Si vis pacem, para bellum
Elmo (17.06.2009)
Ես կարճ գրեցի: Նկատի ունեի մասնակիցների իրական թվի 40-ից 50 տոկոսը
Օրինակներն աչքիդ առաջ են ամեն օր, ու այն, որ քաղաքական բոլոր շրջանակներում միշտ ՀԱԿ խոսքն է քննարկվում ու շատ հաճախ ըստ դրա են շատ բաներ դասավորվում, փաստ է:
Բայց կոնկրետ օրինակների պահով այս պահին կարող եմ մենակ Դեմիրճյանի նման ասել. «Հետո, անձամբ կբերեմ..»:
Հավես չունեմ քրքրելու: Չնայած կարող ենք հիշել նույն ՀՅԴ, Ժառանգություն և մյուսների արձագանքները նույն պլատֆորմի սցենարին: Ժառանգություն, որն ընդամենը 2 օր առաջ ասում էր «Չկայացած ուժ է ՀԱԿը», հիմա պատրաստվում է այդ չկայացած ուժի առաջարկը քննարկել, Դաշնակցություն, որ համագործակցության եզր չէր տեսնում, հանկարծ պետք է քննարկի, ու ընդհանրապես բոլոր ուժերում քննարկման N1 թեմա է դարձել: Գիտե՞ս ինչու: որտև բոլորն էլ գիտեն, որ ՀԱԿ-ը հենցէնպես բան չի ասում, ու անկախ իրենցից մնացած ամեն ինչը հյուսում են դրա շուրջը, հաշվի նստում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Գիտես, մենակ ժողովուրդը չէ:
Ես ՀԱԿ-ին շատ եմ մեղադրում շատ կազմակերպչական հարցերում: ՈՒ նաև նրանում, որ ժողովրդին չկարողացավ լավ մոբիլիզացնել: Բայց որ ժողովուրդն ավելի շատ խոսել ա սիրում, փաստ ա:
Օրինակ բերեմ:
Պահանջում էին հաճախակի հանրահավաքներ: Փորձը ցույց տվեց, որ հենց պահանջողները այդ հաճախակիի ժամանակ չեն գալիս, իսկ նրանք, ովքեր լուռ ընդունում են դադարի որոշումը, գալիս են, որտև իրենք իրենց «նյարդերով են զգում» պայքարի տրամաբանությունը, վճռական են ու անկոտրում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Si vis pacem, para bellum
Չուկ դու լուրջ ե՞ս էս ասում: Այսինքն մեկը գրի է առել թե ով է հաճախակի հանրահավաք պահանջել, ու հետո էլ ներկա-բացակա է արե՞լ: Չուկ ջան, պայքարի տրամաբանությունը «նյարդերով զգալը» ո՞րն է, բացատրի էլի, գեղացի մարդ եմ, չեմ հասկանում: Ապեր, լուրջ վարակվել ես ճոռոմաբանախտով: Ժողովուրդը գալիս է հանրահավաքի կոնկրետ բան անելու հույսով, ոչ թե ժամերով կոչեր լսելու համար: Մարդը գալիս է ցույց անի, դու հասկանու՞մ ես, իսկ դու էդ մարդու գլխին լեկցիա ես կարդում: Ցույցը գիտե՞ս ինչ է, Չուկ: Էն որ պլակատներն առած կոնկրետ վայր են գնում, ժամանակ են դնում ու կոնկրետ բան են պահանջում, չեղա՞վ՝ վերջ, հարձակում, ավիրում, տշոցի: Ցույցը լեկցիայից գիտե՞ս ինչով ա տարբերվում, ցույցի ժամանակ ժողովուրդը բան է պահանջում, իսկ լեկցիայի ժամանակ՝ լսում են: Հիմա մեր ժողովուրդը հիմնականում ինչո՞վ է զբաղվել, Չուկ:
Si vis pacem, para bellum
Elmo (17.06.2009)
Վիշապ Իրանում ընդիմադիր լիդերը ինչքան կոչ է անում պայքարել օրենքների շրջանակներում այնքան զինված ու բռնի պայքարը խորանում է...Եթե ժողովուրդը իրոք պատրաստ է, իրոք պահանջ ունի, իրոք գալիս է հարձակվելու էլ չի նայում ոչ մի կոչերի..Մեր մոտ հենց լրիվ հակառակն է և դրա մեղավորությունը միայն ժողովրդինն է...Մեր մոտ ժողովուրդը հենց գնում է լեկցիա լսելու...
murmushka (17.06.2009)
Ես անձամբ ինքս չեմ գնալու հանրահավաքի![]()
✿ Մի եղեք պասիվ,հելեք Մասիվ ✿✚Աստված պահպանի Մասիվցիքին✚❖ Մասիվցի եմ, չունեմ վախ, թքած ունեմ աջ ու ձախ ❖
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ժողովրդի մեջ առաջացել ա (զրոյից ի դեպ) պայքարող զանգված, որը չի հաշտվում էս վիճակի մեջ:
Ընդդիմության համար մեկ խնդիրը (իմ կարծիքով) այդ զանգվածի մեծացումն է: Որոնք ոչ թե ուղղակի խոսում են, այլև իրենց ներկայությամբ ցույց են տալիս պայքարին պատրաստակամությունը: Թե չէ հեռուստացույցի առաջ նստած կամ ինտերնետային հաղորդակցության հարթակներում եղած «բողոքավոր ընդդիմադիրներ» ինչքա՜ն ասես ունենք![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ