Կանանց հիասթափությունները

[Ուլուանա]

Վիրավորվել չլինի, բայց երբ կարդում եմ տղամարդկանց հիասթափությունների մասին, պարզապես ապշում եմ։

Կարծում եմ, որ նման հիասթափություններ կարող է, կամ ավելի ճիշտ՝ իրավունք ունի, ապրելու այն արարածը ով կատարյալ է և ինքը չունի դրանք։

Թույլ տվեք բացառություն լինեմ և գրեմ իմ կարծիքը, թե կանանց ինչը կարող է հիասթափացնել։

Ի դեպ, այն ինչ գրում եմ, քոփի եմ արել տղամարդկանց հիասթափություններից....

վուլգար պահվածքը, ցինիզմը, չարությունը
կեսուրներից (տղամարդկանց պարագայում՝ զոքանչներից)
ծամոն ծամելուց
չեմ սիրում, որ օգտագործում են "ազիզ" կամ "կյանք" բառերը...
Հիասթափվում եմ, երբ գոռոզ ու ինքնասիրահարված է լինում
Եթե հանկարծ պարզվի, որ ես իրա համար քուր եմ

Ու սենց լիքը բաներ, որոնք տղամարդիկ գրում են կանանց մասին, բայց շատ դեպքերում հենց մեզ է վերաբերվում։

Համաձայն եմ։ Ճիշտն ասած՝ ինձ համար այդ առումով առանձնապես տարբերություն չկա. երևույթներ կան, որոնք նկատելիս հիասթափվում եմ՝ անկախ նրանից, թե ինչ սեռի ներկայացուցիչ է տվյալ մարդը։ Շատ քիչ հատկանիշներ կարող եմ գտնել, որոնք միայն մի սեռի դեպքում են հիասթափեցուցիչ ինձ համար։

Բայց դե ինչը տղամարդու պահով գոնե մի քիչ հասկանալ կարելի է, ապա աղջկա պահով - աններելի է...

Էդ ինչու՞։ Տղամարդիկ արտոնյա՞լ են։

Եթե հանկարծ պարզվի, որ ես իրա համար քուր եմ

Սրանից հիասթափվելը ոչ մի կերպ չեմ հասկանում։ Էդպիսի բան պարզվելու դեպքում կարելի է վշտանալ, անհանգստանալ և այլն, բայց դա մարդուց հիասթափվելու օբյեկտիվ պատճառ չի կարող լինել։