Մեր այժեմյան մտածելակերպով հասկացած սերը՝ դա ներվային կախվածություն է ուրիշ մարդուց, որը բնութագրվում է սեփականության խանդի զգացումով:
Սա կենսաքիմիական պրոցես է:
Իսկ այնտեղ որտեղ կա սեր, դատապարտելուն և մեղադրելուն տեղ չկա:
Սերը դա նա է, որ բոլորը մտածում են միայն «ուրիշների» մասին, իսկ «ուրիշները» զգում են և անում են այն, ինչը անում են բոլորը:
Սերը լույս է և ուժ, դա քեզ տալիս են հենց այնպես, որպես պարգև և դու էլ պիտի սովորես այն ուրիշներին պարգևես:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Պատ. Սե՞ր, թե՞ կենսաքիմիական պրոցեսների շղթա՝«կիրք» արդյունքով
լուրջ՞: Իսկ ինչի՞Հայ-ի խոսքերից
«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»
Սրան էի սպասում:դու էլ ես կարծում,որ..]«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»
Ամենևին, նյութականացնելու մասին չէ խոսքը: Պարզապես երբ խոսքը գնում է սույն սրբազան զգացումի մասին` անմիջապես ինքնամոռաց ու մազոխիզմով գոտեպնդված ինքներս մեր ԵՍ-ը տեղափոխում ենք այլ հարթություն, և եթե ոչ լալկան բանաստեղծների պես հոգեպարար կռապաշտությամբ, գոնե "մարդավարի" լուրջ կամ երազկոտ, կամ էլ որ ավելի զավեշտական է ` իմաստասերի տեսք ենք ընդունում:Երևի ուզում էիր շոշափելի լիներ ՍԵՐԸ - "իր որակի մեջ"
...մի փոքրիկ ուղղորդում չեզոք դիրքից` ով էր Կամա աստվածը? /և ոչ միայն/Հետևությունն ընդ ձեզ...
Գոռ Ջան - Հայ (01.07.2009)
Իհարկելուրջ՞: Իսկ ինչի՞Հենց այդպես էլ մտածում եմ
Ջան մարդ ջան, ջան հոգի ջան, ջան սիրտ ջան, ջան ժպիտ ջան
էդ դեպքում թույլ տուր չհասկանամ ինչի մասին էր խոսքը գնում: Սկզբում գոյություն չուներ հետո դարձավ սրբազան:Ամենևին, նյութականացնելու մասին չէ խոսքը: Պարզապես երբ խոսքը գնում է սույն սրբազան զգացումի մասին` անմիջապես ինքնամոռաց ու մազոխիզմով գոտեպնդված ինքներս մեր ԵՍ-ը տեղափոխում ենք այլ հարթություն, և եթե ոչ լալկան բանաստեղծների պես հոգեպարար կռապաշտությամբ, գոնե "մարդավարի" լուրջ կամ երազկոտ, կամ էլ որ ավելի զավեշտական է ` իմաստասերի տեսք ենք ընդունում:
...մի փոքրիկ ուղղորդում չեզոք դիրքից` ով էր Կամա աստվածը? /և ոչ միայն/
Իմ համար էական չի թե ինչպես է սերը աշխատում, կարծում եմ պետք էլ չի ընտրություն կատարել կենսաքիմիական պրոցեսների ու սիրո մեջ: Համեմատություն անեմ, որ լավ հասկանամ ինչ եմ գրում - ինձ դուր է գալիս լույսը, այն ընկալելու համար ինձ աչքեր են անհրաժեշտ: Լույսը թող լինի սերը, աչքերս էլ կենսաքիմիական պրոցեսները... իսկ ավելի ընդհանուր բոլորս նկարագրում ենք մեր «գլխին եկածը» ու փորձում ճշմարտության տեղ անցկացնել մեր «հանճարեղ» դիտարկումները:
Interdenominational (01.07.2009), Չամիչ (04.07.2009)
Մոդերատորական։ Գրառումը ջնջվում է անլուրջ բնույթի և թեման շրջանցելու պատճառով։ Խնդրում եմ մնալ թեմայի սահմաններում։
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 10.07.2009, 11:13:
Գիտեք, երբ կարդացի թեմայի վերնագիրը, սկսեցի մտածել դրա վերաբերյալ: Եվ իմ կար-ծիքով սերը եվ նա է, եվ նա: Կարող ենք շատ խոսել,շատ տեսակետներ ասել, բայց իմ կարծիքո սիրո մասին ամենալավ պատկերացում է տալիս Նոր Կտակարանի այս խոս-քերը.
Սերը համբերղ է, քաղցրաբարո է. սերը չի նախանձում, չի ամբարտավանում, չի գոռոզանում,իրենը չի փնտրում, բարկությամբ չի գրգռվում, չար բան չի խորհում, ամեն բանի դիմանում է, ամեն բանի հավատում է: Սերը երբեք չի անհետանում: Կա հավատ հույս, սեր, բայց սրանցից մեծագույնը ՍԵՐն է:
aragats (17.03.2011), RADIOmanyachka (16.03.2011), Safaryan (16.03.2011)
Կոնկրետ սերը հակառակ սեռի նկատմամբ, երկու բան է իր մեջ ներառում` հարգանք և կիրք:
Ըհը, մի ստադիա անցանք հիմա անցնենք բացատրելու, թե ինչ ա հարգանքը և ինչ ա կիրքը:
Կիրքը քիմիական, կենսաբանական երևույթ ա, բնազդներով կառավարվող: Իսկ հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում: Հետևաբար սերը իր մեջ նեռարում է և կենսաբանական, քիմիական և հոգեբանական երևույթներ: Եթե դրանցից մեկը չկա, ասենք հոգեբանականը, սերը վերածվում է բնազդային կրքի, իսկ երբ չկա կենսաբանական, քիմիականը, սերը վերածվում է զուտ հարգանքի:
*e}|{uka* (10.07.2009), Cassiopeia (10.07.2009), Surveyr (15.07.2009), Venus (15.07.2009)
Արիացի: Ահա թե ի՜նչԸստ Ձեր տեսության՝ «ուրախության հորմոնների» հետզհետե սակավացումը անխուսափելիորեն հանգեցնում է ՀԱՐԳԱՆՔԻ՞: Ինչ է ստացվում....տարօրինակ է. ես ինչ-որ չեմ նկատել, զգացել, օրինակ, ինչ-որ տեղ, «նախկին սիրուս» հադիպելիս խորը ակնածանքի վառ դրսևորումների անզսպելի փափագ ունենամ
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե
Թույլ տվեք չհամաձայնվել Ձեր առաջադրած վարկածի հետ: Ներկայացված ընդամենը երկու «ստադիաները» բոլորովին հերքման, կամ լրացումների կարիք ունեն.
- կիրք
- հարգանք
- նվիրվածություն
- համակերպվածություն
- դաստիարակություն
…և այլն, այնքան շատ են գործոնները /այստեղ՝ «ստադիաները»/
Շնորհակալություն:
Արի մի քիչ էլ մանրանանք, մի քիչ էլ բացենք, նույն քո ասաց բնազդն ու հոգեբանությունը քիմիական պրոցեսբեր չեն՞ …ինչու առանձնացնել՞Կոնկրետ սերը հակառակ սեռի նկատմամբ, երկու բան է իր մեջ ներառում` հարգանք և կիրք:
Ըհը, մի ստադիա անցանք հիմա անցնենք բացատրելու, թե ինչ ա հարգանքը և ինչ ա կիրքը:
Կիրքը քիմիական, կենսաբանական երևույթ ա, բնազդներով կառավարվող: Իսկ հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում: Հետևաբար սերը իր մեջ նեռարում է և կենսաբանական, քիմիական և հոգեբանական երևույթներ: Եթե դրանցից մեկը չկա, ասենք հոգեբանականը, սերը վերածվում է բնազդային կրքի, իսկ երբ չկա կենսաբանական, քիմիականը, սերը վերածվում է զուտ հարգանքի:
նշեցիր «հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում», գիտակցությունը ինքը արդեն կենսաքիմիական պրոցեսների շղթա է
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 14.07.2009, 15:08:
Ջան մարդ ջան, ջան հոգի ջան, ջան սիրտ ջան, ջան ժպիտ ջան
Բանը նրանում է, որ նվիրվածություն, համակերպվածություն, դաստիարակություն և այլն-ը դրանք ուղղակի հարգանքի նշան են: Ես չեմ ասում, թե այլ զգացմունքներ չկան, ես ասում եմ, որ դրանք կրքի կամ հարգանքի հետևանք են ուղղակի:Արիացի: Ահա թե ի՜նչ
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե
Թույլ տվեք չհամաձայնվել Ձեր առաջադրած վարկածի հետ: Ներկայացված ընդամենը երկու «ստադիաները» բոլորովին հերքման, կամ լրացումների կարիք ունեն.
- կիրք
- հարգանք
- նվիրվածություն
- համակերպվածություն
- դաստիարակություն
…և այլն, այնքան շատ են գործոնները /այստեղ՝ «ստադիաները»/
Շնորհակալություն:
Երանի թե լիներ իրականում այն սերը, որը ցույց է տրվում կինոներում
Գոռ Ջան - Հայ (28.08.2009)
Արիացի: Ահա թե ի՜նչ
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե
Կարծում եմ տվյալ օրինակով Արիացու մեկնաբանությունը հերքելը կամ լրացում պահանջելը այնքան էլ տրամաբանական չէ, քանի որ օրինակում նշվում է ՆԱԽԿԻՆ սիրո մասին, իսկ եթե այն նախկին է, ապա հարգանքի և/կամ/ կրքի բացակայությունը ոչ մի կերպ չի հակասում Արիացու տեսակետին:
Իսկ ահա նվիրվածության հետ կապված, լիովին համաձայն եմ
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 15.07.2009, 11:48:
Երկիրը կլորա, ինքն էլ փոքր
Սիրահարվածության կենսաքիմիական տեղաշարժերը հսկման ենթակա չեն: Սիրահարվածների օրգանիզմում ավելցուկով արտադրվում է դոֆամին, որն առաջացնում է էյֆորիա (երանավետ հոգեվիճակ), կենսաէներգիայի հարուստ պաշար, ոգևորություն և խենթություններ անելու ցանկություն: Ադրենալինի և նորադրենալինի ավելցուկն առաջացնում է անքնություն, անհանգստություն, տագնապ, սրտխփոց և վերջույթների դող: Սերոտոնինի շատացումը հանգեցնում է չափից ավելի հաղորդասիրության, զրուցասիրության. առաջանում է, այսպես կոչված, «սեր հանդեպ աշխահարհի», որը կերպարանափոխվում և հագենում է վառ գույներով: Էնդորֆինների և էնդոզիպինների բարձր մակարդակը սիրահարվածության ժամանակ առաջացնում է հանգստության և ապահովության զգացում ցանկալի և համակրելի մարդու կողքին: Կենսաքիմիական այս փոփոխությունները, սովորաբար, 2-6 ամսից անցնում են:
Սա գիտական վերլուծություն, իսկ իմ կարծիքով ՍԵՐ-ը դա Աստվածատուր զգացմունք է:
Մի ապրիր նրա հետ, ում հետ կարող ես ապրել, այլ ապրիր նրա հետ` առանց ում չես կարող ապրել
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ