Բարև
Չկրկնեմ ուրիշներին, այս հարցի վերաբերյալ իմ տեսակետն արդեն արտահայտել է Չուկը, պարզապես մի օրինակ էլ բերեմ. մարդկանց մեծամասնությունը «զգում է», որ իր նմանի սպանությունը սխալ է /կամ լավ չի, խախտում է բնական ներդաշնակությունը, անբարոյական է, և այլն, և այլն/: Բայց այդ մարդկանց մեծամասնությունը երբեք որևէ մարդու սպանություն չի իրականացրել: Կարծում եմ՝ լրիվ թուլատրելի բան է կարծիք կազմել որևէ երևույթի մասին՝ հիմնվելով ուրիշների փորձառության վրա, եթե անձամբ հնարավորություն կամ ցանկություն չունես ձեռք բերելու այդ փորձառությունը:Մասնավորապես, զվարճալի է, երբ.
ա) կույսերն իրար հետ քննարկում են սեքսը
Նյարդանալու փոխարեն կարելի է բացատրել, թե ինչը քննադատության մեջ հիմնավորված չէ և չի համապատասխանում իրականությանը: Լսողներ, հաստատ, կլինեն:բ) երբ սատանիզմը քննադատում են մարդիկ, ովքեր նույնիսկ չգիտեն այն ինչ է
«Չեն սիրում», երևի, ուժեղ է ասված: Պարզապես խորթություն են զգում և հակակրանք ցուցաբերում: Պատկերացումը կազմված է գրառումների հիման վրա հիմնականում /չեմ կարծում, որ ուրիշների կարծիքի վրա/. իմ դեպքում այդպես էր, համենայն դեպս, և կարծիքս դրական էր, ինչն էլ հետո հաստատվեց: Մի բան էլ կա, որ դու երբեմն մտքերդ փորձում ես ձևակերպել այն լեզվով, որը մեծամասնության համար առօրեկան չէ: Դա շեղում է լսողի ուշադրությունը բուն մտքից դեպի նրա արտահայտման ձևը: Իմ կարծիքով, էվֆեմիզմների օգտագործումը որոշ դեպքերում չի խանգարիգ) երբ ինձ նախորոք չեն սիրում մարդիկ, ովքեր ինձ ոչ տեսել են, ոչ շփվել են հետս
, իսկ փոխարենը ավելի շատ մարդկանց համար ըմբռնելի կդարձնի ասածդ:
Մեջբերել
Էջանիշներ