Հիշում եմ 88 ից 94 թվականները դա մի շրջան էր երբ մենք երիտասարդ էինք, մի քիչ հպարտ ,մի քիչ ռոմանտիկ, մի քիչ բանաստեղծ ,մի քիչ հայրենիքի զինվոր:
Չկարծեք թե այն ժամանակ ցանկացածին կարող էին զենք տալ ,զենքը քոնն էր ինչպես քո կոշիկը կամ վարտիքը այն քո գնածն էր կամ խլածը: Համոզված եմ «մահ իմացիալ անմահություն է»:
Հայրենիքի պաշտպանության համար զենք վերցնելը պարտք է![]()
Էջանիշներ