User Tag List

Էջ 1 12-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 175 հատից

Թեմա: Եղիշե Չարենց

  1. #1
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Եղիշե Չարենց

    էրեխեք, Սահյանի մասին թեմաից ես սկսեցի սիրել նրան, թեև մինչև էտ էլ որոշ բաներ կաեդացել էի, ու դուրս եկել էր: Գուցե մեկն էլ էս թեմայով իր համար Չարենց բացահայտի: Ու թեև հասկանում եմ , որ "հայ գրականութըան գոհարներ" թեման բացվել ա, որ ամեն մի բանաստեղծի համար առանձին թեմա չբացվի, բայց Չարենցը ամեն մի բանաստեղծ չի: Չարենցը... այսինքն ես իմ վրա պատասխանատվություն չեմ վեցնի Չարենցին բնութագրելու, բայց էս թեման կբացեմ ու կխնդրեմ , որ ով ինչ ունի Չարենցից, դնի էստեղ: Էս դրածները ես ինտեռնետից եմ հանել, բայց իրա լավագույն գործերը ցհեմ ճարել, ով դնի, իրա արևը երկար-երկար ապրի:-)
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 21.06.2006, 10:41:

  2. #2
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Քույր, գուցե՜ չընկանք...
    Գուցե մեկը,- ո՞վ-
    Երազել է մեզ
    Անլույս գիշերով...

    Թվում էր հոգուս,
    Թե երկուսս ենք մենք,
    Բայց, նայի՛ր, հիմա
    Դարձել ենք- երեք...

    Երկուսս էլ հիմա
    Կանչում ենք նրան-
    Փնտրելով կորած
    Ուղիները Տան:

    Կամուրջներ չկան:
    Իսկ գետը- վարար:
    -Փնտրելով նրան,
    Փնտրում ենք իրար...

  3. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010), Նաիրուհի (26.02.2015)

  4. #3
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ՊԱՏԳԱՄ

    Նոր լույս ծագեց աշխարհին.
    Ո՞վ այդ արևը բերեց:--

    Ահա ոսկյա մի արև՝
    ճառագումով իր հրե՝
    Այգաբացի պուրպուրե

    Նժույգների վրա հեգ՝
    Նոր աշխարհին ու մարդուն
    Հղում է լույս զվարթուն,
    Նոր աշխարհին ու մարդուն
    Ո՜վ բերեց լույսն այս արթուն,
    Օ՜, ո՞ւմ ձեռքով վառվեց, ո՞ւմ,
    Հրակարմիր, հրավարս,
    Ադամանդյա լույսը այս:-

    Կքած կյանքի բեռի տակ,
    Խոր գերության ընդերքում,

    Իմաստության մի գետակ
    Հիմարության համերգում--
    Քանի՜ տարի, քանի՜ դար
    Վկայեցիր անհերքում...

    Ափերին այն խավարտչին,
    ՈՒր հայրենիքն էր մեր հին,--
    Չկա՞ր արդյոք գետ մի հորդ,
    Որ գերության անհաղորդ՝
    Լուրթ՝ հոսելով դարից-դար՝
    Մթության մեջ այն համառ
    Այս այգաբացն էր կրում,
    Հո՜ւր այգաբացն այս հեռու՝
    Հնուց պահած իր ջրում
    Օ՜, ըղձակա'ն այս հեռուն...

    Կքած կյանքի բեռի տակ՝
    Ոգի՜, անկոր, հո՜ւր գետակ...

    Ահա վառվում է մեր նոր
    Հաղթանակի լույսը բորբ.
    Լվանում է նա հիմա
    Վառվող ոգին մեր անմահ,
    Չքնաղ արև'ն այդ արի,
    Վառված հրով աշխարհի...
    Չկա՜ ուրիշ արև է'լ.
    Նա' է միայն, որ դարեր
    Անմար՝ պիտի արևէ'...

    Լույսով վառված սակայն այդ՝
    Նժարներից հիմա մենք
    Հիմարությամբ չթափենք

    Իմաստությունն այն արար.--
    Մեր անցյալի խորամիտ
    Է'ջն այն արդար ու ռամիկ՝

    Մեծահանճար ու վարար...

    1933.V. 9

    Սա աքրոստիկոս է, որի տողերի երկրորդ տառերով կազմվում է հետևյալ նախադասությունը." Ով հայ ժողովուրդ, քո փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է":

  5. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010)

  6. #4
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Խելահեղ աչքերով, բոբիկ, մորուքդ հողմով ցիրուցան`
    Ձգեցավ սևահեր զգեստ, բզկտված փշերով հազար
    Անցնում ես հերկերով այս ամա, դարերով այնքա՜ն ծանոթ
    Եվ - մաքուր ցորյանի նման - գրում ես հնչյուններ հայրենի...

    1936

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010)

  8. #5
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Օ, ո՛չ, ես իմ այս էպիգրամներով
    Քացի չեմ տալիս իմ ընկերներին,
    Օ, ո՛չ, ես ինքըս եմ, ինքըս եմ օրերով
    Եվ տարիներով "ընկածի" դերին
    Եղել ենթակա և ընտելացել...
    Ա՜խ, դժբախտաբար, օրերին այս մութ
    Ոչ թե յամբով եք դուք ինձ հարվածել,
    Այլ,- վատ եղբայրներ,- էշի ոտներով...

  9. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010)

  10. #6
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ՔԱՄԻՆ

    Քամին,
    Աշնան քամին
    Թռցնում է դեղին նժույգները իրա:
    Ինչ-որ մի տեղ հիմա
    Հավաքել է մի
    Ու փչում է աշնան հոգեվարքի ժամին
    Իր ահռելի հոգին մի վիթխարի բերան:

    Քամին, Աշնան քամին
    Հռնդում է հիմա.
    Փոշու հսկա դեզեր փախցընում են իրար
    Սարսափահար դարձած նախիրների նման:

    Քամին, Աշնան քամին...
    Քաղաքը գորշ ու մութ:
    Ամեն անցորդ դեղին զառանցանք է հիմի,
    Որ իրիկվա մեգին երազվել է քամուն:

    Փողոցները երկա՜ր,
    Ու ձանձրալի, աշնան անձրևների նման,
    Փողոցները, որ կան,
    Փողոցների ներկան,
    Փողոցները` դաժա՜ն, անհրապույր, չարկամ,-
    Որքա՜ն, որքա՜ն, որքա՜ն ահավոր են հիմա:

    Քամին,
    Աշնան քամին
    Մոլորվել է ասյտեղ.
    Մահվան սարսուռ առած վիրավոր է նա մի:
    Ու կարող է հիմա ամեն արգելք քանդել
    Քամին,
    Աշնան քամին...

    Հռնդում է,
    Փնչում,
    Ահեղացունց ցնցում ցուցանակները չոր.
    Զըրնգում են ահից պատուհաններն հնչուն,
    Ու թռչում է քամին,- երկարաթև թռչուն,-
    Զարհուրելի, զազիր փողոցների միջով...

    Խելապտույտ, անմարդ փողոցներում կորած,
    Զարհուրելի ոխով ու զայրույթով իրա,
    Որպես ոսոխ տեսած մի վիթխարի հովազ,
    Հայացքներում` փոշի և արևամուժ ավազ,-
    Քամին, աշնան քամին հարձակվում է ահա
    Անօգնական կքած բուլվարների վրա:

    Օ՛, բուլվարի հիվանդ ծառերը որբ ու խենթ,
    Ցնծոտիներ հագած պառավների նման,-
    Ծվատում են նրանք դեղին մազերն իրենց,
    Գլուխները ցնցում ու մորմոքում հիմա:

    Ծառերը ծե՜ր, հիվանդ,
    Ծառերը ծուռ ու չոր,
    Մուրացկանի նման ծառերը խեղճ ու մերկ.
    Քամին ծեծում է ծեր գլուխները նրանց
    Ու ճչում է մահվան չարագուշակ ճչով.-
    Երբե՛ք,
    Երբե՛ք,
    Երբե՛ք...

    Օ, գթացե՛ք հիմա.
    Այդ ծառերին` խաչված բուլվարներին ամա,
    Օ, փրկեցե՛ք նրանց հարվածներից քամու,
    Որ բերում է նրանց մահվան մորմոք ու մահ:

    Օ, գթացե՛ք հիմա.
    Լսե՛ք, լսե՛ք, լսե՛ք.-
    Այս ահռելի, դաժան, հոգեվարքի ժամին`
    Պիտի դառնա, որ ձեր հոգինե՛րը խուժե –
    Քամին,
    Աշնան քամին...

  11. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Milli (08.08.2011), Արևածագ (30.09.2010), Նաիրուհի (14.06.2010), Նարե (07.12.2011)

  12. #7
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Չնչին, ինչպես Արարատին նետած քար`
    Դավերը սև մարդուկների այդ անկար -
    Օ՜, չհասած քղանցքներին անգամ քո`
    Վայր են թափվում համայնացած քո կամքով -
    Եվ առհավետ կորչում անզոր ու անկար,
    Ինչպես անհաս Արարատին նետած քար...

  13. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010), Նաիրուհի (14.06.2010), Նարե (07.12.2011)

  14. #8
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ՌՈՒԲԱԻՆԵՐ

    Ա
    Այսպես` այս ուշ ժամին եկավ և մոտեցավ քո ոգուն
    Իմացության, կշռույթների գիշերային անմահ բուն.-
    Ախ, դեռ ինչպես ամենտատես Իմաստու՛նն է այն ասել –
    Գիշերով է ելնում որսի այդ թռչունը իմաստուն:
    Բ
    Ո՜վ իմաստուն, այդ շերեփով չի՛ դատարկվի այս կաթսան.
    Քանի՜-քանի՜ իմաստուններ և հանճարներ անսասան
    Այդպես` միայն հայեցումո՛վ այն ձգտեցին դատարկել,-
    Եվ ո՛չ միայն հատակն, այլև - մակերեսը չտեսան:-
    Գ
    Դո՜ւ ես միայն և միայն դու, ո՜վ պայքարող դու ոգի,
    Որ հավիտյան հուրհուրալով, ինչպես խարույկ մորմոքի,
    Վառում ես միշտ ու բորբոքում իղձ ու տենչանք անհագուրդ –
    Եվ չե՛ս լինի դու երբեք մութ, որքան էլ մութը չոքի:
    Դ
    Այս խոհերի, այս գրքերի, այս մտքերի աշխարհում
    Կա մի արև անեզրական, որ չի իջնում ու մարում.
    Վառվում է նա լույսով անմար և ջեռ պահում մեր ոգին
    Ստեղծագործ հրով անճառ` անգետ չարին ու բարուն:-
    Ե
    Մեր քերթությունը` մեր դարի ընթացքի հետ միասին`
    Առնչվելով մեր տենչերին` երգ է ասում մեր մասին.
    Եվ լինում է երգը այնքա՜ն բարձրահուն ու բարձրախոհ,
    Որքան լինի դաշինքն այդ խոր, միաձույլ ու միասիրտ:
    Զ
    Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու,-
    Ա՛յն, որ մեր մեջ նվում է միշտ, գանգատվում ու մորմոքում.
    Բայց արդ` քո մեջ ծայր է առնում այլ մեղեդի մի անվերջ.-
    Թումանյանի հուրն է անշեջ քո կրակը բորբոքում:
    Է
    Ա՜խ, շռայլ է լինում ոգին- լոկ մի՛ անգամ իր կյանքում.
    Երբ վառվելով, մոխրանալով` իր վախճանին է հանգում.
    Լինում է միշտ դա լույս, անվիշտ և երջանիկ այն ժամին,
    Երբ իր մահով` խինդով, ահով, ծնում է աստղ իր հանգույն:
    Ը
    Չի՛ շղթայվի մարդու ոգին ո՛չ մի կապով արտաքին,
    Եթե դարի, ժամանակի զրահ ունի իր հագին.
    Կբարձրանա ու կկանգնի նա հավատով անսասան
    Եվ կմնա գալիք կյանքում` անխորտակ ու ահագին:
    Թ
    Ամեն պոետ գալիս` իր հետ մի անտես նետ է բերում,
    Եվ նետն առած, խոհակալած – որս է անում երգերում.
    Բայց դառնում է պոետ նա մեծ ոչ թե նետի՛ մեծությամբ,
    Այլ նշանի՛ ահագնությամբ, որ հանճարներ է սերում:
    Ժ
    Եղե՞լ է երբ, որ քո մտքում հուրհուրացող խոհ մի խոր
    Գրի առած` լինի այդքա՜ն ինքնաբավ ու այդքան նո՛ր.-
    Ա՜խ, բույր ունեն խոհերը մեր, ունեն կշիռ, ունեն խորք,
    Բայց գրքերում դառնում են լոկ – ցոլք ու ցնորք հեռավոր:
    ԺԱ
    Զգում ես, որ անհուն ու խոր, ինչպես մի հանք անսպառ,
    Բացվում է հար, ահով, դժվար ու խորանում քո ոգին.
    Դեռ ի՜նչ գանձեր – անհուն, անծիր – պիտի հանես դու աշխարհ,
    Եթե անդուլ կյանքիդ վրա անդուռ գիշեր չչոքի:
    ԺԲ
    Առուներով, գետակներով, վտակներով անհամար
    Հորդում են հար ու կուտակվում քո մեջ խոհեր ու գանձեր.-
    Այդպես գետե՛րն են գոյանում վտակներից աննշմար,
    Անհատելի ու անդադար, անկերպարանք ու անձև:
    ԺԳ
    Խոհն անդադրում է կուտակվում, անկշռելի ու անտես.
    Չի՛ ենթարկվի նա հսկումի, որքան էլ հունը բանտես.-
    Բայց ինչքա՜ն էլ հախուռն զգաս դու կուտակումը ոգուդ-
    Երգերիդ բերքը հնձելիս պետք է դու քեզ կաշկանդես:
    ԺԴ
    Նրանք գալիս են միշտ լուռ, պատահաբար ու անձուկ.
    Եվ ո՛չ մի խոհ չի գալիս, երբ տարաժամ ես կանչում:
    Սիրուհիներն են այդպես այցի գալիս մեզ հաճախ-
    Անակնկալ, ինչպես կայծ, որ թռչելով է խանձում:
    ԺԵ
    Ո՜վ իմանա, ե՞րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն.
    Հասակի՞ց է արդյոք այդ, թե ճանապա՞րհդ է ազդում.
    Այդպես ցողո՛ւնն է լցվում հատիկներով ոսկեհատ.-
    Օ՜, հանճարե՛ղ ակնթարթ, դու ընթացքն ես – ու ոստում:
    ԺԶ
    Հե՜յ, անցյալի երգասաննե՛ր, որքա՜ն եք դուք երազել,
    Որ մարդկային կյանքը դառնա երգի պարտեզ մի լուսե.
    Հասնում ենք մենք ահա շքեղ այդ օրերին երազած,-
    Չե՛նք մոռանում սակայն մենք ձեր գործն ու վաստակը վսեմ:
    ԺԷ
    Արևմուտքում, Գուտենբերգի հայրենիքում հարազատ,
    Խարույկներ են վառում այսօր, այրում գրքեր բյուրհազար.
    Այսպես` նրանք, որ սրբազան արշավանք են քարոզում
    Ընդդեմ երկրի մեր հոյաշեն – դառնում են հոն ու գազան:
    ԺԸ
    Ո՛վ, երգիչներ, մեր մե՜ծ երկրի, եղե՛ք զգաստ ու արթուն.
    Տրված է ձեզ երգել խինդը և աշխատանքը մարդու.
    Մե՜ծ Հայնեի հայրենիքից երգի ոգին վտարվեց-
    Դուք պիտի արդ բորբոք պահեք քերթությունը զվարթուն:
    ԺԹ
    Ո՛վ, Արևմուտք, որ դարերով հայրենիքն ես եղել մեծ
    Հանճարների,- դարձել ես արդ խժդժությանց մի կրկես.
    Բայց տեսնում է հայացքը մեր հրդեհներում այդ ահեղ
    Այգաբացեր անեզրական, որ դու կրում ես քո մեջ:
    Ի
    Հորիզոնի վրա կրկին ամպեր են մութ ծայրանում,
    Մա՛հն է կրկին ոխակայել` մռայլ նստած դարանում.
    Պատրաստվում են անկում կարդալ մեր աշխարհին հոյաշեն-
    Չե՛ն հասկանում սակայն, որ մեր հաղթանակն է նորանում:
    ԻԱ
    Վերջին անգամ պատմությունը, մի թռիչքով գեղեցիկ,
    Մեր ձեռքերով փորձեց մի նոր մարդկային կյանք կառուցի,
    Կրկի՜ն ահա հավաքվում են, որ արյունով ու հրով
    Կյանքը հրեն ետ` դեպի հին օվկիանոսը սառույցի:
    ԻԲ
    Չի՛ ընդանում սակայն երբեք պատմությունը դեպի ետ.
    Ի՛նչ որ կյանքում վեհ է ու լավ – մեր մե՛ջ է արդ ու մեզ հետ.
    Գազանային ոհմակներով ինչքան էլ գան` պիտի լոկ
    Արագացնեն մա՛հն իրենց սև - ու չքանան առհավետ:
    ԻԳ
    Մենք քանդեցինք, կործանեցինք աշխարհը հին իր հիմից,
    Կամքը մարդու ստեղծագործ կուտակեցինք մենք ի մի.-
    Էլ ի՜նչ պատնեշ կարող է մեզ մեր ընթացքից բաժանել,
    Երբ մեր ոգին բանտից անել անդարձ հանել ենք հիմի:
    ԻԴ
    Պատմությունը տվել է մեզ ուսուցիչներ երեք մեծ.
    Մեկը – դեռ հին կապանքներում միտք ու ընթացք մեզ տվեց.
    Մյուսն եկավ ու կործանեց կապանքները մեզ գերող.-
    Կերտում է կյանք նրանց հունով Ուսուցիչը մեր երրորդ:

    1934

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  16. #9
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Ինչպես երկիրս անսփոփ, ինչպես երկիրս բախտազուրկ,
    Ինչպես երկիրս ավերակ ու արևաներկ -
    Մխում է սիրտս հիմա որբ, մխում է սիրտս բախտազուրկ,
    Մխում է սիրտս` ավերակ ու արևաներկ....

    Եվ այս երգերը իմ կարմիր, ախ, այս երգերը իմ կարմիր,
    Որ երգում է անսփոփ սիրտս կրակուն -
    Ինչպե՞ս պիտի արդյոք հնչեն, ախ, այս երգերը իմ կարմիր -
    Իմ ավերակ, իմ ո՜րբ երկրում...

    Ինչպես երկիրս անսփոփ, ինչպես երկիրս ավերակ -
    Անյպես էլ սիրտս - անսփոփ, այնպես էլ սիրտս - անուրախ,
    Վե՜րք է դառնում սրտիս խորքում օրերի փա՛յլը այս հրակ -
    Ախ, սի՜րտ իմ` բո՜րբ ու անսփոփ,- երկի՜ր իմ` ո՜րբ ու անուրախ...

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  18. #10
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Դու - հողմային մշուշ ու մահ,
    Դու - կրակի դուստր բարի,-
    Քե՜զ է կանչում սիրտս հիմա,
    Քեզ է կանչում սիրտս` արի՜:

    Հասե՜լ է փառքդ արդեն վառ
    Մինչև Հաբաշ ու Հնդուչին.
    Քե՜զ եմ նետում եղբայրաբար
    Իմ արյունի ճիչը վերջին:

    Բո՜րբ աչքերիդ նայվածքը թող
    Արյունոտե սիրտս հիմա -
    Եվ թո՛ղ տեսնի սիրտս վառվող
    Մահվան մեջ - սեր, սիրո մեջ - մահ...

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  20. #11
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ՄԱՐԻՈՆԵՏԿԱ

    Կամաց, կամաց, կամաց, կամաց,
    Ոտքերն հողին, հողին, հողին`
    Եկավ-գնաց, եկավ-գնաց,
    Գունատ, դեղին, գունատ, դեղին:

    Ձեռքը շարժեց - մեկ վեր, մեկ վար,
    Ոտքը խփեց - մեռե՛լ, մեռե՛լ,-
    Առաջ եկավ դժվա՜ր, դժվա՜ր,
    Ձեռքը շարժեց մեկ վար, մեկ վեր:

    Ահա՛, ահա՛, - թեքվե՜ց, թեքվե՜ց,
    Կընկնի՛, կընկնի՛... բայց չէ՛, նայի՛,
    Շուրթը շրթից դանդաղ ջոկվեց,
    Մնաց մի պահ` աչքը մահի:

    Ու սո՜ւր ճչաց` կարծես բռնի
    Աչքերն, անշարժ, հեռուն գամած.-
    Այդպես հոգի՛ս պիտի մեռնի -
    Կամա՜ց, կամա՜ց, կամա՜ց, կամա՜ց...

  21. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Milli (08.08.2011), ԿԳԴ (27.11.2010), Նաիրուհի (26.02.2015)

  22. #12
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ***
    Բրո՛նզ ես, հո՛ւր ես,
    Բրոնզե սո՛ւր ես,
    Բրոնզե փա՛ռք ես,
    Բրոնզե փա՛յլ-
    Բայց դու զո՜ւր ես,
    Ախ, իզո՜ւր ես
    Կոտրում սուրս
    Արևառ:

    Ինչպես քաղցր
    Մեր երգերը-
    Մեր վերքերը
    Հրաբույր-
    Դու միշտ նո՜ր ես,
    Ու հզո՜ր ես,
    Ու բոսո՜ր ես,
    Քաղցր քույր...'

    Բրո՛նզ ես, հո՛ւր ես,
    Բրոնզե սո՛ւր ես,
    Բրոնզե փա՛ռք ես,
    Բրոնզե փա՛յլ-
    Բայց ափսո՜ս որ
    Դու հեռո՜ւ ես-
    Դու ուրո՜ւ ես
    Արևառ...

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  24. #13
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Երազում եմ այն երկիրը հեռավոր,
    Ուր մարմինը, սեգ մարմինը ու հոգին`
    Աննյութացա՜ծ ու նյութացա՜ծ, լուսավոր`
    Ողջակիզվեն Արևի՜ մեջ, քույր իմ, կին:

    Ու միանա՜ն սեգ մարմի՜նը ու հոգի՜ն...
    Ու չլինի՜, ու չլինի՜ դու ու ես:
    Աննյութացած- դու մանրանաս- ու կրկին
    Հրա՜շք դառնաս` անդունդները արևես...

    Ու երբ կանչեմ- դու գրկիս մեջ արևից
    Ու տարփանքի՜ց, տառապանքի՜ց շիկացած-
    Գրկես թևե՜րս մանկական ու անբիծ-
    Ախ, կի՜ն- ցնորք, քո՜ւյր, Շամիրա՜մ ու Աստվա՜ծ

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  26. #14
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    ...Եվ երբ դադարեց հեծկլտանքը քո-
    Մարած աչքերով նստեցիր ինձ մոտԼ
    Իջել էր մի սո՜ւտ ու մո՜ւթ երեկո:
    Իջել էր մի սո՜ւտ ու մո՜ւթ առավոտ:

    Եվ երբ նայեցիր աչքերով մեռած
    Տրտում, հոգևար, կծկտված հոգուս-
    Հասկացա՜ հանկարծ, որ թե մութ, թե լույս`
    Երկո՜ւսն էլ չկան, երկուսն էլ- երազ...

    Ոչ մութ կար, ո՛չ լույս: Ո՛չ հրդեհ, ո՛չ ձյուն:
    Մշուշում միայն, մեր հոգու վրա
    Թևերն էր փռել մի անտես թռչուն
    Ու դողում էին թևերը նրա...

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (14.06.2010)

  28. #15
    Բացակա
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.05.2006
    Հասցե
    Երեվան
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    991
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

    Իրիկուն է, քո՛ւյր, - աչքերդ փակի՛ր,
    Հոգնաբեկ, տխուր, - աչքերդ փակի՛ր:

    Թարթիչներդ թող չթարթեն միգում.
    Միգամած ու խոր աչքերդ փակի՛ր:

    Կոպերիդ տակ թող երազս թաղեմ.
    Իրիկուն է, քո՛ւյր, - աչքերդ փակի՜ր...

  29. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010), ԿԳԴ (27.11.2010), Նաիրուհի (14.06.2010)

Էջ 1 12-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Եղիշե Չարենց: Քրեական գործի հետքերով
    Հեղինակ՝ My World My Space, բաժին` Հայ գրականություն
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 14.03.2017, 15:30
  2. Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 09.12.2012, 17:03
  3. Պոեզիա. Եղիշե Չարենց. «ձախության» շրջան
    Հեղինակ՝ Նաիրուհի, բաժին` Հայ գրականություն
    Գրառումներ: 10
    Վերջինը: 20.12.2010, 21:36

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •