Էս դեպքը ինձ երեկ հանդիպվեց... որից ես ամբողջ օրը էսօր էլ հետը շատ տխրեցի: Հավերժ իմ վատ հիշողությունների մեջ մտավ
ուրեմը պատմում եմ.Գնում էի Ավան ընկերուհուս տուն, մտա խանութ որ բան առնեմ. Էտ պահին աղացած միս էին ստանում, մեկ էլ կողքից մեծ կնոջ ձայն լսեցի:Ակամայից շրջվեցի տատիկիս կարոտիցտատիկը վաճառողին հարցրեց,- էտ միսը թարմա՞, նոր եք ստացե՞լ, ինչքանա՞...
Վաճառողն էլ, թե,- 1.300դրամ...
Ու տեսնեիք էս տատիկի երազկոտ հայացքը...,- չէ՛, բալաա՜ տա իմ պենը չի...
Չգիտեմ դուք ո՞նց, բայց ես շատ զգացվեցի ու աչքերս լցվեցին...մեկ մտածում էի առնեմ տամ, մեկ ամաչում էի... Ախր ինչի՞ մի փոքր ավելի համարձակ չեմ,ախր որ մարդ լիներ հետս ու մենակ չլինեյի հաստատ կառնեյի...երևի երեխա չուներ, կամ լքել էին, կամ էլի նման շատ շատ բաներ...
ՄԻ լավ բան ասեք, թե չէ երկու օրա...![]()
Էջանիշներ