Ինչի՞ց սկսել

[Apsara]

Որոշել ենք 4-րդ փոքրիկն ունենալ:
Բայց չենք կողմնորոշում՝ սեփականը ոնենանք, թե՞ որդեգրենք: Շատ ենք մտածում որդեգրելու մասին:
Շրջապատում կարծիքները բազմազան են, սկսած դատապարտումից, մինչեւ հիացմունք որդեգրման նկատմամբ: Կուզեի էստեղ էլ կարծիքներ լսել:

Եթե որոշենք որդեգրել, ինչի՞ց պետք է սկսենք, ու՞մ պիտի դիմենք, ո՞վ կօգնի մեզ:

Կարծում եմ Դուք և Ձեր ամուսինը ավելի հակված եք որդեգրելուն, չգիտեմ ինչու գրառումների պատասխաններից այդպիսի կարծիք ունեցա:
Եթե որոշել եք ուրեմն գործեք, մի նայեք թե շրջապատում մարդիք ինչ կասեն, կամ ինչ են ասում, դուք ձեր որոշումների տերը եղեք: Միակ բանը, որ խորհուրդ կտամ, դա ամբողջ ընտանիքով նստել և ժաղավ անելն է, ներառյալ երեխաները, լսել բոլորին, հաշվի առնել բոլորի կարծիքը:

Ուրիշ հարց է, եթե չգիտեք թե որտեղից սկսեք, նախ որոշեք, թե ինչ տարիքի երեխա եք վերցնում, եթե նորածին, նրանց մանկատները այլ են, մի քիչ մեծերինը այլ և այդպես շարունակ: Ասեմ, որ բավականին բարդ պրոցես է, դուք պիտի համոզեք, որ ի վիճակի եք թե ֆինանսապես, թե հոգեբանորեն այդ երեխային ապահովել ամեն ինչով, ինչպես նաև ստուգելու են ձեր առողջական վիճակը, հոգեկան վիճակը, հետո հաճախակի ստուգումներ են անցկացվում, կայցելեն ձեր տուն կստուգեն, թե ինչ պայմաններում է երեխան մեծանալու: Սա օրինական ճանապարհը:

Կա նաև անօրինական ճանապարհ, որին շատ հաճախ են դիմում հայերը, դա երեխային, որից մայրը հրաժարվում է գնել հենց հիվանդանոցից, ծննդատնից: Դրա համար պիտի ծանոթ բժիշկ գտնեք, սպասեք թե երբ այդպիսի դեպք կլինի, հետո մի կլորիկ գումար գլխավոր բժշկին և մնացածին և փաստաթղթերով հանդերձ հարցը լուծված է:

[Grieg]

հետաքրքիր է իսկ ինչ տարիքի երեխա եք ցանկանում որդեգրել ? ..

իմ կարծիոքվ արժի այցելել գիշերօթիկ դպրոցներ, այդ ընթացքում կարծում եմ ավելի հստակ կհասկանաք լքված երեխաների հոգեբանությունը, կճանաչեք նրանց:

Իմ տեսածով կարող եմ ասեմ, որ ծնողը երեխաների համար մնում է սուրբ պատկեր, անկախ թե նա ինչպես է վերաբվերվել նրանց..
նրանց աչքերում միշտ կտեսնես թախիծ ու կարոտ և չնայած նրան որ կարծես հեշտեն սովորում դպրոցային միջավայրին, նրանց միևնույն պետք է մեկը ում կարող են վստահել..

անձամբ ես եթե ունենաի հնարավորություն և գտնեի այն երեխային ում հետ կապնված ինձ զգաի կգնաի այդ քայլին..

կարծում եմ նուննիսկ հնարավոր է երկուսը միասին.. ծրագրավորել նոր երեխա և երեխա որդեգրել, եթե ֆինանսական կողմից դժվար է գուցե բարձր դասարանի երեխա գտնել, ով մի քանի տարում ձեր շնորհիվ ոտքի կկանգնի ունենալով իր աշխատանքը:

ամեն դեպքում կարևոր այն է, որ ընտանիքը չփոշմանի հետագայում իր արածի համար և լինի երջանիկ

հ.գ ի դեպ լսել եմ, որ որդեգրումները կատարելու ընթացքում, որդեգրողներից "երեխայի բրոկերը" անօրինական խոշոր գումար է պահանջում, տա աստված այդպես չլինի և դա սուտ լինի:

[Elmo]

Գրիգ հասկանում եմ քո բարի կամքը, բայց ավելի լավ ա դու գնա որդեգրի, մարդուն նեյտրալ խորհուրդ տուր: Մի գայթակղի, կամ հիասթափեցրու:
Ես դեպքեր գիտեմ, երբ երեխան մեծանալով իմացել է, որ որդեգրված է ու սպանել է ծնողներին, փախել է տանից, ինքնասպան է եղել և այլն....:

[dvgray]

Որոշել ենք 4-րդ փոքրիկն ունենալ:
Բայց չենք կողմնորոշում՝ սեփականը ոնենանք, թե՞ որդեգրենք: Շատ ենք մտածում որդեգրելու մասին:
Շրջապատում կարծիքները բազմազան են, սկսած դատապարտումից, մինչեւ հիացմունք որդեգրման նկատմամբ: Կուզեի էստեղ էլ կարծիքներ լսել:

Եթե որոշենք որդեգրել, ինչի՞ց պետք է սկսենք, ու՞մ պիտի դիմենք, ո՞վ կօգնի մեզ:

նախ պետք է սկսել համապատասխան կաշառքների ու մաղարիչների համար փող հավաքելուց: եթե արտասահմանցի եք ու ուզում եք Հայաստանից երեխա որդեգրել, ապա ավելի շատ է փող պետք, ու հնարավոր ելքերից է ՝ փռռացնելը:
…
իսկ հոգեբանական տեսանկյունից… դա շատ բարդ մի աշխատանք է: առաջին հերթին աշխատանք: երկարատև ու համառ աշխատանքի շնորհիվ հնարավոր է հասնել արդյունքի, այսիքն որ երեխան ու դուք իրար համաչափեք ու իրար լինեք սիրելու ու ընդունելի: բայց հնարավոր է և որ դա չըստացվի: ռիսկը շատ մեծ է: լիքը էներգիա, միջոցներ ու եթե վերջում լինի խորը հիասթափություն, ապա դա շատ ծանր է տանելը:
հաջողության հասնելու մի անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման կա: որ երեխան միշտ էլ պետք է իմանա որ դուք իրա իրական ծնողները չեք: եթե սա խախտեք, ապա արդյունքները մի օր կլինեն շատ ողբերգական
…
պատրաստ՞ եք սրան

[Mankik]

dvgray Երեխան անպայման կիմանա, որ ինքը որդեգրած է շատ վաղ հասակից: Քանի որ իմ երխաները մեծերը 9 եւ 7 տարեկան են, խիստ գաղտնի պահել փաստը համարում եմ անիմաստ:
Հոգատարության մեջ, սիրով ու քնքշանքով մեծացած երեխան իմ կարծիքով այնքան էլ դժվար չի տանի որդեգման փաստը, եթե իմանա շատ վաղ հասակից:

Grieg Մտադրված ենք շատ փոքրիկ վերցնել, համենայն դեպս 1տարեկանից սկսած:

Apsara Միայն օրինական ճանապարհով, եւ իհարկե չենք պարաստվում թաքցնել որդեգրման փաստը ո՛չ շրջապատից, ո՛չ էլ երեխայից:

Հնարավորության մասին--- տվյալ պահին կա հնարավորություն մեծացնել, ուսումի տալ եւ այլն եւս մի փոքրիկի:
Բայց կյանքը լի է ամենատարբեր անակնկալներով: Ո՞վ է իմանում, թե վաղը ինչ է սպասվում մարդուն: