Ինչպիսի՞ն է ձեր վերաբերմունքը թմրամոլների նկատմամբ

[Askalaf]

Իսկ որևէ մեկը գիտի, թե ինրպես են բուժում թմրամոլությունը Հայաստանում: Ի՞նչ պայմաններ են ստեղծված թմրամոլների համար:

Հարգելիս,
Թմրամոլությունը չի կարելի բուժել ինչ–որ դեղերով, այն ԱՆբուժելի հիվանդություն է։
Դա նույնիսկ պնդում են Հայաստանի և արտերկրի նարկոլոգները։
Սակայն Երևանի Ավանի նարկոլոգիական կլինիկայում կարելի մաքրել թմրամոլի օրգանիզմը (ինչը բավականին թանկ է և հիմնականում միայն մեկ անգամով չի սահմափակվում), դրանից հետո թմրանյութի պահանջը հիվանդի մոտ բավականին թուլանում է, բայց կախվածությունը չի անցնում ու միակ «բուժող» բանը մնում է հիվանդի կամքի ուժը։
Եթե նման հիվանդը որոշակի կամքի ուժ ունենա այլևս չի սկսի (քանի որ ինչպես ասացի համապատսխան պրոցեդուրայից հետո պահանջը թմրանյութի նկատմամբ զգալիորեն թուլանում է):
Անձամբ ճանաչում եմ նման հիվանդի, ով լիովին բուժվել է և ապրում է նորմալ կյանքով, նույնիսկ բիզնեսում հաջողությունների է հասել։

[Մարկիզ]

Ես զարմանում եմ այն մարդկանց վրա, ովքեր առանց որևէ համապատասխան տարրական գիտելիքի, առանց գոնե այս թեմայում կատարված գրառումներն ընթերցելու, չճանաչելով և տեսած չլինելով անգամ մեկ թմրամոլությամբ տառապող մարդու, անընդհատ ինչ-որ իմաստազուրկ ու անհիմն մտքեր են արտահայտում՝ համոզված լինելով միայն և միայն իրենց կարծիքի ճշմարտացիության վրա, անընդհատ կամ մերթընդմերթ դրսևորելով իրենց հին հայկական դեմագոգ խասյաթը:

Հարգելիս,
Թմրամոլությունը չի կարելի բուժել ինչ–որ դեղերով, այն ԱՆբուժելի հիվանդություն է։
Դա նույնիսկ պնդում են Հայաստանի և արտերկրի նարկոլոգները։

Միայն մի քանի դիտողություն: Թմրամոլությունը (թմրամիջոցներից կախվածությունը) խրոնիկական հիվանդություն է: Հայաստանում և, ընդհանրապես աշխարհի այն հատվածում, որտեղ գտնվում է մեր հանրապետությունը, ծանր թմրամիջոցներից առաջացող հիվանդություններից առավել տարածված է ափիոնատիպ նյութերի (հերոին, ափիոն, մորֆին և այլն) չարաշահման հետևանքով առաջացող կախվածությունը, որի դեպքում պաթոլոգիկ հակումը դեպի թմրամիջոցը և սոմատիկ ախտանիշները, բարդությունները խիստ արտահայտված են, բազմազան, բարդ ու դժվար բուժելի:

Հա, ինչ պետք է ասեի… Թմրամոլությունն անբուժելի չէ, ինչպես դու ես նշել, Askalaf: Թմրամոլությունը բուժվում է, սակայն ինչպես բոլոր մյուս խրոնիկական հիվանդությունների («ստամոքսի խոցային հիվանդություն», «հիպերտոնիկ հիվանդություն», «սրտի իշեմիկ հիվանդություն», «շաքարային դիաբետ»), այնպես էլ կախվածությունների՝ ալկոհոլիզմի, թմրամոլության դպքում, բուժումից հետո լինում է հիվանդի լավացում, ոչ թե առողջացում:

Սակայն Երևանի Ավանի նարկոլոգիական կլինիկայում կարելի մաքրել թմրամոլի օրգանիզմը (ինչը բավականին թանկ է և հիմնականում միայն մեկ անգամով չի սահմափակվում), դրանից հետո թմրանյութի պահանջը հիվանդի մոտ բավականին թուլանում է, բայց կախվածությունը չի անցնում ու միակ «բուժող» բանը մնում է հիվանդի կամքի ուժը։

Այդ «մաքրել» տերմինը տարածված է թմրամոլների, նրանց հարազատների մեջ և շրջապատում: Իրականում, դետոքսիֆիկացիան (իսկ նարկոկլինիկայում առայժմ կատարվում է հենց դետոքսիֆիկացիա) «մաքրել» անվանելը սխալ է: Ահա, թե ինչ է կատարվում դետոքսիֆիկացիայի ժամանակ. հիվանդի մոտ ընդունվելիս և ընդունվելուն հաջորդող մի քանի օրերին առկա զրկանքային վիճակի (լոմկա) դեղորայքային բուժում (որը բուժման ընթացքում հիվանդի համար ֆիզիկական առումով առավել ծանր շրջանն է): Այս ամենը ներառում է պերֆուզիոն թերապիա, վիտամինոթերապիա, տրվում են հեպատոպրոտեկտորներ, անհրաժեշտության դեպքում բարդությունների և ուղեկցող հիվանդությունների զուգահեռ տարվող բուժում՝ չհաշված այն, որ կատարվում են հիվանդի օրգանիզմի բազմաթիվ հետազոտություններ, այդ թվում՝ ՄԻԱՎ (բոլոր ներերակային ճանապարհով գործածողներին): Զրկանքին բնորոշ երևույթների աստիճանական մեղմվելուն զուգահեռ՝ առաջանում են այլ բարդագույն խնդիրներ: Դա հիվանդի կոմպուլսիվ (խիստ արտահայտված հիվանդագին, անզուսպ, անհաղթահարելի) ցանկությունը, հակումն է կրկին գործածել թմրամիջոց, անընդհատ փոփոխվող տրամադրությունը, քնի խանգարումը և այլն: Այս ամենը կարգավորելուց հետո հիվանդը դուրս է գրվում, հիշեցնում եմ՝ լա-վաց-մամբ:

Անձամբ ճանաչում եմ նման հիվանդի, ով լիովին բուժվել է և ապրում է նորմալ կյանքով, նույնիսկ բիզնեսում հաջողությունների է հասել։

Ուրախ եմ:

[Մարկիզ]

Սխալ գիտես։
Քաղցկեղը լրիվ ուրիշ բան է։ Եթե այդքան հեշտությամբ համեմատում ես քաղցկեղն ու թմրամոլությունը, ապա կարո՞ղ ես քաղցկեղի վրա կիրառել քո ասած այս նախադասությունը` «Բուժվելու համար միայն կամքի ուժը քիչ է:»։

Թմրամոլ չդառնալու համար կամքի ուժ պետք չի, այլ պետք ա խելք։

Ուրեմն՝ այսպես: Թմրամոլ չդառնալ այլ է, թմրամոլ դառնալուց հետո-ն՝ այլ: Եվ այս ամենի մասին արդեն խոսվել է այս թեմայում: Բարի եղիր կարդա:

Նշեմ նաեւ, որ ես չեմ ասում, որ պետք է կամքի ուժով մի անգամից դադարեցնել թմրանյութի գործածումը։ Կարելի է նաեւ օրական կամ շաբաթական մի քիչ պակասացնելով հասցնել զրոյի, բայց դրա համար էլ է կամք պետք։

Կարճ ասած, ես համարում եմ, որ թմրամիջոցներից ձերբազատվելու համար գերակշռող դեպքերում ուժեղ կամքը բավարար է։

Ինչպիսի վստահություն: Պարոն Ռամշ, դուք հրավիրվում եք դասախոսության նարկոլոգիական կլինիկա: Կխնդրենք բազմափորձ, որակյալ մասնագետներին դասախոսեք «Ափիոն, ափիոնատիպ նյութերից կախվածություն, դադարեցման վիճակ, դադարեցման վիճակ բարդություններով _ կամքի իսպառ բացակայություն և այլն» թեմայով, ինչպես նաև «Ալկոհոլի՞զմ, թե՞ կամազուրկների միության լոզունգը» և « Կարճ ասած, այդ ամենը ես գիտեմ: Ճիշտ է, մասնագետ չեմ, բայց երազ եմ տեսել» թեմաներով:

[Kuk]

Թմրամոլ չդառնալու համար կամքի ուժ պետք չի, այլ պետք ա խելք։

Ուզում ես ասել՝ բոլոր թմրամոլներն անխե՞լք են:

[Մարկիզ]

Զարմանում եմ որոշ ակումբցիների անընդհատ տրվող ոչ ադեկվատ «շնորհակալությունների» վրա:
Այն մարդիկ, ովքեր կարծում ու անընդհատ նշում են, որ նարկոմանները և ալկոհոլիկները, ովքեր, հիշեցնում եմ՝ հիվանդ մարդիկ են, սրիկաներ են, տականքներ ու անխելք-հիմարներ, հրավիրում եմ՝ այդ մարդկանց երեսին ասելու այն, ինչ դուք մտածում եք: Հետևանքների համար պատասխանատու չեմ, սակայն կարող եմ օգնել մարմնի տարբեր հատվածներում այդ ամենից հետո առաջացած վերքերը մշակելու, վիրակապելու հարցում:

Համոզված եմ, այն մարդիկ, ովքեր այսքան բացատրելուց հետո էլ դեռ իրենցն են պնդում, հոգեկան հիվանդին չեն զլանա անվանել գիժ ու հաստատ կպարացնեն՝ ծիծաղելով նրանց վրա:

Վերջիվերջո, ո՞վ եք դուք: Եթե թմրամոլությունն Առողջապահության Համաշխարհային Կազմակերպությունն է սահմանում որպես հիվանդություն, որն ունի լուրջ բուժման, կանխարգելման կարիք, ապա ո՞վ եք դուք, որ պնդեք հակառակը: Եթե ողջ աշխարհում գործում են միլիոնավոր գիտահետազոտական ինստիտուտներ, կլինիկաներ, հիվանդանոցներ, ամբուլատորիաներ, ապա…

[Չամիչ]

Այն մարդիկ, ովքեր կարծում ու անընդհատ նշում են, որ նարկոմանները և ալկոհոլիկները, ովքեր, հիշեցնում եմ՝ հիվանդ մարդիկ են, սրիկաներ են, տականքներ ու անխելք-հիմարներ, հրավիրում եմ՝ այդ մարդկանց երեսին ասելու այն, ինչ դուք մտածում եք: Հետևանքների համար պատասխանատու չեմ, սակայն կարող եմ օգնել մարմնի տարբեր հատվածներում այդ ամենից հետո առաջացած վերքերը մշակելու, վիրակապելու հարցում:

թմրամոլը միանգամից չի դառնում թմրամոլ, անտրամաբանական է եվ ոչ ադեկվատ, երբ մարդը չի զգում այն սահմանը, որը անցնելուց հետո կարող է ձեռք բերել կախվածություն: Կամքի ուժի գործոնը այստեղ շատ մեծ տեղ է զբաղեցնում, գործադրել կամքի ուժ եվ կանգ առնել այն պահին երբ դեռ շատ ուշ չէ:

[Մարկիզ]

թմրամոլը միանգամից չի դառնում թմրամոլ, անտրամաբանական է եվ ոչ ադեկվատ, երբ մարդը չի զգում այն սահմանը, որը անցնելուց հետո կարող է ձեռք բերել կախվածություն: Կամքի ուժի գործոնը այստեղ շատ մեծ տեղ է զբաղեցնում, գործադրել կամքի ուժ եվ կանգ առնել այն պահին երբ դեռ շատ ուշ չէ:

Շատերը չեն զգում: Չեն նկատում, չեն հավատում, որ կարող են հիվանդություն ձեռք բերել: Վստահ են, որ երբ էլ կամենան, կթարգեն: Բայց ցավալիորեն այդպես չէ:

Չեն զգում հիմնականում ալկոհոլիզմի ժամանակ: Խմում են տարիներ շարունակ՝ չնկատելով իրենց օրեցօր առաջացող, ապա և ուժգնացող «կախվելը» ալկոհոլից:

Ծանր թմրամիջոցների դեպքում(հատկապես հերոինի ներերակային ներարկման դեպքում), արդեն նշել եմ, քիչ այլ է: Մեկ անգամ գործածելուց հետո առաջացող հաճույքը, երանությունն այնպիսին են, որ շատերը կրկին ու կրկին ներարկվում են: Այո, համաձայն եմ այս ժամանակահատվածում, քանի դեռ մարդը չի դարձել թմրամոլ, ձեռք չի բերել կախյալություն, կամքից խոսելը տեղին է: Սակայն կախվածության զարգացումից հետո թմրամիջոցների գործածման պատճառը պարզապես հաճույք ստանալը չէ: Այս դեպքում մեղադրել մարդուն այն բանում, որ նա կամազուրկ է, սրիկա և տականք, սադիզմ է և տվյալ ասպարեզում գիտելիքների իսպառ բացակայության արտացոլում:

[Ջուզեպե Բալզամո]

Քննարկումները ծավալվել են, որպեսզի վերաաբերմունք ձևավորե՞ն…
Ինքս թմրամոլներին վերաբերվում եմ ուղիղ այնքան, որքան նրանք վերաբերացնում են: Եվ ընդհանրապես մարդկանց վերաբերվում եմ, ըստ նրանց գործած արարքների: Անձամբ ճանաչում եմ ու ճանաչել եմ մի քանի թմրամոլների: Հիանալի վիրաբուժ, նկարիչ, ծրագրավորող, գործարար- սրանք այդ մարդկանց մասնագիտություններն են: Տարիներ ի վեր թմրամոլ լինելով հաանդերձ, ինչ ինչ ձևերով՝ "մաքրելով", դոզան պահելով կարողանում էին մնալ կյանքի հոսանքի վրա: Արարել, աշխատել, լինել բոլորի նման: Բայց օրգանիզմը երկար չի կարող դիմանալ էդ թույնին ու կամաց կամաց նրանք էլ կամ հեռացան կյանքից, կամ իջան հատակը:
Մեղադրել պետք չի նրանց, ցավել՝ միգուցէ: Չնայած մենք սովորություն ունենք անգամ գրիպով վարակվածին մեղադրել " արա դե սխտոր քսեիր քթիդ էլի"…
Այլ բան է, եթե թմրամոլն սկսում է վնասել ու վտանգավոր դառնալ շրջապատի համար: Տնից գողացված իրեր, սկանդալներ, ընտանիքի բարյական անկում, հանցագործություններ հանուն դոզի: Սրանց պետք է խիստ վերաբերմունք, հարկադիր բուժում, այլ պատիժներ …
Վորաբերվեք մարդկանց ըստ նրանց գործերի, այլ ոչ վիճակի:

[Մարկիզ]

Քննարկումները ծավալվել են, որպեսզի վերաաբերմունք ձևավորե՞ն…
Ինքս թմրամոլներին վերաբերվում եմ ուղիղ այնքան, որքան նրանք վերաբերացնում են: Եվ ընդհանրապես մարդկանց վերաբերվում եմ, ըստ նրանց գործած արարքների: Անձամբ ճանաչում եմ ու ճանաչել եմ մի քանի թմրամոլների: Հիանալի վիրաբուժ, նկարիչ, ծրագրավորող, գործարար- սրանք այդ մարդկանց մասնագիտություններն են: Տարիներ ի վեր թմրամոլ լինելով հաանդերձ, ինչ ինչ ձևերով՝ "մաքրելով", դոզան պահելով կարողանում էին մնալ կյանքի հոսանքի վրա: Արարել, աշխատել, լինել բոլորի նման: Բայց օրգանիզմը երկար չի կարող դիմանալ էդ թույնին ու կամաց կամաց նրանք էլ կամ հեռացան կյանքից, կամ իջան հատակը:
Մեղադրել պետք չի նրանց, ցավել՝ միգուցէ: Չնայած մենք սովորություն ունենք անգամ գրիպով վարակվածին մեղադրել " արա դե սխտոր քսեիր քթիդ էլի"…
Այլ բան է, եթե թմրամոլն սկսում է վնասել ու վտանգավոր դառնալ շրջապատի համար: Տնից գողացված իրեր, սկանդալներ, ընտանիքի բարյական անկում, հանցագործություններ հանուն դոզի: Սրանց պետք է խիստ վերաբերմունք, հարկադիր բուժում, այլ պատիժներ …
Վորաբերվեք մարդկանց ըստ նրանց գործերի, այլ ոչ վիճակի:

Թմրամոլությամբ և ալկոհոլիզմով տառապող մարդու վարքագիծը մեծապես կապված է տվյալ անհատի բնավորությամբ, խառնվածքով, դաստիարակությամբ, ինտելեկտով և այլն: Բնական է, որ բժշկի, արվեստագետի կամ ինժեների վարքը, պահվածքը կտարբերվեն ավելի ցածր ինտելեկտ ունեցող, նորմալ դաստիարակություն չստացած մարդու վարքից: Բայց բոլորս էլ գիտենք, որ թմրամոլ կամ ալկոհոլամոլ դառնում են հասարակության առավել խոցելի, ստորին շերտերը, նրանք, ովքեր չեն պատկերացնում, թե ինչպիսին է հոգեակտիվ նյութերի հաճախակի գործածման հետևանքը: Ասելս ինչ է.

Այլ բան է, եթե թմրամոլն սկսում է վնասել ու վտանգավոր դառնալ շրջապատի համար: Տնից գողացված իրեր, սկանդալներ, ընտանիքի բարյական անկում, հանցագործություններ հանուն դոզի: Սրանց պետք է խիստ վերաբերմունք, հարկադիր բուժում, այլ պատիժներ …

Բազմաթիվ երկրներում, ինչպիսիք են նախկին Խորհրդային Միությունը, Չինաստանը, սոց լագերի գրեթե բոլոր երկրները, հարավ-արևելյան Ասիայի երկրները ունեցել են թմրամոլության դեմ պայքարի խիստ, կոշտ, երբեմն դաժանության հասնող պետական քաղաքականություն: Օրինակ՝ Ինդոնեզիայում, Մալազիայում, Թայլանդում և մի քանի նման երկրներում թմրամոլի հետ վարվում էին այսպես. նրան մետաղյա կապանքներով կապում էին փողոցներում, մայթերին գտնվող սյուներից ու ծառերից: Իբր՝ ահա քեզ և պատիժ, և բուժում… Բայց երևի բոլորն էլ գիտեն, որ թմրամոլությունը առավել տարածված է հենց այդ երկրներում: Տեսնելով, որ դաժանությունն անարդյունավետ է, այդ երկրները փոխեցին իրնեց քաղաքականությունը, և հիմա բարեբախտաբար նման դաժան մեթոդների կիրառումը էապես նվազել է` ի դեպ, տալով ավելի լավ արդյունքներ:

Խորհրդային Միությունում պետությունը միշտ թաքցրել է թմրամոլների իրական քանակը, միշտ ներկայացրել է խիստ կրճատված թվեր (միայն եթե դիտարկենք Միջին Ասիան… ): Բացի այդ թմրամիջոցի գործածումը դիտարկվել է քրեական հանցագործություն: Դե պատկերացրեք, թմրամոլությամբ հիվանդը գրեթե ամեն օր է գործածում թմրամիջոց: Պատկերացրեք նրա վիճակը…

Պատկերացրեք, որ «շաքարային դիաբետով» հիվանդին միանգամից զրկեն իրեն այդքան անհրաժեշտ ինսուլինից: Փորձեք այս ամենին նայել բժշկագիտական տեսանկյունից: Լրիվ օբյեկտիվ պատճառներով ինսուլինն անհրաժեշտ է ինսուլին կախյալ շաքարային դիաբետով հիվանդի օրգանիզմին նորմալ կենսագործունեության համար: Նույն կերպ էլ լրիվ օբյեկտիվ պատճառներով օփիատն անհրաժեշտ է թմրամոլի օրգանիզմին նույնպես նորմալ կենսագործունեության համար, եթե հիվանդը չի գտնվում մասնագիտական կենտրոնում:

Մինչև վերջերս մեր հանրապետությունում էլ էր քրեորեն հետապնդվում: Սակայն այնուամենայնիվ թմրամիջոցի գործածումը ապաքրեականացվեց և նախատեսվում է միայն վարչական պատիժ (ուշադրություն՝ գործածումը, ոչ թե պահելը, վաճառելը և այլն: Վաճառողին ու տարածողին պետք է խիստ պատժել, տանել կորցնել):

Ինչևէ, բազմադարյա փորձը ցույց է տվել, որ թմրամոլության դեմ նման խիստ ու դաժան մեթոդներով պայքարելը բացարձակ անարդյունավետ է: Դա վերաբերվում է նաև հարկադիր բուժմանը: Սովետական երկրում հենց այդպես էլ եղել է: Հիմա հարկադիր բուժում նշանակվում է միայն դատարանի որոշմամբ, երբ ինչ-ինչ պատճառներով տվյալ մարդը հակաօրինական արարքներ է թույլ տվել, որոնք որոշակիորեն կապված են եղել նրա հիվանդության հետ (կատարվում է կոնսուլտացիա նարկոլոգի կողմից ախտորոշելու նպատակով): Այնպիսի արարքներ, որոնք քրեական պատիժ չեն նախատեսում:

Դե պատկերացրեք: Ի՞նչ է նշանակում ոստիկանի (օրինակ՝ թաղայինի) կողմից ալկոհոլիզմով տառապող մարդուն հարկադիր բուժման նշանակումը: Ու՞ր է այստեղ տրամաբանությունը: Ինչևէ, սրանից էլ ենք պրծել: Հիմա հիվանդը բուժման է ընդունվում միայն իր կամքով, եթե դատարանը չի որոշել հարկադիր բուժում նշանակել (որն ի դեպ քիչ է հանդիպում) կամ եթե տվյալ հիվանդը չի տառապում նարկոլոգիական հիվանդության բարդություններ հանդիսացող հոգեկան խանգարումներով:

Խնդիրն այն է, որ հասարակության հիվանդ դարձած անդամին նույն հասարակությունը ոչ թե պետք է տշի ու ուղարկի գրողի ծոցը, ավելի ծանրացնելով նրա ընտանիքի, հարազատների և այդ մարդու վիճակը, այլ պետք է ետ վերադարձնի իր՝ հասարակության գիրկը: Եվ դա պատկերացրեք հնարավոր է, նաև ավելի ձեռնտու է բոլոր տիպի չոր թվային հաշվարկներով:

[_BA_]

Նախ բարեւ ակումբցիներին

Սա իմ պատասխանն ա նրանց, ովքեր էս երկար թեման կարդալու ընթացքում ազդել են իմ ամենուրբ տեղին, անվանելով թմրամոլներին ու ալկոհոլիկներին հիմար, դեբիլ, կամազուրկ, հաբռգած, տականք, պարսավանքի ու գյուլլելու տպեր, "հասարակության ատխոդ", իզոլյացիայի կամ հարկադիր բուժման ենթակա, անուղեղ, հոգեկան հիվանդ եւ այլն եւ այլն եւ այլն...
Կա ժողովրդական մի խոսք,շատ լավ խոսք. "մուհալ մի անի, թե չե քթիդ կբուսնի", այսինքն ռուսերեն ասած` не зарекайся! Երբեք, ոչ ոք ձեզնից, սիրելիներս, թող չասի "երբեք ինձ հետ տենց բան չի լինի, ես նարկոման դառնողը չեմ, ես ուժեղ եմ, ես թայը չեմ էդ սպիդոտ նառկոշների, երբեք, երբեք ես հարբած չեմ ընկնի, երբեք կախված չեմ լինի ոչ մի դոպինգից, ես բանական մարդ եմ եւ ինձ հետ նման բան չի կարա պատահի": Ռուսներն ասում են "Не искушай дьявола и не гневи Бога". Իհարկե, հիանալի կլիներ կյանքի ճանապարհն անցնելիս չհանդիպել, գերի չդառնալ նման կախվածությունների, ինչպիսիք են նարկոտիկները, ալկոհոլը ես դրանց միջից չեմ առանձնացնում, առանձնացնում ա օրենքը, որովհետեւ դա լեգալիզաված ա եւ պետության ու առանձին պետության ֆավորիտ անհատների ջեբն ա լցնում մեր ազգի գենոտիպը փչացնելով ու մտցնելով ալկոհոլագեն: Հա նոր բառ ա, ալկոհոլագեն: Մի ազգ, որն ունի սենց ասած խմելու կուլտուրա, հիմա լակում ա, ու դա իմ կարծիքով ավելի սարսափելի ա, քան նարկոտիկները: Երուի ձեզնից շատերն են ինձ ճանաչում, ու գիտեն ես ով եմ, համենայն դեպս ես ոչինչ չեմ թաքցնում: Էն, որ ես եղել եմ նարկոման 2 տարվա ստաժով ու կարողացել եմ ԻՆՔՍ դուրս գալ դ կյանքից ու նույնիսկ դրա մասին գիրք եմ գրել, ու ձեզնից ոմանք կարդացել են, էն, որ հետո մի տարի շարունակ "շշին եմ հագած" եղել` էլի գիտեն ձեզնից շատերը, ես չեմ թաքցնում: Երբ մարդ վերեւ ա բարձրանում ու ընկնում ա մեծ բարձրությունից, մեռնում ա, ջարդուխուրդ ա լինում: Երբ մարդ ուղղակի ընկնում ա ու կամաց կամաց, իր կամքի ուժով, առողջությամբ վճարելով, մարդկանյին ռեսուրսների գնով, ընկերների ու հարազատների հոգատարությամբ, բժիշկների օգնությամբ կամաց կամաց ոտքի ա կանգնում, նա իրավունք ունի առանց հայերին հատուկ մենթալ նմանատիպ սիտուացիաներում "աբուռի համար լռելու" գլուխը բարձր կանգնել ու ասել.
Ես նարկոման եմ ու ալկոհոլիկ: Չէ, չեմ եղել, որովհետեւ դա խրոնիկ հիվանդություն ա, ու հիվանդի անամնեզի մեջ բժիշկները իրոք գրում են լավացում, ոչ թե առողջացում, առողջացումը տալիս ա գիտակցականությունը, ու դա բժշկի գործը չի: Բայց ես կարողանում եմ էդ լավացումը պահել հաստատուն վիճակում, նենց, որ նա չի ունենում ռեցիդիվներ, այսինքն` վատացումներ, նորից չեմ ծակվում, նորից չեմ խմում, ու ես պրակտիկորեն առողջ են: Ես հաղթահարել եմ էդ ամենը: Ալկոհոլիզմն ու նարկոմանիան բուժվում են ու բուժում են ՇԱՏ ԼԱՎ, ՀԻԱՆԱԼԻ ՊԱՅՄՆԱՆՆԵՐՈՒՄ ԱՆՎՃԱՐ մեր երկրում, Ավանի Աղի հանքի նարկոդիսպանսերում: Հեշոյակապ անձնակազմ, հիանալի հիվանդասենյակներ, հոգատար ու պրոֆեսիոնալ վերաբերմունք, որտեղ քեզ ավելի լավ ես զգում, քան տանը, ուր հարազատներիցդ ոմանք քեզ մի կերպ տանում են, ու ամեն մեկն իրա կարծիքն ունի, շատ դեպքերում ձեր արտահայտած վերը իմ կողմից նշվածներից, էն էլի, դեբիլների ու տականքների խմբից: Էնտեղ քեզ վերաբերվում են որպես ՄԱՐԴՈՒ, հիվանդի, սայթաքածի, կյանքի, բախտի, խելքի, ինչու ոչ, նաեւ հանգամանքների բերումով պացիենտի եւ ոչ թե բժշկի դերում հայտնվածի, քանի որ ես իրոք միշտ երազել եմ բժիշկ դառնալ, բայց արի ու տես, որ դառա նարկոման, ինքս թարգեցի, իսկ ալկահլոիկ դառա` ստիպված եղա դիմել օգնության: Ու ես ստացա էդ օգնությունը: Էսօր սեպտեմբերի քսանութն ա: Ես 26 օր ա մի կաթիլ չեմ խմել: Ինձ լավ բուժել են դիսպանսերում: Եւ ուղեղս, եւ հոգիս, եւ մարմինս: Իմ ինքս խնդրել եմ, որ ինձ անեն հակալկոհոլային "Տորպեդո" դեղանյութի ներարկում, որպեսզի ես ժամանակ ունենամ զերծ մնալ զանազան գարեջրատիպ հրապույրներից ու կարողանամ սովորել նորից սթափ ապրել: Մարդիկ` բժիշկները արել են իրենց գործը ու ես էլ ինքս ինձ դրել եմ էնպիսի պայմանների մեջ, որ ժամանակն աշխատի իմ օգտին: Ոչինչ անհնարին չկա, անվերադարձ չկա, միայն մահն ա: Ինչ վերաբերվում ա նարկոտիկներին, ապա ես, լինելով 1999-2001թթ, ամեն ինչ գործածող նարկոման, Զվարթնոց օդանավակայան ոտք դնելուց հետո ոչինչ չեմ օգտագործել: Այ տենց բաներ: Եթե կուզեք կարդաք գիրքս, դիմեք Մարկիզին, տեղս կասի, կամ գնացեք Նոյան Տապան գրատուն ու հարցրեք լուսինե վայաչյանի "Բալագոյե" գիրքը: Էդ ես եմ: Եթե մոդերատորները կարող են, թող նիքս փոխեն, ես չեմ թաքնվում, ու գտնում եմ, որ մեր ազգը, մեր կեղծավոր, տասերեսանի ազգը չի մաքրվի, երբեք մենք չենք դառնա քաղաքակիրթ երկիր, քանի դեռ ամեն մեկն իր աղբը իր դռան շեմից չդադադարի թաքուն ավլել դեպի հարեւանի դուռը, կամ պադեզդը լվալուց շրջանցի հարեւանի դռան շորը, ու կներեք, ու հարեւանի տղուն "պլանքյաշ" անվանելով չտեսնելու տա, որ իրանը ամեն օր լակած ա տուն գալիս, որ իմ կարծիքով գենետիկորեն ալկոհոլի համար չնախապատրաստված ազգատեսակի համար հազար անգամ ավելի կործանարարա ա քան էդ նույն "պլանը" :
Ես վերջացրի: Հավես չունեմ խմբագրելու, ով կկարդա վրիպումներով մինչեւ վաղն առավոտ կխմբագրեմ, ներող լինի թող: Հոգնած եմ:
շԿարող եմ տալ մի քանի լինք “հայաստանի Զրուցակից” թերթից ուր տպագրված ա վեպիս վերջին, հենց նարկոտիկներին վերաբերվող հատվածը: www.sobesednik.am
Ընտրում եք լեզուն, մտնում եք արխիվ, գտնում եք 94 համարը, էդտեղ գրոքի մասին հոդված ա անոնսատիպ, իսկ 97-102 համարներում “Սիստեմա” վերնագրով վեպի հատվածներն են: Նարկոնաիան ներսից:

Հ.Գ.
Իմ իմանալով Չարենցը մերոնցից, Մայակովսկին, Եսենինը, Դոստոեւսկին, Ցվետաեւան, եթե ման գամ շատերին կգտնեմ պատկանել են հենց էդ "տականքների" խմբին: Բոբ Մառլեյ, Ջիմ Մորիսոն, Ջենիս Ջոփլին, Մերլին Մոնրո, Կուրտ Կաբեյն, Էլվիս Փրեսլի…Էլ ում ասեմ, էլ ումը… Չալարեմ, ման գամ, կամ հիշեմ, շատ կգտնեմ: Արվեստագետներից շատ շատերն են չարաշահել ալկոհոլ ու նարկոտիկներ, շատերը դրանից էլ գնացել են էն աշխարհ: Շատերի թողած գործերը նույնիսկ կասեի էդպիսին են ստացվել հեց դրանց օգտագործման հետ կոկտեյլում: Ասեմ նաեւ,որ ալկոհոլն ու նարկոտիկները տանում են իրենց հետեւից ոչ էնքան թուլակամ, որքան զգացմունքային մարդկանց, նկատի չունեմ “լոքշությունից կայֆ բռնողներին” Էնպես, որ սիրելի դեմագոգներ-տրեզվեննիկներ, մտածեք մի քիչ, գուցե զգայական ոլորտում մի քիչ խնդիրներ կան: Առանց նեղանալու, եթե ինձ անվանում են անուղեղ, ես իրավունք ունեմ անվանել մարդկանց, որոնք էդպես են ասում անվանել անզգամ: Եթե մոդերատորները կհամարեն սա անձնական վիրավորանք ու կհեռացնեն աբզացս, ապա կխնդրեմ հեռացնել նաեւ նրանց աբզացները, քանի որ դա արդեն անձնավորված բնույթ ա կրում, ես ասում եմ, որ ես նարկոման եմ ու ալկոհոլիկ, հա, եղել եմ, մոռացա: :-) Կարեւոր չի:

[_BA_]

Знаменитые наркоманы

1. Зигмунд Фрейд - кокаин

Первоначально интерес к кокаину был медицинский. Впервые Фрейд попробовал кокаин в 1884 году и был поражен его действием: употребление этого вещества излечило его от депрессии, придало уверенности в себе. В том же году молодой ученый пишет статью «О коке», где настойчиво рекомендует использовать кокаин как местное обезболивающее средство, а также как лекарство от астмы, расстройства пищеварения, депрессии, неврозов.

Будущий отец психоанализа опубликовал целый ряд статей о свойствах кокаина, в которых подробно описывались все ощущения, вызываемые этим веществом. Однако в последних работах на эту тему он уже менее восторженно писал о нём. В этом нет ничего удивительного, ведь от злоупотребления кокаином умер близкий друг Фрейда Эрнст фон Фляйшль.

Будучи уверенным, что кокаин помогает ликвидировать зависимость от морфина, Фрейд взялся лечить своего друга, сильно пристрастившегося к морфию. Но произошло неожиданное: зависимость от морфия сменилась зависимостью от кокаина, последовала передозировка, и пациент умер.

Однако вернемся к самому Зигмунду Фрейду. Ученый настолько искренне верил в «целительные» свойства белого порошка, который якобы помогал ему избавляться от всех его страхов и комплексов, что и сам пристрастился к нему. Фрейд сумел побороть тягу к зелью, но на это ушло не мало сил и времени.

2. Энди Уорхол – обетрол

Обетрол является не очень распространенным наркотиком и в настоящее время больше известен как «аддералл», отпускаемый исключительно по рецепту медикамент. Оба препарата используются для стимулирования внимания и повышения работоспособности, которые так необходимы знаменитостям. Культовая персона в истории поп-арт движения Энди Уорхол глотал таблетки обетрола, как обычные мятные драже Tic Tac. А ведь препарат имеет побочные эффекты, такие, как психопатические припадки, депрессия, проблемы в работе сердца. Но происходило это совсем не случайно. Обетрол – это таблетки с быстрым высвобождением действующего компонента, который как быстро начинает действовать, так же быстро и прекращает (в отличие от него аддералл обладает пролонгированным действием). И для того, чтобы постоянно находится в «тонусе», надо что делать? Правильно, глотать и глотать таблетки.


3. Майлз Дэвис – героин

Майлз Дэвис, «Черный Князь Джаза», великий музыкант, композитор и трубач 20 века, и у него были серьезные проблемы с наркотиками. За время его творческой деятельности у Майлза были периоды, когда он полностью отходил от работы. И виной всему были наркотики. Так в начале 1950-х музыкант пристрастился к героину и только спустя четыре года смог преодолеть эту зависимость во многом благодаря влиянию легендарного боксера Шуга Рея Робинсона (Sugar Ray Robinson) и вернуться к полноценному творчеству.

4. Бальзак – кофеин

Многие из нас могут сказать, что тоже пристрастились к кофеину, и если не выпьют чашечку кофе или баночку Diet Coke с утра, то весь день будет болеть голова. Но это ерунда по сравнению с болезненным пристрастием к кофе известного французского писателя. Бальзак был очень плодовитым автором и работал ежедневно, по много часов. Чтобы поддерживать себя в форме, Бальзак пил много кофе, пренебрегая сном. Он любил повторять, что ароматный напиток наполняет его голову множеством мыслей. Считается, что именно кофе стал причиной болезни сердца, от которой писатель скончался на пятидесятом году жизни. В день он мог выпить более двадцати чашек ароматного напитка.

В наше время такое пристрастие к кофе и кофесодержащим напиткам называется кофеинизмом (вид токсикомании). Может привести к серьезным нарушениям деятельности сердечно-сосудистой, нервной систем, головным болям, нарушению сна, вызывая нервозность, повышенную возбудимость, раздражительность. Возникает сниженное, пессимистическое настроение. Так что, может стоит пересмотреть некоторые свои привычки?

5. Льюис Кэрролл – опиум

Во времена Кэрролла опиум называли Лауданум (Laudanum), и многие люди принимали эту спиртовую опийную настойку даже при легких недомоганиях, к примеру, при головных болях. Не удивительно, что у них возникала зависимость. Не избежал этой участи и английский писатель Чарльз Лютвидж Доджсон, более известный как Льюис Кэрролл. Он страдал от очень сильных мигреней. Поэтому многие считали, что Льюис принимал лауданум, так как он облегчал боль. Более того, с раннего детства писатель страдал от заикания, что очень сильно беспокоило его. Наркотик «помогал» Кэрроллу справиться с этим комплексом, успокаивал его и в тоже время придавал уверенности. Какой бы ни была истинная причина, одно можно сказать с точно: Кэрролл находился под воздействием наркотика. Достаточно только почитать его «Алису в стране чудес».

6. Эдит Пиаф – всё?

Известно, что в 1951 году величайшая эстрадная певица, кумир всей Франции, попадает в серьезную автомобильную аварию, в результате которой у неё оказались сломаны рука и два ребра. Принимая болеутоляющие, она пристрастилась к морфину, начала пить все возможные таблетки. Незадолго до этой аварии, в авиакатастрофе погиб её любимый человек, уже тогда Эдит Пиаф впала в депрессию и пыталась уйти от реальности с помощью алкоголя. От самоубийства ее спасла подруга. Лечение не принесло ожидаемого результата. От алкоголизма и депрессии певица так и не избавилась. Но несмотря ни на что она продолжала выступать. Страсть к сцене давала ей силы, даже тогда, когда она, уже больная раком, не могла дышать из-за подступающей к горлу крови.

7. Вы знаете, что Фолкнер был алкоголиком?

Да, тот самый выдающийся американский романист и новеллист Уильям Фолкнер. А что другие не менее знаменитые американские писатели тоже страдали от этой пагубной привычки: и Фрэнсис Фицджеральд, и Эрнест Хемингуэй, а также Эдгар По, Синклер Льюис, английский поэт, драматург Дилан Томас? Конечно же, знаете. Кажется, что алкоголь был наркотиком большинства талантливых писателей. К сожалению, он был популярен не только среди мужчин, но и Дороти Паркер, Эдна Сент-Винсент Миллей известны своим пристрастием к алкоголю.

8. Мария Каллас – куаалюд

Выдающаяся греческая оперная певица была довольно пышной женщиной, но на пике своей карьеры она вдруг начала стремительно терять вес, становиться худенькой и стройной. Говорили, будто она принимала куаалюд (Quaaludes), и именно эти таблетки помогли ей сбросить вес. Хотя сама Мария всегда утверждала, что её похудение было результатом строгой диеты.

9. Трумэн Капоте - всевозможные наркотики

Трумэн Капоте сумел добиться славы на писательском поприще. Но этот же триумф и погубил его. Роскошь, беспорядочный образ жизни, в тоже время все больше стрессов и спешки, привели к тому, что Трумэн сильно пристрастился к алкоголю. Даже если не было повода, он его всегда находил. Если кто-нибудь отнимал у него бутылку, Капоте впадал в ярость. С годами он пристрастился ещё и к наркотикам. После смерти Капоте в его крови были обнаружены следы барбитуратов, валиума, антиэпилептических и обезболивающих препаратов.

10. Хэмфри Дэви - закись азота

Великолепный британский химик и изобретатель, сделавший немало великих открытий в области химии, решил доказать, ещё будучи совсем юным, что закись азота не является опасным ядом (как считали американские врачи того времени). Опробовать же действие закиси азота он отважился на самом себе. Когда газ был получен, Дэви начал свои героические опыты. Вдыхание закиси азота произвело на него столь необыкновенное действие, вызывая чрезвычайно приятные ощущения и весёлое настроение, что он стал повторять их почти ежедневно, всё более и более убеждаясь не только в отсутствии отравляющего действия, но и в неизменном опьяняющем эффекте закиси азота и вызываемых им весёлых галлюцинациях. Находясь под впечатлением от действия «веселящего газа» (как позднее назвал Дэви закись азота), он даже описывал в стихах все свои ощущения при действии закиси азота.

Однажды, когда ученый вдохнул пять больших доз газа, он тут же потерял сознание и находился в таком состоянии около трех часов. Но все равно продолжал проводить эксперименты на самом себе, которые и стали причиной его серьезной болезни и смерти в возрасте пятидесяти лет. Конечно же, сам Хэмфри Дэви утверждал, что занимался этим исключительно в научных интересах, однако его одержимость экспериментами с газом наталкивает на другие мысли, уж больно приятные ощущения эйфории приносит «веселящий газ».

Պարզաբանում

Իմ էս տեքստը մոդերատորները հանել են նշելով, որ օտար լեզվով գրառումներ չեն թույլատրվում: Պահանջվում ա կարճ բովանդակությունը: Քանի որ առանց էս տեքստի արդեն նախորդ դարձած գրառումը մի քիչ անկապ ա ստացվում, ստիպված գրում եմ կարճ բովանդակությունը: Ուրեմն էստեղ պատմվում ա էն մասին, որ վերը ռուսերենով նշված հայտնի տաս մարդիկ ունեցալ այս կամ այն կախվածությունը: Դրանց թվում են Զիգմունդ Ֆրեյդը` կոկաին, Էնդի Ուորխոլ` օբետրոլ, Մայլ Դեվիս` հերոին, Օնորե դը`Բալզակ`կոֆեին, Լյուիս Քերոլլ` օփիում, Էդիտ Պիաֆ` ամեն ինչ, Վիլյամ Ֆոլկներ` ակլոհոլ, Մարիա Կալլաս` կուալյուդ(Quaaludes), Թուման Կապոտե`տարատեսակ նարկոտիկներ, Հեմֆրի Դեննի` “ուրախացնող գազ” կամ ազոտաթթու: Նաեւ պատմվում է թե ով ինչպես է ձեռք բերել կախվածություն: Այս նշանավոր եւ տակավին ոչ դեբիլ, անուղեղ, հիմար ու տականք մարդկանից բացի նծվում են էլի մի քանի անուններ` Ֆրենսիս Ֆիջերալդ եւ Էռնստ Հեմնիգուեյ, ինչպես նաու Էդգար Պո, Սինկլեր Լյուիս, անգլիական դրամատուրգ, Դիլան Թոմաս, որոնք եղել են ակոհոլիկ: Նաեւ այնպիսի հարգված եւ նծանավոր կանայք, ինչպիսիք են ` Դորոթի Փարքերը եւ Էդնա Սենթ-Վինսեթն են ունեցել ակոհոլային կախվածություն:
Խնդրում եմ մոդերատորներին չհեռացնել գրառումը, քանի որ արդեն նախորդ դարձած բայց նախկւնում այս գրառմանը հաջորդող գրառումը իմաստային ոռւմով մի քիչ անհեթեթ ա ստացվում: Հուսով եմ այդքան հարգանք ունեմ որպեսզի մի քիչ խախտելով ֆորումի օրենքները մի կարեւոր բան ասեմ:
Շնորհակալություն:

[Lyonik]

Շատ հետաքրքիր էր ւ հւզիչ,շատ ւրախ եմ քեզ համար,որ կարողացել ես հաղթահարել այդ բոլորը,կամքի ւժ ւնես,ապրես

[Մարկիզ]

Առանց նեղանալու, եթե ինձ անվանում են անուղեղ, ես իրավունք ունեմ անվանել մարդկանց, որոնք էդպես են ասում անվանել անզգամ:

Հարգելի _BA_, շա՜տ մեղմ ես գտնվել: Այդ մարդիկ (նկատի ունեմ հիվանդություն ունեցող մարդկանց անվայել, անգրագետ, անտրամաբանական արտահայտություններով պիտակավորողները), եթե այսքան բացատրելուց հետո էլ դեռ իրենց չհիմնավորված կարծիքը չեն փոխել, ուրեմն՝ իրենց քթից այն կողմ չեն տեսնում, ահավոր անգրագետ են, անխիղճ, շատախոս և իրենք են հենց թուլակամ: Այնպես որ՝ նրանց վայրահաչություններին պետք չէ ուշադրություն դարձնել:

Հետո… Հիվանդներին սրիկա ու հիմար անվանողներ, պետք չէ ինտերնետներում մեծագլուխ, դատարկ ու վիրավորական արտահայտություններ անել, ապա պոչը……)

Իսկ ահա այս առաջարկս դեռ ուժի մեջ է:

Այն մարդիկ, ովքեր կարծում ու անընդհատ նշում են, որ նարկոմանները և ալկոհոլիկները, ովքեր, հիշեցնում եմ՝ հիվանդ մարդիկ են, սրիկաներ են, տականքներ ու անխելք-հիմարներ, հրավիրում եմ՝ այդ մարդկանց երեսին ասելու այն, ինչ դուք մտածում եք: Հետևանքների համար պատասխանատու չեմ, սակայն կարող եմ օգնել մարմնի տարբեր հատվածներում այդ ամենից հետո առաջացած վերքերը մշակելու, վիրակապելու հարցում:

Երևի այնուամենայնիվ այս գրառումս հայտնի պատճառներով կջնջվի:

[Աթեիստ]

_BA_, շատ շնորհակալ եմ երկար գրառման համար, որտեղ դուք ցույց եք տալիս, թե ինչքան ուժեղ եք եղել, որ կարողացել եք ազատվել նման վատ սովորություններից, բայց…

1. Չհասկացա, թե ինչ կապ ուներ թե որ հայտնի մարդն էլ օգտագործել թմրանյութեր։ Թաքնված պրոպագանդա՞, ով ուզում է հայտնի արվեստագետ դառնալ, բոլորը դեպի թմրանյու՞թ։

2. Ես Ձեր գրառումներում ոչ մի տեղ չտեսա, թե ինչն էր Ձեզ մղել դեպի ալկոհոլն ու թմրանյութերը։ Չգիտես ինչու համոզված եմ, որ ինչպիսի ծանրություն էլ Ձեր ուսերին ընկած լիներ, դուք աշխարհում միակ մարդը չեք, որ նման բանի է հանդիպում։ Բայց բոլորը չեն, որ դառնում են թմրամոլ կամ ալկոհոլիկ։ Ընդ որում թմրամոլ չդարձողների զգալի մասը չի գնում այդ քայլին, պարզապես գիտակցելով դրա վնասը։

Հ.Գ.
Մի անգամ էլ պարզաբանեմ իմ տեսակետը. ես թմրամոլներին համարում եմ անուղեղ, ոչ թե երբ նրանց տեսնում եմ հիվանդ, այլ որովհետև գիտեմ, որ նրանց ճնշող մեծամասնությունը սեփական կամքով է դարձել հիվանդ։ Ինձ համար այսքանը բավական է, մարդուն անուղեղ համարելու համար։ Եթե նա դրանից հետո բուժվի, ես կհամարեմ, որ նա խելք է ձեռք բերել։ Ցավոք սրտի նման մարդիկ ինձ ավելի հազվադեպ են հանդիպում, քան թե բուժվել չցանկացողները։

[Մարկիզ]

_BA_, շատ շնորհակալ եմ երկար գրառման համար, որտեղ դուք ցույց եք տալիս, թե ինչքան ուժեղ եք եղել, որ կարողացել եք ազատվել նման վատ սովորություններից, բայց…

1. Չհասկացա, թե ինչ կապ ուներ թե որ հայտնի մարդն էլ օգտագործել թմրանյութեր։ Թաքնված պրոպագանդա՞, ով ուզում է հայտնի արվեստագետ դառնալ, բոլորը դեպի թմրանյու՞թ։

Իհարկե, հարգելի _BA_- ն ավելի լավ կպատասխանի սույն անիմաստ (հիմա կասեմ՝ ինչու անիմաստ) հարցին, քան ես, բայց քանի որ նվաստագույնիս ցանկությունն ահավոր մեծ է, թույլ տվեք ես էլ մի քանի բառ ասեմ:
Ուրեմն՝ ի հակադրություն մի շարք ակումբցիների, այդ թվում՝ նաև քո կողմից, հարգելի Աթեիստ, բազմիցս թմրամոլների և ալկոհոլամոլների մասին հայտնած անիրական, անհիմն, վիրավորական կարծիքի, հարգարժան _BA_-ն, անվանի, հանճարեղ մարդկանց անուններն այստեղ գրելով, փորձել է վերը նշված մի շարք ակումբցիներին, այդ թվում՝ նաև քեզ, հարգելի Աթեիստ, ցույց տալ, որ թմրամոլները, ալկոհոլամոլները ապուշ չեն, հիմար չեն, անուղեղ ու սրիկա չեն: Նրանք պարզապես ունեն հիվանդություն: Եվ այս ամենը (նկատի ունեմ նշանավոր մարդկանց անունները գրելու հանգամանքը) այնքան պարզ ու հասկանալի է (հատկապես, որ հեղինակն այդ մասին շա՜տ մանրամասն գրել է), որ քո կողմից արտահայտած այս մտքի (որն, ի դեպ, քրեորեն հետապնդվում է)

Թաքնված պրոպագանդա՞

առկայությունը զարմանալի է:
Իմաստը _Ba_-ի գրառման պետք է որ քեզ ու բոլորին էլ պարզ լիներ: Եվ, ներիր, այս պարագայում քո կողմից արտահայտված եզրակացություն-հարցը

Թաքնված պրոպագանդա՞

թվում է զրպարտություն: Այդ մարդիկ պարզապես ունեցել են կախվածություն և ոչ մի պրոպագանդա էլ (թաքուն թե չթաքուն) այդտեղ չկա:

2. Ես Ձեր գրառումներում ոչ մի տեղ չտեսա, թե ինչն էր Ձեզ մղել դեպի ալկոհոլն ու թմրանյութերը։ Չգիտես ինչու համոզված եմ, որ ինչպիսի ծանրություն էլ Ձեր ուսերին ընկած լիներ, դուք աշխարհում միակ մարդը չեք, որ նման բանի է հանդիպում։ Բայց բոլորը չեն, որ դառնում են թմրամոլ կամ ալկոհոլիկ։ Ընդ որում թմրամոլ չդարձողների զգալի մասը չի գնում այդ քայլին, պարզապես գիտակցելով դրա վնասը։

Սրա մասին արդեն բազմիցս խոսվել է, կանգ չեմ առնի:

Հ.Գ.
Մի անգամ էլ պարզաբանեմ իմ տեսակետը. ես թմրամոլներին համարում եմ անուղեղ, ոչ թե երբ նրանց տեսնում եմ հիվանդ, այլ որովհետև գիտեմ, որ նրանց ճնշող մեծամասնությունը սեփական կամքով է դարձել հիվանդ։ Ինձ համար այսքանը բավական է, մարդուն անուղեղ համարելու համար։ Եթե նա դրանից հետո բուժվի, ես կհամարեմ, որ նա խելք է ձեռք բերել։ Ցավոք սրտի նման մարդիկ ինձ ավելի հազվադեպ են հանդիպում, քան թե բուժվել չցանկացողները։

Դու, հարգելի Աթեիստ այս մեկ (վերջին) պարբերության մեջ ինքդ քեզ հակասում ես: Գրում ես, որ կախվածությամբ հիվանդ մարդկանց հիվանդ չես համարում: Մեկ էլ քիչ անց համարում ես հիվանդ: Հետո էլ (թե առաջ, չեմ էլ հիշում) անվանում ես անուղեղ: Լավ, բա որ հիվանդ չի, էլ ի՞նչն է բուժում: Կամ որ բուժվեց, ուղեղ ձեռք բերե՞ց… Այդ ինչպե՞ս: Վերջիվերջո, ըստ քեզ՝ այդ մարդիկ հիվա՞նդ են, թե՞ անուղեղ, թե՞ թուլակամ, թե՞ սրիկա, թե ֆսյո ժե, հիվանդ…