Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Չուկ,
գոնե դու երևի կհիշես, որ ես միշտ էլ եղել եմ "նարկոտիկ" գցելու դեմ բողոքողների շարքերում:
սակայն իմ համար մեծ կապ ունի, թե ում գրպանն են գցել:
հենց հիմա լիքը կյանքում հանցանք չգործած մարդ կա, որ իրաց "ջեբը նակոտիկ են գցել" ու ձեռներից տուն են վեկալել, տղուն են գնդակահարել բանակում, և լինքը սենց բաներ: ես իրանց շահերի համար մինչև վերջ էլ ձայն կբարձրացնեմ:

իսկ այ օրինակ հանցագործ Մհեր Սեդրակյանի համար՝ ոչ մի պարագայում: ուզուն ա Լևոնի կողքին կանգնի /որի համար Լևոնը մեծ ջանքեր էր գործադրում/ ուզում ա Թոմ Կռուզի

Հ.Գ. հույսոց եմ որ հետո, երբ ինքը անցնի Լևոնի ճամբար/դակազատներ չեք պահանջի, որ ինքը հանցագործ ա:
Այ սա էլ մտածողությունների գլոբալ տարբերությունն ա: Ամբողջ հարցն էն ա, որ եթե լռում ես մի դեպքում, ապա պիտի լռես նաև մյուս դեպքում, որտև մի դեպքում լռելու դեպքում ճամփա ես բացում մյուս դեպքի համար:

Բայց սա նաև ինքնարդարացման միջոց ա: Որտև երբ ձայն ես բարձրացնում անմեղի գրպանը նարկոտիկ գցելու համար, իրականում չգիտես, գուցե ինքը մարդասպան ա կամ մանյակ: Ինչպես որ իրականում էս դեպքում չգիտես Ջհանգիրյանը հանցագործ ա թե չէ, կամ ինչ մակարդակի ինչ աստիճանի հանցագործ ա՝ հանցագործ լինելու դեպքում: Ու սա պարզելու միակ ճանապարհը արդար դատարանում արդար դատավարությունն է, ոչ թե բեզպրեդելի ողջունումը: