Ճիշտ ես, Ֆրեյա ջան, հատկապես մեր երկրում թմրամոլների մեջ այդպիսի մարդկանց քանակը շատ է, ի տարբերություն ալկոհոլիզմի, որն առավել հատուկ է սոցիալապես անապահով մարդկանց:Ֆրեյա-ի խոսքերից
Մոռանում եք, որ մենակ լուզերները չեն, որ դառնում են թմրամոլ...
Լիքը հաջողակ, հարուստ, կայացած մարդիկ կան, որ դառնում են թմրամոլ, ուղղակի այն պատճառով, որ արդեն ամեն ինչի հասել են ու նոր հետաքրքրություններ չունեն, փորձում են այդպես կյանքը հետաքրքրացնել
Կամ ուզում են ամեն ինչ փորձած լինեն, դա արդեն հաբռգածությունից ա գալիս
Ասեմ, որ ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, սակայն այդ մարդկանց մեծ մասը գիտակցում և ցանկանում են ազատվել թմրամիջոցներից, սակայն «թմրամոլ»-ի խարանը նրանց ամեն քայլափոխի խանգարում է, հասարակության, իրենց նախկին ընկերների, բարեկամների, գործընկերների, հարազատների վերաբերմունքը նրանց ավելի է հուսահատեցնում, որի արդյունքում նրանց այլ ճանապարհ պարզապես չի մնում: Այս ամենը, ինչպես նաև պաթոլոգիկ հակումը, թմրամիջոցների չարաշահման հետևանքով անձի «իջեցումը» պատճառ են դառնում կրկին վերսկսել չարաշահումը: Փորձը ցույց է տալիս, որ «թմրամոլություն» ախտորոշումն ունեցող մարդու ռեաբիլիտացիան բավականին դժվար, մեծ ջանքեր պահանջող և երկարատև պրոցես է, որին պետք է մասնակից դառնա ողջ հասարակությունը:Բայց կարծում եմ, մարդու բնավորությունը, խառնվածքը ևս նշանակություն ունեն
Օրինակ, կասեի, որ պրպտող, կյանքը տակնուվրա ուսումնասիրող, անհանգիստ, անինքնաբավ մարդիկ որոշ դեպքերում թմրանյութերում են գտնում իրենց հանգիստը
Այդպիսի մարդուն դժվար թե ինչ-որ մեկը համոզի հետ կանգնել, մանավանդ եթե ուրիշ հետաքրքրություն, իմաստ կյանքում չի գտնում մարդը :(
Մարդը, որն արդեն իր ունեցածը կորցրել է և իր նախկին ունեցածի գոնե մի փոքր մասը/լայն իմաստով/ վերականգնելու հույսի նշույլ անգամ չի տեսնում, պատասխանատվության զգացում չի կրում ու պարզապես թքած ունի իր առողջության վրա:
Մեջբերել
Էջանիշներ