Նոր մի հատ նկար գտա օդնոկլասնիկներում ու սենց հարց առաջացավ մոտս:
Ինչո՞ւ չենք կարող մենք հանգիստ կանգնել հերթի մեջ, համբերել մինչև մեր հերթը հասնի: Ինչո՞ւ ենք միշտ ուզում առաջ անցնել, ծանոթ գտնել ու «նրանով» առաջ գնալ հերթի մեջ:
Կամ ասենք մի քանի օր առաջ Բիլայնի օֆիսում հերթ եմ կանգնած, մի հատ կին եկավ ու.
- Ընդամենը մի հարց եմ տալու, առաջ անցնեմ էլի...
Իբր ես շատ կարոտելու պատճառով էի կանգնած հերթում:
Կամ ասենք մի քանի օր առաջ հիվանդանոցում էի կանգնած, էլի հերթ էր: Կանգնած ենք մի կին էկավ, զանգեց, թե բա ներքևում եմ: Բժիշկը դուրս եկավ ու ներս տարավ իրեն առանց հերթի:
Կամ ասենք խանութում գալիս դեմդ են կանգնում թքած ունենալով քո վրա ու եթե վաճառողն էլ հոգնած ա ու չի նայում ով էր կանգնած կամ ով չէ, սպասարկում է նրանց, ովքեր ավելի նագլի են ու նվազ քաղաքավարի:
Նույնն էլ ի դեպ, մեքենաների մեջ նստած են անում:
Ի՞նչն է այս ամենի պատճառը, կգա՞ մի օր, որ մենք կսովորենք հերթ կանգնել:
Հ.Գ. ի դեպ, նկարը էս ա
Էջանիշներ