Կանանց հիասթափությունները

[Rhayader]

Հիասթափվում եմ փոքրհոգի, նեղ մտածելակերպով տղաներից Որոնց համար կինը երկրորդական երևույթա

Ես լինեի, կհիասթափվեի նաև նրանցից, ում համար կինն առաջնային երևույթ է: Որովհետև կինը մարդ է, ոչ թե երևույթ:

[Economist]

Ես լինեի, կհիասթափվեի նաև նրանցից, ում համար կինն առաջնային երևույթ է: Որովհետև կինը մարդ է, ոչ թե երևույթ:

Դե շատերի համար էնքան մարդ չի, որ երևույթա

[Սլիմ]

Հիասթափվում եմ այն անողնաշար տղամարդկանցից, ովքեր առաջնորդվում են շրջապատի կարծիքով, որոշումներ չեն ընդունում մինչև չխորհրդակցեն հարևանի տղայի, լավ ախպոր, կամ մամայի, տատիկի, քույրիկի հետ:

[Chuk]

Հիասթափվում եմ այն անողնաշար տղամարդկանցից, ովքեր առաջնորդվում են շրջապատի կարծիքով, որոշումներ չեն ընդունում մինչև չխորհրդակցեն հարևանի տղայի, լավ ախպոր, կամ մամայի, տատիկի, քույրիկի հետ:

Կեղծում ու ստում են բոլոր այն մարդիկ, ովքեր ասում են, թե շրջապատի (այդ թվում հարևանի տղայի, լավ ախպոր, կամ մամայի, տատիկի, քույրիկի, քույրիկի ընկերուհու հորողբոր տղու ընկերոջ և այլն) կարծիքն իրենց համար ամենևին էական չի ու իրենց գործողությունները երբևէ չեն պայմանավորվում սրանց հետ խորհրդակցելով, նրանց կարծիքը հաշվի չի առնվում: Անշուշտ գիտեմ, որ հիմա խոսվելու է այդ առաջնորդվելու ու հաշվի առնելու չափի մասին, ասվելու, որ չափի մեջ ամեն ինչն է գեղեցիկ ու խոսքը գնում է նրանց մասին, ովքեր ինքնուրույն ոչինչ չեն անում, ինչի հետ անշուշտ վերապահումներով համաձայն եմ, իսկ վերապահումներով, որովհետև իրականում գոյություն չունի լրիվ այդպես առաջնորդվող մարդ և բոլորի մեջ էլ որոշակի չափով է դա, բայց խոսքս դրա մասին չէր: Խոսքս նրա մասին էր, որ մարդիկ հաճախ կտրուկ գնահատական են տալիս, խիստ կտրուկ ու հետո դրա ձեռը կրակն են ընկնում (մասնավորապես այս գրառման մեջ խոսքս վերաբերվում է «անողնաշար» պիտակին, երբ սահմանումը այդ անողնաշարավորի իրականում դրա սահմանում չէր):

[Rhayader]

Կեղծում ու ստում են բոլոր այն մարդիկ, ովքեր ասում են, թե շրջապատի (այդ թվում հարևանի տղայի, լավ ախպոր, կամ մամայի, տատիկի, քույրիկի, քույրիկի ընկերուհու հորողբոր տղու ընկերոջ և այլն) կարծիքն իրենց համար ամենևին էական չի ու իրենց գործողությունները երբևէ չեն պայմանավորվում սրանց հետ խորհրդակցելով, նրանց կարծիքը հաշվի չի առնվում: Անշուշտ գիտեմ, որ հիմա խոսվելու է այդ առաջնորդվելու ու հաշվի առնելու չափի մասին, ասվելու, որ չափի մեջ ամեն ինչն է գեղեցիկ ու խոսքը գնում է նրանց մասին, ովքեր ինքնուրույն ոչինչ չեն անում, ինչի հետ անշուշտ վերապահումներով համաձայն եմ, իսկ վերապահումներով, որովհետև իրականում գոյություն չունի լրիվ այդպես առաջնորդվող մարդ և բոլորի մեջ էլ որոշակի չափով է դա, բայց խոսքս դրա մասին չէր: Խոսքս նրա մասին էր, որ մարդիկ հաճախ կտրուկ գնահատական են տալիս, խիստ կտրուկ ու հետո դրա ձեռը կրակն են ընկնում (մասնավորապես այս գրառման մեջ խոսքս վերաբերվում է «անողնաշար» պիտակին, երբ սահմանումը այդ անողնաշարավորի իրականում դրա սահմանում չէր):

Չես տրամադրում բանավեճի բոլոր տարբերակները քննարկեցիր

Հարյուր տոկոսով համաձայն եմ: Ամեն մարդու համար էլ կան հեղինակավոր մարդիկ որոնց իրական կամ ենթադրյալ կարծիքի հետ նա հաշվի է նստում: Կարևորը՝ որ «հաշվի նստելը» երկրորդային ուղղորդող գործոնից չվերածվի հիմնական շարժող ուժի:

[One_Way_Ticket]

Չուկ, այնքան էլ Ձեզ հետ համաձայն չեմ: Փորձեցի հիշել և ընդամենը մեկ դեպք կարողացա հիշել (այն էլ որոշակի վերապահումներով), երբ վերջին մի քանի տարվա մեջ ինչ-որ մեկի կարծիքը հաշվի եմ առել: Եվ դա ամենևին էլ գլուխ գովելու համար չեմ ասում: Այդտեղ գլուխ գովելու բան չկա: Այնքան դեպքեր են եղել, երբ օբյեկտիվորեն արժեր ուրիշի կարծիքը հաշվի առնել, սակայն ես չեմ առել: Իսկ աղջիկներին ասեմ, որ եթե դուք փնտրում եք ոչ մեկի կարծիքը հաշվի չառնող տղա, ապա պատրաստ եղեք, որ վաղ նա ձեր կարծիքը նույնպես հաշվի չի առնի: Արդյոք դա ձեզ պե՞տք է:

[Chuk]

Չուկ, այնքան էլ Ձեզ հետ համաձայն չեմ: Փորձեցի հիշել և ընդամենը մեկ դեպք կարողացա հիշել (այն էլ որոշակի վերապահումներով), երբ վերջին մի քանի տարվա մեջ ինչ-որ մեկի կարծիքը հաշվի եմ առել: Եվ դա ամենևին էլ գլուխ գովելու համար չեմ ասում: Այդտեղ գլուխ գովելու բան չկա: Այնքան դեպքեր են եղել, երբ օբյեկտիվորեն արժեր ուրիշի կարծիքը հաշվի առնել, սակայն ես չեմ առել: Իսկ աղջիկներին ասեմ, որ եթե դուք փնտրում եք ոչ մեկի կարծիքը հաշվի չառնող տղա, ապա պատրաստ եղեք, որ վաղ նա ձեր կարծիքը նույնպես հաշվի չի առնի: Արդյոք դա ձեզ պե՞տք է:

Կարծում եմ... չէ... համոզված եմ, որ առավել մանրամասն վերլուծելու դեպքում ակամա կհայտնաբերեք, որ շատ դեպքերում շրջապատի կամ շրջապատից առանձին անհատների կարծիքը թեկուզ ակամա, բայց ազդել է ձեր գործողությունների վրա

հ.գ. Առաջարկում եմ անցնել «դու»-ի

[Սլիմ]

Կեղծում ու ստում են բոլոր այն մարդիկ, ովքեր ասում են, թե շրջապատի (այդ թվում հարևանի տղայի, լավ ախպոր, կամ մամայի, տատիկի, քույրիկի, քույրիկի ընկերուհու հորողբոր տղու ընկերոջ և այլն) կարծիքն իրենց համար ամենևին էական չի ու իրենց գործողությունները երբևէ չեն պայմանավորվում սրանց հետ խորհրդակցելով, նրանց կարծիքը հաշվի չի առնվում: Անշուշտ գիտեմ, որ հիմա խոսվելու է այդ առաջնորդվելու ու հաշվի առնելու չափի մասին, ասվելու, որ չափի մեջ ամեն ինչն է գեղեցիկ ու խոսքը գնում է նրանց մասին, ովքեր ինքնուրույն ոչինչ չեն անում, ինչի հետ անշուշտ վերապահումներով համաձայն եմ, իսկ վերապահումներով, որովհետև իրականում գոյություն չունի լրիվ այդպես առաջնորդվող մարդ և բոլորի մեջ էլ որոշակի չափով է դա, բայց խոսքս դրա մասին չէր: Խոսքս նրա մասին էր, որ մարդիկ հաճախ կտրուկ գնահատական են տալիս, խիստ կտրուկ ու հետո դրա ձեռը կրակն են ընկնում (մասնավորապես այս գրառման մեջ խոսքս վերաբերվում է «անողնաշար» պիտակին, երբ սահմանումը այդ անողնաշարավորի իրականում դրա սահմանում չէր):

Շրջապատի կարծիքը հաշվի առնել ու ինքնուրույն որոշում կայացնելը լրիվ տարբեր բաներ են: Ես հիմա էլ մնում եմ նույնկարծիքին , որ անողնաշար են այն մարդիկ ովքեր ընդունակ չեն ինքնուրույն որոշում կայացնել :Ես էլ հաշվի եմ առնում ինձ շրջապատող մարդկանց կարծիքը, միայն թե չեմ առաջնորդվում դրանով:

[Chuk]

Շրջապատի կարծիքը հաշվի առնել ու ինքնուրույն որոշում կայացնելը լրիվ տարբեր բաներ են: Ես հիմա էլ մնում եմ նույնկարծիքին , որ անողնաշար են այն մարդիկ ովքեր ընդունակ չեն ինքնուրույն որոշում կայացնել :Ես էլ հաշվի եմ առնում ինձ շրջապատող մարդկանց կարծիքը, միայն թե չեմ առաջնորդվում դրանով:

Իսկ արդյո՞ք նման մարդ գոյություն ունի:
Հենց ամբողջ հարցն էլ էն ա, որ յուրաքանչյուրի մոտ դա ընդամենը շրջապատի կարծիքի հաշվի առնելու ֆենոմենն է՝ արտհայտված տարբեր չափաբաժիններով: Իսկ սահման որոշողն ո՞վ է, դու՞

[Rhayader]

Իսկ արդյո՞ք նման մարդ գոյություն ունի:
Հենց ամբողջ հարցն էլ էն ա, որ յուրաքանչյուրի մոտ դա ընդամենը շրջապատի կարծիքի հաշվի առնելու ֆենոմենն է՝ արտհայտված տարբեր չափաբաժիններով: Իսկ սահման որոշողն ո՞վ է, դու՞

Ով ասում է «Լավ է, տնեցիք/հարևանները/քուչի տղերքն ի՞նչ կմտածեն» այն դեպքում, երբ ինքը ճիշտ է համարում ինչ-որ բան անել:

[Սլիմ]

Իսկ արդյո՞ք նման մարդ գոյություն ունի:
Հենց ամբողջ հարցն էլ էն ա, որ յուրաքանչյուրի մոտ դա ընդամենը շրջապատի կարծիքի հաշվի առնելու ֆենոմենն է՝ արտհայտված տարբեր չափաբաժիններով: Իսկ սահման որոշողն ո՞վ է, դու՞

Հաշվի առնել ու դրանով առաջնորդվելը շատ տարբեր բաներ են, չեմ հասկանում ինչու ես դու դրանք նույնացնում?
Ենթադրենք ես հաշվի եմ առնում ընկերուհուս կարծիքը, լսում եմ իմ կյանքի այս կամ այն հարցի վերաբերյալ նրա մտքերը ու վերջ, չեմ ընդունում որպես դոգմա: Ու եթե անգամ շատ կարևոր մի բան պիտի որոշեմ չեմ զանգում ու ինչ որ մեկին հարցնում, իսկ հիմա ոնց վարվեմ, հը ինչ կասեք անեմ թե չէ, գնամ թե մնամ , վերջապես ես տեսել եմ թե ոնց մի տղա խանութուն հեռախոս գնելիս զանգել էր չգիտեմ ում ու հարցնում էր, հը հիմա ...ը վերցնեմ թե ,,,ը, իմ ասածը էտ էր: