Ապեր, իսկ ես ցավում եմ, ու ահավոր եմ ցավում: Չեմ ցավում Ջհանգիրյան անհատի համար, քեռիս չի, ոչ էլ հաց ու ջուրս կախված իրանից, որ իրա համար կոնկրետ ցավեմ: Ցավում եմ, որ Հայաստանում Ջհանգիրյանի դատով արդարադատության դագաղի վրա վերջին մեխը խփեցին: Այ սա հաստատ անտարբերության տեղ չի թողնում ընկեր: Եթե դաժե քո ասած Թալեաթն էլ լիներ Ջհանգիրյանի տեղը ու սենց դատեին, էլի ցավելու էի: Ավելի լավ կլիներ մի տեղ Ջհանգիրանին գլխից խփեին մեռներ, քան թե սենց դատ անեին: Դիվ, ջոկում ես, որ տենց դատից հետո, որ հազար տոկոսանոց գործ էլ լինի իմ օգտին, ես էլ Հայաստանում դատարան չեմ դիմի, ու մենակ ես չէ, սաղ: Ջոկում ես, որ էտ դատով ղզլբաշները ապացուցեցին, որ օրենք, արդարադատություն, իրավունք, սենց բաները ոչ թե չեն ընդունում, այլ փաթեթավորած ունեն սև թղթի մեջ ու վրեն էլ միզած ունեն, ընկեր: Դու ջոգում ես ուր ենք հասել: Ու էս ամենը մեզ սաղիս վերջնականապես ապացուցեց Ջհանգիրանը, իրա վերջին ամիսների բոլոր քայլերով, ելույթներով ու իրեք տարի դատվելով:
Էջանիշներ