Եթե կա հիվանդություն կա նաև դրանից բուժված գոնե մեկ անձ:
Եթե գեյ կամ լեզբիան լինելը հիվանդություն լիներ, հոգեկան կամ ֆիզիկական, համ դրա առաջացումը ինքը հիվանդը կնկատեր, համ էլ բուժման միջոցներ կգտնվեին կամ գոնե կփնտրվեին: Հիմա շատ գիտնականներ զբաղվում են սպիդի դեմ կամ ռակի դեմ դեղամիջոց կամ բուժում գտնելով, բայց չեմ լսել, որ ինչ-որ գիտնականներ զբաղվեն համասեռամոլություն հիվանդության դեմ դեղամիջոց փնտրելով:
Իմ կարծիքով դա ի ծնե է ու կապ չունի ինչ ընտանիքում կամ ինչ դաստիրակություն է ստանում մարդ, նույն ընտանիքում համ գող, համ գիտնական է մեծանում:
Իմ վերաբերմունքը համասեռամոլներին նույնն է ինչ սովորական մնացած մարդկանց նկատմամբ, քանզի առաջին հերթին մարդուն տեսնում եմ որպես մարդ, հետո որպես կին կամ տղամարդ, սև կամ սպիտակ, բոյով կամ կոլոտ և այլն:
Ինձ թվում է եթե համասեռամոլներին չճնշեն ուշադրություն չդարձնեն այսինքն նրանց հանգիստ թողնեն նրանք ոչ ինքնասպան կլինեն ոչ էլ կսպառնան հասարակությանը ոչ էլ այդքան շուխուր կլինի նրանց շուրջ:
Էջանիշներ