Ֆրեյա-ի հետ լրիվ համաձայն եմ - տնտեսություն պիտի լինի, որ քանդվի կամ չքանդվի:
Հայաստանի տնտեսություն կոչվածը, ոնց որ անապատի մեջտեղը սաևքած լահմաջոյի ցեխ լինի` օրական հարյուր լահմաջո արտադրողականությամբ: Մի օր բեդուին Մահմուդի ախորժակը տեղն ա լինում, մի տաս լահմաջո ավել ա ուզում ուտի, ցեխը մի երկու ժամ ավել են աշխատացնում, տաս հատ ավել լահմաջո են թխում, ստանում ենք տաս տոկոսոնաց տնտեսական աճ: Մյուս օրրը Մահմուդի փորը ցավում ա, տաս հատ պակաս ա ուտում, ունենում ենք տաս տոկոս ՀՆԱ նվազում:
Մեկ էլ պերերիվներին նստած ռազմավարություն ենք գրում` Գյումրին սարքեն տեխնոպարկ, նավահանգստով-բանով, Դիլջանն էլ ֆինսական կենտրոն` երկնաքերերով-բանով, ու մինչև երկնաքեր կառուցելը, տեղ ազատենք ապագա շինարարություն համար, ու կտրենք ծառերը, պառկետ քաշենք: Ու էտ ընթացքում վարչապատը մի հատ տուշ ա երգում` պարտադիր Նարեկացու խոսքերով: Չենք մոռանում նաև տեղեկտվական տեխնոլոգինարեի մասին, որ լահմաջոյի գովազդը տեղադրենք համացանցում - "մերը սաղից բարակ ա":
Մեջբերել
Էջանիշներ