Էլի լեգիտիմ...
Եկեք էս լեգիտիմ բառին ... գիրք ասենքԲոլոր զգայարանները արդեն մազոլ են եղել
Marduk պարտքի լեգիտիմ չլեգիտիմ չկա, ով ուզումա վերցրած լինի, պետություննա պարտք:
Ռուսաստանի Դաշնության
ԱՄՆ-ի
Եվրոմիության (մասնավորապես Ֆրանսիա)
Իսլամական աշխարհի (մասնավորապես Իրան)
Բոլոր երկրների հետ
Ոչ մի երկրի հետ
Էլի լեգիտիմ...
Եկեք էս լեգիտիմ բառին ... գիրք ասենք
Marduk պարտքի լեգիտիմ չլեգիտիմ չկա, ով ուզումա վերցրած լինի, պետություննա պարտք:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Իմ կարծիքով այս մտածելակերպը հայերին շատ է խանգարում:REAL_ist-ի խոսքերից
Եթե դու համալսարանն ավարտելուց հետո ընտրություն ունենաս. աշխատել որպես ղեկավար երեք հոգանոց նորաբաց ընկերությունում, կամ որպես կրտսեր մասնագետ խոշոր միջազգային կազմակերպությունում, դու ո՞րը կընտրես:
Գիտեմ, հիմա կասեք որ անալոգիան տեղին չէ, որ կազմակերպությունում կաճես, հետո ինքդ ղեկավար կդառնաս, իսկ այստեղ ոնց ենթակա կաս, տենց էլ կմնաս: Համաձայն չեմ: Քաղաքականությունում էլ կարելի է աճել, եթե խելոք քաղաքականություն վարել: Հարևան թուրքերը ձեզ օրինակ: Տարբեր ժամանակներում ճիշտ "մեծ ախպեր" ընտրելով` նրանք ոչինչից դարձան հզոր պետություն: Մասնավորապես առաջին համաշխարհայինից հետո, երբ Հայաստանը անկախություն էր գովերգում, թուրքերը զգացին պահը և ախպերացան Լենինի հետ: Եթե մենք բավականաչափ խելոք գտնվեինք (այսինքն` նախընտրեինք լինել փղի հետույք, այլ ոչ թե ճանճի գլուխ), գուցե Նախիջևանն ու Ղարաբաղը մեզ մնային (դեռ Զանգեզուրն էլ էինք կորցնելու, եթե Գարեգին Նժդեհ չունենայինք):
Գաղթական (21.06.2009)
փաստորեն ըստ քեզ քամակ մտնելը խելոք քաղաքականությունա?
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Այո, ճիշտ ժամանակ ճիշտ քամակ մտնելը շատ խելոք քաղաքականություն է: Եթե ուժեղ ես և կարող ես առանց դրա, ավելի լավ: Բայց Հայաստանն այսօր ուժեղ լինելուց հեռու է:
Ինչ–որ մի տեղ մտնելուց առաջ պետք է մտածել նաև այդտեղից դուրս գալու մասին, մարդ ես, կարող է դուր չգալ այնտեղ մնալը։ Դուրս գալը կարծես թե ավելի վտանգավոր կարող է լինել, մանավանդ երբ դուր ես գալիս քամակի տիրոջից անկախ ու թափով՝ ինչ–ինչ բնական պահանջներից ելնելով։ Քամակային քաղաքականությունը երբեք լավ հեռանկարներ չի ունենում։ Վկա մեր ֆորպոստային ու բռնատիրական վիճակը։ Փոքր երկրները կարո՛ղ են անկախ լինել, կարո՛ղ են առանց քամակ մտնելու ապրել, եթե իհարկե այդ երկրների ժողովուրդները առանձնահատուկ սեր չունեն քամակներում ապրելու նկատմամբ։ Հարգելիս այն ինչ կարելի է ասել քաղաքականության վերաբերյալ, կարելի է ասել և մարդկային հարաբերությունների վերաբերյալ, քաղաքականությունը մարդկային հարաբերությունների բարձ աստիճան է։ Իսկ եթե զուգահեռացնում ենք այդ քո ասածը, ապա հեչ լավ բաներ չեն ստացվում։
Si vis pacem, para bellum
Նորից վերադառնամ Թուրքիայի օրինակին: Թե ինչ տեղի ունեցավ առաջին համաշխարհայինից հետո, արդեն ասացի: Երկրորդ համաշխարհայինից հետո էլ ՆԱՏՕ-ի քամակը մտան, և հենց դա խանգարեց Խորհրդային Միությանը հետ բերել մեր տարածքները:Քամակային քաղաքականությունը երբեք լավ հեռանկարներ չի ունենում
Իսկ զուգահեռացումը կարծում եմ մասամբ տեղին է, մասամբ ոչ: Կյանքում ես ոչ մեկի քամակ չեմ մտնում: Սակայն ես մենակ ինձ առաջ եմ պատասխանատու: Իսկ երկրի կառավարությունը ոչ միայն ամբողջ ժողովրդի, այլև հետնորդների առաջ է պատասխանատու: Եթե ժամանակին ճիշտ քամակ մտնեին, հիմա ով էր այդ մասին հիշելու կամ դրանից վրդովվելու, կարևորը Ղարաբաղն ու Նախիջևանը կարող էին մերը լինել:
ամեն ինչում չափ ու սահման կա, ներկայիս քամակային քաղաքականությունը որ միքիչ էլ խորացնենք արդեն լռիվ կդառնանք փղի քամակ էլ չե լռիվ ուրիշ օրգան
Թուրքիան Նատոի քամակը չմտավ, Թուրքիան նորմալ համագործակցեց ու ինքը իրա ձենը ունի, իսկ երբ մտնումես քամակը արդեն ձեն չես կարա ունենաս
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Նկատեք, ես այստեղ խոսում եմ այսօրվա իրականության մասին, այլ ոչ թե հայ-ռուսական բարեկամության մասին ընդհանրապես։ Չնայած այդ տեսանկյունից էլ, եթե ընտրություն լինի Ռուսաստանի ու Եվրոպայի միջև, ես միանշանակ կընտրեմ Ռուսաստանը։ Ռուսները, գնտվելով արևմուտքի և արևելքի միջև, մեզ ավելի մոտ են մտածելակերպով։ Բնականաբար, թե ռուսը, թե եվրոպացին, առաջին հերթին իրենց մասին են մտածում, սակայն ռուսը ի տարբերություն եվրոպացու, մի քիչ կողքինի մասին էլ է մտածում։ Օրինակները բազմաթիվ են։ Ինչ արժի թեկուզ միայն նեգրերին ստրկացնելը, ռուսները գոնե նման նագլիություն իրենց թույլ չեն տվել։
Բայց ինչևէ, վերադառնանք այսօրվա իրավիճակին։ Ինչպե՞ս եք դուք պատրաստվում դուրս գալ Ռուսաստանի ազդեցության տակից և բարեկամանալ Եվրոպայի հետ։ Բանկերը, հեռախոսագծերը, գազը, սաղ ռուսների ձեռքում է։ Իսկ մեկ միլլիոն էմիգրանտների հե՞տ ինչ եք անելու (որոնց հաշվին ապրում են լիքը հայ ընտանիքներ)։ Ուղարկելու եք Ֆրանսիա աշխատելու՞։ Համոզվա՞ծ եք, որ վիզա կտան։ Թե՞ հույս ունեք, որ մեզ համար վիզա ստանալու պահանջը կվերացնեն։ Հույս չունենաք։ Ուկրաինայի համար երբ վերացրեցին, որ մեզ համար վերացնեն։
Ապ բայց մենք հիմա նենց խորն ենք մտած ռուսների հետևը, որ հասել ենք աղիներին ու մեզ կարելիա ասել մարսում են: Ախր էդ մտնելուն էլ ձև կա բան կա.. գոնե էն մակարդակի վրա պտի լինի որ տեղն եկած տեղը կարենաս գոնե կլիզմա անես մի հատ էլ.. իսկ մենք խոո~որացել ենք...
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
տոմսակ ջան, դու առաջարկում ես ըսենց դաստիարակե՞նք մեր մատաղ սերնդին… քեզ տենց ե՞ն սովորեցրել
Ես արդեն նման հարցի պատասխանել եմ` կյանքում իրավիճակն այլ է: Իսկ քաղաքական գործիչը պիտի մի կողմ դնի ինքնասիրությունը և այլ մարդկային հատկանիշներն ու մտածի իր ժողովրդի բարեկեցության մասին: Իսկ ժողովրդի մեծամասնությունը թքած ունի թե իր բարեկեցությունը ում քամակը մտնելով է տրվել: Մի քանի սերունդ հետո առավել ևս:
Կոնկրետ քո հարցին էլ պատասխանեմ: Եթե ցանկանում ես զավակդ նախագահ դառնա, ապա այո, առաջարկում եմ այդպես դաստիարակել:
ես չգիտեի որ քաղգործիները քամակ մտնող անինքնասեր, պադխալիմ մարդիկ են… հեն ա մեր ղեկավարությունը հնց տենց էլ կա, բա ինչի՞ ժողովուրդը լավ չի ապրում…թե՞ չգիտի ում հետևը մտնի… սխալ ես ասում Տոմսակ ջան, Տիգրան Մեծը, Շառլ դե Գոլը, Չերչիլը, Ռուզվելտը, և Մահատմա Գանդին ոռ մտնողներ չեն եղել, այլ եղել են քաղաքագետներ, երկրի ղեկավարներ և փիլիսոփաներ (իրենց գործի մեջ) … ոռ մտնողհերը մեր էսօրվա իշխանություններն են դրա համար էլ մեր վիճակը ողորմելության սանդղակի վրա չի երևում… քո կարծիքով ընտրությունները, ոռ մտնողների մրցույթ ա, մեզ էլ կանչում են որ ամենալավ մտնողին ջոկե՞նք…
Տոմսակ ջան, գիտեմ կոպիտ է հնչում, բայց էս չի՞ քո ասածը… եթե սխալ եմ ասում ասա "Մեֆիստոֆել, սխալ ես ասում"
Բիձա (31.08.2009)
Ինչու լավ չի ապրում ժողովուրդը, շատ պարզ պատճառով, կառավարությունը ժողովրդի մասին չի մտածում: Քամակ մտնել/չմտնելու վրա գցելը սխալ է: Ես չեմ ասում, որ քամակ մտնելը բացարձակ ճիշտ քաղաքականություն է, ես ասում եմ, որ հարկ եղած ժամանակ պետք է դա կարողանալ անել:
իսկ քամակ տալը՞, որտեղ մտնելը էնտրեղ էլ տալը… թիքեթ ջան, մտածում ե՞ս ինչ ես ասում թե դա իրոք քաղաքական գործչի քո չափանիշներն են…ես քո մասին շատ լավ կարծիքի էի, բայց որ ասում ես քամակ մտնելն ու տալը դրանք արժանիքներ են որով դու կուզեիր որ քո երկրի ղեկավարները օժտված լինեն, արդեն սկսում եմ կարծիքս փոխել (գիտեմ պետքդ չի)…
իսկ ընտանիք պահելու համար կարելի է՞ այդ նույն "հնաքներից" օգտվել, թե՞ միայն երկրի ղեկավարին է վերապահված նման բարդ օպերացիաներ անցկավնելը, ժողովրդի համար իհարկե…
Կարելի է: Եթե երեխեքդ սոված մեռնում են ու միակ փրկությունը մեկի քամակը մտնելն է, պետք է անել: Չէիր կարող երեխեքիդ պահել, չծնեիր: Ծնել ես, պիտի քաշես: Բնականաբար կոնկրետ ոչ մեկին չեմ ուղղում այս խոսքերը: Թող երբեք ոչ մեկի ընտանիքում նման անհրաժեշտություն չառաջանա:իսկ ընտանիք պահելու համար կարելի է՞ այդ նույն "հնաքներից" օգտվել, թե՞ միայն երկրի ղեկավարին է վերապահված նման բարդ օպերացիաներ անցկավնելը, ժողովրդի համար իհարկե…
Մի հարևան ունեինք, ուրիշ "լուծում" գտավ: Կախվեց:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ