Ես էլ դիտեղի Տետրոն ու ես էլ շատ տպավորվեցի. ինքս էլ չհասկացա,թե ինչից. վերջի հիչքոքային դրվագները ներվայնացրին` սրահը կրակի տալ, սասպենս... բայց շատ տպավորիչ էր, էդ օրը երեկոյան ինձ հանկարծ բռնեցրի, որ աչքիս առաջ դեռ տետրոյի նյարդային խոշոր պլանն էր, անընդհատ եփվում էր մեջս:
"Մյուս ափը" արժանի էր մրցանակի, քո ասածը չեմ դիտել, բայց վրացական ֆիլմը թերագնահատում ես
Ամենաշատը տպավորվել եմ Ռոբ Նիլսոնի "Փրեսք կղզին" ֆիլմից. հին էր, բայց շատ արդիական, շատ նեղ-ինդիվիդուալ ու համամարդկային, շատ հոգեբանական ու հասկանալի, մարդկային ներքին շատ նուրբ կոնֆլիկտներ էր շոշափել ու բացահայտել: Շատ լավն էր:
Աբսուրդստանը փառատոնի ամենապոզիտիվ ֆիլմն էր!!! Կուստուրիցայի սցենարիստն էր աշխատել էդ ֆիլմի վրա, ռեժիսորն էլ դեմք գերմանացի տղա էր: Շատ ուրախ ու փախա~ծ կինո էր, վերջն էլ լավն էր, մի տեսակ սիրուն-իմաստալից վերջաբան էր էդ բոլոր ցնդաբանություններին. նկարահանվել է ադրբեջանական գյուղում ու հանդիպել ադրբեջանցիների դժգոհությանը` թե ինչու եք մեր ազգին էսքան բութ ու կեղտոտ-գջլոտ ներկայացնում: Իրականում դիտելիս հեչ էլ չէի մտածում, թե դա Ադրբեջանն էր, դա հեքիաթային միջավայր էր` հեքիաթային հերոսներով, լրիվ մտացածին, գունեղ, հումորային:
Մեջբերել
Էջանիշներ