Իտալացիներն ու եվրոպացիները
http://www.lifeinitaly.com/flash/default.asp
Էս թեմայով մի հատ անեկդոտ հիշեցի
Երկար հերթա լինում, մեկը գալիս ա հարցնում ա վերջն ով ա? Մի հատ կին ասում ա ես եմ: Սա էլ թե եղավ ու գնում կանգնում ա ամենաառաջը: Էս կինը չի դիմանում, գոռումա ընկեր վերջը ես եի, ես մարդն էլ ասումա այ կնիկ էլի դու ես խի ես վատացել)
Շվեդիայում մի անգամ մի բան տեսա, ու երազեցի որ Հայաստանում էլ տենց լինի։ Ուրեմն ես գտնվում եմ ամենածանրաբեռնված մայրուղիներից մեկում , լուսաֆորը փչացել էր (բայց սա չէ, որ երզում էի Հայաստանի համար ), ես հասա գլխավոր խաչմերումկ ու զարմացա որ էտ երթևեկությամբ ծանրաբեռնված փողոցում չկա խցանում։ Գիտե՞ք ինչ էին անում։ Իրենց մոտ կա չգրված օրենք. մեկ ու մեջ են մեքենաները անցնում։ Այսինքն եթե խաչմերուկ է, ուրեմն մի մեքենան ուղիղ գնում է, իսկ իր ետևինը կանգնում ու սպասում մինչև հատող փողոցի կանգնածը անցնի։ Ու առանց ավտոտեսուչների մարդիկ խուսափում են պռոպկաներից ու դրանց՝ հիստերիկության հասցնող հետևանքներից։
Ես խելոք կանգնում եմ ու սպասում եմ իմ հերթին, մեկ մեկ էլ զիջում եմ,բայց անշնորքներին տանել չեմ կարողանում
Я не высокомерна - я просто не считаю нужным улыбаться всем.
Ինձ մոտ էլ է էդ մութ տարիների հացի հերթերից նմանատիպ տհաճ զգացողություն մնացել... Երկար հերթերն ակամա ասոցիացվում են հենց էդ թվերի հացի հերթերի հետ։ Բայց դե էն հերթերին ոչինչ չի հասնի, դրանք ժամեր էին տևում ու հաճախ վերջում կարող էր պարզվել, որ էդքան ժամ անիմաստ ես կանգնել... Պատմվածքիս մեջ էդ հերթերը մանրամասն նկարագրել եմ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ինձ չի թվում, որ հայերը միտումնավոր հերթ չեն կանգնում: Որտեղ որ ընդունված է հերթ կանգնել (օրինակ, բանկում, կամ սուպերմարկետների դրամարկղերի մոտ), համեմատաբար նորմալ կանգնում են (անշնորհքներ պատահում են, բայց դա բացառություն է, ոչ թե օրինաչափություն): Իսկ ասենք փոքր խանութներում ընդունված չէ, այնտեղ հերթ որպես այդպիսին չկա, որ նոր եկողը հերթ կանգնի: Բայց եթե խանութում այդ իրավիճակը ինչ-որ տեղ ընդունելի է (դե մեկը կառող է մի ժամ ապրանք է նայում, հո չես սպասի), ապա, օրինակ, մետրոյի դրամարկղի մոտ վիճակը այլ է: Ասենք, մեկը կանգնած է, երկրորդը գալիս կանգնում է նրա հետևում: Գալիս է երրորդը, ու փոխանակ կանգնի երկրորդի հետևում, կանգնում է նրա կողքին: Եվ վերջ, հերթ այլևս գոյություն չունի: Չորրորդ մարդը ինչքան էլ ուզի, այլևս չի կարող հերթ կանգնել: Էլ հինգերորդ-վեցերորդի մասին չեմ խոսում: Ստացվում է, որ մեկի սխալի պատճառով ոչ մեկը հերթ չի կանգնում: Պատճառը նույնն է` դրամարկղի մոտ ընդունված չէ հերթ կանգնել: Եթե մեկը մտնի ու տեսնի, որ 5 հոգի իրար հետևից շարված են, մեծ հավանականությամբ խելոք կկանգնի հերթի մեջ:
Ինչպես արդեն նշվեց, առանձնահատուկ դեպք է, երբ արտասահմանյան օդանավակայանում հայկական չվերք է վայրէջք կատարում: Մինչև անձնագրային ստուգումն անցնում ես, 10 անգամ գետինն ես մտնում:
Այսօր նորից առիթ ունեցա հերթ կանգնել
Այն էլ , այն պայմաններում, երբ ուշանում էի աշխատանքից
Հերթ կանգնելու ընթացքում մոտ մի երեք անգամ դեպք եղավ, որ մի քանի հոգի փորձում էին անհերթ մտնել, բայց ինձնից առաջ մի "բոյեվիկ" ծյոծյա չէր թողնում, որ մտնեն
Հետո էլ` մի մարդ եկավ` մեր պատմության դասատուն
Չնայած, որ ահհհհավոր ուշանում էի ու արդեն մեկուկես ժամ կանգնած էի, զիջեցի հերթս իրեն
Բայց ընդհանրապես ջղայնացած չէի Որովհետև քանի իջել էի խանութ բան-ման առնելու, ինձնից հետո մի կին էր եկել, բայց նրան համոզեցին, որ ես հերթի մեջ եմ եղել ու չստիպեցին սկզբից հերթ կանգնել
Փոխօգնություն ու համբերատարություն...
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Հերթեր չեմ սիրում, երբ անքաղաքավրության հոտ է գալիս: Բայց սովորաբար հանգիստ եմ սպասում:
Մի դեպք էլ ես պատմեմ: ԱՄՆ-ում, Սան Ֆրանցիսկոյից պետք է ավտոբուսով Յուտա գնանք: Տոմսն արդեն գնել էինք, բայց քանի որ ճամպրուկներով չէինք կարող քաղաքում զբոսնել, հենց կայարանի ծառայությունից էինք օգտվել՝ պահ տալու: Մեկնումից մոտ կես ժամ առաջ կայարանում էինք, հերթ էինք կանգնել, որ ճամպրուկները վերցնեինք:
Դե մնացածը գուշակեք:
Հայերով էինք, բայց բոլորի պես հանգիստ սպասում էինք, արդեն մնացել էր 5 րոպե, ավտոբուսը գնում է.... գնաց: Մենք դեռ հերթում ենք: Չնայած արդեն ուրիշ բանի համար: Տոմսերը պետք էր փոխել, իսկ հաջորդ ավտոբուսը 12 ժամ հետո էր:
Պատկերացրեք, որ էսպես էլ է պատահում:
Դու ավտոբուսից էլ ուշացել իսկ ես ինքնաթիռից: ԱՄՆ մուտք գործելուց սովորաբար երկաաաար հերթա լինում անձնագրային ստուգման կետում: Նախորդ ինքնաթիռն ուշացել էր և մյուս ինքնաթիռին մնացել էր 40 րոպե: Բնականաբար էդքան հերթ կանգնելու ցանկություն չունեի ու հսկիչներից մեկին խնդրեցի, որ ինձ արտահերթ սպասարկեն, ինչը բնականաբար մերժվեց: Ստիպված հայըարարեցի, որ եթե ուշացա, ապա մեղավորն ինքն է հերթ կանգնեցի: Բարեբախտաբար ամերիկացիները բավականին արագ էին աշխատում և մի 20 րոպեից հերթս հասավ: Դեռ 20 րոպե կար ու վազքով կարելի էր հասնել, բայց ուր էր թե... Մաքսային տեսուչը որոշեց ձեռքիս պայուսակը քրքրել, որի մեջ առանձնապես բան էլ չկար, քանի որ մի շաբաթով էի եկել: Երբ ցանկացա պայուսակս դնեմ սեղանին, որ ստուգի, կարևոր դեմքով ցույց տվեց հերթը, որտեղ կանգնած էին մեքսիկներ իրանց մեեեեեծ ճամպրուկներով: Իհարկե այն փաստը, որ ես ուշանում եմ մաքսավորի ոտերին չէր: Կարճ ասած ուշացա: Երբ հասա տեղ ինքնաթիռը արդեն վաղուց օդում էր: Պետք սպասեի մեկ օր, բայց նենց օյին դրեցի գլխներին որ 2 ժամից արդեն հարևան քաղաքի ինքնաթիռում էի, բնականաբար իրենց հաշվին....
Սա էլ օրենքով հերթ կանգնելու հետևանքները... ասենք ես էի լեզու չէի իմանում, ինչ պետքա լիներ....
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
One_Way_Ticket (12.09.2009)
Նախարար ձաձա, բայց եթե տրանզիտային տոմս ես գնում, և ստիկովկան կորցնելու վտանգ է առաջանում, ավիաընկերությունն ինքն է հոգում, որ հերթերն արտահերթ (տավտոլոգիա) անցնես:
Դե էդքանը չէին հոգացել, համ էլ ավիաընկերությունն ով ա որ քիթը խոթի պետական գործի մեջ: Մաքսիմում մարդ ուղարկեն որ էդ ամեն ինչն անցնելուց հետո միանգամից տանի checkin լինելու:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Գլխավոր պատճառը քաղաքավարության ու հարգանքի բացակայությունն ա: Բոլորը վեր են դասում իրենց բոլորից: Թեպետ շատերը իրենց արդարացնում են ներվերի ու համբերության բացակայությամբ, բայց ոչ մեկի ուշքն էլ չի գնում հերթ կանգնելու համար, ու ոչ մեկն էլ պարապ-սարապ չի, որ իր ժամանակը հերթերում վատնի: Որ հասարակ հերթում չենք կարողանում միասին, կողք-կողքի հանգիստ կանգնել (առանց հիստերիաների ու կռիվների), բա լուրջ իրավիճակներում ինչ է լինելու էս ազգի վիճակը:
Թեպետ էն ա, ինչ արդեն կա...
Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...
Բոլորը չեն սիրում հերթ կանգնել: Իսկական հայի հատկանիշ:
Ես էլ չեմ սիրում հերթ կանգնել,բայց եթե պետքա լինում,համբերում եմ: Եղել ա,որ խնդրել եմ իմ դեմի մի քանի հոգուն,որ ինձ առաջ թողեն,քանի որ շտապ պետքա եղել: Չեն մերժել: Զոռով խցկվել եմ բժշկի մոտ մի երկու տարի առաջ: Մենակ էդ մի անգամը:
Շատ տգեղ է,երբ հերթից առաջ անցնել են փորձում երիտասարդ մարդիկ: Իմ մոտ միանգամից մնում է առաջին ու վատ տպավորությունը:
Ու նկատել եմ,որ շատ տեղերում ավելի արագ են սպասարկում,եթե հերթ կանգնողները աղմուկ-խուճապ չեն առաջացնում:
Էնպես որ-համբերությունը լավ բան է:
keyboard (20.10.2013)
Հերթ կանգնելու հետ կապված... բանկերում կտրոնային համակարգ են ներդրել, շատ հարմար ա: Կտրոնդ ստանում ես ու խելոք սպասում, թե երբ էկրանին քո համարը կհայտնվի: Բայց դե մեր վայրի արջի ցեղերը մեկ-մեկ կատաղած ասում են` էս ինչ ա, առաջ լավ էր, «նորմալ» հերթ էինք կանգնում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ