Չամիչ, ինչքան էլ ճիշտ լինի այս պատմությունը, մեզ իրավունք չի տա ասել. չպետք է հնչի ռաբիսը, հիմա հո մարդու իրավունքների պաշտպանություն կա, չէ՞: Իրավական հիմք է պետք, իսկ իներցիան իր գործն անում է:
Մի բան էլ ասեմ, թեմայից էլ շեղում է: Աչքովս տեսնում եմ, որ էսօր ծնված սերունդը երեկվանը չի: Իրեն չես սահմանափակի: Ինքը կգտնի իր լսելիքը, քեզ էլ չի հարցնի ոչինչ: Իրեն հեռուստացույցն ու ծնողները չեն կարող լսեցնել մի բան, որ ինքը չի ուզում, էնպես որ բռնության պես մի բան է պրոպագանդան: Իսկ կոնսերվատորիայի պրոֆեսորների տված սերնդի մասին չասեմ: Չէ՞ որ իրենց դաստիարակության պտուղներն են, որ նպաստում են բարձրարվեստի ստորացմանը:
Էջանիշներ