Դե... հանկարծ չվիրավորվեիր, էլի
Այո
Ոչ
Դե... հանկարծ չվիրավորվեիր, էլի
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Lion (25.06.2009)
Mephistopheles, կապը զուտ պրագմատիկ առումով է: Էն մասով, որ երթադրում եմ որ բոլորս էլ ավելի շատ տեղյակ ենք մեր պատմությունից ու պատմաբաններից, քան ուրիշների: Սրանից ելնելով ավելի հեշտ է խոսալ նրանից, ինչ որ քչից շատից գիտենք:
Մյուս կողմից էլ հայես ոնց որ թե դարեր շարունակ մենակ եկեղեցի ենք կառուցել ու գրքեր/մագաղաթներ գրել: եթե մենք դուրս է գալիս որ ունենք ընդամենը 3 պատմաբան /ենթադրաբար մնացածին համարում ենք շառլատաններ չէ՞ / ուրեմն պատկերացրու թե մյուս ժողովուրդների մոտ ինչքան խայտառակ վիճակ է:
…
նայի, նույն երկրորդ համաշխարհայինը: տարբեր ժողովուրդների համար այն լրևիվ ուրիշ դեպքերի հաջորդականություն է, ու լրիվ ուրիշ անալիզ ու սինթեզ: հիմա ոնց՞ հասկանանք, կարող՞ է պատմությունը արվեստ է, վրեքներս խաբար չկա
Չհասցրի կարդալ թեմայի բոլոր գրառումները, բայց թույլ տվեք կարծիքս հայտնել:
Ըստ իս պատմությունը գիտություն չէ: Պատմությունը պատմություն է: Գիտություն է պատմական փաստերի հայտնաբերումն ու ճշգրտումը: Բացի այդ, գիտութոյւն է նաեւ պատմության աղավաղումը, որը իմ կարծիքով ներկայումս ավելի պահանջարկ ունեցող գիտություն է:
Հետո ո՞նց կարող է մի բանը գիտություն լինի, եթե ամեն երկրում այն տարբեր ձեւերով է ներկայացվում՝ կախված նրանից, թե ում քեֆը ոնց կտա, ու բոլորը համարում են, որ իրենց ներկայացրած ձեւն է ճիշտը: Գիտությո՞ւն կլիներ արդյոք մաթեմատիկան, եթե Հայաստանի մաթեմատիկոսները պնդեին, որ օրինակ՝ եռանկյան անկյունների գումարը 180 աստիճան է, իսկ վրաստանի մասնագետները պնդեին, որ այն հավասար է 210 աստիճանի, թուրքերն էլ պնդեին, որ այն պատկանում է դատարկ բազմության:
Rammstein, ես արդեն քեզ օրինակ բերեցի: Դասական մաթեմատիկան պնդում է, որ "A-ի ժխտման ժխտումը"-ն հավասար է A-ի: Իսկ կոնստրուկտիվիստականը այդ պնդումը չի ընդունում: Հիմա ի՞նչ, մաթեմատիկան գիտություն չէ՞:
Rammstein քո շեշտադրումների պատասխանները ինչպես նաև քննարկումները ամփոփված են նախորդ 8 էջերի սահմաններում:
Նենց որ լավ կլներ հասցնեիր կարդայիր
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Lion (24.06.2009)
Սովորաբար յուրաքանչյուր ազգային պատմաբան իր ազգի պատմությունը ներկայացնելիս որպես առաջնային հիմք ընդունում է իր ազգի ներկայացուցիչների կողմից գրած երկերը` դրանցում արտացոլված տվյալներին առաջնություն տալով այլազգի պատմաբանների կողմից հայտնած տվյալների նկատմամբ: Պետք է նշել, որ հատկապես վերջին տարիներին այդ թերությունը որոշ չափով սկսել է իշխել նաև մեր պատմագիտության մեջ: Սակայն դա անխուսափելիորեն հանգեցնում է վերլուծության միակողմանիության, իսկ երբեմն էլ` բացահայտ սխալների: Պատկերավոր ասած ստեղծվում է մի իրավիճակ, երբ մարդը շրջապատի մասին պատկերացում կազմելու համար դուրս է նայում միայն սեփական տան պատուհանից: Բնականաբար այդ դեպքում ամեն մի մարդու մոտ կստեղծվի շրջապատի յուրօրինակ ընկալում: Այսպես, Խորեզեմի սուլթանության վերջին սուլթան Ջելալ-էդ-Դինը (1220-1231) ու դեպի Հայաստան և Անդրկովկաս կատարված նրա արշավանքները մեր պատմագիտության կողմից դիտարկվել են որպես կանոն հիմք ընդունելով միայն հայկական սկզբնաղբյուրները, որոնք, ինքնին լինելով անչափ արժեքավոր իրադարձությունները լուսաբանելու տեսանկյունից, միաժամանակ բնականաբար չեն ստեղծում լիարժեք համայնապատկեր: Այսպես, միայն հայկական սկզբնաղբյուրներով առաջնորդվելու դեպքում ուսումնասիրողին պարզ չի դառնում կամ, լավագույն դեպքում, միայն շատ մշուշոտ կերպով է հասկանալի լինում, թե ո՞վ էր Ջելալ-էդ-Դինը, ի՞նչ պետություն էր նա ներկայացնում, ինչպիսի՞ն էր այդ պետությունը, ինչո՞ւ հանկարծ սկսվեցին նրա արշավանքները դեպի արևմուտք և այլն: Սակայն երբ մենք, պատկերավոր ասած, դուրս ենք գալիս հայկական պատմագիտության մեր □տնից□, հյուրընկալվում ենք թուրքմենական պատմագիտության □տանը□ և դուրս ենք նայում նրա պատուհանից, պարզում ենք, որ... Ջելալ-էդ-Դինը թուրքմենների ամենասիրած և էպոսներում գովերգված հերոսներից մեկն է, Խորեզեմի սուլթանությունը ստեղծվել է Սելջուկյան սուլթանության ավերակների հիմքի վրա, այն ըստ էության հանդիսացել է միջինասիական իսկական մի □Հռոմ□, իսկ նրա արշավանքները դեպի արևմուտք պայմանավորված էին այս պետության տարածքը Մոնղոլական կայսրության կողմից գրավվելու հանգամանքով: Ինձ ճիշտ հասկացեք. ես չեմ հիանում Ջելալ-էդ-Դինով, քանի որ նա մեր ազգին անչափ դժբախտություններ պատճառեց, և ոչ էլ որևէ կերպ արդարացնում եմ նրա արարքները: Սակայն համաձայնեք, որ այս տիրակալի կերպարը, նրա բանակի կառուցվածքը ու մարտավարությունը, մղած ճակատամարտերը, դրանց ժամանակագրական հաջորդականությունը և տրամաբանական կապը ճիշտ հասկանալու համար մեզ պետք է նայել այդ թվում նաև թուրքմենական պատմագիտության □տան□ պատուհանից:Mephistopheles, կապը զուտ պրագմատիկ առումով է: Էն մասով, որ երթադրում եմ որ բոլորս էլ ավելի շատ տեղյակ ենք մեր պատմությունից ու պատմաբաններից, քան ուրիշների: Սրանից ելնելով ավելի հեշտ է խոսալ նրանից, ինչ որ քչից շատից գիտենք:
Այս կապակցությամբ ես առաջնորդվել եմ այլ` օտար և հայ սկզբնաղբյուրների հայտնած տեղեկությունների սինթեզման ու համադրման մեթոդով: Վերջինիս էությունը կայանում է հետևյալում. ի սկզբանե վեր կանգնել ցանկացած տեսակի կանխակալ կարծիքներից և, նախապատվությունը չտալով ոչ մեկին, անկողմնակալ հայացքով ուսումնասիրության ենթարկել բոլոր աղբյուրների հայտնած տվյալները և դրանց քննարկման ու համաշխարհային պատմական իրադարձությունների հետ համադրման արդյունքում (վերջինն անվանենք «Համադրման մեթոդ») հասնել տրամաբանական եզրահանգման: Օրինակ` ինչքան էլ արժեքավոր լինեն Մովսես Խորենացու հայտնած տվյալները, որոշ դեպքերում դրանցում առկա են բացահայտ և հաճախ Պատմահոր կամքից անկախ տեղ գտած սխալներ: Մասնավորապես, ըստ Պատմահոր Մեծ Հայքի արքա Տիրան II-ը (338-345) ժամանակակից է Հռոմի կայսր Հուլիանոսին (360-363) այն դեպքում, երբ դա այդպես չէ: Եվ այս դեպքում ամենևին էլ պետք չէ պնդել այդ տեղեկությունները` բացահայտ հակասության մեջ մտնելով հիմնավորված և համընդհանուր ճանաչում ստացած սխեմաների հետ ու համաշխարհային հանրության աչքում արժեզրկել և ծիծաղելի դարձնել մեր պատմությունը: Դրա փոխարեն անհրաժեշտ է փորձել գտնել նման տեղեկատվության հայտնման պատճառը և վերջինիս իրական տեղը հայոց պատմության մեջ` իր հերթին չընկենելով հակառակ ծայրահեղության մեջ` այդ ամենը համընդհանուր ժխտելով ու հեքիաթային կամ վիպական հռչակելով:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
որոշ դեպքերում պատմությունը նույնիսկ հեքիաթ է:Իմ կարծիքով,պատմությունը ով ոնց ուզում է այդպես էլ ներկայացնում է(ավելիկոնկրետ ում ոնց հարմար է):
Եթե պատմությունը ըտենց չլիներ հիմա թուրքերը շուտվանից ցեղասպանությունը ընդունած կլինեին:
Ոչ,պատմությունը գիտություն չեմ համարում:
Պատմությունը պատմություն է: Գիտություն է երևի պատմագիտությունը ու պատմաբանությունը: Ու եթե որևէ մեկը իրան անվանում է պատմաբան կամ պատմագետ, ապա ինքը գիտնական պիտի լինի: Բայց պատմությունը հումանիտար գիտություն լինելով, հնարավորություն է ընձեռում շառլատաններին իրենց դնել պատմաբանների տեղ, ու հատկապես նրանք, ովքեր չեն ընդունում լիբերալ ազատականությունը, վայելելով լիբերալ ազատականության ընձեռած հնարավորությունները (օրինակ գրաքննության բացակայությունը) սկսում են աջ ու ձախ անիմաստ բրոշյուրներ տպել ու դրանք ինտերնետով մեկ տարածել, ու իրենց բրյոշուրները առանց ամաչելու անվանում են միակ ու անփոխարինելի ճշմարտություն: Դրանք նաև իրենց բացակայող կամ կարճ ուեղեղով, հաճախ լկտիությամբ, ավելի հաճախ հայրենասերի ու հայակենտրոնի ապահով շղարշի տակ թաքնված, կասկածի տակ են դնում տասնմայկաների լուրջ պատմագիտական աշխատությունները:
Ու որպես կանոն էտ «պատմաբանների» գլուխգործոց բրոշյուրները հետևյալ մակարդակի վրա են լինում.
Էս «պատմաբանները» հաջողացնում են մի քանի տարվա ընթացքում մի քանի սենց գլուխգործոց հրատարակել, հետո հետո սկսում են իրար վրա հղումներ տալ՝ մեկը մյուսին աղբյուր ու փաստ անվանելով: Պատմագիտությունը անտեր բախչա չի, որ ամեն կով իրա կեղտոտ ոտերով մտնի էտ բախչեն ու ոնց ուզենա արածի:Մի քանի տասնամյակ պահանջվեց գիտնականներից, որպեսզի պարզեն, որ առաջին աստղադիտարանի ու առաջին մանղալի կառուցման համար օգտագործվել է նույն շինանյութը՝ քարը: Դրանից հետո որոշ առաջադեմ գիտնականներ պարզեցին, որ առաջին աստղադիտակն էլ իր ձևով նման է քյաբաբին: Որոշներն ավելի հեռու գնացին ու խորությամբ ուսումնասիրեցին քյաբաբի բաղադրությունն ու բացահայտեցին քյաբաբի պատրաստման համար օգտագործվող տավարի մսի ու Ցուլի համաստեղության միջև ուղղակի կապը: Այսիպով, անառարկելի է այն փաստը, որ Արեգակնային համաստեղության Երկիր մոլորակի վրա կառուցված առաջին աստղադիտարանի շինարարները Ցուլի համաստեղության Ալդեբարան աստղի շուրջ պտտվող մի շատ քարքարոտ մոլորակից էին, որի մասին հիշողություններն էլ արացոլվել են աստղադիտարանի անվանման մեջ:
Chuk (17.06.2012), Mephistopheles (18.06.2012), Ամպ (18.06.2012), Գալաթեա (17.06.2012), Ձայնալար (18.06.2012), Շինարար (18.06.2012), Ջուզեպե Բալզամո (19.06.2012)
Պատմությունը գիտություն չի, պատմագիտություն ու պատմաբանությունն է գիտություն
Չնայած` էդ հիմայա գիտություն, վախտին հեքիաթասածը, քուրմու ու պատմագիրը իրենց տված ինֆորմացիայի արժեքայնությամբ այդքան էլ չէին տարբերվում
Գիտութան ու չգիտության-պսեվդոգիտության կամ միստիկայի սահմանները ժամանակից կաված փոփոխվում են ոչ գծային կերպով:
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 18.06.2012, 19:01:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Նայած ում համար ընգեր… պատմությունը աուկցիոնի նման բան ա՝ աճուրդ… ով շատ տվեց, ով ավելի հին եղավ, ավելի հայրենասեր՝ էն էլ հաղթում ա… այ տոշնի էս վիդեոյի պես ա՝ պատկերացրա էս երգիչները (ինչքամ դրանց երգիչ կասես էդքամ էլ կարաս պատմաբան ասես) պատմաբան են ու իրար հետ վիճում են… ռուսերենի իմացությունն էլ մեկչ-մեկին համապատասխանում ա պատմության իմացությանը…
ալա տի քտո՞ տակոյ դավայ դա սվիդանյա… էն բեղերովն էլ մեր Ակումբի "պատմաբանն" ա
Mephistopheles (18.06.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ