Չգիտեմ, կենսաբանական տեսանկյունից գուցե բան չկարողանամ ասել: Բայց քո ասածը գիտես երբ կգօրծեր, որ հայ տղամարդը ամուսնանար ֆրանսիացու հետ ու կարողանար այդ ֆրանսիացուն հայացնել, իսկ իրենց փոքրիկը ոչ թե կոչվեր աշխարհի քաղաքացի, կոսմոպոլիտան, այլ` հայ: Ասեր. «Ես հայ եմ»: Բայց դե հո մենք տոլերանտ ենք ու առանց ստերոտիպների:One_Way_Ticket-ի խոսքերից
Կամ էլ թե չէ ո՞նց ես պատկերացնում հայ աղջիկները ամուսնանում են ճապոնացիների,չուկչաների, պարսիկների, լատիշների հետ ու մենք շարունակում ենք գոյատևել: Կծնվեն պստիկ ճապոնացիներ, չինացիներ, պարսիկներ, թուրքեր (գիտես ինչի՞. հայ լինելը ձեռնտու չէ), լավագույն դեպքում` աշխարհի քաղաքացի, բայց ոչ հայ:
Իհարկե, վաղ, թե ուշ բոլոր ազգերը ձուլվում, միաձուլվում, վերանում են, բայց մեր դեպքում ինչքան ուշ, այնքան լավ:
Հ.Գ. Հանկարծ չմտածես, որ տոլերանտ չեմ: Ինքս մեծացել եմ մի ընտանիքում, որտեղ հայերից բացի` ռուս կա:
Մեջբերել
Էջանիշներ