Նուն ջան փողոցով անցնում ես դեմդ դուրս ա գալիս մեկը, որի վրայից գարշահոտ ա փչում, վրան սաղ ցնցոտիներ են, ատամները թափած, կոշիկները ծակ, մազերը գզգզված: Կխղճաս չէ՞ էդ մարդուն: Ես կխղճամ, մի բանով էլ կօգնեմ, ու կյանքում մտքովս չի անցնի ծաղրեմ:Nun ...-ի խոսքերից
Շատ չխորանամ, Ձեր սարկազմն անտեղի է...
Բայց որ տենամ մատին ադամանդե քարով մատանի կա: Կծաղրեմ էլ, կառհամարեմ էլ...:
Հա ինչի՞ եմ էս օրինակը բերում: Դու ասում ես արի նավով ուրախանանք, կամ մարդիկ նավ են սարքել ու լավ բան են արել: Նուն ջան էդ նավը մեր ինչի՞ն ա պետք որ ծով չունենք ու էդ նավի մատենադարանում խցկելու ծախսերը ու՞մ համար են անում, եթե ամեն օր ԱՐ-ով թշվառ ընտանիք են ցույց տալիս, որը էդ նավի մի մետր տեղաշարժելու ծախսով կարար 3 ամիս ապրեր: Տեսնում եմ պատերազմում անդամալույծ դառած ու չքավոր, լքված, հիվանդ ազատամարտիկ, որին ոչ ոք չի օգնում, բացի որոշ բարի հարևաններից ու մանր բիզնեսմեններից, իսկ մեր պետությունը նավ ա սարքում: Հիմա կասես նավը իրա տեղն ունի, ես էլ կասեմ էնքան տեղ ունի, ինչքան ադամանտե մատանին բոմժի մատին:
Մեջբերել
Էջանիշներ