Համը

[Եկվոր]

Պրոֆիլակտիկա

[Եկվոր]

- Կարելի՞ է;
- Խնդրեմ, ներս մտեք: Նստեք խնդրեմ:
Բժիշկը հանեց ակնոցները, գրասեղանի վրա գտնվող բազմաթիվ թղթերից մի քանիսը դրեց դարակում, մաքրեց ձեռքերը բուրավետ խոնավ անձեռոցիկով և նոր միայն դառնալով երիտասարդին, ասաց.
-Lսում եմ ձեզ:
Երիտասարդը, որ ակնհայտորեն կաշկանդված էր, հանկարծակիի եկած կմկմաց, ապա, հավաքելով իրեն, թոթովեց.
- Գիտե՞ք, բժիշկ, ես... մենք ահա արդեն վեց տարուց ավել է, ինչ ամուսնացել ենք, բայց... բայց...
- Բայց դեռևս երեխաներ չունեք, այո՞,- կարծես հարցրեց ու կարծես պատասխանեց բժիշկը:
- Այո:
Բժիշկն ու շ ա դ ի ր նայեց երիտասարդին: «Վիկտոր, հերիք է թափանցես...»,- ասում էր կինը, երբ ինքն այդպես նայում էր նրան: Երիտասարդը, հավանաբար նույն զգացողությամբ, շուրջը նայեց: Նույնիսկ կարծես ցանկություն ունեցավ բողոքող ինչ-որ բան ասել, բայց բժիշկը կանխեց նրան.
- Ես հիմա մի քիչ կպարծենամ,- ժպտալով ասաց նա,- և դուք կհամոզվեք, որ արժե ինձ հետ գործ ունենալ: Հա, ի դեպ, ո՞վ եք դուք և ինչո՞վ եք զբաղվում:
- Իմ անունը Անսա է: Անսա Վարդանյան: Ես մաթեմատիկոս եմ:
- Օ՜, դժվարին մասնագիտություն ունեք: Եվ գեղեցիկ էլ անուն ունեք: Բայց եթե ես ձեզ չտեսնեի, կկարծեի, թե այն կանացի անուն է...
Անսան տխուր նայեց բժշկին: Նրան հաճախ էր տանջում այն միտքը, որ ինքը լիարժեք տղամարդ չէ և բժշկի դիտողությունը ցավացրեց նրան...
...Ես բժշկական գիտությունների դոկտոր եմ, պրոֆեսոր,- շարունակեց բժիշկը: Ունեմ բազմաթիվ աշխատություններ բժշկագիտության տարբեր հարցերի վերաբերյալ: Իմ թեկնածուական թեզի վերնագիրն էր «Անպտուղ և անպտուղ համարվող ամուսնություններ: Անցումը մեկից մյուսին»: Այնտեղ ես մանրամասն վերլուծության եմ են...դուք ինչ-որ բա՞ն ես ուզում ասել ինձ:
- Այո, բժիշկ: Ես այդ բոլորի մասին տեղյակ եմ, կարդացել եմ Ձեր բոլոր աշխատություններն ու հենց այդ պատճառով էլ որոշել եմ դիմել Ձեզ: Ինձ քննել են Ձեր մի քանի անվանի կոլեգաներ և նրանցից ոչ մեկը հույս չի հայտնել, թե ես կարող եմ երեխա ունենալ: Դուք իմ վերջին հույսն եք: Դուք եք, որ պետք է պատասխանեք այն հարցին, թե իմաստ ունի՞ արդյոք այսուհետև ապրել...
Բժիշկն արագորեն կռացավ կարծես թե ինչ-որ բան կարճապահարանից հանելու համար: Անսան օգտվելով դրանից կայծակնային արագությամբ հանեց թաշկինակն ու վերացրեց արդեն աչքերից կաթալ սպառնացող արցունքները: Այդ արցունքները բժիշկը նկատել էր դեռ Անսայի կոկորդում և հենց այդ պատճառով էլ կռացավ, ժամանակ տալով Անսային «փրկել հեղինակությունը»:
- Դե, դե, դա արդեն ավելորդ է: Քո կյանքը դեռ առջևում է և դու դեռ բազմաթիվ առիթներ կունենաս նրանից դժգոհելու համար: Իսկ հիմա հուսալ ու ծիծաղել է պետք: Չէ՞ որ ես դեռ չեմ կտրել քո վերջին հույսը: Չէ՞ որ կարող է պատահել, որ մեղավորը քո կինը լինի,-բժիշկը դիտավորյալ «դու»-ի անցավ Անսայի կաշկանդվածությունը հանելու համար:
- Դա բացառվում է, բժիշկ, բոլոր ստուգումները նրա օգտին են խոսում: Նա բացարձակապես առողջ է: Այդպիսին է բոլոր բժիշկների կարծիքը:
- Բայց չէ՞ որ դու մինչև վերջ չես հավատացել քեզ ստուգող բժիշկներին: Նույն չափով կասկածիր նաև կնոջդ բժիշկներին: Որտե՞ղ է նա հիմա:
- Այստեղ է: Սպասում է դրսում:
- Խնդրում եմ ներս կանչիր:
Երբ երիտասարդ, հմայիչ կինը ներս մտավ, բժիշկը բարևելով նրան, երկուսի համար էլ ուղեգրեր գրեց, որոնց օգնությամբ նրանք պետք է անալիզներ հանձնեին լաբորատորիայում...

(շարունակելի)

[Եկվոր]

Անալիզները հաստատել էին Անսայի ասածները:
Արփին, Անսայի կինը, բացարձակապես առողջ էր, իսկ Անսայի համար մխիթարական քիչ բան կար:
Սակայն պրոֆեսոր Վիկտոր Մխիթարյանը հենց նրանով էր հռչակավոր, որ կարողանում էր օգտագործել իր ձեռքի տակ եղած ամենաչնչին հնարավորությունը հաղթանակի հասնելու համար: Կոլեգաները կատակով ասում էին, որ Վիկտորի համար "փաստարկ է նույնիսկ փաստարկների իսպառ բացակայությունը"...
- Եվ այսպես, Անսա, մեր գործը բավականին լուրջ է...
- Միթե ոչ մի հույս չկա, բժիշկ...
- Եթե ոչ մի հույս չլիներ, ես կասեի քո' գործն է լուրջ, իսկ ես ասացի մ ե ր գործն է լուրջ: Եթե դիմենք հավանականությունների տեսությանը (չէ՞ որ դու մաթեմատիկոս ես), քո հայրանալու հավանականությունը կազմում է մոտ երկու տասնորդական տոկոս: Մենք պետք է հազար "դեմ"-ին երկու "կողմ" հակադրելով հասնենք հաղթանակի: Գիտես չէ՞ ինչ է նշանակում իմ անունը: Մենք պետք է հաղթենք և այդ գործում ես շատ եմ զգալու քո օգնության կարիքը: Հա, ի դեպ, անուշիկս (Արփիին այդպիսի դիմելաձևը բժշկի մոտ առաջացել էր ինքնաբերաբար և ոչ առանց հիմքի: Արփին իրոք շատ անուշիկ կին էր), դու կարո՞ղ ես լաբորատորիայից բերել Անսայի պսիխոգրամմաները:
Երբ Արփին գնաց, Մխիթարյանը դարձավ Անսային.
- Դու կապեր ունե՞ս ուրիշ կանանց հետ:
- Ես սիրում եմ Արփիկիս...
- Այսինքն հիմա չես դավաճանում: Իսկ նախկինում, մինչև ամուսնանալը ունեցե՞լ ես այդպիսի կապեր:
- Ինչպիսի՞:
- Դե, կանայք, որոնց հետ կապված լինեիր սիրային կապով:
- Ես մինչև ամուսնանալս սիրել եմ մի աղջկա: Նրա անունն Անահիտ էր... Նա չսիրեց ինձ: Բայց ես նրան անգամ մոտիկ չեմ գնացել: Նա այնպես կտրուկ մերժեց իմ սերը, որ նույնիսկ հետագա սիրահետությունների համար ոչ մի շանս չմնաց: Այդպես էլ չմոտեցած` հեռացանք:
- Եվ դա՞ է քո ամբողջ "զինանոցը":
- Հիշողություններն ու կարոտը ինձ ստիպեցին կապվել մի աղջկա հետ, որը սովորել էր Անահիտենց դպրոցում: Նույնիսկ ճանաչում էր նրան:
Անսայի պատմելու ընթացքում Արփին ներս մտավ: Անսան մեջքով էր նստած դեպի դուռը և բժիշկը աչքերով նշան արեց նրան, սակայն Անսան ժպտալով ասաց.
- Ես և Արփին իրարից գաղտնիքներ չունենք: Մենք ազատ ենք` նայելու ցանկացած կողմ, բայց, գուցեև հենց այդ պատճառով, միայն իրար ենք նայում:
- Այդ պատճառո՞վ ինձ ուղարկեցիք լաբորատորիա,-ժպտաց Արփին,-եթե պետք է, ես կարող եմ էլի գնալ:
- Մնա, Արփիկ,- ասաց Անսան ու շարունակեց,-նրա անունը Դիանա էր: Ինձ թվում էր, թե Դիանան սիրում է ինձ: Ես ինձ լավ էի զգում նրա հետ: Ես պատրաստ էի ամբողջ կյանքս նվիրել նրան, սակայն պարզվեց, որ նա ինձ հետ կապվել էր ժամանակավորապես, նախապես իմանալով այդ:
Պրոֆեսոր Մխիթարյանի դեմքին խորհրդավոր ժպիտ երևաց: Նա ընդհատեց Անսային.
- Դու կարո՞ղ ես կարդալ անգլերեն:
- Այո:
- Դե, ուրեմն այսօրվա համար բավական է: Եկեք վաղը, կեսօրին:

(շարունակելի)

[Եկվոր]

-Ինչքան հասկացել եմ, Անսա, դու կարդացել ես իմ աշխատությունները: Դժվար չէ՞ին հասկացվում:
-Ճիշտն ասած, բժիշկ, որոշ բաներ, որ ես համարել եմ այնքան էլ իմ պրոբլեմին չառնչվող, ես բաց եմ թողել:
-Ուրեմն դու հավանաբար չես կարդացել իմ "Hypnosis to past" հոդվածը: Այն իրականում ընդհանուր բնույթի է, բայց տվյալ դեպքում վերաբերվում է մեր պրոբլեմին: Բուժման այս մեթոդի առանձնահատկությունը կայանում է նրանում, որ, քանի որ հիվանդությունն առաջացել է զուտ հոգեբանական ճանապարհով` մենք կարող ենք նույն ճանապարհով էլ վերականգնել վիճակը: Դրան հասնելուն խանգարում է այն, որ բավականին ժամանակ է անցել և նախնական պայմանները ենթարկվել են փոփոխությունների: Ահա այստեղ մեզ օգնության է գալիս հիպնոսը: Մենք պետք է հիպնոսի օգնությամբ վերականգնենք քո ենթագիտակցության այն օրվա վիճակը, երբ տեղի է ունեցել քո և Դիանայի չհաջողված ակտը: Դա կլինի մի յուրօրինակ " Back up "… համակարգիչների անցած վիճակը վերականգնելու համար, ինչքան ես գիտեմ, երբեմն դիմում են դրան: Եվ Դիանան պետք է մասնակցի այդ բուժմանը...
-Բժիշկ...
-Այո, Անսա, հասկանում եմ, դժվար է, մանավանդ քո և Արփիի հարաբերությունների պայմաններում: Մենք պետք է քո և Դիանայի հիշողություններից մաքրենք քո հիշատակած դեպքին հաջորդած ամեն ինչ և այդ վիճակում դուք, մնալով հիպնոսի ազդեցության տակ, պետք է կատարեք և ավարտին հասցնեք ձեր կիսատ թողած գործը:
-Բժիշկ, Դիանան ամուսնացած կին է: Նա չորսամյա դուստր ունի և ինչքան գիտեմ, նա և ամուսինը սիրում են իրար...
-Այո, դա կարևոր փաստարկ է, Անսա: Կարող են լինել նաև ուրիշ արգելքներ, օրինակ, հակակրանք, վախ: Նա կարող է, կներես, նույնիսկ զզվել քեզանից: Չկա մի այնպիսի օրենք, որն ստիպի նրան ընդառաջել քեզ, բացի, թերևս, մի քանի չգրված օրենքներից: Սակայն, ինչպես գիտես, ոչ մի չգրված օրենք դեռևս չի գրվել: Իսկ ի՞նչ ես կարծում, ինչպես կվերաբերվի դրան Արփին:
-Երբ մենք դեռ չեինք պարզել, թե մեզանից ով է հիվանդ, Արփին ասում էր. "Անս, եթե պարզվի, որ ես չեմ կարող երեխա ունենալ, կուզեի դու ուրիշ կնոջից մեզ համար երեխա ունենաս, մե'ր երեխան":
-Ուրեմն մնում է Դիանայի, և, ինչու ոչ, նաև նրա ամուսնու գործոնները: Տա աստված, որ նրանք խելամիտ ու բարի մարդիկ լինեն: Մանավանդ, եթե այդ սեանսը տեղի ունենա, դուք ոչինչ չեք հիշելու, ոչ դու, ոչ Դիանան...Մի խոսքով, փորձիր, Անսա, դա քո միակ եյքն է: Հաջողություն եմ ցանկանում քեզ:
-Բժիշկ, բայց Դուք երեկ խոստացել էիք պատմել այն մասին, թե ինչու այն դժբախտ մարդը չի կարողացել երեխա ունենալ:
-Նրան պարզապես մերժեց այն կինը, Անսա: Այդ կինը երջանիկ էր իր ամուսնու և երկու երեխաների հետ և նույնիսկ չեր ցանկացել լսել իր նախկին ընկերոջ պրոբլեմի մասին: Այնպես, որ իզուր չէ քեզ հաջողություն ցանկանալս:
-Շնորհակալ եմ, բժիշկ, ես շնորհակալ եմ անկախ նրանից, թե կհամաձայնվի՞ արդյոք Դիանան...
-Եթե ինձ "քեռի պրոֆեսոր" ասողների թիվը մեկով ավելանա, դա կլինի քո հայտնած ամենամեծ շնորհակալությունը: Ցտեսություն: Սպասում եմ դրական լուրի:
-Ցտեսություն,բժիշկ:
...................................

-Ալլո:
-Բարև, Դիանա...
-Բարև ձեզ, ո՞վ է:
-Անսան...
Տուու, տուու, տուու, տուու, տուու...

[խխունջ«»]

Եկվոր,բանաստեղծություններդ չքնաղ են,իսկ այս պատմվածքից միջակ «սերիալի» սցենարի հոտ է գալիս:

[Եկվոր]

Եկվոր,բանաստեղծություններդ չքնաղ են,իսկ այս պատմվածքից միջակ «սերիալի» սցենարի հոտ է գալիս:

խխունջ«» ջան, հենց այդպես էլ կա… Մուսաներիս արձակուրդի շրջանն էր, ես էլ որոշեցի «գրդոն» անել… Չստացվեց

[խխունջ«»]

Ապրե'ս անկեղծությանդ համար:Ավելի բարձրացար աչքումս:Թո'ղ այդ«գրդոնը» «գրդոնչիկներին»:Զբաղվիր նրանով,ինչ որ ուրիշներից առավել լավ ես անում...

[xent qami]

Վաղուց այսպես չէի հուզվել: Ամեն ինչ այնքան իրական էր:

[Եկվոր]

Հաջորդ օրը բժիշկը Անսային տվեց անգլերեն լեզվով մի ամսագիր, ցույց տալով նրա ցանկում ընդգծված մի հոդված «Սեքսոլոգիական անոմալիաներ և անպտղության երևույթի մի քանի դիտարկումներ» վերնագրով:
- Ես խնդրում եմ կարդաս, ուշադրություն չդարձնելով տերմիններին և խրթին ձևակերպումներին. դրանք մեզ` մասնագետներիս չարչարելու համար են: Եթե այս դեպքերից որևէ մեկի և քո դեպքի միջև նմանություն գտնես, կասես ինձ...

Ավարտելով կարդալը, Անսան հուզված դիմեց պրոֆեսորին.
- Բժիշկ, այսպիսի մի բան կատարվել է նաև ի'նձ հետ:
- Պատմիր, պատմիր, Անսա, դա շատ կարևոր է:
- Դիանայի հետ մենակ էինք պուրակում: Այդ երեկո ես շատ ագրեսիվ էի; Ցերեկով իմ համակուրսեցի Քաջոյին էի հանդիպել և նա, իբր իմիջիայլոց, ասաց, որ այդ օրը Անահիտը տղա է ունեցել...
Մութ էր արդեն, իսկ ես չէի շտապում Դիանային տուն տանել: Եղավ մի պահ, որ ես արդեն կորցրի ինքնատիրապետումս և ցանկացա ... դե, հասկանում եք...
- Նա մերժե՞ց:
- Այո:
-Եվ դրանից հետո քեզ հետ կատարվեցին այն բաները, որ նկարագրում է Ստենլի՞ն:
- Ի՞նչ Ստենլի...
- Այս հոդվածի հեղինակը:
- Ախ, հա, բժիշկ: Ես հոդվածի հեղինակին ուշադրությու դարձրի միայն այնքանով, որ դա Դուք չեք, իսկ իր ազգանունը չհիշեցի: Այո, կարելի է ասել, որ ինձ հետ կատարվել են այդ բոլոր բաները:
- Եվ ինչքա՞ն տևեցին դրանք:
- Ստույգ չեմ հիշում: Մոտավորապես մեկուկես ամիս:
- Դա լավ է: Առաջին արգելքը մեր ճանապարհին մենք արդեն հաղթահարել ենք, Անսա: Իմ պրակտիկայում արդեն եղել են 18 այդպիսի դեպքեր: Դու իմ 19-րդ այդպիսի հիվանդն ես: 18-ից 15-ի բալիկներն արդեն ինձ «քեռի պրոֆեսոր» են կոչում, իսկ մեկինը շուտով կծնվի...
Անսան չէր տեսնում և չէր լսում բժշկին: Նրա աչքերը լցված էին արցունքով և նա չէր թաքցնում այդ: Նրա կուրծքն ուռչում էր բերկրանքից: Նա ուզում էր քրքջալ... ուզում էր երգել...«Ահա կգնամ Արփիի մոտ,- մտածում էր նա,-կբարձրացնեմ նրան ձեռքերիս վրա ու կշշնջամ` Արփիկս, մենք երեխա ենք ունենալու»:
Մտածում էր Անսան և մի ակնթարթի ընթացքում նա պատկերացրեց իրեն իր երեխայի հետ խաղալիս, օդ թռցնելիս, դպրոց ուղեկցելիս...երազում էր և չէր էլ նկատում, որ բժիշկը շարունակում է խոսել:
-Դու չե՞ս լսում ինձ:
-Ներեցեք, բժիշկ, չէի լսում
-Այսպես ուրեմն, Անսա, դու ուրախանում ես, դու երջանիկ ես զգում քեզ, սակայն կա դեռևս մի արգելք, որը դու մենակ պետք է հաղթահարես, համենայն դեպս` առանց իմ օգնության:
Ես ասացի, որ մենք հաղթահարել ենք մեր ճանապարհի առաջին արգելքը, իսկ դու չես էլ հարցնում, թե քանի արգելք է լինելու: Ասացի, որ 18-ից 16-ն արդեն բուժվել են: Իսկ ի՞նչ եղավ այն երկուսի հետ...
-Ի՞նչ եղավ նրանց հետ, բժիշկ,- մեռելային ձայնով հարցրեց Անսան:
-Քեզ հետ, Անսա, կատարվել Է ժամանակակից սեքսոլոգներին քաջ հայտնի մի երևույթ: Կրքերի բուռն զարգացման գագաթնակետին արտաքին որևէ ազդակի կողմից կտրուկ արգելակումը հանգեցնում է, այսպես կոչված, սեռական կաթվածի: Այն ինքնին ընդհանուր առողջության համար առանձնակի վտանգ չի ներկայացնում, սակայն որոշ դեպքերում, ինչպիսին նաև քո դեպքն է, նրա ազդեցության տակ են ընկնում նաև բազմացման օրգանները...
Ըստ վիճակագրության, այդ կաթվածը կարող է տևել 20-200 օր: Վտանգավոր են չորս ամսից ավել տևածները: Դրանից պակաս տևածները տեսականորեն բուժելի են, սակայն յուրաքանչյուր կոնկրետ դեպք ունի իր առանձնահատկությունները:
-Իսկ ի՞նչ առանձնահատկություն ունի ի'մ դեպքը, բժիշկ:
-Առայժմ ես քո դեպքի մասին համարյա ոչինչ չգիտեմ; Մեզ դեռևս մեծ հետազոտություն է սպասում, որից հետո ես կորոշեմ բուժման, այսպես կոչված, տակտիկան ու ստրատեգիան...
-Ի՞նչ եղավ այն երկուսի հետ, բժիշկ,-կրկին հարցրեց Անսան:
-Նրանցից մեկի կաթվածը տևել էր հինգուկես ամիս և նրա շագանակագեղձում անդառնալի փոփոխություններ էին կատարվել, մենք անզոր էինք նրան օգնել, իսկ երկրորդը... նրա մասին քեզ կպատմեմ վաղը:


(շարունակելի)

[Դեկադա]

Չնայած չի կարելի շտապեցնել գրել շարունակությունը, որովհետև շտապելուց մտքերը խեղաթյուրվում են, բայց նենց եմ ուզում ռուսների պոսլե զավտրան չդառնա....

.... հետաքրքիր ա կարդացվում, մնացածը վերջում...