չպիտի պատասխանեի, ինչպես երևում է գրառումիցսՈրմիզդուխտ-ի խոսքերից
Հաշվի առնելով այն, որ գրված է «Սի՞րտ, թե՞ բանականություն», այլ ոչ՝ «Սի՞րտ, թե՞ գլխուղեղ», երևի սիրտ ասելով՝ հեղինակն ի նկատի չի ունեցել հենց սիրտ օրգանը: Ավելի շուտ՝ ինտուիցիա, անկանխատեսելի իրավիճակնբերում կողմնորոշվելու ընդունակություն, գուցե և կողմնացույց՝ սեփական մաքուր ԵՍ-ը չկորցնելու համար...
Եթե հարցում լիներ, «Սի՞րտ, թե՞ բանականություն» հարցին ինչպե՞ս պիտի պատասխանեիր:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Նյուտ ջան ինչպե՞ս ես տարբերում տեղերը, այսինքն որտե՞ղ որին պիտի լսեսնայած ինչ հարցում…երկուսն էլ գործում են. որտեղ ավելի կարևոր է սրտի թելադրածը, իրեն եմ լսում, իսկ որտեղ ուղեղինը՝ ուղեղին…
snow (14.11.2009)
Միշտ ուզել ու ուզում եմ համատեղել այդ 2-ը, հարցեր կան , որ միանշանակ սրտիս եմ լսում, բայց հենց հարցը հասնում է սիրուն, գլուխ է բարձրացնում բանականությունը:
Մեկ-մեկ նենց եմ ուզում էդ բանականությանս ամուր շղթաներով կապրտեմ ու մի մութ տեղ քցեմ...էն էլ չի ստացվում դեռ… Միգուցել լավն էլ դա է…
Ատելությանը նվիրված յուրաքանչյուր ժամ սիրուց խլված հավերժությունն է:
Բյոռնե
ոչ թե միգուցե, այլ հաստատՄիշտ ուզել ու ուզում եմ համատեղել այդ 2-ը, հարցեր կան , որ միանշանակ սրտիս եմ լսում, բայց հենց հարցը հասնում է սիրուն, գլուխ է բարձրացնում բանականությունը:
Մեկ-մեկ նենց եմ ուզում էդ բանականությանս ամուր շղթաներով կապրտեմ ու մի մութ տեղ քցեմ...մենակ թե կարողանաս լսես
վերջում միշտ էլ բանականությունը ճիշտ է լինումմեր մեջի գիտունիկա
Կարծում եմ, որ ավելի շուտ սիրտն է հակված սխալ հուշում տալուն , քան բանականությունը: Բանականությունը ամենալավ խորհրդատուն է. այն երբեք չի սխալվում:Հիմնականում սրտով....Սակայն բանականությանն էլ եմ մեկ-մեկ լսում....Ինձ մոտ համարյա միշտ նրանք նույն բանն են հուշում, սակայն երբ որ նրանք իրար հակասում են, աշխատում եմ լսել սրտիս, որովհետև գտնում եմ, որ սիրտը ավելի ճիշտ բան կհուշի, իսկ բանականությունը հանգամանքների բերումով կարող է նաև սխալվել...
Այսպես կոչված սրտի ձայնը պարզապես բխում է մեր ներքին ցանկությունից, որին հակասում է իրականությունն ու քո իրական նպատակը, բացի այդ, եթե մի փոքր ժամանակ ես հատկացնում տվյալ հարցի մասին մտածելուն, ապա հասկանում ես, թե որքան զուր է մտածել հորինված սրտի ձայնի ասածների մասին:
Ինձ շատ դուր եկավ քո վարկածը, քանի որ այն ամենահավանական տարբերակն է՝ մյուսների համեմատությամբ:
Ակումբցի ծնողներ այցելե՛ք http://aibengim.do.am/:
ոչ թե միգուցե, այլ հաստատ
վերջում միշտ էլ բանականությունը ճիշտ է լինումԻմ դեպքում իսկականից որ գիտունիկի նմանա իրան միշտ պահել, ապրի ինքը:
Ատելությանը նվիրված յուրաքանչյուր ժամ սիրուց խլված հավերժությունն է:
Բյոռնե
և սիրտ, և բանականություն. Առանձին-առանձին դրանք ծայրահեղություն են. Իսկ նրանց միասնությունը միշտ կա մեր մեջ, չնայած նախընտորում ենք ինչ որ անվանում տալ` կամ զգացմունք, կամ խելք...
Համեցիր նորաբաց ֆորում` "ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԻՆՔՆԱԿԱՏԱՐԵԼԱԳՈՐԾՄԱՆ ԱԿՈւՄԲ"
Չեմ կարող հստակ պատասխանել այս հարցին ու հիմնավորել,քանի որ ատում եմ սրտի ու բանականության կռիվը, դա բերում է անհատակ անորոշության ու կեղեքում քեզ ...
Եթե սիրո պահով դիտարկենք այս հարցադրումը,ապա մեջբերեմ մի խոսք "Երբ որ սիրտն ու ուղեղը համագործակցում են և ներդաշնակորեն ծառայում տիրոջը, ուրեմն սիրում ես, իսկ եթե իրար միս են ուտում, ուրեմն՝ սիրահարված ես
Այդպիսի մարդը դառնում է ստրուկը և իր սրտի, և իր բանականության ու դանդաղ քայքայվում է...ահավոր է...
Շատ դուրս եկավ այս բացատրությունը...Լրիվ համամիտ եմ...
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
Ավելի շատ սիրտ, քան բանականություն: Սիրտս դեռ երբեք չի սխալվել, հույսով եմ հետագայում էլ տենց կլինի:
Тихо, не слышно ни часов, ни чаек...
Երջանիկ է այն մարդը, ում մոտ այս երկուսը կոնֆլիկտի մեջ չեն մտնում
Մարդիկ կան, որ պակաս զգացմունքային են, և անկախ իրենցից հարցերը որոշվում են գիտակցության միջոցով: Մյուսներն այնքան զգացմունքային են, որ հերթը չի հանում բանականությանը, ու միանգամից որոշվում է խնդիրը: Բայց երբ մարդը ունի առողջ դատելո կարողություն, և միաևնույն ճամանակ շատ զգացմունքային է, այստեղ մեծ պատերազմ է սկսվում... Ինձ մոտ որպես կանոն ավարտվում է ոչ-ոքի, ու շատ հարցեր այդպես էլ մնում են անլուծելի:
It's better to be hated for what you are, than to be loved for what you are not !!!
Պայքրը կդաթարի, եթե հասկանաք, որ իրականում մեկը լրացնում է մյուսին. Առանց այդպիսի լրացման կյանքը նմանվում է ծայրահեղության ու երջանկություն չի պարգևում.
Կաթիլ (18.11.2009)
Ին՞չ է նշանակում սիրտ՞... սիրտը դա մսի կտոր է, իսկ բանականությունը դա զգացմունք է ճիշտ կողմնորոշելու... Միգուցե միտ՞ք թէ՞ բանականություն, կամ սրտի ձայն (խիղճ) թէ՞ բանականություն...
Առաջ հերթին կարելի է իմանալ ին՞չ դեր են կատարում վերևում նշված տարրերը:
Սիրտը այրունն է մատակարարում ամբող մարմնով, ուղեղը, հիշողության շտեմարանն է, խելքը դրա մեջ չի, այլ ինֆոմացյայի պահպանման տեղ է: Սրտի մեջ է գտնվում ապրող էակը, այսինքը Ես-ը, որից բխում է Գիտակցությունը, (խելքը) կյանքը, բանականությունը ենթարկվում է նրան, որի դերը ճիշտ ընտրություն կատարելն է, կա նաև միտք, որի դերը երկուսն է, ընդունել այն, որը կարող է վայելք պատճառել և հերքել այն, որը վայել չի պատճառում: Միտքը և բանականությունը իրար հակա են, եթե էակը նրանց չի ղեկավարում: Ձեր ասած սրտով առաջնորդվելը շատ դժվար է և շատ քչերին է հաջողվում: Դա նշանակում է լսել սրտի ձայնը, որը Գերհոգին է, որը գտնվոէմ է հոգու կողքին և միշտ հուշում է ինչ անել , որ ճիշտ լինի, դրա համար մարդ շատ զգայուն և ուշադիր պետք է լինի...
Ժողովուրդ, իմ համար, ճիշտն ասած, այնքան զվարճալի է նման քննարկումներ կարդալը... մեկը էմոցիաների կողմնակից է, մեկը՝ տրամաբանության, մեկը՝ կրոն է քարոզում:
Այդ աստիճանի հասնող անհատականության ֆրագմենտացիա
Էմոցիաները ձեր ներքին զգայական ընկալումն են, տրամաբանությունը՝ արդյունքի հասնելու ու պատճառահետևանքային կապերի հաշվարկման աբստրակտ մեխանիզմ: Իրար չեն հակասում, իրար չեն փոխարինում և այլն: Ամեն նորմալ մարդու մղումները բխում են էմոցիոնալ մակարդակից, ուղղորդվում են տրամաբանության միջոցով: Երկուսից մեկը հանեք, ու զիբիլ կստանաք:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Էդքան էլ ճիշտ չէ։ Օրինակ կարողա դու ինձ ձեռ առնես, վիրավորես ու սիրտս դրդի, որ ես էլ քեզ նույն ձև պատասխանեմ, բայց մյուս կողմից բանականությունս ասի, որ պետք չէ այդպես վարվել հաշվի առնելով որոշակի գործոններ։
յոգի (01.12.2009)
Ինձ մոտ ժամանկին սիրտս և բանակցությունս անընդհատ պայքարի մեջ էին իրար հետ: Եվ դա ինձ շատ էր խանգարում: Ինձ վրա շատ աշխատելով ՝ սիրտս ու բանականությունս այժմ մեծամասամբ համագործակցում են: Բայց երբ տատանվում եմ որոշ հարցերի շուրջ, այդ դեպքում սրտիս եմ լսում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ