Եթե ես միշտ բանականությանս թելադրածով առաջնորդվեի, կյանքս չափազանց անհետաքրքիր կլիներ…
Մարդի՜կ, երբեմն չարաճճիություններ, խենթություններ ու պարզապես սրտի ուզածը արեք…
Չեմ ասում խելամտությունը կորցրեք…Բայց դե բանականությանը որ միշտ լսես, լիաթոք չես շնչի
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Երկնային ջան չենք ասում,թե միշտ բանականությանն ենք լսում,ուղղակի կարևոր որոշումներ ընդունելիս նախընտրում ենք շարժվել բանականությամբԵրկնային-ի խոսքերից
Եթե ես միշտ բանականությանս թելադրածով առաջնորդվեի, կյանքս չափազանց անհետաքրքիր կլիներ…
Մարդի՜կ, երբեմն չարաճճիություններ, խենթություններ ու պարզապես սրտի ուզածը արեք…
Չեմ ասում խելամտությունը կորցրեք…
Տեսականորեն համաձայն եմ, որ սիրտն ավելի ճիշտ խորհրդատու է, քան բանականությունը, եթե կարողանաս իսկապես լսել նրա ձայնը (և չխառնել այն այլ ձայների հետ)։ Պարզապես բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ ինձ մոտ այդ երկուսը հազվադեպ են իրար հակադրվում, բայց եթե հակադրվում են, վախենում եմ բանականությանս անտեսել, հիմնականում բանականությամբ եմ առաջնորդվում նման դեպքերում, կարծես թե չի հիասթափեցրել։ Իհարկե, չեմ կարող ասել, թե սրտին լսելու դեպքում ինչ առավելություններ կունենանայի, հնարավոր է, որ ինչ–որ բաներ կորցրել եմ դրա պատճառով։ Բայց բանականությունս երբեք չի անջատվում, էդպիսի դեպք դեռ չեմ հիշում։ Ու մտածում եմ՝ գուցե արժե մեկ–մեկ անջատել կամ գոնե թուլացնել՝ սրտի ձայնն ավելի լսելի դարձնելու համար, ուղղակի ես իսկապես չեմ կարողանում... Դեռ չեմ կարողանում։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 22.06.2009, 04:09:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
իսկ ինչու՞ չհամարել, որ "սիրտը", դա մեր գենետիկական "բանականությունն" է: ՉԷ՞ որ դա այդպես է:
Հ.Գ. Ուլուանայի վերևի գրածն էլ որպես ապացույց
Իսկ ինչու՞ չհամարել, որ սիրտն ու բանականությունը նույն բանն են: Ըստ էության ուղիղ իմաստով սիրտը չի մտածում և գոյություն չունի սրտի ձայն: Ե՛վ բանականությունը, և՛ սրտի ձայնը մեր ուղեղի արգասիքն են: Իրավիճակում կողմնորոշվել ըստ սրտի ձայնի կամ ըստ բանականության, նշանակում է, թե տվյալ իրավիճակում ինչքանով է կարողանում մեր ուղեղը ճիշտ որոշում կայացնել: Պարզապես մեր ուղեղը աշխատում է մի հատվածի վրա, որի ծայրակետերն են զգայականությունն ու հաշվարկը: Ու թե որևէ իրավիճակում մեր ուղեղը այդ հատվածի կոնկրետ որ կետի վրա կանգ կառնի, ըստ իս կախված է առկա ինֆորմացիայի ծավալից: Ինչքան քիչ է ինֆորմացիան, այնքան մեր ուղեղը ավելի է հակված դեպի ինտուիտիվ-զգայական մակարդակ, և հակառակը:
Մի խոսքով իմ կարծիքով բանական-զգայական այս զուգակցության մեջ մեծ դեր ունի ինֆորմացիան:
Կարծում եմ, սրտի ձայն ասելով՝ մարդիկ ի նկատի ունեն իրենց ինտուիտիվ մտածելակերպը, որը կապված է ուղեղի աջ կիսագնդի ակտիվության հետ (ցավոք սրտի, մարդիկ թերագնահատում են իրենց ուղեղի այդ հատվածը):
Ինֆորմացիան շատերի պատկերացմամբ դա ոչ այլ ինչ է, քան տարիների ընթացքում տվյալ մարդու կուտակած գիտելիքներն ու փորձը, կամ, ավելի լայն իմաստով, ողջ մարդկության կողմից կուտակված փորձն ու գիտելիքներն են՝ փոխանցված տվյալ մարդուն, որոնք կարող են սխալ լինել, հնանալ, և այդպիսով՝ խաբուսիկ լինել ու ապակողմնորոշել մարդուն կոնկրետ իրավիճակներում, քանի որ ժամանակը հոսում է և ամեն ինչ փոխվում է: Մինչդեռ սրտի ձայնը, կամ ինտուիցիան երբեմն փաստերի բացակայության կամ կուտակված ինֆորմացիային կամ փորձին ամեն կերպ հակասող փաստերի առկայության դեպքում նույնպես կարող է ընդունել անբացատրելիորեն ճիշտ որոշումներ: Իսկ եթե համարենք, որ մեր բանականությունը դա ինտուիտիվ և տրամաբանական մտածողության միաձուլումն է, ուրեմն սրտի ձայնն ու ինֆորմացիան միասին կազմում են մարդու բանականությունը: Տարանջատել պետք չէ:
Վերջին խմբագրող՝ Որմիզդուխտ: 22.06.2009, 11:52:
Եթե խոսում ես իմ հիշատակած ինֆորմացիայի մասին, ապա ես դա նկատի չունեի: Իմ ասած ինֆորմացիան կարող է ձևավորվել թեկուզ մի քանի վայրկյանների ընթացքում:
Եթե պարզ չեմ արտահայտվում, կարող եմ օրինակներ բերել
Ես չէի խոսում քո հիշատակածի մասին: Եթե իմ գրածն է քեզ անհասկանալի, ես կարող եմ բացատրել:Եթե խոսում ես իմ հիշատակած ինֆորմացիայի մասին, ապա ես դա նկատի չունեի: Իմ ասած ինֆորմացիան կարող է ձևավորվել թեկուզ մի քանի վայրկյանների ընթացքում:
Եթե պարզ չեմ արտահայտվում, կարող եմ օրինակներ բերել
Դու լրացրիր քո գրառումը: Հիմա արդեն համաձայն եմ քեզ հետ:
Ես էլ էի սա ասում
Դու ուղղակի հասցրեցիր մեջբերել կիսատ թողնված գրառումս, երբ ես մի պրովայդերից անջատվեցի և ավտոմատ միացա մյուսին:Դու լրացրիր քո գրառումը: Հիմա արդեն համաձայն եմ քեզ հետ:
Ես էլ էի սա ասում
Եթե միանգամից պատասխանեմ, ապա միանշանակ՝ բանականություն։ Բայց....
ինձ համար «սի՞րտ, թե՞ բանականություն» հարցը նույնն է, ինչ՝ «օդ՞, թե՞ ջուր»։ Երկուսն էլ անչափ կարևոր են։ Մարդը զգացմունքներ ունեցող արարած է հետևաբար չի ստացվի առանձնացնել «սիրտը» բանականությունից, քանի որ շատ հաճախ կարծեցյալ բանականությունը դա հենց սրտի խոսքն է։ Ուստի կարծում եմ, որ պետք է աշխատենք, որ քիչ լինեն այն դեպքերը, երբ սիրտն ու միտքը տարբեր բաներ թելադրեն։
Ի՞նչ կպատահի այն մարդուն, ով միշտ ուզում է մի բան, ինչը բանականությունը մերժում է՝ հասկանալով որ սխալ է և չպետք է արվի։ Դժվար թե այդպիսի մարդը լինի երջանիկ և ստանա բավարարվածություն իր կյանքից։
Իսկ երբ սիրտն ու բանականությունը հնարավորության սահմաններում ներդաշնակեցված են, արդեն բոլորվին այլ կյանք է դառնում՝ ուրախ, երջանիկ, բավարարվածության զգացումով լի....
Վերջին խմբագրող՝ Jarre: 22.06.2009, 12:09:
Որմիզդուխտ (22.06.2009)
Չգիտեմ` հակասում էր, թե ոչ, բայց դու ինֆորմացիա հասկացությունը ներկայացրել էիր շատ նեղ: Ավելի ճիշտ դու շատերի պատկերացումների մասին էիր խոսել: Ուղղակի ինձ թվաց՝ այդ շատերի մեջ նաև ինձ ես ներառելԴու ուղղակի հասցրեցիր մեջբերել կիսատ թողնված գրառումս, երբ ես մի պրովայդերից անջատվեցի և ավտոմատ միացա մյուսին:
Իմ և քո ասած ինֆորմացիաներն, ըստ էության չեն տարբերվում, քանի որ երկու դեպքերում էլ մարդ ինֆորմացիան ընկալելով՝ այս կամ այն կերպ այն տեղավորում է իր ուղեղում: Վայրկյանների ընթացքում ստացված ինֆորմացիան մարդն ուղեղում «մշակում» է նախկինում կուտակված ինֆորմացիայի հետ համադրելով: Ամբողջ խնդիրն այն է, թե այդ համադրումից հետո ինչ տեղ է այն գտնում մարդու ուղեղում:Իմ ասած ինֆորմացիան կարող է ձևավորվել թեկուզ մի քանի վայրկյանների ընթացքում:
Որոշում կայացնելու ժամանակ զգայարանների միջոցով ընկալված «նոր» ինֆո.-ն, եթե այն հակասում է «հնին», կարող է անտեսվել, բայց կարող է նաև համադրվելով կուտակված հին ինֆո.-ի հետ՝ անտեսել հինը և հանդիսանալ որոշում կայացնելու համար հիմք: Ինչպե՞ս է ստացվում, որ մարդիկ երբեմն անտեսում են կուտակված գիտելիքները և ավանդական «ռացիոնալ» մտածելակերպը և հետևելով իրենց «սրտի ձայնին»՝ որոշում են կայացնում ու չեն սխալվում: Ըստ իս՝ հաճախ հենց «սրտի ձայնն» է օգնում որոշում կայացնելիս ուշադրություն հրավիրել հնին հակասող նոր ինֆորմացիայի վրա և կողմնորոշվել դրա օգտին, ինչը մինչ այդ կարող էր տեղի չունենալ ուղեղին հաղորդված նոր ինֆոն պարզապես անտեսելու և իներցիայով հնի վրա հիմնվելու պատճառով:
Հ.Գ. Պայմանականորեն՝
հին ինֆո՝ նախկինում կուտակված ինֆո, նոր ինֆո՝ «թարմ», վայրկյանների ընթացքում ստացված ինֆո:
Վերջին խմբագրող՝ Որմիզդուխտ: 22.06.2009, 15:29:
Այսքանի տեղը մի հատ հարցում լիներ
սիրտ ասելով ինտուիցիա ենք հասկանում՞, թե չէ տվյալ օրգանը իր մեջ միտք ծնելու ոչ մի ֆունկցիա չի պարունակում:
Սիրտ ասելով նաև ենթագիտակցություն ենք հասկանում՞, գուցե նաև ներքին պահոցներում թաքնված ճշմարտությունն զգալու հնարավորությունը՞, իսկ մի գուցե մեր միջի մաքուր իսկական ԵՍ-ը, ոչ թե ԷԳՈ-ն՞
Բանականություն ասելով ի՞նչ ենք հասկանում, ուղե՞ղ, բայց ինքը հենց մտածելու համար ա, մենակ մնում ա անկախություն ձեռք բերի: Իսկ գուցե ԷԳՈ-ն է, որն էլ հենց թելադրում է այնպիսի քայլեր կատարել, որ արտաքին վնասներ չլինեն, ներքինները հեչ: Իսկ գուցե գիտակցությունն էլ է բանականություն հասկացողության տակ մտնում՞, գիտակցություն, որը մոլորվել է և կորցրել ճիշտ որոշումներ ընդունելու կարողությունը՞
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Հաշվի առնելով այն, որ գրված է «Սի՞րտ, թե՞ բանականություն», այլ ոչ՝ «Սի՞րտ, թե՞ գլխուղեղ», երևի սիրտ ասելով՝ հեղինակն ի նկատի չի ունեցել հենց սիրտ օրգանը: Ավելի շուտ՝ ինտուիցիա, անկանխատեսելի իրավիճակնբերում կողմնորոշվելու ընդունակություն, գուցե և կողմնացույց՝ սեփական մաքուր ԵՍ-ը չկորցնելու համար...
Եթե հարցում լիներ, «Սի՞րտ, թե՞ բանականություն» հարցին ինչպե՞ս պիտի պատասխանեիր:Այսքանի տեղը մի հատ հարցում լիներ
Վերջին խմբագրող՝ Որմիզդուխտ: 22.06.2009, 16:02:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ