Բարև Մարկիզ: Ինձ համար մի քիչ բարդ թեմա է, որովհետև ես անձամբ չեմ ճանաչում որևէ թմրամոլի, բայց կփորձեմ իմ տեսակետը հայտնել: Ինձ համար շատ ցավալի էր այստեղ կտրուկ տեսակետներ կարդալ, չնայած որ նրանց էլ եմ հասկանում: Ինչի՞ ենք անվանում թմրամոլներին անուղեղներ, թուլամորթներ: Այո, շաս վատ է, որ ինչ որ բանից կախվածության մեջ ես ընկնում, լինի դա թմրանյութ, խմիչք, թե այլ բան և կապ չունի, թե ինչ պատճառով ես հասել այդ վիճակին, բայց երբ մարդն այդ վիճակում է նրան մեզնից հարկավոր է միայն օգնություն, աջակցություն: Գիտեմ որ շատ բարդ է նրանց օգնելը, նույնիսկ վտանգավոր, բայց եթե դա ուղակի ինչ որ անհայտ մարդիկ չեն, որոնց մասին մենք դատողություններ ենք անում դատապարտում, արհամարհում ու փորձում խուսափել, այլ մեր հարազատները, մեր սիրելիները, կամ հենց մենք: Այս դեպքում ի՞նչ կասեն բոլորը: Ի՞նչ է՝ մենք մեր հարազատից երես կթեքենք, միթե ամեն ինչ չենք անի նրան օգնելու համար: Կամ , եթե մենք լինենք ( չէ՞ որ մենք դրանից ապահովվագրված չենք, ինչքան էլ մեզ ուժեղ համարենք) ի՞նչ կզգանք, երբ մեր ամենածանր պահին մեր ընտանիքը մեզնից երես քաշի: Եկեք պատասխանենք այս հարցերին, մենք մեզ հետ ազնիվ լինենք, նոր մեր վերաբերմունքը հայտնենք այս մասին:Մարկիզ-ի խոսքերից
Իսկ ինչ ինձ է վերաբերվում, ապա ասեմ, որ եթե ինչ որ հիվանդ, կապ չունի, թե ինչով է հիվանդ, իմ կարիքը ունենա, ապա ես հաստատ իմ օգնության ձեռքը կմեկնեմ նրան և հույսով եմ, որ եթե ես էլ երբևիցե այդ վիճակում հայտնվեմ, ինձ էլ ձեռք մեկնող կլինի:
Շնորհակալ եմ այս թեմայի բացման համար:
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ