Ժողովուրդ, կներեք, մինչև վերջ չհաղթահարեցի, ու դրա արդյունքում էստեղ մենակ մի բան գրելու ցանկություն առաջացավ: Իմ` մարդկանց ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ եթե մարդը, անկախ աղջիկ թե տղա, հոգու խորքում ռաբիս է, ուզում է ռոք լսի, ուզում է` դասական, միևնույնն է, հոգու խորքում մնալու է նույն ռաբիսը:
Որովհետև ռաբիսը վաղուց դադարել է լինել երաժշտական ուղղություն` վերածվելով մտածելակերպի, հիմնականում ասոցացվելով` պրիմիտիվի, մակերեսայինի հետ: Ցավոք նույնիսկ հենց այս թեմայում նկատեցի "հակառաբիսների" կողմից արված լիքը ռաբիս ու տրաֆարետային գրառումներ:
Ժողովուրդ, "բարձրորակ երաժշտությունը" չի փրկում ռաբիս լինելուցՈչ էլ ջինսը, նույնիսկ պատառոտած
Ու ունեմ ես ընկերներ, որոնք արտաքինից ռաբիսի էտալոն են, բայց էնքան խորն են իրենց ունիվերսալությամբ ու հենց ազգային նկարագրով, որ հազար հատ "ոչ ռաբիսի" (ստեղ տիրող պատկերացումներով ոչ ռաբիսի) հետ չեմ փոխի:
Ունիվերսալ եղեքՑանկացած սահմանափակում միևնույն է` սահմանափակում է: Սահմանափակ մի եղեք, մարդիկ ջան
![]()
Էջանիշներ