Հասկացանք իրար
: Ինձ համար ընդհանրապես ցանկացած ցուցադրական-ափաշքյարա բան զզվելի ա: Ձևականություններ են դրանք սաղ, իսկ ես ձևական ու չափազանցված բաներ չեմ սիրում: Թեման ուղղակի էն մասին ա, թե պետք ա արդյոք, որ էդ հարաբերությունները թաքուն ու արգելված մնան, թե չէ: Ես ասում եմ՝ հա, պետք ա: Իսկ ուրիշի անկողինը քննարկելը ինձ համար էլ ա անդուր (ուզում եմ հավատամ, որ եթե ես քիթս չեմ խոթում ինչ-որ մեկի անձնական կյանքի մեջ, ինչ-որ ուրիշ մեկն էլ իր քիթը իմ կյանքի մեջ չի խոթի). էլի ասեմ, որ թքած ունեմ, թե մարդը մեկուսի՝ առանձնացած վախտ ինչ ա անում, եթե էդ ամենը իրա հասարակական կյանքի ու իրան շրջապատողների վրա ոչ մի ազդեցություն չունի: Բայց ստեղ փորձում են ստիպել ընդունել, որ էդ ազդեցությունը, ցույց տալը, աչք մտցնելը նորմալ ա ու տենց էլ պիտի լինի. պաշտպանել, բան-ման: Եթե մարդ էդ հակումը ցույց չտա, պաշտպանվելու կարիք էլ չի ունենա: «արտաքնապես սովորական մարդկանց պես, սովորական մարդկանց պահվածքով» հոմոների դեմ ոչ մի բան չունեմ, որովհետև նույնիսկ չեմ էլ իմանա, որ նրանք հոմո են:
Հայկօ-ի խոսքերից
Հասկացանք իրար
Մեջբերել
Էջանիշներ