Dvgray ջան, ամբողջ խնդիրն էն ա, որ մենք մեզ սիրում ենք բոլորից բարձր դասել: Մասնավորապես ես ու դու: Մենք կարծում ենք, որ վերջ, էսպես մտածեծինք, էսինչ բանը գիտենք, ուրեմն ֆսյո, աշխարհի բոլոր ճշմարտությունների մեկնումը մեզ ա տրված:
Ջհանգիրյանը Լևոնին միացավ խոշորի ակնկալիքով ու նաև սրանց հետ մշտական հակասություններից ելնելով: Սա ճիշտ ա: Էսքանը ճիշտ ես նկատում: Ջհանգիրյանն ինքը հանցագործ ա: Սա էլ ես ճիշտ նկատում (թեև մեզնից ոչ մեկը ապացույցներ չունի, սա ընդամենը մնում ա մեր աշխարհընկալման, տրամաբանության, բայց ոչ փաստերի մակարդակում): Բայց էս պահին կա երկու իրողություն.
1. Ջհանգիրյանը կարող էր «ծախվել» ու հիմա էլ մաս ունենալ իշխանությունից, եթե անգամ մաս չունենար, գոնե նստած չլիներ: Բայց ինքը հիմա հոժարակամ անցնում ա դժոխքի ճամփա ու Աստված չանի, որ մի օր դու ստիպված լինես էդպիսի պայմաններում լինել, որ հասկանաս, թե Տրիբունը դա ինչու ա մեղանչել կոչում:
2. Ջհանջիրյանին դատում են ոչ թե իրա կատարած հանցանքների, որոնք անշուշտ կլինեն, այլ լրիվ այլ բանի համար, քաղաքական ենթատեքստով: Իրավական երկրում սա բացարձակ տեղ չունեցող երևույթ ա: Ենթադրական նախկինում արած հանցանքների համար երբ մարդու վրա լրիվ ուրիշ գործ են կարում, դա անօրինականություն ա, որի դեմ պայքարել ա պետք:
Վաղը, եթե Ջհանգիրյանին կդատեն նախկինում, ներկայում, կամ ապագայում կատարած իրական հանցանքների համար, ու դատողն էլ կլինի անաչառ դատարան, ու կիմանամ, որ դրանով ոչ թե երկրիս մայրիկն են անիծում այլ արդարադատություն են կատարում, ոչ միայն կողջունեմ, այլև կլինեմ այդ դատավարության գաղափարական աջակիցը: Վաղը եթե Էսօր Ջհանգիրյանին դատող հանցագործ դատավորին ու հանցագործ դատախազին, ինչպես նաև էս ամբողջ ֆարսը հովանավորող մնացած այրերին, այդ թվում այսօր նախագահի աթոռը զավթած անձին կդատեն, բայց կդատեն ոչ թե իրական հանցանքների, այլ շինծու ինչ-որ գործի համար, կթքեմ էդ ֆարս դատավարությունն անող դատարանի երեսին ու կպահանջեմ արդարադատություն, կկանգնեմ էդ գործով հանիրավի ամբաստանվողների կողքին: Ու այ էս քանից էն կողմ ոչ մի ճշմարտություն չկա, սա ա իրավական, ժողովրդավարական երկրի կայացման ուղին, անկախ նրանից թե դու կամ ես էս անձերից որի նկատմամբ ինչ վերաբերմունք ունենք, հանրությանը նրանց մութ կամ բաց անցյալից ինչեր են հայտնի, նրանք իրենց կյանքում ինչ են արել կամ ինչ չեն արել: Որովհետև էսօր էն մարդը, որը հրճվում ա, որ էս մարդկանց դատում են, որտև սրանք հանցագործ են, բայց ուշադրություն չի դարձնում, որ էս մարդիկ չեն դատվում իրանց իրական հնարավոր հանցանքների համար, ակամա դառնում ա էս ամբողջ հանցագործության հանցակիցը ու իր վրա էլ է վերցնում երկրի էս վիճակում գտնվելու պատասխանատվության մի մասը:
Ցավոք սրտի ոմանց համար մինչև հիմա ոչ թե գաղափարական սկզբունքներն են կարևոր գործոն դարձել, այլ զուտ մարդկային ներանձնական փոքրոգի պատկերացումները ու սա ուղղակի շատ վատ ա:
Մեջբերել
Էջանիշներ