Ես ուրախանում եմ իմ սիրելի թիմի հաղթանակով ու ահավոր տխրում,երբ պարտվում են,մի ժամանակ անգամ լացում էի,երբ պարտվում էին,բայց ասում եմ,իմ համար էդ ֆանատիզմ չի,որովհետև եթե մի օր աստված չանի իմ սիրելի թիմը չլինի,էդ իմ կյանքի վրա ոչ մի կերպ չի անդրադառնա,այսինքն չեմ գցվի իրանց պատճառով,իսկ ֆանատիզմը կարծում եմ էն ա,երբ սիրելի երգչին կամ երգչուհուն,դերասանին կամ դերասանուհուն էնքան ես սիրում,որ թվում ա,թե առանց իրա կյանքը շարունակելը անիմաստ ա ու անհնարին:Իմ սուբյեկտիվ կարծիքովGoooal-ի խոսքերից
չէ սխալա ասված իրանց կյանքով ապրելը, բայց արժե քո սիրած թիմի համար պայքարել, որպեսզի նա ավելի մեծ նվաճումների հասնի, վերջ ի վերջո այդ գեղեցիկ ֆուտբում կա նաև երկրպագուների դերը
Մեջբերել
Էջանիշներ