Մեջբերում Հայկօ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Հասկացանք իրար : Ինձ համար ընդհանրապես ցանկացած ցուցադրական-ափաշքյարա բան զզվելի ա: Ձևականություններ են դրանք սաղ, իսկ ես ձևական ու չափազանցված բաներ չեմ սիրում: Թեման ուղղակի էն մասին ա, թե պետք ա արդյոք, որ էդ հարաբերությունները թաքուն ու արգելված մնան, թե չէ: Ես ասում եմ՝ հա, պետք ա: Իսկ ուրիշի անկողինը քննարկելը ինձ համար էլ ա անդուր (ուզում եմ հավատամ, որ եթե ես քիթս չեմ խոթում ինչ-որ մեկի անձնական կյանքի մեջ, ինչ-որ ուրիշ մեկն էլ իր քիթը իմ կյանքի մեջ չի խոթի). էլի ասեմ, որ թքած ունեմ, թե մարդը մեկուսի՝ առանձնացած վախտ ինչ ա անում, եթե էդ ամենը իրա հասարակական կյանքի ու իրան շրջապատողների վրա ոչ մի ազդեցություն չունի: Բայց ստեղ փորձում են ստիպել ընդունել, որ էդ ազդեցությունը, ցույց տալը, աչք մտցնելը նորմալ ա ու տենց էլ պիտի լինի. պաշտպանել, բան-ման: Եթե մարդ էդ հակումը ցույց չտա, պաշտպանվելու կարիք էլ չի ունենա: «արտաքնապես սովորական մարդկանց պես, սովորական մարդկանց պահվածքով» հոմոների դեմ ոչ մի բան չունեմ, որովհետև նույնիսկ չեմ էլ իմանա, որ նրանք հոմո են:
Ըհը, այնպես-ինչպես մեծ մասն ա զբաղվում ձեռնաշարժությամբ, բայց մենակով, առանձին ու դա որևէ մեկի հետ հիմնականում չի քննարկվում: Լրիվ հասկացանք իրար:
Անցնում ենք հաջորդ էտապին: Ի դեպ վերջին:
Քանի-որ եկել ենք համաձայնության, որ հոմոսեքսուալներ շրջապատում կան, բայց սուս ու փուս են, ապա դա կարող է լինել ցանկացած մարդ շրջապատից: Ի դեպ, նույնիսկ ամուսնացած: Հիմա, ենթադրում եմ, որ ինչպես և մարդկանց մեծ մասը, ունես ընկերներ կամ գոնե մեկ ընկեր, որին պատմում ես քո կյանքից որոշ բաներ, խորհուրդներ հարցնում, ձուկ բռնում, որսի գնում և այլն և այլն: Ենթադրենք (զուտ ենթադրում ենք, որևէ մեկին վիրավորելու փորձ ու մտադրություն չկա), այդ ընկերներիցդ մեկը մի օր ասեց, որ ինքը հոմոսեքսուալ ա՝ ցանկանալով հետդ անկեղծ լինել կամ պարզապես շփվելու կարիք ունի: Ի՞նչ կանես: