Ինչպիսի՞ սերիալ կուզենայիք տեսնել հայկական եթերում

[Adam]

Լավ, էսքան քննադատեցինք հայկական սերիալները, «սցենարիստներին», «ռեժիսորներին» և այլն...
Առաջարկում եմ էստեղ գրենք, թե ի՞նչ տեսակի սերիալ (օհ, ներողություն, սերիալ չէ: Ինչպես բոլորն են անում բրենդը թանգացնելու համար... Ավելի շուտ բազմասերիանոց գեղարվեստական ֆիլմ) կցանկանայիք տեսնել հայկական եթերում: Ի՞նչ սյուժեով, ինչպիսի՞ դերասաններով (կոնկրետ ու՞մ մասնակցությամբ), ու՞մ ռեժիսուրայով:
Սիրա-ռոմանտիկ լատինոամերիկյան սյուժեն թեմայից դուրս է: Սկսեք

Հ.Գ. Գեղարվեստական ֆիլմին չեմ անդրադառնում, որովհետև այն Հայաստանում իրացնելը դժվար է:

[Ֆրեյա]

Լավագույն տարբերակը ինձ համար - ընդհանրապես ոչ մի սերալ

[Lion]

Ես, օրինակ, կուզենայի տեսնել Հայոց պատմության վերաբերյալ էկրանիզացված մի սերիալ, երբ հաղորդավարի ձայնը պատմում է, իսկ էկրանին անցնում են խաղարկային կամ բնության պատկերներ: Մի քանի անգամ տեսել եմ Կուլտուրայով Չինաստանի մասին ու շատ են դուրս եկել... Ավելի լավ է դա, քան կորեական հիմարությունները, իրենց անհաջող թարգմանություններով...

[Adam]

Լավագույն տարբերակը ինձ համար - ընդհանրապես ոչ մի սերալ

ընդհանուր սերիալ հասկացողությու՞նը դուրդ չի գալիս, թե ասենք հայերի սերիալ նկարելու ունակությունը կասկածի տակ ունենալով ես ասում...
օրինակ ամերիկյան Փախուստ բանտից, Լոստ և այլն... նմանատիպ սերիալներ չէ՞իր ցանկանա որ էստեղ էլ լիներ՝ իհարկե մեր կարողությունների սահմաններում:

[Dorian]

Սերիալ, որի տիտրերում կգրվեր.

Սցենարի հեղինակ` Դորիան
Ռեժիսյոր` Գրիգոր Խաչատրյան
Գլխավոր դերերում` Լուիզա Ղամբարյան, Հրաչյա Հարությունյան

Որը չէր լինի մաֆիայի, գողական աշխարհի, 120 սերիա անկապ անիմաստ լացող հերոսուհու, ինչ-որ կեղտոտ քաղաքական գործիչի ու մեր բարդ ու դժվարին իրականության մասին: Սերիալ որը ոչ մի քուչու քյարթ չէր որակի «ճիշտ կինո»:

[Haralez]

Սերիալ, որի տիտրերում կգրվեր.

Սցենարի հեղինակ` Դորիան
Ռեժիսյոր` Գրիգոր Խաչատրյան
Գլխավոր դերերում` Լուիզա Ղամբարյան, Հրաչյա Հարությունյան

Որը չէր լինի մաֆիայի, գողական աշխարհի, 120 սերիա անկապ անիմաստ լացող հերոսուհու, ինչ-որ կեղտոտ քաղաքական գործիչի ու մեր բարդ ու դժվարին իրականության մասին: Սերիալ որը ոչ մի քուչու քյարթ չէր որակի «ճիշտ կինո»:

եթե Որոգայթը նկատի ունես, ասեմ որ էտ ամենաուժեղ հայկական սերիալնա անկախությունից հետո


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Brutus]

Mr. Robot ը

[Arjo]

Ինչպիսի՞ սերիալ կուզենայիք տեսնել հայկական եթերում…

Ֆանտաստիկ,արկածային,պատմական,կոմեդիա,կարող էք՞ կազմակերպեք նայենք

[Հարդ]

Շատ բան կուզեի տեսնեի, բայց իմ արած անալիզը հուշում ա, որ դա հնարավոր չի: Նորմալ պրոդուկտ տալու համար նորմալ ֆինանսներ են պետք, նորմալ ենթակառուցվածքներ, նորմալ կադրեր: Երեքից ոչ մեկը չունենք: Իսկ ունեցածով ինչքան էլ որ սցենարային միտքդ բաց լինի մեր ունեցած գաղջից՝ մեկ ա չես ստանալու էն՝ ինչ մտքիդ կար: Հասարակ օրինակ, մեկը հազարից՝ որովհետև մենք չունենք դերասաններ: Մենակ մեր դերասանների փչացած դեմքերը ամեն ինչ հարամելու են (փչացած ասվածը շատ երկար կբացատրեի, ուղղակի հասկացեք՝ ոչ պրոֆեսիոնալ):

Եթե «լավ, բա ինչ անենք», այնուամենայնիվ կա ինչ որ նեղ շրջանակ, որի մեջ գործելով կարելի ա ինչ - որ որակ պահել, հատուկենտ մասնագետների շնորհիվ: Օրինակ՝ շատ միջին որակի կոմեդիա կարելի ա մեջտեղից ճղվելով նկարել: Նորմալ դոկումենտալ շարքեր՝ էլի մեջտեղից ճղվելու սկզբունքով: Չնայած դոկումենտալներին հավելվում ա մի ուրիշ, սպեցիֆիկ պրոբլեմ: Եթե դոկում խոսում ա կամայական հովիվ Հովիկը, մենք գիտենք, մեր բնակչության կեսից ավելին երկու բառ իրար չի կարում կապի: Ցավալի ա, բայց դե փաստ: Հասարակ մարդուց նյութ չես կարում քաշես, հետաքրքիր բան չես կարում ստանաս:
Նորմալ դրամաներ մենք չենք կարա նկարենք, ոչ մի հիմք չկա: Ոչ դերասան, ոչ օպերատոր, ոչ լույս, ոչ փող:

Լիքը ասպեկտ իրար կապելով, հասկանում ես որ մենք դատապարտված ենք նորմալ կինեմատոգրաֆ, հետևաբար նորմալ սերիալներ չունենալուն: Մեզ մենակ մնում ա նայել մեծերին ու առավելագույնը սովորել:

[ՄիլենաBTS]

Կուզեի լինեին կորեական դոռամաներ, օրինակ`
Hwarang
The Legend of the blue sea
Faith
Goblin
Boys over flowers
The heirs
School 2015
Dream Knight
Exo the next door
Kill me, heal me
K2