Ընդհանրապես կայացած մարդիկ սեփական հայացքն ունեն ցակացած երևույթի հանդեպ: Անգամ կրոնի: Իհարկե ոչ բոլորին է դա հասկանալի ոչ բոլորի կողմից ընդունված: Դրա համար էլ առանձնահատուկ ինչ-որ բան է թվում:ministr-ի խոսքերից
Ընդհանրապես կայացած մարդիկ սեփական հայացքն ունեն ցակացած երևույթի հանդեպ: Անգամ կրոնի: Իհարկե ոչ բոլորին է դա հասկանալի ոչ բոլորի կողմից ընդունված: Դրա համար էլ առանձնահատուկ ինչ-որ բան է թվում:
Սոֆ, լսե՛լ եմ, որ առանձին դեպքերում դու քննարկել ես զոոֆիլյան կամ պեդոֆիլյան: Հարց: Զբաղվե՞լ ես դրանով: Եվ ընդհանրապես այնքան շատ են բաները, որոնք քննարկում ենք, բայց որոնք ինքներս չենք տեսել, փորձել, զգացել, համտեսել և այլն: Շատ դեպքերում այդ ամենը քննարկելու համար մեզ բավական է մեր լսածը (լսածը ասելու տակ հասկանում ենք ուսումնասիրածը, կարդացածը, տեսած դիդակտիկ նյութերը, ինչպես նաև սրանից ու նրանից լսածը): Բազում են դեպքերը նաև, երբ քննադատում ենք մեր չիմացածը: Դու բացառություն չե՛ս: Օրինակներ կարող եմ բերել, բայց չեմ ուզում:
Ինչ վերաբերվում է անձին, ապա Պողոսի* մասին ինձ իմ ընկեր Սերոբը* պատմել է որոշ մանրամասներ, որոնք ինձ հարկադրել են Պողոսի նկատմամբ բացասական վերաբերմունք ձևավորել, իսկ այ Քրիստափորի* մասին ինձ որոշ բաներ են պատմել Սրափիոնն* ու Գրափիոնը*, ում պատմածները իմ համար հիմք չէին կարող հանդիսանալ կանխակալ վերաբերմունք ձևավորել Քրիստափորի մասին: Երկու դեպքում էլ լսել եմ, ընդամենը լսել եմ, ոչ ավելին, բայց լսելու աղբյուրը, հավաստիությունը հաշվի առնելով մի դեպքում լսածս բանի տեղ դրել եմ, մի դեպքում չէ (բացառված չի, որ երկու դեպքում էլ սխալվել եմ): Ամբողջ խնդիրն էն ա, որ ոչ մեկը, էդ թվում դու, էս «արատից» զերծ չենք, բոլորս էլ իրականում հաշվի առնում ենք շատերից լսածները ու սա լրիվ նորմալ է:
*-ով նշվածները իրական կերպարներ էին, սակայն հարմարեցված անուններով:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ա) իսկ ինչի ա քեզ թվում, որ մարդիկ պետքա քննարկեն միայն այն, ինչ անձամբ փորձել են՞Զգացե՞լ եք, մարդիկ ինչքան հաճախ են կարծիք կազմում ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ բանի մասին, առանց ճանաչելու:
Մասնավորապես, զվարճալի է, երբ.
ա) կույսերն իրար հետ քննարկում են սեքսը
բ) երբ սատանիզմը քննադատում են մարդիկ, ովքեր նույնիսկ չգիտեն այն ինչ է
գ) երբ ինձ նախորոք չեն սիրում մարդիկ, ովքեր ինձ ոչ տեսել են, ոչ շփվել են հետս
Ինչպե՞ս կարելի է հասկանալ այս երևույթները:
Թեման ցավոտ է իմ համար, խնդրում եմ լուրջ պատասխանել, առանց վախենալու գ) կետին անդրադառնալու:
բ) սատանիզմը սատանայի գաղափարախոսություն է, սատանան կոնկրետ իմ համար չարի մարմնացում է, բացի դրանից մասնագիտությանս բերումով անդրադարձել եմ նաև սատանիզմի հողի վրա կատարված սպանություններին…
գ) ես քեզ չեմ տեսել, միայն նկարներով, շփվել եմ միայն մեկ երկու անգամ, շատ քիչ, վիրտուալում, բայց ասեմ, որ ոչ թե քեզ չեմ սիրում, այլ հակակրանք եմ զգում:
Настоящее счастье - это когда говорят: "Так не бывает!"
Հետաքրքիր է, որ բոլորը սահմանափակվում են օրինակի համար բերված այդ երեք հարցերով
Ի դեպ՝ լսել եմ, որ կառավարության մեծ մասը գոմիկներ են, որ Օբաման իրանական գաղտնի գործակալ է, որ եթե սպանես թշնամուդ ու աչքը ուտես, հաջորդ կյանքում քեզնից դիպուկ կրակող չի լինի, որ աղջկա խոսքը ասնավանի չի, որ 2019 թվին աշխարհի վերջն է:
Լսեք, լավն է. Владимир Высоцкий - Песенка о слухах:
DIXIcarpe noctem
տես, մենք աշխարհը ճանաչում, ընկալում ենք մեր զգայարանների միջոցով: Այն ինչ տեսնում, լսում, շոշափում, հոտ ու համ ենք զգում, և 6-րդ ը, որով հիմնականում օժտված են կանայք, ինտուիտիվ զգայարանն է/դարձնում է կանանց ավելի զգայական, էմոցիոնալ/: Փոխարենը տղամարդկան մոտ զարգացած է անալիտիկ մտածելակերպը/նրանց դարձնում է ռեալիստ, պրագմատիկ/:
Սակայն այստեղ կարևորը այլ բան է, թե որքանով ենք մենք, որպես «գիտակից մարդ» բաց աշխարհի առաջ: Այսինքն բաց այն ճանաչելու, ընկալելու: Այն է՝ տեսնելու, լսելու, շոշափելու, հոտ ու համ առնելու:
Իրականում դա շատ լուրջ մարտահրավեր է և որոշում: Քանի որ պետք է բաց լինել ընկալելու նույն մոլորակում քեզ հետ գոյություն ունեցող, քեզ համար երբեմն անընդունելի երևույթներ: Ոչ թե մերժել դրանց գոյությունը, այլ հասկանալ դրանց էությունը, քանի որ ամեն ինչ իր պատճառն ու իմաստը ունի: Տեսնել ամեն մի աչք ծակող գույն, լսել ամեն հիմարի դատարկաբանություն, բաց աչքերով նայել, թե ոնց են մեռնում երազանքները: Մի խոսքով ժանգոտած ուղեղի բան չի: Չի դիմանա արագությանը, կճաքի: Այս ամենը կոչվում է անալիզի գործընթաց:
Այ ինձ միշտ հիացրել են ֆիզիկամաթեմատիկական կրթությամբ տղամարդիկ: Բացի այն, որ տղամարդիկ օժտված են անալիտիկ մտածելակերպով, նրանց մոտ, այդ գիծը դրսևորվում է քառապատիկ արտահայտված: Շատ խորն են մտածում:
Էդ իրականում ֆանտաստիկ երևույթա: Ժամերով կարող եմ հետևել ու անվերջ հիանալ նման մադկանց մտքի թռիչքով: Միտքը ամենաերկնայինն է, իսկական գերուժ:
Ինչի համար եմ ասում այս ամենը: Եթե օրինակ մի աղջիկ /ում արժեքային համակարգը չափվում է Gucci պայուսակով/ ու մի տղա /ուժեղ անալիտիկ մտածելակերպով/ ասում են լսել եմ, ասենք, որ դեկտեմբերի 1-ից անհավանական զեղչեր են լինելու: Տվյալ դեպքում Gucci աղջիկը լսել է էդպես, մտածում է մի բան, իսկ այդ տղան լրիվ այլ բան: Քանի որ տրամաբանելու ու ընկալելու գործընթացներն են տարբեր: Բայց երկուսն էլ լսել են:
Հարցերիդ էլ փորձեմ պատասխանել.
ա/ կա մի պարզ ճշմարտություն, շատ հոգեբանների պնդում, որ մարդիկ կարող են սեքսով չզբաղվել, սակայն այդ մասին չխոսել չեն կարող
բ/ չիմացած բանը քննադատելը քառակուսի, սահմանափակ մտածելակերպի արդյունք է: Գիտակցության սահմանները այնքան նեղ են, որ դրանում տեղավորվող քիչը արդեն հերիք է քառակուսու համար, ու ինչը դուրս է մնում քառակուսուց հետևաբար դատապարտվում է, բայց դու իմ կարծիքով լուրջ տղա ես նման բաները քեզ չպետքա որ անհանգստացնի: Էնքան սարսափելի չի մարդու չիմանալը, ավելի սարսափելի է, որ նա նույնիսկ ցանկություն չունի իմանալու: Այլ բան է իմանալուց հետո եզրակացություն անելը
գ/ նույնիսկ Հիսուսին բոլորը չէին ընդունում ու սիրում: Դեռ ավելին խաչեցին: Ընդհանրապես հարազատներն են դավաճանում, քանի որ դանակը մեջքից խփելու համար պետքա բավականին հարազատ ու մոտ լինի մարդը քեզ, որ կարողանա մոտենա մեջքիդ: Ուրիշների սիրել, չսիրելու մասին էլ խոսք չկա:
Իսկ իրականում լավ կլիներ, որ մեր լսածը մի քիչ ավելի խորը անցկացնեինք մեր միջով: Որ լսածի մեկնաբանությունը չվերածվեր ուղղակի կանացի շաղակրատության.
Մի խելոք ասել է. «Եթե մարդիկ միայն խոսեին այն մասին, ինչից իրականում հասկանում են, աշխարհում լռություն կլիներ :
…(W.S.{F})
Chilly (30.03.2009), comet (30.03.2009), Dina (31.03.2009), Yellow Raven (30.03.2009), Մինա (04.02.2012)
Պետք չի դատել մարդու մասին, հատկապես, եթե ինքդ ես նշում, որ չես տեսել ու չես ճանաչում:ես քեզ չեմ տեսել, միայն նկարներով, շփվել եմ միայն մեկ երկու անգամ, շատ քիչ, վիրտուալում, բայց ասեմ, որ ոչ թե քեզ չեմ սիրում, այլ հակակրանք եմ զգում:
Ես ոչինչ չեմ ուզում...
Բարև
Չկրկնեմ ուրիշներին, այս հարցի վերաբերյալ իմ տեսակետն արդեն արտահայտել է Չուկը, պարզապես մի օրինակ էլ բերեմ. մարդկանց մեծամասնությունը «զգում է», որ իր նմանի սպանությունը սխալ է /կամ լավ չի, խախտում է բնական ներդաշնակությունը, անբարոյական է, և այլն, և այլն/: Բայց այդ մարդկանց մեծամասնությունը երբեք որևէ մարդու սպանություն չի իրականացրել: Կարծում եմ՝ լրիվ թուլատրելի բան է կարծիք կազմել որևէ երևույթի մասին՝ հիմնվելով ուրիշների փորձառության վրա, եթե անձամբ հնարավորություն կամ ցանկություն չունես ձեռք բերելու այդ փորձառությունը:Մասնավորապես, զվարճալի է, երբ.
ա) կույսերն իրար հետ քննարկում են սեքսը
Նյարդանալու փոխարեն կարելի է բացատրել, թե ինչը քննադատության մեջ հիմնավորված չէ և չի համապատասխանում իրականությանը: Լսողներ, հաստատ, կլինեն:բ) երբ սատանիզմը քննադատում են մարդիկ, ովքեր նույնիսկ չգիտեն այն ինչ է
«Չեն սիրում», երևի, ուժեղ է ասված: Պարզապես խորթություն են զգում և հակակրանք ցուցաբերում: Պատկերացումը կազմված է գրառումների հիման վրա հիմնականում /չեմ կարծում, որ ուրիշների կարծիքի վրա/. իմ դեպքում այդպես էր, համենայն դեպս, և կարծիքս դրական էր, ինչն էլ հետո հաստատվեց: Մի բան էլ կա, որ դու երբեմն մտքերդ փորձում ես ձևակերպել այն լեզվով, որը մեծամասնության համար առօրեկան չէ: Դա շեղում է լսողի ուշադրությունը բուն մտքից դեպի նրա արտահայտման ձևը: Իմ կարծիքով, էվֆեմիզմների օգտագործումը որոշ դեպքերում չի խանգարիգ) երբ ինձ նախորոք չեն սիրում մարդիկ, ովքեր ինձ ոչ տեսել են, ոչ շփվել են հետս
Վերջին խմբագրող՝ ars83: 30.03.2009, 13:17:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Ես բնավ չեմ ուզում, որ բոլորն ինձ սիրեն: Ավելին, ֆորումի անդամներից շատերի կողմից իմ նկատմամբ սիմպատիա զգալու դեպքում կհիասթափվեի ինքս ինձանից:Գ----ինչի ուզում ես բոլորը քեզ սիրեն՞՞՞՞ չեն սիրում հեչ էլ սիրեն
Պարզապես նախընտրում եմ, որ ինձ սիրելը կամ չսիրելը լինեն գոնե ցանցով շփվելու հետևանք: Ոչ թե՝ «լսել եմ»: Միանգամից պատասխանեմ այսեղ շատերի բերած հարցին. ես երկար ժամանակով բացակայել եմ ֆորումից, ու այդ ընթացքում գրանցված շատ մարդիկ, ովքեր ինձ ոչ տեսել են, ոչ շփվել, ոչ էլ առանձնապես գրառում կար կարդալու համար, կարծիք են ձևավորել իմ մասին, կարծիքներ են հայտնել ու փոխանակել՝ իմ մասին:
Այնինչ ես նույն հաջողությամբ կարող էի ընդհանրապես գոյություն ունեցած չլինել:
Մարդամեկի ստորագրության մեջ գրաված էր՝ «Ողջույն բայանդուրությանը», այնինչ ես այդ մարդուն ոչ գիտեմ, ոչ էլ ուզում եմ իմանալ:
Մինիստր, քո ավատարից էլ շատ բան կարելի է ենթադրել: Ի միջի այլոց, իմը կապ չունի սատանիզմի հետ՝ այն Ալիստեր Կրոուլիի Տոտ տարոյի «Աշտարակ» քարտն է:
Արդյո՞ք դու, աստվածաշունչը կարդալուց հետո, կարող ես պնդել, որ աստված պապին բարի է, Լյուցիֆեր ձյաձյան՝ չար: Մի հատ ուշադիր կարդա: Անսայքլոպեդիայում լավ դիագրամա կա՝ ով քանի մարդ է սպանել աստվածաշնչում: Սատանայի թիվը մի տաս հոգի էր, աստված պապիինը հաշվել չի լինի՝ անուղղակիորեն Կայենին դրդեց սպանել Աբելին, հետո ջրհեղեղ-մրհեղեղ, հետո Եգիպտոսում բոլորի ավագ զավակներին սպանել, հետո Կարմիր ծովում փարավոնի զորքը խեղդել, հրեաների հաղթարշավը Պաղեստինով (Փղշտացիների հողով): Ցուցակը կարելի է անվերջ շարունակել:
Հաշվի առ, որ սատանան էր, որ Եվային տվեց գիտության խնձորը, որից դու, ավաղ, ըստ երևույթին չես կծել:
Համ էլ Ադամն ու Եվան չէին բազմանում դրախտում, մոռացե՞լ ես: Թե՞ կարծում ես, իննը ամսից քիչ են ապրել դրախտում կամ իրար հետ բան ման չեն արել (բա էլ խի՞ էին տկլոր):
Փաստորեն, քո գոյության համար էլ Սատանան է մեղավոր:
Ափսոս, շատ ափսոս որ նման հիանալի հերոսներին, իսկապես հիանալի, նույնիսկ աստվածաշնչի պատմածով, սատանիզմը դասում է քրիստոնեական հորինվածքների շարքին: Ափսոս, որ սատանիզմը չի հավատում սատանայի գոյությանը:
Դրդապատճառը մեկն է՝ քրիստոնեության չարաահումներն ու հետևանքները: Բայց, թեև շատ գայթակղիչ է հիմա դնել ու «ծալել» սատանիզմի հակառակորդներին, եկեք չշեղվենք թեմայից՝ ինչու՞ են մարդիկ վստահորեն, անկոտրելի համառությամբ խոսում այնպիսի բաների մասին, որոնց մասին միայն լսել են:
Նարկոմանիայի առումով, օրինակ, ես լրիվ թքած ունեմ նրա վրա, թե ինչքանով է այն հասարակայնորեն պարսավելի: Բայց ես տեսել եմ, ինչ է այն անում մարդկանց հետ, ու դրա համար եմ այն քննադատում:"գործողությունների" մասով էլ ասեմ, որ այստեղ ավելի ազատ պետք է լինել, ու աշխատել "փորձարկել" ամեն ինչ: Խոսքս իհարկե չի վերաբերվում "նարկոմանիային", "ծխելուն" և այլ հասարակական պարսավելի ձևերին
բայց… լավ, էլ ոչ մի "բայց"
Էդ նամակ գրողին ոնց կուզէի մի գիշեր մութ գետնանցումում բռնելհաջորդ օրը սոպրանոյով կերգեր
Զոո- ու պեդո-ֆիլիայի առումով ասեմ, որ հանդիպել եմ այդ երևույթին, ու եթե առաջինն ատում եմ, իսկ երկրորդն ինձ զվարճացնում է իր գոյության փաստով, ապա դա հետևանքները տեսնելուց է:
Իսկ սկզբնաղբյուրներ, դրանք ստուգելը և այլն, իհարկե ճիշտ է: Բայց հետաքրքիր է, էդ ո՞ր մի վստահելի սկզբնաղբյուրն է ինձ սատանային գերեզմանոցում երեխաների զոհաբերելիս տեսել: Իսկ նա՞ ինչ էր անում այդ ժամանակ, մո՞մն էր պահում:
Արս, մի քիչ բացենք քարտերը. ինչի՞ց է, որ որոշ մարդիկ մինչև ինձ ճանաչելը ինձ չէին սիրում, իսկ ճանաչելուց հետո տրամագծորեն փոխել են իրենց տեսանկյունը:Բարև
Չկրկնեմ ուրիշներին, այս հարցի վերաբերյալ իմ տեսակետն արդեն արտահայտել է Չուկը, պարզապես մի օրինակ էլ բերեմ. մարդկանց մեծամասնությունը «զգում է», որ իր նմանի սպանությունը սխալ է /կամ լավ չի, խախտում է բնական ներդաշնակությունը, անբարոյական է, և այլն, և այլն/: Բայց այդ մարդկանց մեծամասնությունը երբեք որևէ մարդու սպանություն չի իրականացրել: Կարծում եմ՝ լրիվ թուլատրելի բան է կարծիք կազմել որևէ երևույթի մասին՝ հիմնվելով ուրիշների փորձառության վրա, եթե անձամբ հնարավորություն կամ ցանկություն չունես ձեռք բերելու այդ փորձառությունը:
Նյարդանալու փոխարեն կարելի է բացատրել, թե ինչը քննադատության մեջ հիմնավորված չէ և չի համապատասխանում իրականությանը: Լսողներ, հաստատ, կլինեն:
«Չեն սիրում», երևի, ուժեղ է ասված: Պարզապես խորթություն են զգում և հակակրանք ցուցաբերում: Պատկերացումը կազմված է գրառումների հիման վրա հիմնականում /չեմ կարծում, որ ուրիշների կարծիքի վրա/. իմ դեպքում այդպես էր, համենայն դեպս, և կարծիքս դրական էր, ինչն էլ հետո հաստատվեց: Մի բան էլ կա, որ դու երբեմն մտքերդ փորձում ես ձևակերպել այն լեզվով, որը մեծամասնության համար առօրեկան չէ: Դա շեղում է լսողի ուշադրությունը բուն մտքից դեպի նրա արտահայտման ձևը: Իմ կարծիքով, էվֆեմիզմների օգտագործումը որոշ դեպքերում չի խանգարի
Երևի ինչ-որ մեկը կամ երկուսը համը հանել են, էլի
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
անընդհատ լսում եմ, որ իմ սիրելի անձնավորություններից մեկը համասեռամոլա...բայց դե հո ինքս չեմ տեսել, ես հավատում եմ իմ տեսածին հիմնականում, բայց իհարկե կան նաև բացառիկ դեպքեր էլ...
Նոյը գեյ չի, պարզապես բարակ ձեն ունի
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես իմ ունեցածը պատրաստ եմ բացել, Գերման
Մինչև հանդիպումը քիչ են ճանաչել, հանդիպումից հետո՝ ավելի շատ, իրենց պատկերացումների մեջ շտկումներ են մտցրել, տեսանկյունը փոխվել է:ինչի՞ց է, որ որոշ մարդիկ մինչև ինձ ճանաչելը ինձ չէին սիրում, իսկ ճանաչելուց հետո տրամագծորեն փոխել են իրենց տեսանկյունը:
Դե, սա էլ չեմ բացառում: Անձամբ ես երեք անգամ եմ մինչև քեզ հանդիպելը հարցրել զրուցակիցներիցս քո մասին /իմ հիշելովԵրևի ինչ-որ մեկը կամ երկուսը համը հանել են, էլի
Լավ, շատ չխոսենք քո մասին, հը՞:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Սա պարզ օրինակ էր:Ես իմ ունեցածը պատրաստ եմ բացել, Գերման
Մինչև հանդիպումը քիչ են ճանաչել, հանդիպումից հետո՝ ավելի շատ, իրենց պատկերացումների մեջ շտկումներ են մտցրել, տեսանկյունը փոխվել է:
Դե, սա էլ չեմ բացառում: Անձամբ ես երեք անգամ եմ մինչև քեզ հանդիպելը հարցրել զրուցակիցներիցս քո մասին /իմ հիշելով
Լավ, շատ չխոսենք քո մասին, հը՞:
Դորիանի դեպքի մասին ի՞նչ կասես:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Դորիանին չեմ ճանաչում, ոչ էլ գրառումներին եմ շատ առնչվել /միայն մի թեմա եմ հիշում, որ ինչ-որ բան էր պատրաստվում գրել համասեռամոլների մասին/: Մեկ էլ իր ալբոմն եմ նայել «զբանս հանճարոյ»-ներով:
«Կախաղան հանելու» մասին գրառումները նրա հասցեին անհանդուրժողականության արտահայտություն են, որը սխալ եմ համարում: Բայց ձայնի փոփոխությունը գետնանցումում տենորից ֆալցետի հարցի լուծում չի, իմ կարծիքով: Սպառնացողի հետ կարելի է փորձել քննարկություն ծավալել: Թե չէ ո՞ւր կհասնենք՝ իրար կոկորդ կրծելով:/չգիտեմ՝ ինչո՞ւ եմ գրում այս ամենը, այն էլ՝ այսպիսի խրատական տոնով. դու ինձանից լավ գիտես այս ամենը/:
Վերջին խմբագրող՝ ars83: 30.03.2009, 16:24:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
կլի՞նի մի հատ օֆտոպեմ... չեմ համարձակվում ինչ որ բան գրեմ ուղղակի չիմանալով հանդերձ սատանիստ ասելով Rayander ջան դու ինչ ես հասկանում... մի երկու բառով կարաս գրես ու նոր դրանից հետո ես կավելացնեմ մի քանի բան OK՞
Երևակայության ուժը գերազանցում է աշխարհում հայտնի բոլոր ուժերը
ա) մարդ կա ոչ տիեզերագնացություն ա կատարել, ոչ էլ աստղադիտակով նայել ա, բայց աստղագիտություն շատ ա սիրում: Դա չի նշանակում, որ ինքը աստղագիտության մասին չպիտի խոսի:Մասնավորապես, զվարճալի է, երբ.
ա) կույսերն իրար հետ քննարկում են սեքսը
բ) երբ սատանիզմը քննադատում են մարդիկ, ովքեր նույնիսկ չգիտեն այն ինչ է
գ) երբ ինձ նախորոք չեն սիրում մարդիկ, ովքեր ինձ ոչ տեսել են, ոչ շփվել են հետս
Ինչպե՞ս կարելի է հասկանալ այս երևույթները:
Թեման ցավոտ է իմ համար, խնդրում եմ լուրջ պատասխանել, առանց վախենալու գ) կետին անդրադառնալու:
բ) երբ մարդիկ քննադատում են մի բան, որի մասին ոչ մի բան չգիտեն, դա կոչվում է դատարկաբանություն: Բայց դե ամեն դեպքում ոչ մեկը ի սկզբանե ոչինչ չգիտի ու պետք ա քննարկի, որ սովորի:
գ) սրա հետ կապված մի ուսանելի օրինակ կա: Ուրեմն Պլատոնը պետք է աշակերտ ընտրի: Նրա մոտ գալիս են երկու թեկնածու: Պլատոնը երկուսին էլ տալիս է նույն հարցը. <<ինչ կարծիքի եք այսինչ մարդու մասին?>> ու տալիս է մարդու անուն, որին այդ աշակերտները չեն ճանաչում: Առաջին աշակերտը պատասխանում է. <<Ես այդ մարդուն չեմ ճանաչում, այդ պատճառով չեմ կարող նրա մասին լավ բան ասել>>, իսկ երկրորդը` <<Ես այդ մարդուն չեմ ճանաչում, այդ պատճառով չեմ կարող նրա մասին վատ բան ասել>>: Պլատոնը բնականաբար ընտրում է երկրորդ աշակերտին ,որը ի դեպ Արիստոտելն էր
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ