Օգոստոսի 30: Հրաչը 15 տարեկան պատանի էր: Անհոգ, ուրախ…: Հրաչը ուզում էր համալսարան ընդունվեր, ու արդեն պայմանավորվել էիին, թե ում մոտ պետք է պարապի այս տարին, Հայոց լեզվի դասատուն, Հրաչի դպրոցի փոխտնօրենի ամուսինն էր, փոխտնօրենը վաղուց էր «պատվիրել» իր ամուսնու աշակերտին: Հրաչին պետք էր նաև անգլերեն պարապել, իսկ դեռ ուսուցիչ չէին գտել: Երեկոյան Հրաչի հայրը կանչեց նրան ու հարցրեց, թե անգլերենը ում մոտ կպարապե՞ս: Հրաչը թևթսոլիկ երեխա լինելով, առանց մտածելու սկսեց «փչել».
- Մեր դպրոցի անգլերենի դասատուն շատ լավնա, բոլոր իր աշակերտներն էլ բարձր են ստացել…:
Հայրը մտածելով, որ իր երեխան մեծացելա և հասկանումա հարցի լրջությունը, հավատաց նրան: Նույն օրն էլ ընկ. Բեկլարյանի հետ պայմանավորվեցին:
Հ.Գ. Հրաչը ընկ, Բեկլարյանին շատ-շատ էր սիրում, ու առանց մտածելու որոշում էր կայացրել որ պետք է անգլերեն պարապի նրա մոտ, բայց ընկ. Բեկլարյանը մեր մեջ ասած իր գործի վարպետը չէր:
Պարապունքները սկսելուց 1 շաբաթ հետո:
Փոխտնօրենի ամուսինը, Հրաչի դուրը չէր եկել, քանի որ նա գոգռացել էր Հրաչի վրա, Հրաչն էլ գնաց ու հայրիկին ասեց, որ ընկ. Պետրոսյանը լավ չի պարապում, Հայրը նորից հավատալով իր միակ որդուն, ուրիշ հայերենի մասնագետ գտավ:
Հրաչին դուր էր գալիս անգլերենի գնալը, այնպես որ միջև հունվար ամիսը ոչ մի պրոբլեմ չեղավ անգլերենի հետ, բայց չշտապենք:
Մի ամիս էլ չեր անցել ինչ Հրաչը նոր դասատուի մոտ էր գնում:
«Վարդեր բերեմ պարտեզից, պաղ ջուր բերեմ աղբյուրից.....»
- Ալյո
- Բարև Հրաչ, Վազգեննա, արա բա իմացել ես Պողոսյանը մեռելա:
Հ.Գ. Պողոսյանը Հրաչի հին հայերենի դասատուն էր:
- Ասա Հորս արև
- Հա Հորս արև:
Հ.Գ. տեղ հասանք, չգիտեմ Հրաչի բախտն էր, որ շուտ դուրս եկավ, թե թևթամտությունը, բայց կյանքի կշեռքը այս դեպքում հաստատ Հրաչի կողմն էր:
Եթե հետաքրքիրա ստացվում՝ շարունակելի...
Էջանիշներ