այո
ոչ
Բացառիկ ճիշտ է արտահայտվել - ու ոնց պտտվում ես, դրանից այն կողմ չես կարողանում անցնել:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Լավ կարճենք թեման
Գիտեք ինչն է մեր պռոբլեմը՞
Դեմոկրատիայի ֆետիշացումը, աբսոլյուտացումը:
Իմ բերած բոլոր օրինակներում դեմոկրատիան չի վերին արժեքը
Ճապոնիայում դա Իմպերատորն է, որը պետականության սիմվոլն է, ու ոչ մի ճապոնացի չի թույլատրի իրեն վիրավորել այդ սիմվոլը ինչքան էլ խոսքի ազատություն սիրի
Նույնը Բրիտանիայում որտեղ կարծեմ թագավորական ինստիտուտը վիրավորելու համար պատիժ է հասնում
ԱՄՆ-ը մի քիչ ուրիշ է, այնտեղ Սահմանադրությունն է վերին արժեք, իսկ նախագահները անցողիկ են և ռեալ իշխանության կրող չեն:
Եվ բազում այլ օրինակներ: Որպեսզի դեմոկրատիան աշխատի պետք է մի ավելի բարձր Իդեալ որին չի կարելի ոտնատակ տալ: Վստահ եմ որ իսլամական երկրներում էլ է հնարավոր դեմոկրատիա եթե իսլամն է վերին արժեք:
Իսկ Հայաստանի նման աննորմալ վիճակի հասցրած երկրներում հնարավոր չի ձեր պատկերացրած դեմոկրատիան որովհետև չի ձևավորվել վերին իդեալը որի շրջանակներում էլ կկատարվի արդար մրցույթ:
Թագավորական ընտանիք չունենք որին հարգենք
Սահմանադրություն նորմալ չունենք
Կրոն չենք հարգում
Ազգայինն էլ դարձրել ենք ծաղրի առարկա ու ամեն անցող դարձող իր պարտքն է համարում ծաղրել հայկականությունը....
Այսպիսի միջավայրում չկա ու չի կարող լինել դեմոկրատիա որպես գործիք, այլ կլինի ընդամեն դեմոկրատիայի անառողջ պաշտամունք ու ֆետիշացում ինչպես նկատվում է շատերի մոտ այս ֆորումում, իսկ անառողջ պաշտամունքին էլ կհակադրվի նույնքան անառողջ հակակրանքը ու զզվանքը:
Իսկ էդ բոլորի արանքում կամաց կամաց իր ճանապարհը կհարթի գողականությունը: Եսիմ միգուցե մի օր գողականությունը դարձնենք իդեալ նոր այդ շրջանակներում կձևավորվի դեմոկրատիա:
Վերջին խմբագրող՝ Marduk: 13.07.2009, 22:42:
Պայքար, պայքար մինչև ՀԱՂԹԱՆԱԿ:
Mephistopheles (14.07.2009)
Դեմոկրատիան ոչ թե իդեալի, այլ շահի վրա է հիմնված- ամեն մի անհատի սեփական արժանապատվության, երբ ամեն մարդ մյուսներին ևս դիտում է որպես գիտակից, արժանավոր մրցակից: Այ այդ դեպքում է դեմոկրատիան սկսում աշխատել: Դեմոկրատիան դա անընդհատ մրցակցություն է, փողի, մտքի, սկզբունքի, կամքի և այլ մղումների: Այն ծառից կախված խնձոր չէ, որ քաղես ուտես, կամ գլխիդ ընկնի- ֆայմես վերցնես ուտես:
Մեֆի ասածների մեջ խորացիր: Շատ խորը դիտարկումներ են:
արդեն այս թեման լցվել է թեմայից դուրս գրառումներով
քանի անգամ ասենք, որ դուք խոսում եք կառավարման ձևից... դեմոկրատիան ռեժիմ ա, ռեժիմ
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
կառավարման ձևն էլ, ռեժիմն էլ մտնում են պետության ձևի մեջ, մյուս տարրը պետության կառուցվածքն է
Ըստ կառավարման ձևի՝ պետությունները լինում են հանրապետություններ, միապետություններ:
Պետաիրավական ռեժիմի էլ 2 հիմնական ձև կա. հետադիմական և դեմոկրատական
կարող եմ նաև սահմանել.
Կառավարման ձևը դրսևորում է բարձրագույն պետական իշխանության ձևավորման կարգը, կազմակերպման սկզբունքները, գործունեության միջոցները:
Իսկ ռեժիմը բնութագրվում է որպես բարձրագույն պետական իշխանության իրականացման և միջոցների ամբողջությունը:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
REAL_ist (14.07.2009)
Այլ կերպ ասած ռեժիմը պետության քաղաքականության իրականացման մեթոդներնա արտացոլում, բնութագրումա քաղաքական ազատության, փաստացի անձանց իրավունքների և ազատությունների պաշտպանվածության մակարդակը:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Ambrosine (14.07.2009)
Իմ կարծիքով բոլորս էլ հասկանում ենք, որ հարցը ոչ թե ֆորմալ սահմանումներն են, այլ էությունը. Ցանկացած իշխանություն ընդունված է ռեժիմ անվանել, երբ այն ինքնագլուխ է և չի ենթարկվում ներքին և արտաքին թույլ ճնշումներին. Բուշի օրոք Բուշի ռեժիմ էր, Հայաստանում էլ հիմա հիմա ՍՍ- ի ռեժիմ է. Մի դեպքում դեմոկրատական երկրի մասին է խոսքը, մյուսի դեպքում- բռնապետության. Բուշի ռեժիմը չէր ենթարկվում թե դրսին թե ներսին, ՍՍ-ի ռեժիմը չի ենթարկվում միայն ներսին.
Կարծում եմ, որ մենք այս հարցերը չենք քննարկում այլ դեմոկրատիայի էությունը, դրսևորումները, պայմանները.
Բիձա ջան, նոր նկատեցի, որ գրառմանդ մեջ վրիպակներ կան
նախ՝ դու կարծում ես, որ բոլորս էլ հասկանում ենք, որ հարցը դեմոկրատիայի էությունն է, բայց ախր իրենք չեն քննարկում դեմոկրատիա... այստեղ քննարկվել է ցանկացած հարց, բացի դեմոկրատիայից
ապա, նշում ես, որ ցանկացած իշխանություն ընդունված է ռեժիմ անվանել, երբ այն ինքնագլուխ է... այստեղ քո թույլտվությամբ, մի քիչ ծավալվեմ
ճիշտ ես, իշխանությունը անվանում են ռեժիմ/վարչակարգ, բայց պարտադիր չէ, որ այն լինի ինքնագլուխ: Որ այս հարցը վերջնական փակենք, հիմնավորեմ ասածս.
Պետությունը մի շարք ձևերով է բնութագրվում: Նախ՝ պետությունը բնութագրվում է որպես քաղաքացիների ընկերակցություն. այս իմաստով պետությունը հասկացվում է որպես <<երկիր>>, <<ժողովուրդ>>, <<պետականորեն կազմակերպված հասարակություն>>:
Երկրորդ՝ պետությունը որպես ներհասարակական կապերի ու ձևերի որոշակի ամբողջություն. այս ասպեկտով այն հասկացվում է <<վարչակազմ>>, <<կառավարություն>>:
Երրորդ՝ պետությունը նեղ իմաստով հասկացվում է որպես հրապարակային իշխանության ինստիտուտների, նորմերի համակարգ, որը վերաբերում է ոչ թե ամbողջ հասարակությանը, այլ միայն նրա մի ինստիտուտին. այս իմաստով պետությունը հասարակության կառավարման հատուկ ապարատ է՝ <<պետական մեքենա>>:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Աստղ յան, ներող եղիր, մասնագետ չեմ և որ ծանոթ չեմ քո ներկայացրած սահմանումներին. Բայց իմ պատկերացրածով կան խորքային բնութագրականներ. Օրիանկ Վեբերը պետությունն ընկալում է որպես որոշակի տարածքի վրա իշխանություն իրացնող բռնի ապարատ. Բազմաթիվ այլ ծայրահեղ բնութագրականներ էլ կան. Իմ ընկալմամբ, պետությունը դա մարդկանցով բնակեցված բջջային տիպի մի տարածական միավոր է որ կա միջուկ-իշխանության ձևով և ը պերիֆերիա- մնացած բնակչության ձևով. Միայն այս սկազբնական բազիսային ելակետից հետո է իմաստ ստանում մնացած երկրորդային պարամետրերի քննարկումը. Դրանց շարքում նաև իրենքների հարցը, կամ դեմկրատիայի առկայության և պայմանների խնդիրը.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ