքը/ թողնում է default տարբերակի վրա, որն էլ դառնում է ճակատագիր:

ճանապարները հասկացա,իսկ default -ը՞: Դա մա՞հն է,կործանումը:Մանրամասնիր:

[armena]

ինչքանով ես հասկացա մեծամասնությունը հավատում է,որ ամեն ինչ մեր ձեռքերում է:
Բայց եկենք ուշադրություն դարձնենք մի բանի վրա:Կյանքում շատ-շատ բաներ են լինում,որ մեղմ ասած "մեր մատը խառը չի":Ինչպե՞ս կբացատրեք այդ րևույթը;Կյանքում շատ բաներ կան,որ նույնիսկ երկինք էլ բարձրանանք էլ չի կատարվի:

[armena]

Ես չգիտեմ թե մարդիկ ճակատագիր ասելով կոնկրետ ինչ ինիկատի ունեն, դրա համար էլ դժվարանում եմ ասել այս նկարագրածս մոտիվացիան, ճակատագիր է կոչվում, թե մեկ այլ բան:
է իրենից ներկայացնում: Այդ հեքիաթը շատ բան ձեզ կբացատրի:

ճակատագիր ասելով ի նկատի ունեն,որ կան բաներ,որոնք չենք կարող փոխել:Կարելի է ասել կյանքում երևույթներ,որոնց մենք դատապարտված ենք(լինի դա լավ կամ վատ իմաստով):