Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական Ժամանակի»

[Chuk]

Հայկակական ժամանակ օրաթերթի մարտի 28-ի համարում հայտնվեց այսպիսի լուր.

ԿՀԱՆԴԻՊԵՆՔ ԴԱՏԱՐԱՆՈՒՄ

Երեկ մեզ հայտնի դարձավ, որ Ռոբերտ Քոչարյանի ընտանիքը երկու օր առաջ «ՀԺ»-ի դեմ հայց է ներկայացրել Երեւանի Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարան: Հայցը դատարանի նախագահ Ժորա Վարդանյանը մակագրել է դատավոր Արայիկ Մելքումյանին: Այն դեռեւս վարույթ չի ընդունվել, ուստի «ՀԺ»-ն առայժմ պաշտոնապես չի ծանուցվել հայցի եւ դրա պահանջների մասին: Ըստ մեր ունեցած տեղեկությունների, դիմումը դատարան է ներկայացրել անձամբ Ռոբերտ Քոչարյանի ավագ որդին` Սեդրակ Քոչարյանը: Ենթադրում ենք, սակայն, որ Քոչարյանի ընտանիքը «ՀԺ»-ի դեմ հայց է ներկայացրել` կապված մեր թերթի փետրվարի 6-ի առաջին էջում տպագրված լուրի հետ, որում նշել էինք, որ մեր տեղեկություններով` Ամանորից օրեր առաջ Դուբայում տեղի ոստիկանները հարբած վիճակում ձերբակալել են Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր որդուն` Լեւոն Քոչարյանին: Նշենք, որ հրապարակումից մի քանի օր անց խմբագրությունը ստացավ «Գործընկերներ» իրավաբանական ընկերության գրությունը, որով մեզ խնդրում էին հերքել լուրը: Իսկ թե ինչու մենք այդ լուրը չհերքեցինք, ցույց կտանք դատարանում:

Ուզում էի այստեղ տեղադրել նաև բուն նյութը, բայց ՀԺ-ի կայքի արխիվներում այն կարծես թե բացակայում էր: Ինչևէ, փորձեմ մնացածը կառուցել ըստ ժամանակագրության:

[Chuk]

Ապրիլի 21-ին Նիկոլ Փաշինյանը հանդես եղավ ծավալուն ու շատ հետաքրքիր վերլուծությամբ, որը տպագրվեց նաև Հայկական ժամանակ թերթում, տեղադրվեց Նիկոլի կայքում, Payqar.org-ում: Տեղադրում եմ ամբողջությամբ.

ՔՈՉԱՐՅԱՆՆԵՐՆ ԸՆԴԴԵՄ «ՀԺ»-Ի
Ապրիլ 21, 2009

ՔոչարյաններըՈվքեր ապրել են Խորհրդային Միությունում, կհիշեն սովետական խանութպանների հաշվարկների համակարգը` հիսուն-հիսուն` մեկ ու հիսուն, մի հատ էլ հիսուն` իրեք ու հիսուն: Ահա այսպես էին հաշվում նրանք իրենց վաճառած ապրանքի գինը: Իսկ հաշվարկի այս մեթոդի մասին հիշեցի մեր թերթի դեմ Ռոբերտ Քոչարյանի ընտանիքի ներկայացրած հայցի բովանդակությանը ծանոթանալուց հետո ու սկսեցի մտածել` չլինի՞ «Կարշոլկի» պարտկոմ լինելուց առաջ Քոչարյանը գործունեություն է ծավալել «Կարշոլկի» կամիսիոննի խանութում: Էականը, սակայն, սա չէ, այլ այն, որ սույն դատական հայցով Քոչարյանների ընտանիքը 16 միլիոն դրամ է պահանջում «Հայկական ժամանակ» թերթից: Առիթը այն լուրն է, որ տպագրվել է մեր թերթի փետրվարի 6-ի համարում, այն մասին, որ կրտսեր Քոչարյանը բերման է ենթարկվել Դուբայի ոստիկանատներից մեկը: Այս նյութի մեջ հարկ չեմ համարում անդրադառնալ անգամ այս լուրի հիմնավորվածությանը, այն պարզ պատճառով, որ եթե «ՀԺ»-ն դա հավաստի չհամարեր, ուղղակի չէր տպագրի: Եւ ահա, Քոչարյանները այդ լուրը իրականությանը չհամապատասխանող են համարում եւ դատական կարգով փոխհատուցում են պահանջում թերթից: Տվյալ դեպքում շատ ավելի կարեւոր է այն հայցը, որ ներկայացվել է: Ու չնայած այն ստորագրել է Քոչարյանի կրտսեր որդի Լեւոնը, հայցի մի հսկայական հատվածը նվիրված է Ռոբերտ Քոչարյանի եւ, պինդ բռնվեք, Հայաստանի Հանրապետության հեղինակության պաշտպանությանը: Տեսեք, թե ինչ են գրում Քոչարյանները իրենց հայցում. «Փաստորեն, «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի տարածած (…) տեղեկությունները հիմք են դարձել օգտագործել Հայաստանի Հանրապետության երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի որդու` Լեւոն Քոչարյանի անունը` Հայաստանի Հանրապետության վարկանիշը գցելու, վարկաբեկելու եւ միջազգային հանրության առաջ հայերին որպես «խուլիգան» եւ «հանցագործ» ներկայացնելու եւ համանման որակներով պիտակավորելու համար, ինչն, անխոս, դիպչում է Հայաստանի Հանրապետության հանրային շահերին եւս»: Մեջբերման ավարտը: Հիմա հասկացաք, չէ՞, սիրելի ընթերցող` փաստորեն, Քոչարյանն ու իր ընտանիքը այն սրբապատկերն են, որին նայելու միջոցով մենք պետք է պատկերացնենք` ինչ ասել է հայ: Հայի մարմնավորումն են Քոչարյանները, հայը հենց իրենք են, որ կան: Իսկական պարադոքս. պաշտոնավարության տարիներին Հայաստանի հանրության մի զգալի մասը Քոչարյանին իսկի հայ չէր համարում, բայց տասը տարի երկիրը թալանելուց, այդ թալանի արդյունքում որոշ գնահատականներով` մեկ, իսկ որոշ գնահատականներով` երկու միլիարդ դոլար կուտակելուց հետո, հիմա նա դարձել է հայ ժողովրդի, հայի մարմնավորումը, ու ոչ միայն նա, այլեւ իր ընտանիքի ճաճանչափայլ անդամները: Հայ ժողովուրդը պետք է մի բարձր սարից իրեն անդունդը նետի, եթե միջազգային հանրությունը Քոչարյաններով պետք է պատկերացում կազմի իր մասին: Եւ եթե այսպես է, ուրեմն մենք միջազգային հանրության առաջ նենգ, անբարո, մարդակեր, գռեհիկ եւ, որ առավել կարեւոր է, միջինից ցածր ինտելեկտուալ մակարդակով ժողովուրդ ենք, որը իշխանությունն ու պետությունը ընկալում է որպես մարդկանց սպանելու, խոշտանգելու, անզգույշ քաշքշելու, անասելի հարստություն կուտակելու մի միջոց: Բայց էլի մի մեջբերում անենք Քոչարյանների հայցից. «Բացի այդ, միջազգային հանրության առջեւ Լեւոն Քոչարյանին վարկաբեկելն ուղղակիորեն հանգեցնում է ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի պատվի, արժանապատվության եւ բարի համբավի արատավորմանը ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ միջազգային հանրության առաջ»: Մեջբերման ավարտը: Սա իսկական սենսացիա է` փաստորեն, Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանի Հանրապետությունում բարի համբավ էլ ունի: Քոչարյանը: Ռոբերտ: Հայաստանում: Ունի: Բարի համբավ: Մեղա, մեղա, մեղա… Փաստորեն, այն մարդը, ով հրապարակային ասուլիսում ռազբորկա էր անում իր թիկնազորի կողմից սպանված Պողոս Պողոսյանի, այսինքն` սպանված եւ դիահերձարանում գտնվող մարդու հետ, այն մարդը, որի ղեկավարության տարիներին տեղի է ունեցել Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունը, եւ որի օրոք ապօրինաբար կարճվել է այդ հանցանքի կազմակերպիչներին բացահայտելու համար հարուցված քրգործը, այն մարդը որ սեփական քաղաքացիներին սպանդի ենթարկելու հրաման է տվել, այն մարդը, որ անկախ սոցհարցումներով համարվել է Հայաստանի ամենակոռումպացված պաշտոնյա, այն մարդը, որը կեղծ տեղեկանք ներկայացնելով է ՀՀ նախագահի թեկնածու դարձել` փաստորեն նա կարող է բարի համբավ ունենալ, ու ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ միջազգային հանրության շրջանում:

Բայց վերը նկարագրվածը մի կողմ. համաշխարհային պատմության մեջ շատ դժվար է գտնել մի օրինակ, երբ որեւէ երկրի որեւէ նախագահ որեւէ թերթից այսօրինակ շոշափելի ֆինանսական փոխհատուցում պահանջի: Այսպես վարվում են երգիչ-երգչուհիները, շոու-բիզնեսի աստղերը: Եւ եթե Քոչարյանների ներկայացրած այս հայցի մասին հայտնի դառնա միջազգային հանրությանը, կարծում ենք` նրա «միջազգային հեղինակությունը» կտասնապատկվի, Հայաստանի Հանրապետությանը` առավելեւս:

Ի դեպ, մի հետաքրքիր փաստ եւս. մեր թերթի հրապարակմանը Քոչարյանների ընտանիքը միջազգային մասշտաբներ է տվել այն պատճառով, որ այդ լուրը արտատպել են մի քանի օտարերկրյա ինտերնետ կայքեր: Այսինքն` այդ ինտերնետ կայքերը Քոչարյանների համար միջազգային նշանակություն ունեն: Այս փաստը հետաքրքիր է այնքանով, որ Քոչարյանները հղում են արել ռուսական եւ ադրբեջանական երկու կայքերին: Ահա այսպիսի կառուցվածք ունի միջազգային հանրությունը Քոչարյանների համար: Եւ հետաքրքիրն այն է, որ Քոչարյանը ոչ մի անգամ դատի չի տվել ռուսական այն կայքերին, որոնք տարբեր լուրեր են տպագրել նրա մաֆիոզ գործունեության եւ նրա հայցատու զավակի` հազար դոլարանոց շամպայն խմելու սովորության մասին:

ինչպիսի~ հաշվարկ

Հարկ չեմ համարում ընդգծել, որ «Հայկական ժամանակը» խնդրո առարկա հրապարակումը համարում է իրականությանը համապատասխանող: Այսինքն` սա հասկանալի է ինքնին: Քոչարյանները հակառակ կարծիքի են, բայց խնդիրը, տվյալ դեպքում, ոչ թե այս բանավեճն է, այլ այն, թե ինչպես են Քոչարյանները հիմնավորել, որ այդ հրապարակման արդյունքում իրենք 16 միլիոնի վնաս են կրել: Այս պնդումը մեզ հասկանալի կլիներ, եթե հիմնավորվեր, որ լուրը կարդալուց հետո Ռոբերտ Քոչարյանը յոգուրտ է շուռ տվել իր կոստյումի վրա, որը, բնականաբար, մոտավորապես 16 միլիոն դրամ կարող էր արժենալ: Նման հիմնավորումը, սակայն, հայցում բացակայում է: Եւ ուրեմն` ինչպես են հիմնավորել իրենց դրամային պահանջը: Մեջբերում հայցադիմումից. «…. վերոնշյալ տեղեկությունների տարածումը ունեցել է շահույթ ստանալու նպատակ: Նախ նկատենք, որ «Հայկական ժամանակ» թիվ 21 օրաթերթի տպաքանակը եղել է 8000 օրինակ, յուրաքանչյուրը` 100 դրամ: Այսինքն` պատասխանողը սույն համարի տարածման դիմաց ստացել է 80 հազար ՀՀ դրամ եկամուտ»: Ընդմիջելով` ասեմ, որ սա ուղղակի մեջբերում է հայցից, եւ դա նրանց հաշվարկն է: Բայց շարունակենք մեջբերումը: «Բացի այդ, այս տեղեկությունը հիմք է հանդիսացել նաեւ հայցվորի մասին (….) տեղեկությունների տարածման համար նաեւ այլ զանգվածային լրատվության միջոցներով, ինչի շնորհիվ պատասխանողը եւս ստացել է եկամուտ: Այժմ մեկ ԶԼՄ-ի կողմից մեկ այլ ԶԼՄ-ին մեկ լուրի տրամադրման միջին արժեքն է 10 հազար դրամ: Փաստորեն, հաշվի առնելով, որ «Հայկական ժամանակ» թիվ 21 օրաթերթին հղում են կատարել թվով վեց եւ ավելի ԶԼՄ-ներ, կարելի է փաստել, որ վերոնշյալ տեղեկությունների տրամադրման համար պատասխանողը ստացել է միջինը 60 հազար ՀՀ դրամ»: Էլի ընդհատենք մեջբերումը եւ արձանագրենք, որ գրվածը կատարյալ անհեթեթություն է: Հրապարակված լուրը վերահրապարակելու համար ոչ ոք ոչ ոքի գումար չի տալիս եւ, առավելեւս, չի պահանջում: Այնպես որ, այս հիմնավորումը կատարյալ անհեթեթություն է: Բայց շարունակենք մեջբերումը. «Բացի այս, սույն սենսացիոն նյութի հիման վրա մյուս ԶԼՄ-ները եւս ստացել են միջինը 80 հազար ՀՀ դրամի եկամուտ` յուրաքանչյուրը»,- էլի ընդհատենք մեջբերումը եւ արձանագրենք, որ միայն Ռ. Քոչարյանին է հայտնի հաշվարկի այս մեթոդաբանությունը, թերեւս` «Կարշոլկի» կամիսիոննի խանութի ժամանակներից: Բայց սրանք դեռ ծաղիկներն են` շարունակենք մեջբերումը. «Փաստորեն, հայցվորին հասցվել է ընդհանուր առմամբ 620 հազար դրամի վնաս: Բացի այդ, հայցվորի կողմից կատարվել են իր իրավունքների պաշտպանությանն ուղղված 3 միլիոն ՀՀ դրամի չափով ծախսեր: Այսպես` հայցվորին հասցվել է 3 միլիոն 620 հազար ՀՀ դրամի չափով վնաս` ըստ փաստացի հասցված վնասների»: Մեջբերման ավարտը: Պետք է շնորհակալ լինենք, որ իրենց իրավունքների պաշտպանության համար Քոչարյանները երեք միլիոն դրամ են ծախսել, եւ ոչ թե մեկ միլիարդ դոլար: Ի վերջո, ոչ ոք որեւէ մեկին չի կարող արգելել սեփական իրավունքների պաշտպանության համար որեւէ չափով գումար ծախսել: Իսկ մեկ միլիարդ դոլար Քոչարյանը ունի, եթե, իհարկե, դրանք բոլորը չի ներդրել աֆրիկյան երկրներում բիզնես ունենալու վրա: Բայց սա ամենը չէ, սիրելի ընթերցող, ամենը չէ: Սա ընդամենը 16 միլիոնանոց հայցապահանջի մի փոքր մասն է: Հետո հայցվորը պատմում է, որ այս հրապարակմամբ իրեն հասցվել է նաեւ 12 միլիոն 500 հազար դրամի բարոյական վնաս, եւ այսպիսով ձեւավորել է հայցապահանջը` 16 միլիոն 120 հազար դրամ: Պետք է շնորհակալ լինել, որ Քոչարյանները իրենց հասցված բարոյական վնասը մեկ միլիարդ դոլար չեն գնահատել: Գնահատել` գնահատելն էր, է` էդքան գնահատեիք:

անցումային դրույթներ

Տվյալ հայցը, սակայն, անգրագետ է մի քանի առումներով: Կա նաեւ մեկ այլ` աղաղակող անգրագիտություն, որին շարունակություն է տվել նաեւ Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանը: Հայցը ուղղված է ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի, եւ ահա դատարանն էլ պատասխանող է ճանաչել «Հայկական ժամանակ» օրաթերթին: Բայց այստեղ կա մի փոքր նրբություն: «Հայկական ժամանակ» օրաթերթը, ախր, իրավաբանական անձ չէ, ոչ էլ` ֆիզիկական անձ, եւ ՀՀ օրենսդրության համաձայն` չի կարող պատասխանող լինել: Ինչպես շատ սրամիտ նկատել է մեր թերթի բարեկամներից մեկը, սա մոտավորապես նույնն է, թե ինչ-որ մեկը դատի տա «Գրանդ քենդիի» «Արջուկը հյուսիսում» շոկոլադին, եւ դատարանն էլ «Արջուկը հյուսիսում» շոկոլադին պատասխանող ճանաչի: Պարոն դատավոր Ա. Մելքումյան, ախր անհարմար է, չէ՞: Չենք ուզում հուշել, թե տվյալ դեպքում ինչ պետք է աներ դատավորը, որովհետեւ դա մեր պարտականությունների մեջ չի մտնում: Բայց հիմա հայցը պետք է ետ ուղարկի` ոչ պատշաճ պատասխանող մատնանշված լինելու պատճառով, ապա եւ հետո նորից վարույթ ընդունի: Այս ընթացքում Քոչարյանները կարող են նոր հաշվարկներ անել` հայցի չափը հասցնելով մեկ միլիարդ դոլարի:

Բայց այս գործում կա եւս մեկ հետաքրքիր փաստ. դատարան ներկայացված փաթեթի մեջ է Լեւոն Քոչարյանի անձնագրի պատճենը, եւ այն ուսումնասիրելիս` պարզում ենք, որ այդ անձնագրի` արտասահմանում գործունեության ժամկետը լրացել է 2007 թվականի փետրվարի 5-ին եւ այլեւս չի երկարացվել: Հասկանում եք, չէ՞, թե սա ինչ է նշանակում: Սա նշանակում է, որ 2007 թվականի փետրվարի 5-ից հետո Լեւոն Քոչարյանը արտերկրում չի եղել: Բայց նույն հայցադիմումից իմանում ենք, որ նա վերջին երկու տարիներին արտասահմանում եղել է: Հարց է ծագում` այդ ինչպե՞ս: Շատ պարզ` բոլորովին ուրիշ անձնագրով: Իսկ գործի մեջ ներկայացվել է այս մի անձնագիրը, որովհետեւ դրանում Դուբայ ժամանելու եւ մեկնելու մասին տվյալներ չկան, որովհետեւ այդ անձնագրով 2007 թվականի փետրվարի 5-ից հետո հնարավոր չէր Հայաստանից դուրս գալ: Այդ մեզ նման սովորական մահկանացուներն են մեկ անձնագիր ունենում: Իսկ տվյալ պարագայում` գործ ունենք` ինքներդ եք հասկանում, թե ում հետ:

ամփոփում

Բայց իսկապես, արտառոց երեւույթ է, երբ իրեն երկրի նախագահ համարող մարդը տվյալ երկրում գործող որեւէ սուբյեկտից 16 միլիոն դրամ է պահանջում: Դատական այսօրինակ գործեր լինում են, բայց եթե հայցվորը նախագահական ընտանիք է, հայցապահանջը` գումարի մասով, լինում է սիմվոլիկ` մեկ դրամ, մեկ դոլար, մեկ ֆունտ, մեկ եվրո: Բայց տվյալ դեպքում` քոչարյանական ընչաքաղցությունը իրեն հերթական անգամ ցույց է տալիս: Սա ուղղակի արտառոց երեւույթ է: Բայց այսօրինակ հայցը ուրիշ պատճառներ ունի` շատ ավելի խորքային պատճառներ: Մենք արդեն տեղեկացրել ենք, որ Եվրոպական դատարանը վարույթ է ընդունել մեր հայցը, որով մենք վիճարկում ենք 2008 թվականի մարտի 1-ից 20-ը ՀՀ-ում արտակարգ դրություն մտցնելու` Ռ. Քոչարյանի հրամանագրի օրինականությունը: Այս հայցի շրջանակներում ԵԴ կայացնելիք վճիռը խիստ կանխատեսելի է, եւ դա ունենալու է լրջագույն քաղաքական հետեւանքներ: Եւ ահա, Քոչարյանի հեռահար նպատակը «Բջնիի» սցենարով հայցվորի դերում հանդես եկող «Դարեսկիզբ» ՍՊԸ-ն իրենով անելն ու այդ հայցը ԵԴ-ից ետ վերցնելն է: Ամեն դեպքում` հետեւենք իրադարձությունների զարգացմանը: Այս գործով դատական առաջին նիստը նշանակված է ապրիլի 23-ին: Իսկ ընդհանրապես, վատ միտք չէ. Դուբայի ռեստորաններում ու գիշերային ակումբներում դեբոշներ անել, ապա եւ փորձել հազար եւ ավելի դոլարանոց շամպայնի ծախսերը հանել մոտիկ դատավորների օգնությամբ:

Նիկոլ Փաշինյան

[Chuk]

Ապրիլի 23-ին տեղի ունեցավ այս գործով առաջին դատական նիստը: Պատճենում եմ tert.am-ից: Նկատենք, որ դատարանը ստիպված եղավ բավարարել պատասխանող կողմի հստակեցման միջնորդությունը, ինչի մասին Փաշինյանը խոսում էր ապրիլի 21-ի իր հոդվածում:

Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակի». սկսվել է դատական գործընթացը

16:56 • 23.04.09


Կենտրոն և Նորք–Մարաշ առաջին ատյանի դատարանում այսօր մեկնարկել է «Հայակական ժամանակ» օրաթերթի դեմ Հայաստանի երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի դատական հայցի լսումը։ Հիշեցնենք, որ Քոչարյանների ընտանիքը «Հայկական ժամանակ» օրաթերթին դեմ դատական հայց են ներկայացրել այն բանի համար, որ վերջինս տպագրել է Ռոբերտ Քոչարյանի որդու՝ Լևոն Քոչարյանի մասին լուր, ըստ որի՝ նախագահի որդին Դուբայում «դեբոշ է սարքել» ու տեղի ոստիկանության կողմից բերման է ենթարկվել։

Դատական հայցը, որը Քոչարյանների ընտանիքի պատվի և արժանապատվության արատավորումը վերականգնելու և վնասը հատուցելու հարցը (Քոչարյանները 16 մլն դրամ են պահանջում) լուծելուն էր ուղղված, քննում է դատավոր Արայիկ Մելքումյանը (նկարում)։ Քոչարյանների ընտանիքին դատարանում ներկայացնում էին երկու հոգի, որոնցից ներկայացվեց Արփինե Մելիքբեկյանը։ Պատասխանող կողմից, այսինքն՝ «Հայկական ժամանակ»–ից, ներկայացուցիչ չկար։ Ինչպես դահլիճում նստածներից մեկը հայտարարեց, այնպես էլ դատարան ներկայացված փաստաթղթերը տեղեկացնում էին, որ «ՀԺ»–ից ներկայացուցիչ չկա դատալսմանը, քանի որ «ՀԺ»–ն անշունչ առարկա է, իրավաբանական կամ ֆիզիկական անձ չէ, որի շահերը կարելի է ներկայացնել։

«ՀԺ»–ի տպագրումն իրականացնում է «Դարեսկիզբ» լրատվական գործունեություն իրականացնող ընկերությունը, որի փաստաբանն էլ միջնորդել էր դատարանին այդ գործում որպես պատասխանող կողմ իրեն ճանաչել։ Փաստորեն, ՀՀ երկրորդ նախագահի ընտանիքի փաստաբանները չէին կարողացել հենց մեկնարկից «ճիշտ հասցեատիրոջը» գտնել։

Դատավոր Արայիկ Մելքումյանը բավարարել է միջնորդությունը՝ ըստ որի դատական հաջորդ նիստին որպես «ՀԺ»–ի դեմ ուղղված հայցի պատասխանող կողմ կներկայանա թերթը տպագրող «Դարեսկիզբ» ընկերությունը։

Դատարանը հետաձգեց նիստը՝ այն նշանակելով մայիսի 12–ին, մինչ այդ ժամանակ տրամադրելով «Դարեսկիզբ» ընկերությանը՝ պատրաստվելու հաջորդ դատալսմանը։

Աղբյուր՝ tert.am

[Chuk]

Այս գործին վերաբերվող վերջին նյութը, առայժմ, կարծես թե Նիկոլ Փաշինյանի երկրորդ, ապրիլի 28-ին հրապարակված ծավալուն ու անչափ հետաքրքիր, գործը պարզապես բզկտող հոդվածն է: Նորից ներկայացնում եմ ամբողջովին, ակնկալում եմ սույն թեմայով քննարկումներ, ինչպես նաև հետագայում ըստ ժամանակագրության նյութերի տեղադրում, ամփոփում:

ԹՈՇԱԿԱՌՈՒՆ ԵՎ ՅՈՒՐ ՓԱՍՏԱԲԱՆՆԵՐԸ

Ապրիլ 28, 2009


«Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակի»» դարակազմիկ դատավարության առաջին նիստը տեղի ունեցավ։ «ՀԺ»-ի նախորդ համարում տպագրված տեղեկատվությունից ընթերցողը տեղյակ է, թե ինչ է եղել այդ դատավարության ընթացքում։ Դատարանը որոշել է ոչ պատշաճ պատասխանողին փոխարինել պատշաճ պատասխանողով, որովհետեւ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթը իրավաբանական անձ չէ եւ, ՀՀ օրենսդրության համաձայն, չի կարող դատարանում հանդես գալ որպես պատասխանող։ Եւ ուրեմն` դատարանը պատասխանող է ճանաչել «Դարեսկիզբ» ՍՊԸ-ին, որը եւ է իրավաբանական անձ։ Հանրային հետաքրքրության իմաստով պատասխանողի փոփոխությունը, ըստ էության, աննշան մի իրադարձություն է, իրականում, սակայն, Քոչարյանների ներկայացրած հայցը, դատավարական փուլ չմտած, այսպիսով հիմնատակ փլուզվեց։ Ու որպեսզի ընթերցողը չմտածի, թե սա պատասխանող կողմի էմոցիոնալ պոռթկում է, ասվածը կփորձեմ ապացուցել այնպես, ինչպես ապացուցում են թեորեմը, այսինքն` այնպես, որ ասվածը դառնա անառարկելի` մաթեմատիկական լուծված հավասարման նման։ Ինչպես հայտնի է, Քոչարյանների «խեղճուկրակ» ընտանիքը մեզնից 16 միլիոն 120 հազար դրամ է պահանջում` իրեն «հասցված բարոյական վնասը», թերեւս, դիտելով որպես սեփական սոցիալական կարիքները հոգալու, երեխեքին շորուշերթ առնելու, ծիրանի-բանի սեզոնը բացվում է` թանկուկրակ մրգին կարոտ չմնալու փայլուն հնարավորություն։ Բայց չշեղվենք թեմայից։ Ուրեմն` իրենց հայցի մեջ Քոչարյանները նշել են, որ այդ 16 միլիոնից միայն 12 միլիոն 500 հազար դրամն է «բարոյական վնաս»։ Հայցի 3 միլիոնանոց հատվածի հիմնավորումն այն է, որ նրանք այդ գումարը ծախսել են իրենց իրավունքների պաշտպանությունը կազմակերպելու համար. «…. հայցվորի կողմից կատարվել են իր իրավունքների պաշտպանությանն ուղղված 3 միլիոն ՀՀ դրամի չափով ծախսեր».- գրված է հայցադիմումի մեջ։ Ենթադրվում է, որ սա այն գումարն է, որով նրանք փաստաբան են վարձել կամ, ավելի ճիշտ` փաստաբաններ, եւ ահա` այս ծախսի գումարը Քոչարյանները նույնպես մեզնից են պահանջում։ Ցանկացած փաստաբան կփաստի, որ սա լուրջ վարձավճար է, եւ դրա չափը ենթադրել է տալիս, որ Քոչարյանների վարձած փաստաբանները կատաղած դեմքեր են, իրավաբանության վիրտուոզներ։ Դե` բնական է, իրեն Հայաստանի երկրորդ նախագահ համարող մարդու ընտանիքը հո չի՞ կարող բոմժ փաստաբաններ վարձել։ Նրա վարձած փաստաբանները պիտի աջուձախ վարուցանք անեն` իրավաբանության դաշտում։ Համենայնդեպս` նրանց վրա «դուրս գրված» փողը սա է ենթադրել տալիս։ Այսպիսի պարզ գործի վրա երեք միլիոն դրամով փաստաբաններ վարձելը պիտի վկայի փաստաբանների մի հատ ուրիշ մակարդակի մասին, որոնք պետք է պատշաճ մակարդակով ներկայացնեն ճաճանչափայլին կամ, ինչպես մի հեղինակ է դիպուկ նկատել` մեծադըղըրդին։ Բայց ինչպես քոչարյանական ցանկացած քայլ, այս դեպքում էլ գործ ունենք ընդամենը կարիկատուրայի հետ։ Պարզվում է` Քոչարյանների վարձած փաստաբանները` թանկուկրակ փաստաբանները, չեն կարողանում տարբերել անգամ, թե ում դեմ պետք է հայց ներկայացնեն, թե որն է այն սուբյեկտը, որի հետ իրենք պետք է հարցեր պարզաբանեն։ Եւ նրանք, փաստորեն, այնպիսի փաստաբաններ են, որ կարող են դատի տալ, ասենք, «Մերսեդես Բենց» ընկերության կողմից կողմից արտադրվող «S 500» մոդելին, տվյալ դեպքում` «Դարեսկիզբ» ՍՊԸ թողարկած «Հայկական ժամանակին»։ Յուրաքանչյուր տառաճանաչ մարդ կհասկանար, որ այսպիսի քայլը պիտի վկայի ընդամենը հայցը կազմած մարդու անգրագիտության մասին։ Բայց ռեկորդը սա չէ, այլ այն, որ Քոչարյանի նշանակած դատավորն էլ կարող է իրավաբանական կամ ֆիզիկական անձ չհանդիսացող սուբյեկտին պատասխանող ճանաչել, մի բան, որ անհնար է` ՀՀ օրենքների համաձայն։ Բայց մի կողմ թողնենք դատավորին, որովհետեւ մեր ասելիքը այս պահին Քոչարյանների ներկայացրած հայցի մասին է։ Ահա, ուրեմն, այսպիսի «գրագետ» փաստաբաններ են վարձել Քոչարյանները, որոնց գործունեության առաջին քայլն իսկ ուղղակի ծիծաղ է առաջացնում։

Էլի ընդգծեմ, որ սույն փաստաբանների գործունեությանը չէինք անդրադառնա, եթե Քոչարյանները փաստաբանների վրա ծախսված այդ երեք միլիոն դրամը մեզնից չպահանջեին։ Բայց վերը նշվածը Քոչարյանների փաստաբանների անգրագիտության միակ ապացույցը չէ։ Նախորդ նյութում արդեն գրել եմ, բայց հիմա ավելի մանրամասնեմ։ Քոչարյանների փաստաբանները իրենց հայցի մեջ «ՀԺ»-ի տպաքանակը` 8 հազար օրինակ, բազմապատկել են նրա գնով` 100 դրամ, եւ ստացել են 80 հազար դրամ։ Մինչդեռ, բազմապատկման աղյուսակը իմացող ամեն ոք կհաստատի, որ այդ երկու թվերի բազմապատկումից ստացվում է 800 հազար դրամ։
Պրոբլեմը, սակայն, միայն բազմապատկման աղյուսակի չիմացությունը չէ. այս դեպքում` փաստաբանները ի վնաս իրենց կլիենտի են հաշվել ու եթե ճիշտ հաշվեին, հայցի գումարը կլիներ 720 հազար դրամով ավելի։ Պատկերացնո՞ւմ եք, թե այս փողին քանի կիլո ծիրան կառնեին Քոչարյանները։ Հանրապետության ամենաերիտասարդ թոշակառուի ընտանիքի ամառվա զակատ-զուկուտի հարցը կլուծվեր, ու ոչ միայն ծիրանի ջեմի, մուրաբայի, կոմպոտի ու հյութի, այլեւ «Իմամ-բայալդըի», «Բակլաջանի պա բակինսկիի» մակարդակով։ Ահա այսպիսի թանկ ու անգրագետ փաստաբաններ են վարձել Քոչարյանները, որոնք նրանց զրկել են 720 հազար դրամ կպցնելու հնարավորությունից։ Եւ, ի դեպ, վերը նշված բազմապատկումը վրիպակ չէ, որովհետեւ այդ թիվը հայցագումարի մեջ հստակ ընդգծված է` մի քանի անգամ։

Բայց այսքանով փաստաբանների անգրագիտության ապացույցները չեն սահմանափակվում. այս փաստաբանները մտել են մամուլի դաշտ` առանց նվազագույն գաղափար իսկ ունենալու նրա գործունեության կանոնների մասին։ Այս մասին էլ հպանցիկ նախորդ նյութում գրել եմ, բայց ուզում եմ ընդգծել, որ մամուլի հետ դատի մեջ մտնող փաստաբանները լայաղ կանեին գոնե ուսումնասիրել, տեղեկանալ, թե լրատվամիջոցները ինչպես եւ ինչ սկզբունքով են իրարից նյութեր արտատպում։ Նրանք ոչ միայն լայաղ չեն արել, այլեւ եզրակացրել են, թե «Հայկական ժամանակը», օրինակ, day.az-ից գումար է ստացել։ Day.az-ից գումար ստանաք դո՛ւք, եւ երեւի ստանում եք, որ վստահ եք ինֆորմացիայի առքուվաճառքի ինչ-որ սակագների։
Սա անգրագիտություն է, կատարյալ անգրագիտություն։ Սա Քոչարյանների` երեք միլիոն դրամով վարձած փաստաբանների անգրագիտության վկայությունն է, ավելի ճիշտ` այդ վկայություններից միայն մեկը։ Բայց ամբողջ խնդիրն այն է, սիրելի ընթերցող, որ այսքանով անգամ այդ անգրագիտությունների վկայությունների ցանկը չի ավարտվում։ Այդ փաստաբանները ոչ միայն բազմապատկման աղյուսակը չգիտեն, այլեւ «Զանգվածային լրատվության մասին» ՀՀ օրենսդրությունը։ Եւ սրա ապացույցը գտնում ենք այս գործի ակունքներում։ Մենք արդեն տեղեկացրել ենք, որ ամեն ինչ սկսվել է նրանից, որ կրտսեր Քոչարյանի մասին լուրի տպագրությունից որոշ ժամանակ անց «ՀԺ»-ի խմբագրությունը մի գրություն է ստացել ոմն Սարգիս Գրիգորյանից, որը ներկայացել է որպես «գործընկեր-կառավարիչ»։ Այս անձը, ուրեմն, տվյալ գրությամբ մեզ խնդրել է հերքել Լեւոն Քոչարյանի վերաբերյալ մեր հրապարակումը։ Այդ գրությունը ուղղակի հուսահատեցնող անգրագիտության վկայություն է, որովհետեւ առաջին հարցը, որ ծագում է նրա ուղարկած գրությունը կարդալուց հետո, հետեւյալն է` ապե, դու վաբշե ո՞վ ես էս կյանքում։ Պարզաբանեմ։

«Զանգվածային լրատվության մասին» ՀՀ օրենքը անձին իրավունք է տալիս հերքման պահանջ ներկայացնել իր իրավունքներին, այսինքն` իր անձին վերաբերող տեղեկատվության պարագայում։ Օրենքի մեջ հստակ գրված է «իր իրավունքները» արտահայտությունը, եւ սա հասանելի պետք է լինի նվազագույն իրավագիտակցություն ունեցող մարդուն։ Մարդը պետք է հասկանա, որ ինքը իրավունք ունի վիճարկել այն տեղեկատվությունը, որ իր անձին է վերաբերում։ Այս իրավական թնջուկը հստակ նկարագրված է «Մենք ենք, մեր սարերը» ֆիլմի հայտնի երկխոսության մեջ։ «Դու իրավունք ունես մորթելու ո՞ւմ ոչխարները», «Իմ ոչխարները», «Դու իրավունք չունես մորթելու ո՞ւմ ոչխարները», «Ռեւազի ոչխարները»։ Հիմա, եթե մենք մի ինչ-որ բան ենք գրում Գաբրիել Համբարձումյանի մասին, Շմավոն Կիրակոսյանը իրավունք չունի հանդես գալ այդ տեղեկատվությունը հերքելու պահանջով։ Այդ տեղեկատվությունը հերքելու պահանջով հանդես գալու իրավունք ո՞վ ունի։ Գաբրիել Համբարձումյանը։ Այդ տեղեկատվությունը հերքելու պահանջով հանդես գալու իրավունք ո՞վ չունի։ Շմավոն Կիրակոսյանը։ Վերջինս, իհարկե, կարող է հանդես գալ Գաբրիել Համբարձումյանի անունից, եթե գրավոր փաստաթուղթ ներկայացնի «առ այն մասին», որ ինքը լիազորված է խոսել նրա անունից։ Բայց, վախ քու արա, «ականավոր» իրավաբան Ս. Գրիգորյանը մոռացել է իր նամակին կցել այդ լիազորությունները հաստատող փաստաթուղթ, այդ պատճառով էլ նրա հերքումը հայտնվել է աղբանոցում։ Իհարկե, եթե կցեր նման փաստաթուղթ, նրա հերքումը կրկին աղբանոցում էր հայտնվելու` մի փոքր այլ եղանակով։ Բայց խոսքը սրա մասին չէ։ Խոսքը նրա մասին է, որ Քոչարյանները այս գործի շրջանակներում հանդես են գալիս անգրագետ իրավաբանական թիմով։ Սա վկայում է, որ տասը տարի երկրի իշխանությունը բռնազավթած անձը հենց այս մակարդակով է երկիր ղեկավարել։ Այս մասին վկայող ապացույցները մինչեւ այժմ էլ առատ էին, բայց հերթականը չի խանգարի նաեւ։

Բայց վերադառնանք, այնուամենայնիվ, «Հայկական ժամանակի» դեմ ներկայացված հայցի այն հատվածին, որտեղից հետեւում է, որ այս գործով զբաղվող փաստաբաններին Քոչարյանները երեք միլիոն դրամ են վճարել։ Եւ ահա այդ փաստաբանների անգրագիտության ֆոնին` հայցադիմումի այդ պնդումը երկու հնարավոր եզրակացության հիմք է տալիս։ Տարբերակ առաջին. փաստաբանները քցել են Քոչարյաններին, որովհետեւ նման անգրագետ իրավաբանների երեք հազար դրամ անգամ չի կարելի վճարել։ Տարբերակ երկրորդ. հայցադիմումի պնդումը` երեք միլիոն դրամի մասին, սուտ է, եւ սա Քոչարյանների ու նրանց փստաբանների համատեղ սուտն է։ Ես հակված եմ երկրորդ տարբերակին, որովհետեւ չեմ հավատում, որ հանրապետության ամենաերիտասարդ թոշակառուն որեւէ մեկին երեք միլիոն դրամ վճարի` բաց աչքով։ Նա չափազանց շատ է փող սիրում եւ ի վիճակի չէ նման առատաձեռնության։ Ինչ վերաբերում է փաստաբաններին` լավ չի ստացվում նրանց կարիերան։ Հիմա ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացի, Սարգիս Գրիգորյանի եւ Արփինե Մելիքբեկյանի անվանը հանդիպելիս, պետք է հասկանա, որ գործ ունի անգրագետ շառլատանների հետ, որոնք իրենց ներկայացնում են որպես գրագետ իրավաբաններ։ Զգուշացեք, սիրելի հայրենակիցներ, ձեր գործերը այս փաստաբաններին վստահելուց։ Նրանք կարող են խայտառակել ձեզ։ Եթե Քոչարյանների պարագայում այդ խայտառակությունը փույթ չէ, որովհետեւ նրանք իրենք իրենց են վաղուց խայտառակել, ձեր պարագայում կարող է լավ չստացվել։

Հետաքրքիր է` այս կարկառուն իրավաբանների զույգը իրենց անգրագիտության մասին իմ այս պնդման կապակցությամբ դատարան կդիմի՞` իրենց «գործարար համբավը» պաշտպանելու համար։ Գրազ եմ գալիս, որ` ոչ։

շարունակելի

[Chuk]

շարունակություն


ի դեպ

Ընթերցողը հիշում է, անշուշտ, որ վերջին շրջանում «Հայկական ժամանակը», թարսի նման, բազմաթիվ տեղեկություններ է տպագրել բարձրաստիճան անձանց զավակների դեբոշների մասին։ Մեր թերթը հաղորդել է Գագիկ Բեգլարյանի, Կարեն Կարապետյանի, Ռուբեն (Աղվան) Հովսեփյանի, Հովիկ Աբրահամյանի զավակների դեբոշների մասին։ Հաղորդել ենք առողջապահության փոխնախարարի, ԱԺ պատգամավորների եւ շատ այլոց խուլիգանական պահվածքի մասին։ Երեւի այդպիսի պատմությունների մի մեծ մասն էլ չեմ հիշում այս պահին։ Կարծում եմ` որեւէ մեկի մոտ կասկած չկա, որ այդ պատմությունները հարյուր տոկոսանոց իրականություն են։ Դրանց մի մասը անգամ պաշտոնապես հաստատվել են, երբ պետք է եղել, որ ինչ-որ բարձրաստիճան պաշտոնյա շոու սարքի` «հեսա տեսեք` ոնց ենք օրինականություն հաստատելու» թեմայով։
Հիմա` հարց` ինչո՞ւ այդ պատմություններից որեւէ մեկի հերոսը դատի չի տվել մեզ, իսկ Քոչարյանները գնացել են նման քայլի։ Պատասխանը շատ պարզ է. որովհետեւ տվյալ ինֆորմացիան կապվում է արտերկրի հետ։ Այստեղ նրանք լուրջ խաղաքարտ ունեն։ «Պասպորտ սեղանն» էլ է իրենց ձեռքին, «փեչատն» էլ։ Իրենց դժվար չի «ապացուցել», որ տվյալ անձը չի եղել տվյալ ժամանակ տվյալ վայրում։ Եւ իրենք այնքան վստահ են իրենց այս հնարավորություններում, որ տվյալ գործին են կցել Լեւոն Քոչարյանի մի անձնագրի պատճեն, որի արտերկրյա ժամկետը երկու տարի առաջ լրացել է։ Ինչո՞ւ են նման վրիպում թույլ տվել։ Անուշադիր են եղել ուղղակի։ Իրենց պետք է եղել չկցել այն անձնագրի պատճենը, որը կապացուցի մեր գրածը։ Բայց չեն մտածել, որ այդ մյուս անձնագրի մեջ էլ կարող են լինել տվյալներ, որոնք ոչ պակաս կապացուցեն դա։ Ինչպես` մեկին գումարած մեկ` հավասար է երկու։ Չէ, ավելի ճիշտ` ութ հազար անգամ հարյուր, հավասար է ութսուն հազար։ Հիմա, իրենք այդպիսով ստեղծում են մի վիճակ, որ ստացվի, որ տվյալ անձը տվյալ ժամանակաշրջանում չի եղել տվյալ վայրում` եւ վերջ, եւ սրանով հարցերը փակվում են։ Հիմա, եթե մենք վկա բերենք դատարան, որը կասի, որ սեփական աչքով է տեսել տեղի ունեցածի մի հսկայական մասը, ինչ եք կարծում` ի՞նչ է սպասում այդ վկային` իհարկե, ակնհայտ սուտ մատնության համար երեքուկես տարվա ազատազրկում, որովհետեւ պաշպորտը, այն պաշպորտը, որի կեղծ նմուշները վերջերս հայտնաբերվեցին Թբիլիսիում, ու ՀՀ իշխանությունները ստիպված եղան խոստովանել, որ աջուձախ կեղծ անձնագրեր են վաճառում եւ տպագրում, ահա այս պաշպորտը ուրիշ բանի մասին է վկայում։ Հիմա պարզ է, չէ՞։ Հա, չմոռանանք ամենակարեւորի մասին։ Ահա, Քոչարյանական փստաբանները հաշվարկել են, որ իրենց կլիենտը 12 միլիոն 500 հազար դրամի բարոյական վնաս է կրել։ Բազմապատկման աղյուսակը չիմացող փստաբաններն են սա հաշվարկել։ Սրանք խաբար չեն անգամ, որ ՀՀ օրենսդրության մեջ բարոյական վնասի դրամական, նյութական հաշվարկման մեխանիզմ չկա։ Նիխտ։ Բայց հաշվարկել են` հիսուն-հիսուն, մեկուհիսուն, մի հատ էլ հիսուն` իրեքուհիսուն սկզբունքով։ Տիպիկ Քոչարյանական մոտեցում։ Բայց 16 միլիոնի հայցապահանջը պատահաբար չի հաշվարկված. նրանք քցել-բռնել են, որ այդքան գումարի տուգանքը բավարար է «Հայկական ժամանակը» փակելու համար։ Ի՞նչ եմ մտածում այս մասին։ Ընթերցողին խնդրում եմ` ինքնուրույն կռահել, թե ինչ եմ մտածում այդ մասին։ Իսկ դրանից դուրս` չեմ կարծում, թե անգամ հայաստանյան դատարանը կարող է բավարարել այսօրինակ տխմար հայցը։ Բայց եւ ուզում եմ հիշեցնել, որ մի անգամ նման հայց արդեն բավարարել է Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատավոր Էդիկ Ավետիսյանը։ 1999-ին նա մեր այնժամանակվա թերթին` «Օրագրին», 25 հազար դոլար տուգանեց` Միկա Բաղդասարովի հայցի հիման վրա, հայց, որը նույնպես հիմնված էր կեղծ թղթերի վրա, եւ որի հիման վրա թերթը փակեցին։ Երբ տարիներ անց մի առիթով դատավոր Ավետիսյանին այս գործի մասին հիշեցրի, սկսեց կակազել։ Բայց սա չի էականը, էականն այն է, որ այդ դատավարությունից հետո մենք միայն ուժեղացանք, եւ երբ «Օրագիրը« փակեցին, մեր բարեկամների օգնությամբ ունեցանք «Հայկական ժամանակը», որը երկրիս հանցավոր բազմաթիվ իշխանավորների զրկել է հանգիստ քնից։ Հույս չունենաք, ձեր հանգիստ քունը չի վերականգնվելու, պարոնայք ավազակապետեր, քանի դեռ հանդես չեք եկել ապաշխարությամբ։

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[dvgray]

Նիկոլը ինչպես միշտ բարձունքի վրա է
…
ի՞նչ ասես …
ոնց որ ամեն ինչ ասված է: արդեն խոսալտ էլ չի գալիս: էնքան ամեն ինչ արժեզրկվել է

[Chuk]

Դատավորը կողմնակա՞լ է
17:53 | Մայիս 21, 2009 | ՀԱՍԱՐԱԿՈՒԹՅՈՒՆ

Ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» թերթի դատավարությունն այսօր դատավոր Արայիկ Մելքումյանի կողմից մեկ օրով հետաձգվեց:

Հետաձգման պատճառը Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավորին` թերթի փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանի ներկայացրած ինքնաբացարկի միջնորդությունն էր:

Վերջինիս քննարկման եւ որոշման կայացման համար դատավորը մեկ օրով հետաձգեց նիստը:

Հիշեցնենք, որ Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր որդին` Լեւոն Քոչարյանը քաղհայցով դատարան էր դիմել` վերականգնելու իր պատիվն ու արժանապատվությունը, որն իբր արատավորվել է թերթում հրապարակված սուտ տեղեկություններով:

Լեւոն Քոչարյանը թերթից պահանջում էր հերքել տեղեկություններն ու հատուցել իրեն հասցված 16 մլն 120 հազար դրամ վնասը: Վերոնշյալ հրապարակումը տպագրվել է թերթի փետրվարի 6-ի համարում: Ըստ այս հրապարակման` Լեւոն Քոչարյանը հարբած վիճակում անկարգություններ է արել եւ ձերբակալվել Դուբայ քաղաքում:

Փաստաբան Աթանեսյանն իր միջնորդության մեջ մասնավորապես նշում էր, որ դատավորը կանխակալ վերաբերմունք ունի իր նկատմամբ: Ըստ փաստաբանի` իր մեկ այլ պաշտպանյալ` ՀՀ ԱԳՆ մամուլի նախկին խոսնակ, ՀԱԿ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի անդամ Վլադիմիր Կարապետյանի գործով ներկայացված քննության արդյունքներով դատավոր Մելքումյանի կայացրած որոշումը ինքը եւ իր վստահորդը ժամանակին դիտել են իբրեւ «ոչ պատշաճ մասնագիտական մակարդակով կայացրած որոշում»:

Այդ պատճառով փաստաբանը դիմում է ներկայացրել ՀՀ Արդարադատության խորհրդ` դատավոր Արայիկ Մելքումյանին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու մասին:

«Այս ամենն ինձ հիմք են տալիս եզրակացնելու, որ դուք իբրեւ անձ պետք է առնվազն ինձնից վիրավորված լինեք: Դրա համար իմ անձի նկատմամբ` իբրեւ պատասխանողի ներկայացուցչի, դուք չեք կարող լինել անկողմնակալ»,- իր միջնորդությունն այսպես հիմնավորեց փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանը :

Դատական հաջորդ նիստը տեղի կունենա մայիսի 22-ին ժամը 14:30:

Աղբյուր՝ Ա1+

[Grieg]

Հետաքրքիր ա տեսնենք ինչ կլինի

[Chuk]

ՄԻՋՆՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՆ ԴԵՄ ԵՆ

Երեկ Երեւանի Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Արայիկ Մելքումյանի նախագահությամբ շարունակվեց ընդդեմ «ՀԺ»-ի` Ռոբերտ Քոչարյանի ընտանիքի ներկայացրած հայցի քննարկումը:

Հիշեցնենք, որ Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր զավակի միջազգային արկածների մասին մեր թերթի փետրվարի 6-ի համարում լույս տեսած հրապարակման համար Քոչարյանների ընտանիքը 16 միլիոն 120 հազար դրամի փոխհատուցում է պահանջում:

Նախորդ օրը տեղի ունեցած դատական նիստում «ՀԺ»-ի ներկայացուցիչ, փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանը դատավորին ինքնաբացարկի միջնորդություն էր ներկայացրել: Երեկվա դատական նիստը սկսվեց այդ միջնորդության մերժմամբ: Այնուհետեւ պարզվեց, որ դատավորը եւ Քոչարյանների ներկայացուցիչներ Արփինե Մելիքբեկյանը ու Սարգիս Գրիգորյանը դեռեւս մայիսի 12-ին հրավիրված դատական նիստում, որին «ՀԺ» ներկայացուցիչը չի մասնակցել, հասցրել են հայցը հրապարակել, հայցվորին դատավորի կողմից հարցեր տալու փուլը գրեթե ավարտել են: Հիշեցնենք, որ մայիսի 12-ի նիստի վայրը փոխվել էր (այժմ դատերը անցկացվում են Թբիլիսյան խճուղի 3 հասցեում), ինչի մասին «ՀԺ»-ի ներկայացուցիչը տեղեկացել էր, երբ ներկայացել էր Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի` Տիգրան Մեծ պողոտայում գտնվող հիմնական մասնաշենք:

Ինչեւէ, փաստաբան Աթանեսյանը դատավորին պարզաբանեց, որ մինչեւ հայցվորին հարցեր տալը, ինքը լրացուցիչ ապացույցներ պահանջելու եւ ստանալու միջնորդություններ ունի: Աթանեսյանը նախ միջնորդեց ՀՀ Ազգային անվտանգության ծառայությունից պահանջել տեղեկանք այն մասին, թե Լեւոն Քոչարյանը, 2007-ի հունվարի 1-ից մինչեւ օրս, քանի անգամ եւ երբ է լքել Հայաստանը: Բանն այն է, որ դատարանին է ներկայացվել Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր զավակի անձնագիրը, ըստ որի` նա 2007-ի փետրվարից Հայաստանից դուրս չի եկել: Աթանեսյանի միջնորդությունից հետո Քոչարյանների ներկայացուցիչ Սարգիս Գրիգորյանը հայտարարեց, թե իրենք բերել են Լեւոն Քոչարյանի դիվանագիտական անձնագիրը, որը տրվել է 2008-ի ապրիլի 4-ին: Հիշեցնենք, որ մինչ այս, հայցին կից ներկայացվել էր Քոչարյանի զավակի սովորական անձնագիրը, իբրեւ ապացույց, որ նա 2007-ի փետրվարից հետո Հայաստանը չի լքել: Դիվանագիտական անձնագրի ներկայացումից հետո «ՀԺ» ներկայացուցիչն ասաց, թե ինքը առանց դրա հետ ծանոթանալու կարող է ասել, որ եթե այն ներկայացվել է, ուրեմն դրանում բացակայում է Արաբական Միացյալ Էմիրություններ մեկնելու մասին նշումը: Ողջ խնդիրը, սակայն, այն է, որ Լեւոն Քոչարյանը կարող է ունենալ, ասենք, երրորդ անձնագիր կամ մեկ այլ տեսակի փաստաթուղթ, որով նա մեկնել է արտասահման: Ի վերջո, հարցի պատասխանը, թե 2008-ին նա Հայաստանից քանի անգամ եւ երբ է մեկնել արտերկիր` կարող է տալ միայն ՀՀ ԱԱԾ-ն: Ուստի, «ՀԺ» ներկայացուցիչը պնդեց իր միջնորդությունը: Հայցվոր կողմը, չգիտես ինչու, դեմ արտահայտվեց Քոչարյանի զավակի արտերկիր մեկնելու մասին ԱԱԾ-ից տվյալներ պահանջելուն: Ուստի, դատավոր Արայիկ Մելքումյանն էլ, հնազանդվելով Քոչարյանների ընտանիքի ներկայացուցիչների կամքին, մերժեց միջնորդությունը: Այսպիսով ակնհայտ դարձավ, որ դատավորն ամենեւին էլ ցանկություն չունի իր համար գոնե պարզել, թե Լեւոն Քոչարյանը, ի վերջո, 2008-ի վերջին կամ, ասենք, 2009-ի սկզբին մեկնե՞լ է Դուբայ, թե` ոչ: Ինչեւէ, Տիգրան Աթանեսյանը ներկայացրեց եւս մեկ միջնորդություն` դատական նիստը առնվազն երկու ամսով ընդմիջելու վերաբերյալ, մինչեւ ՀՀ Արդարադատության նախարարության միջոցով Արաբական Միացյալ Էմիրություններ ուղարկված հարցման պատասխանը կստացվի: Բանն այն է, որ Աթանեսյանը դիմել է ԱՄԷ ոստիկանություն եւ խնդրել հայտնել, թե արդյո՞ք Լեւոն Ռոբերտի Քոչարյանը 2008-ին որեւէ կերպ այդ երկրի իրավապահների հետ առնչություն է ունեցել: Աթանեսյանը դատավորին պարզաբանեց, որ մինչեւ ՀՀ արդարադատության նախարարության միջոցով հարցում անելը, փորձել է պահանջվող տվյալները ուղղակի ԱՄԷ ոստիկանությունից ստանալ, սակայն վերջիններս պատասխանել են, որ նման տվյալները իրենք կարող են հայտնել միայն միջկառավարական խողովակներով: Տվյալ դեպքում` համապատասխան մարմինը ՀՀ Արդարադատության նախարարությունն է: Ուստի, Աթանեսյանը համապատասխան հարցումն ուղարկել է ՀՀ արդարադատության նախարարին, որի ռեֆերենտը բանավոր պատասխանել է, որ հարցումը անպայման կուղարկվի: Սակայն, ինչպես պարզվեց, Քոչարյանների ընտանիքի ներկայացուցիչները այս հարցմանն էլ էին դեմ: Սարգիս Գրիգորյանը հայտարարեց, թե իրենք դիվանագիտական խողովակով ԱՄԷ ոստիկանություն հարցում են ուղղել, թե արդյո՞ք 2008-ի դեկտեմբերին Լեւոն Քոչարյանը ոստիկանության կողմից ձերբակալվել, կալանավորվել է, կամ արդյո՞ք նրա նկատմամբ այլ հարկադրանքի միջոց է կիրառվել: Էմիրությունների արտաքին գործերի նախարարությունը պատասխանել է, որ իրենց բազաներում Լեւոն Քոչարյանին քրեական հետապնդման ենթարկելու վերաբերյալ տվյալներ չկան: Այդ պատասխանի հետ ծանոթանալուց հետո` Աթանեսյանը հատուկ ուշադրություն հրավիրեց այն փաստի վրա, որ ըստ այդ փաստաթղթի ստացվում էր, որ Էմիրություններում Լեւոն Քոչարյանի վերաբերյալ նյութեր, այնուամենայնիվ, կան, սակայն դրանք քրեական հետապնդման կամ հարկադրանքի միջոց կիրառելու մասին չեն: Փաստաբանը հատուկ ընդգծեց, որ ինքը չի բացառում, որ Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր զավակին ոստիկանություն տանելուց հետո պարզվել է, որ նա ինքնապաշտպանվել է, եւ նրա նկատմամբ որեւէ հարկադրանք չի կիրառվել: Ուստի, խոսքը այն մասին է, թե արդյո՞ք Լեւոն Քոչարյանը ԱՄԷ ոստիկանության հետ առնչություն ունեցել է, թե` ոչ:

Ինչեւէ, դատավոր Արայիկ Մելքումյանը, հետեւելով Քոչարյանների ընտանիքի ներկայացուցիչների «հրահանգին», մերժեց Տիգրան Աթանեսյանի միջնորդությունը` այդպիսով արձանագրելով, որ մտադիր չէ հարցման պատասխանին սպասել: Տիգրան Աթանեսյանը հայտարարեց, որ ինքը ցանկանում է ինքնաբացարկի միջնորդություն ներկայացնել դատավորին, քանի որ նա ակնհայտ կողմնակալ մոտեցում է դրսեւորում եւ փորձում է ՀԺ-ին զրկել ապացույցներ ներկայացնելու հնարավորությունից: Փաստաբանը միջնորդեց դատական նիստը հետաձգել մինչեւ մայիսի 26-ը եւ իրեն հնարավորություն տալ ինքնաբացարկի միջնորդությունը գրավոր ներկայացնել: Այս միջնորդությունը դատավորը բավարարեց եւ հաջորդ դատական նիստը նշանակեց մայիսի 26-ին` ժամը 12.15-ին:

ՎԱՀԱԳՆ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

Աղբյուր՝ «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթ, 23.05.2009

[Chuk]

ԵՎՍ ՄԵԿ ԱՆՎԱՎԵՐ ԱՆՁՆԱԳԻՐ

Մայիս 26, 2009

ՀԺ«Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի» դատավարության ընթացքում տեղի ունեցավ հերթական խայտառակ շրջադարձը։ Իհարկե, հայ հանրությունը դեռեւս գլխի չի ընկել, որ նման բան է տեղի ունեցել, եւ այս նյութը հենց դրա մասին է։ Ահա, ուրեմն` փորձելով մի կերպ դուրս գալ այն փաստի տակից, որ մեր դեմ դատարան ներկայացված հայցին կցված է եղել մի անձնագիր, որի վավերականությունը օտարերկրյա պետություններում ավարտվել է դեռեւս 2007 թվականի փետրվարին, Քոչարյանները դատարան են ներկայացրել Լեւոն Ռոբերտի Քոչարյանի դիվանագիտական անձնագիրը, որում, դատելով մամուլի հրապարակումներից, Դուբայում գտնվելու մասին նշում չկա։ Թվում է` լավ բան են մտածել։ Բայց մինչ այս մտքի հետ համաձայնելը, եկեք հասկանանք, թե Լեւոն Քոչարյանը ի՞նչ իրավունքով «դիվանագիտական անձնագիր» ունի։ Ռոբերտ Քոչարյանը եւ նրա ընտանիքի անդամները դիվանագիտական անձնագիր ստացել են այն բանի արդյունքում, որ Ռ. Քոչարյանը զբաղեցրել է նախագահի պաշտոնը։ «Դիվանագիտական ծառայության մասին» ՀՀ օրենքով է նախատեսված սա։ Օրենքում ասվում է, որ նախագահին եւ նրա ընտանիքի անդամներին տրվում է դիվանագիտական անձնագիր։ Բայց այդ նույն` «Դիվանագիտական ծառայության մասին» օրենքը ունի նաեւ հոդված 50, որը շրջադարձային նշանակություն ունի «Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի» գործի շրջանակներում։ Մեջբերենք, թե ինչ է ասում «Դիվանագիտական ծառայության մասին օրենքի» 50-րդ հոդվածը. «Պաշտոնավարության ավարտից հետո համապատասխան պաշտոնատար անձինք իրենց դիվանագիտական անձնագրերը հանձնում են Հայաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարություն։ Սույն օրենքի պահանջներին համապատասխան ՀՀ արտաքին գործերի նախարարություն չհանձնված, ինչպես նաեւ կորած դիվանագիտական անձնագրերը ՀՀ ԱԳ նախարարությունը հայտարարում է անվավեր։ Այս մասին սահմանված կարգով տեղեկացվում են Հայաստանի Հանրապետության եւ օտարերկրյա պետությունների համապատասխան մարմինները»։ Մեջբերման ավարտը։ Պարզ է, չէ՞, սիրելի ընթերցող։ Ստացվում է, որ Քոչարյանները այս գործի շրջանակներում արդեն թվով երկրորդ անվավեր անձնագիրն են ներկայացնում դատարան։ Պարզաբանեմ. ինչպես Ռոբերտ Քոչարյանը, այնպես էլ նրա ընտանիքի անդամները, Քոչարյանի նախագահական լիազորությունների ժամկետը լրանալուց հետո պարտավոր էին դիվանագիտական անձնագրերը հանձնել ՀՀ ԱԳ նախարարություն։ Եթե չեն հանձնել, հոգ չէ, որովհետեւ այդ անձնագրերը, անկախ դրանից, անվավեր են համարվում, եւ ինչպես կարդացիք օրենքում` 2008 թվականի ապրիլի 9-ից հետո Քոչարյաններից որեւէ մեկը, այդ թվում` Լեւոն Քոչարյանը, այդ անձնագրով չէր կարող հատել Հայաստանի սահմանը եւ բնականաբար` չէր կարող որեւէ ուրիշ երկիր մուտք գործել, որովհետեւ ՀՀ ԱԳՆ-ն Քոչարյանների անձնագրերի անվավեր լինելու մասին սահմանված կարգով տեղեկացրել է Հայաստանի Հանրապետության եւ օտարերկրյա պետությունների համապատասխան մարմիններին։ Եւ ուրեմն` խիստ հասկանալի է, որ Քոչարյանների ներկայացրած դիվանագիտական անձնագրում որեւէ նշում չկա հայցվորի` Դուբայ մեկնելու կապակցությամբ։ Նման նշում չկա նաեւ հայցին կցված` Լեւոն Քոչարյանի սովորական անձնագրի մեջ։ Ինչո՞ւ սովորական անձնագրի մեջ նման նշում չկա. որովհետեւ այդ անձնագրով Լեւոն Քոչարյանը չէր կարող արտերկիր մեկնել, որովհետեւ այդ անձնագիրը անվավեր է։ Նույն պատճառով էլ` նման նշում չկա դիվանագիտական անձնագրի մեջ, որովհետեւ «Դիվանագիտական ծառայության մասին» ՀՀ օրենքի` սեւով սպիտակի վրա հայերեն գրված հոդվածի հիման վրա` այդ անձնագիրն անվավեր է։ Զարմանալի է իսկապես. մեր հայցվորները կարծես մասնագիտացել են անվավեր անձնագրերի գործով, որովհետեւ հիմա Հայաստանում դժվար է գտնել որեւէ ուրիշ մարդ, որ երկու եւ ավելի անվավեր ու կեղծ անձնագիր ունենա։ Իսկ Քոչարյանները ունեն. առաջինի մասին մենք գիտեինք դեռեւս 1998 թվականի նախագահական ընտրությունների գործով։ Եւս երկուսը բացահայտվեցին այս զավեշտական դատական գործի շրջանակներում։ Ինչ ուզում եք ասեք` գենետիկան ուրիշ երեւույթ է, իսկ Լեւոն Քոչարյանին կարելի է շնորհավորել, որովհետեւ նա առնվազն անձնագրերի մասով գերազանցել է հայրիկին։ Եւ հետաքրքիր է, դեռ քանի՞ անձնագրեր են շրջանառվելու այս գործի շրջանակներում։

Հ.Գ. «Դիվանագիտական ծառայության մասին» օրենքը նախատեսում է դիվանագիտական անձնագրի գործողության ժամկետը երկարացնելու դեպքեր, բայց դա չի կարող վերաբերել տվյալ դեպքին, որովհետեւ դրա համար չկան ոչ իրավական եւ ոչ էլ ծառայական հիմնավորումներ։

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[dvgray]

Շատ հետաքրիքր է, թե ինչի՞ց ելնելով են այդպիսի օրենք ընդունել, որ նախագահի ընտանիքի անդամները ունենան դիվանագիտական անձնագիր: Ինչ մտքներին փչում է իրենց շահերից ելնելով, դրան օրենքի ուժ են տալիս: Հետո ոմանք ասում են, թե պահպանենք օրենքը: Ես թքած ունեմ այս ու նմանատիպ մի քանի դափոն օրենքների վրա:

[Chuk]

ՉԵՆ ՀԵՐՔՈՒՄ, ՈՐ ՏԱՐՎԵԼ Է

Երեկ ավարտվեց «Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի» դատավարությունը:

Դատական նիստի սկզբում «ՀԺ» ներկայացուցիչ, փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանը դատավոր Արայիկ Մելքումյանին ներկայացրեց ինքնաբացարկի խոստացված միջնորդությունը: Աթանեսյանը, դիմելով դատարանին, ասաց. «Ես գտնում եմ, որ Դուք սույն քաղաքացիական գործով դրսեւորում եք ակնհայտ կողմնակալ վերաբերմունք` հօգուտ հայցվոր կողմի»: Այնուհետեւ փաստաբանը դատավորին բացատրեց, թե նա, մինչեւ դատավարությունը սկսելը, իսկ այնուհետեւ` դատավարության սկսվելուց հետո ինչպիսի խախտումներ է կատարել: «Ես ցանկանում եմ, ի վերջո, փորձել ինքնուրույն պատասխան գտնել, թե ինչու է Արայիկ Մելքումյանը` բանկային եւ ֆինանսական ոլորտի երեւելի իրավաբանը, իմ տարիքակիցը, երեւանցի տղան, ինքն իր ձեռքով իրեն դարձրել չար ուժերի գործիք եւ ինչու է համաձայնել, որ իր ձեռքերով հաշվեհարդար տեսնեն իրեն անծանոթ մարդիկ` իրեն անծանոթ մարդկանց հետ: Հաշվեհարդար, որն, իմ վստահորդի համոզմամբ, իր երիտասարդ կրտսեր որդու ձեռքերով ցանկանում է տեսնել «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի նկատմամբ անձամբ Ռոբերտ Քոչարյանը»,- ասված էր միջնորդության մեջ: Դատավորը հայտարարեց, որ ինքնաբացարկի միջնորդությունը, որպես այդպիսին, ենթակա չէ քննարկման, դեռ մի բան էլ ասաց, թե փաստաբանին նկատողություն է հայտարարում դատավորին վիրավորելու համար:

Դրանից հետո Տիգրան Աթանեսյանը սկսեց հարցեր ուղղել Քոչարյանի ընտանիքի ներկայացուցիչներին: Այս հարցուպատասխանը ինքնին դիտարժան էր, քանի որ, ինչպես պարզվեց, Քոչարյանի զավակի ներկայացուցիչները յուրատեսակ եւ անհայտ ծագման պատկերացումներ ունեն լրատվամիջոցների գործունեության մասին, եւ չգիտես ինչու` իրենց թվում է, թե լրատվամիջոցները պետք է առաջնորդվեն իրենց պատկերացումներով: Այսպես, Աթանեսյանը հայցվորին հիշեցրեց, որ դեռեւս փետրվարի վերջին Սարգիս Գրիգորյանի ստորագրությամբ «ՀԺ»-ին է ուղարկվել մի գրություն, որի հեղինակը տեղեկացրել է, որ օրաթերթի 2009-ի փետրվարի 6-ի համարում Լեւոն Քոչարյանի վերաբերյալ «փաստացի անճշտություններ, այսինքն` ոչ ստույգ տեղեկություն» է հրապարակվել: Աթանեսյանը նախ հետաքրքրվեց, թե ինչու պետք է «ՀԺ»-ում այդ գրությունը հիմք ընդունվեր, երբ որեւէ կերպ հեղինակները չեն հիմնավորել, թե իրենք ինչ կապ ունեն Լեւոն Քոչարյանի հետ: Սարգսյանի կարծիքով, տրամաբանությամբ` «ՀԺ»-ն պետք է ենթադրեր, որ գրության հեղինակները ներկայացնում են Լեւոն Քոչարյանին: Այնուհետեւ, Աթանեսյանը հետաքրքրվեց, թե ինչ է նշանակում «փաստական անճշտություն», եւ դա «ՀԺ» լուրի կոնկրետ որ տվյալին է վերաբերում: Ըստ Սարգսյանի, այս դեպքում եւս «ՀԺ»-ն պետք է կռահեր, որ խոսքը վերաբերում է ողջ լուրին: Սակայն ինչպե՞ս է բացատրվում այն հանգամանքը, որ հենց նույն այդ գրության մեջ նշված չէ, որ Լեւոն Քոչարյանը Դուբայի ոստիկանություն չի տարվել: Պարզվեց, որ այս դեպքում եւս «ՀԺ»-ն պետք է ենթադրությամբ առաջնորդվեր: Աթանեսյանը Քոչարյանի զավակի ներկայացուցիչների ուշադրությունը հրավիրեց այն հանգամանքին, որ նրանք այսօր էլ չեն հերքում իրենց պատվիրատուին ԱՄԷ ոստիկանություն տանելու հանգամանքը, առանց նման պնդման` փորձում են «ՀԺ»-ին մեղադրել, թե իբր` օրաթերթը վիրավորել է Լեւոն Քոչարյանին: Այս դիտարկումը մնաց անպատասխան: Ինչեւէ, իսկ ինչպե՞ս են Քոչարյանի զավակի ներկայացուցիչները 8000-ը բազմապատկել հարյուրով եւ 80 հազար ստացել: Ըստ Գրիգորյանի, հայցադիմումում նշված 80 հազարը ոչ թե ստացել են 8000-ը 100-ով բազմապատկելու արդյունքում, այլ բազմապատկել եւ ստացել են 800 հազար, որից էլ տասը տոկոս են հանել եւ ստացել 80 հազարը, բայց այդ մասին հայցում չեն նշել: Հաջորդ խնդիրը Քոչարյանի զավակի ներկայացուցիչների այն պնդումն է, թե լուրերի արտատպման դիմաց լրատվամիջոցները առնվազն տասը հազար դրամ են իրար վճարում: Աթանեսյանը հետաքրքրվեց, թե նրանք որտեղի՞ց են վերցրել այս տվյալը եւ արդյո՞ք կարող են գեթ մեկ նման փաստ ներկայացնել: Պատասխանից պարզ դարձավ, որ ներկայացուցիչները ընդամենը ենթադրում են, որ այդպես է: Այլ կերպ ասած, նրանք նույնիսկ տեղյակ չէին, թե լրատվամիջոցները ինչպես են իրենց արտադրանքը` տեղեկատվությունը, իրացնում եւ դրա դիմաց եկամուտ ստանում, ու կարծում են` դա տեղի է ունենում այսպես. եթե մեկը մի լուր է տպագրում, ապա բոլոր նրանք, ովքեր այն արտատպում են, դրա դիմաց այդ լրատվամիջոցին գումար են վճարում: Ավելին, ըստ հայցվորի, նման ճանապարհով, իբր, «ՀԺ»-ն առնվազն 60 հազար դրամի եկամուտ է ստացել, որը հայցում ներկայացված է որպես «բաց թողնված եկամուտ»: Աթանեսյանը հետաքրքրվեց, թե արդյո՞ք դա նշանակում է, որ Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր զավակի բողոքը կայանում է նրանում, որ նա մտադիր էր ինքը տարածել իր մասին լուրը եւ դրա դիմաց եկամուտ ստանալ: Այս դիտարկմանը Սարգիս Գրիգորյանը առանձնապես չկարողացավ առարկել, քանի որ «բաց թողնված եկամուտ» հասկացությունը այլ կերպ չի կարող մեկնաբանվել: Աթանեսյանի հարցադրումից հետո անգամ այդպես էլ հասկանալի չդարձավ, թե ինչ հաշվարկի հիման վրա է Քոչարյանների ընտանիքի բարոյական վնասը 12 ու կես միլիոն հաշվարկվել: Ասենք` ինչո՞ւ ավելի էժան կամ ավելի թանկ գնով չեն հաշվարկել: Ինչպես պարզվեց, հաշվարկային սանդղակ գոյություն չունի. մարդիկ գցել-բռնել` այդքան են որոշել:

Հաջորդը Աթանեսյանը հետաքրքրվեց, թե ինչու է Լեւոն Քոչարյանն իր անձը նույնացրել իր հոր հետ, այնուհետեւ ենթադրել, որ այդ լուրը վնասել է Հայաստանի հեղինակությանը: Փաստաբանը ասաց, որ իր վստահորդը` «ՀԺ»-ն, բազմիցս պնդել է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը արյունոտ նախագահ է եւ մարդ է սպանում Երեւանի փողոցներում: Արդյո՞ք այդ լուրերը երկրի հեղինակության վրա չեն ազդում, եւ ինչո՞ւ նույն Ռոբերտ Քոչարյանը կամ նրա կրտսեր զավակը երբեւէ չեն փորձել նման տեղեկությունների հրապարակման համար «ՀԺ»-ին դատի տալ: Ի պատասխան` Սարգիս Գրիգորյանը հայտարարեց, որ ինքը Լեւոն Քոչարյանի ներկայացուցիչն է, իսկ Ռոբերտ Քոչարյանի վերաբերյալ հարցերին պատասխանելու «ինստրուկցիա» չի ստացել: Մի խոսքով, հարցուպատասխանը բավարար էր, որպեսզի ակնհայտ դառնար, որ Քոչարյանի զավակի ներկայացուցիչները հայցը գրելիս ոչ էլ փորձել են ապացուցել, որ իրենց լիազորողը ԱՄԷ-ում հարբած դեբոշներ չի սարքել: Աթանեսյանը, սկզբում հարցուպատասխանի, այնուհետեւ հայցի վերաբերյալ ներկայացված առարկություններով հստակ պարզաբանեց մեկ հանգամանք, որ հայցի հեղինակները զուտ տեխնիկական խնդիր են լուծել: Այսինքն` նրանք պետք է «ՀԺ»-ի դեմ հայց ներկայացնեին մեծ գումարի պահանջով: «Հայցադիմումի իրական նպատակն է կասեցնել «Հայկական ժամանակի» գործունեությունը, որը մեծապես ուղղված է նաեւ հայցվորի հոր` Ռոբերտ Քոչարյանի տխրահռչակ իշխանավարության իրական դեմքն ու հետեւանքները հանրությանը ի ցույց դնելուն, թեպետ այստեղ պետք է նշել, որ դրա կարիքը ընդհանուր առմամբ արդեն չկա, քանի որ իրականությունը պարզից պարզ է»,- իր խոսքում ասաց «ՀԺ»-ի ներկայացուցիչը: Ի դեպ, քանի որ Աթանեսյանի առարկությունների զգալի մասը հենց Ռոբերտ Քոչարյանի տխրահռչակ կառավարման եւ նրա կողմից Հայաստանին պատճառված վնասների մասին էր, ուստի Քոչարյանի զավակների ներկայացուցիչների դեմքի գույնը գնալով թանձրանում էր:

ՎԱՀԱԳՆ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

Աղբյուր՝ «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթ, 27.05.2009թ.

[Տրիբուն]

Երեկ ավարտվեց «Քոչարյաններն ընդդեմ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի» դատավարությունը:

Իսկ դատաբճիռը ե՞րբ են հրապարակելու…

[Chuk]

Իսկ դատաբճիռը ե՞րբ են հրապարակելու…

Եթե ճիշտ եմ հիշում, հունիսի 5-ին: Կճշտեմ:

[Kuk]

Եթե ճիշտ եմ հիշում, հունիսի 5-ին: Կճշտեմ:

Ճիշտ ես հիշում:

«Հայկական ժամանակ»-ը կհերքի՞


«Հայկական ժամանակ» թերթը պարտավոր է Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր որդուն' Լեւոն Քոչարյանին վճարել 3 մլն 620 հազար դրամ եւ թերթում հերքում տպագրել: Այդ մասին այսօր որոշում կայացրեց Կենտրոն Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Արայիկ Մելքումյանը: Նա կրտսեր Քոչարյանի հայցը բավարարեց մասնակի:

Հիշեցնենք, որ թերթի դեմ դատական գործ էր սկսվել փետրվարի 6-ի համարում Լեւոնի Քոչարյանի մասին հրապարակված տեղեկության համար: Ըստ որի' նա հարբած վիճակում անկարգություններ է արել եւ ձերբակալվել Դուբայում: Նա թերթից պահանջել է հերքել տեղեկությունն ու հատուցել իրեն հասցված 16 մլն 120 հազար դրամ վնասը' այդպիսով վերականգնելով իր պատիվն ու

Այսինքն' դատարանը, ըստ էության, բարոյական վնասի պահանջը մերժել է' թողնելով հատուցել միայն իրավաբանների ծախսը:

Ինչ վերաբերում է թերթում տեղեկության հերքմանը, ապա այն վճռի հրապարակումից անմիջապես հետո պետք է հրապարակվի թերթի առաջին էջում: Այսինքն' ճիշտ այն տեղում, որտեղ փետրվարի 6-ին տպագրվել է Լեւոն Քոչարյանի մասին տեղեկությունը' նույն ֆորմատով, նույն չափով, նույն տառատեսակով:

Վճիռը, թերթի փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանի վստահեցմամբ' իրենք բողոքարկելու են: Ինչ վերաբերում է վճռի բովանդակությանը, ապա նա ասաց. «Եկեք լինենք ազնիվ ու հասկանանք, թե որ երկրում ենք ապրում. մնացած մասերով մերժումները երեւի դատավորի կողմից մեծ ջանքեր են պահանջվել, որ դրանց թույլտվությունը ստանա: Սակայն երեւույթն, ըստ էության' մնում է նույնը' ուզում է մասնակի բավարար էր, ուզում էր' ամբողջությամբ: Ամեն դեպքում մենք չենք պատրաստվում որեւիցե մեկից շնորհակալ լինել, բացառվում է. սա ամբողջությամբ անհիմն ու ապօրինի վճիռ է: Սա շատ լուրջ հարված է խոսքի ազատությանը Հայաստանում»:

Ա1+