Կրկնում եմ, սա սեփական տեսակետը արդարացնելու ամենահեշտ, բայց ոչ արդյունավետ ձևն է առնվազն այս համատեքստում: Քանի-որ բոլորս ենք տեսել, որ նրանք հանգիստ կարող են գործ սարքել, իրենց անձին չվնասելով ու շատ ավելի հեշտ է կատարված հանցանքի համար սարքել, թեկուզ և համատեղ հանցանքի, վերջում էլ մաքուր դուրս գալ, քանց թե նարկոտիկ փորձել գցելով ու չկարողանալով, բայց վերջում մեկա ասելով «նարկոտիկը գցել եմ»: Դու ընդամենը կպած ուզում ես պաշտպանել սեփական տեսակետդ, խոր ու գլոբալ դատողությունների հետևից չընկնելով, նայելով միայն կոնկրետ մի դրվագը, անտեսելով կողքի ամեն ինչը: Ու անտեսելով կարևորագույնը. եթե հանցագործին ուզում են դատել ոչ թե իր արած հանցանքի համար, այլ գրպանը նարկոտիկ գցելով, ուրեմն դա բեզպրեդել ա, որի դեմ պետք ա բողոքել, որի դեմ պետք ա պայքարել: Որտև եթե հանցագործի գրպանն են գցում, ապա կգցեն նաև անմեղի գրպանը: Իսկ քանի դեռ նարկոտիկ են գցել, ոչ ես ոչ դու իրական պատկեր չենք կարող տեսնել ու համոզված պնդել որ նա հանցագործ է կամ չէ:dvgray-ի խոսքերից
ես էլ դա եմ ասում
ենթադրենք ես ու Պողոսը /Պողոսը քննիչ է / կատարել ենք հանցանք: հետո Պողոսը ինձ որոշում է նստացնել: նա հաստատ ինձ չի բռնում այդ համատեղ հանցանքի համար, այլ բռնել է տալիս ինձ,ասենք ՝ գրպանս նարկոտիկ գցել տալով:
իսկ ես գոռում գոչում եմ.
- դա անօրինակ է, ուր է արդարադատությունը: … և այլն այս ոճով:
իսկ մեկն էլ կանգնում ասում է ինձ,
- ինչ որ ցանել ես, այն էլ կհնձես: այսինքն ոնց որ դու էիր նարկոտկ գցում ու քեզ ոչ հարմար մարդկանց բռնել տալի, հիմա էլ քեզ են նույնը անում: ինչի՞ ես ձենտ գլուխտ գցել:
Մեջբերել
Էջանիշներ