Վիշապ-ի խոսքերից
Դիվ ջան, լավ, ջոգած: Մի երկու հատ մութ պատմություն ես կարդացել «լույսվորդ»-ում, կամ մեկ այլ սերժանտների սայթում: Ընդ որում թարմ լուրերի տեսքով. 1997 թվին ինչ-ինչ զինվորներ իրար կրակել են, զենքի առևտուր ադրբեջանցիների հետ, ինչ-որ մեկը դատապարտվել է էդ ամենինչի համար, իրական հանցագործներն էլ ազատության մեջ են ֆռֆռում, կոֆե-մառոժնի բան: Ու են որ նստած է, մի հրեշտակ է, որ դիակների հոտը տանել չի կարողանում: Համենայն դեպս սերժանտները այդպես են ներկայացնում: Գագիկ Ջհանգիրյանը զինվորական դատախազի դերում է: Քննիչներ բան չխորանանք, էդ գործի հետ ավելի անմիջական առնչություն ունեցողները ասենք՝ Գասպարյան Վլադիմիրը գիտենք հիմա որ ճամբարում ինչ պաշտոնի է, բայց էդ մասին սուսսսսսսսս... Ստեղ Ջհանգիրյանի մասին ենք խոսում, ինքն է համը հանել, հոկտեմբերի 27 բան...
Եթե ես ինքս խոսեմ նույն տեսակի տրամաբանությամբ (դեմագոգիա, երկակի ստանդարտներ) ապա կհարցնեմ, ինչո՞ւ են սերժանտները էդ դեպքի մասին հիշել 11 տարի հետո, բա 11 տարի գիտեիք, որ Ջհանգիրյանը «հանցագործ է» (չապացուցված, դրա համար չակերտների մեջ), ու հանկարծ հիշեցի՞ք: Ինչո՞ւ սերժանտները թեկուզ այդ թերթում հանցագարծության մասին բերված վկայության հիման վրա քրեական գործ չեն հարուցում սերժանտները մենակ խոսում են: Դիվ դու կարող է՞ ջոկես, որ ուղեղդ քիչ միչ լվացվել է, էլ չշարունակեմ երկար-բարակ...
Ինչևէ, բա դու գիտե՞ս, որ էէէէն վախտերը սրանք պարսիկներին 100 հատ ստանոկ են ծախել, որպես ջարդոն: Հեռախոսակապ, էլեկտրոցանցեր, ոսկու հանքեր, պղնձի մոլիբդենի կոմբինատ, ատոմակայան բան, դրանց մասին սուսսսսսսս... Չշարունակեմ Դիվ... Աբսուրդ են է, որ սկսել ես կտերին մեծ նշանակություն տալ, չջոգելով դրանց ուղղվածությունը:
:
Մեջբերել
Էջանիշներ