Իսկ նա բանակում է…

[Venus]

Որ այսպես իբր ռացիոնալ-ռացիոնալ չեն խոսում…
Բանակում ծառայող տղայի համար շատ կարևոր է իր սիրելին իրեն սպասու՞մ է, թե՞ ոչ… Մի հարցնող լինի՝ չէիր սպասելու, էլ ինչու՞ էիր սեր խոստանում:
Սերը հենց դրա համար է սեր, որ սպասես էլ, լացես էլ, կարոտես էլ…
Իսկ ցանկացած բանակում ծառայող զինվոր առաջին հերթին մարդ է, այնպիսին, ինչպիսին բոլորն են: Նույնիսկ շատ երևույթների նկատմամբ ավելի զգայուն է, քան աղջիկները:

Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել:

[Surveyr]

Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել:

Որ սիրում ու սպասում ես դա իրոք հրաշալի է, ծափահարում եմ քեզ ու ոչ միայն քեզ: Որ նախորոք ոչինչ հստակ չես կարող պլանավորել, այդ մտքիդ հետ էլ լիովին համաձայն եմ: Բայց այ որ տղայի բանակից գալն ու սիրուն մերժելը դնում ես աղջկա չսպասելու հետ նույն հարթության վրա, այ դրա հետ չհամաձայնվեցի: Չհամաձայնվեցի ոչ թե, որ բացառում եմ նման տարբերակ, այլ նրա համար, որ դա լրիվ ուրիշ դեպք է…
Դժվար թե տղանն ծառայության ընթացքում հակառակ սեռի կողմից պրովոկացիոն երևույթների հանդիպի
Դժվար թե ծառայության մեջ նրան փորձեն սիրահետեն ու նա ուժ ՞ գտնի /կամ չգտնի/ իր մեջ ու հաղթահարի այդ ամենը
Դժվար թե ………………

Իսկ քո նշած տարբերակը ոչ թե դավաճանության այլ, ընդհամենը, սրիկայության դասի է պատկանում, քանի որ ծառայության ժամկետները բավականին երկար են, ու պետք չէ սպասել ավարտին, որպեսզի հասկանաս, որ չէս սիրում, իսկ եթե չես սիրում ու չես խոսում դրա մասին, դա արդեն սրիկայություն է:

[Սամվել]

Ճիշտն ասած՝ չհասկացա, թե ինչ նկատի ունես։ Անբարո արարքների ու միակ, իսկական սիրո միջև կապը ոչ մի կերպ չտեսա... Կբացատրե՞ս։

Ուզում եմ ասել այն ինչ նոր Սուրվեյրը ասեց...

Սերը օդից կյանքում չի ծնվում... ու էտ իրական սերը ընդամենը պատրվակա... Ոչ մի աղջիկ կյանքում չի սիրի ուրիշի եթե չուզի... իսկ էտ ուզելը արդեն իսկ կոչվումա դավաճանություն... իսկ դավաճանությունը ես համարում եմ անբարոյական արարք

Էտ սիրահետողին աղջիկը եթե մտքին լինի կարա շատ հանգիստ ասի որ գիտես ես ընկեր ունեմ որին սիրում եմ ու չնայած նա իմ կողքին չի էս պահին բայց դե էտ չի նշանակում որ դու պետքա ինչոր քայլեր անես... Ոչ թե տոն տա կամ էլ իրան թույլ տա սիրել դրան...

Կինո չի էլի որ մեկ էլ մեկին տենա ու զգա որ իրա իրական սերնա... Իրական սերը էն սերնա որը կա ու որին դու հավատարիմ ես...

Իմ համար համենայն դեպս տենցա...

[Annushka]

Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել:

Չեմ հասկանում այս նախադասությունը "Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: "
Եթե սիրում եք իրար, չեմ կարծում, որ ինչ-որ երկու տարին կարող են խոչընդոտ հանդիսանալ սիրո համար, ընդհակառակը, որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար: Սերը ամեն ինչի հաղթում ա, նույնիսկ ամբողջ աշխարհը եթե դեմ լինի ձեր սիրուն: Եթե մարդ վստահ չի իր սիրո վրա, ապա պետք էլ չի մինչև բանակ գնալ ձևացնել, թե սիրում ես: Այստեղ նույնիսկ խոսք գալ չի կարող " սպասել- չսպաելու" մասին: Նա պետք ա գնա, անգամ չկասկածելով, որ իրեն հնարավոր է փոխես մեկի հետ, ով այդ ժամանակ ֆիզիկապես քեզ ավելի մոտ է: Այդ նույն կերպ կարող է ամուսնանալուց հետո էլ ամուսիններից մեկը ինչ-ինչ պատճառով արտասահման մեկնի, ուրեմն ի՞նչ .....բռնես դավաճանե՞ս, դա մարդկային է՞: Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ : Էլ ու՞ր մնացին վեհ զգացմունքները, դժվարությունները միասին հաղթահարելը... Ես մի ընկերուհի ունեմ,որ տարին մի 2 անգամ , մի քանի օր ա տեսնում իր ընկերոջը, ու դա արդեն շարունակվում ա մոտ 4-5 տարի: Նրանց հարկադիր բաժանումը չի ստիպել նրանց "նոր սեր" գտնել, նրանք համբերատար ու համառորեն պայքարել են հանուն իրենց սիրո: Այո, նրանք առանց իրար ապրել չեն կարող, և շուտով, մինչև աշնան կեսերը ամուսնանալու են ու հավերժ լինեն միասին: Ես հիանում եմ նրանցով: Իսկ դուք բանակից եք խոսում.. մարդիկ գիտե՞ք ինչերի միջով են անցնում.... սեփական փորձից գիտեմ, թե որքան դժվար է գտնել իսկական սեր և պայքարել նրա համար: Այո, մենք էլ հաղթեցինք, ամուսնացանք և աշնանը լույս աշխարհ կգա մեր սիրո քաղցր էակը

[Jarre]

որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար:

Annuska ջան, գրածիդ ընդհանուր մտքի հետ համաձայն եմ։ Բայց իմ կարծիքով ահավոր մեծ սխալ է երկար ժամանակով թողնել սիրած անձնավորությանը։ Ինչպես դու ես գրել, դա արդեն դառնում է փորձություն։ Բայց ինձ թվում է պետք չի արհեստական փորձություններ ստեղծել, քանի որ ամուսնական հավատարմության հարցում առանց այն էլ կյանքը մատուցում է բավական փորձություններ։

Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ :

Annushka, սերը այնպիսի բան է որը միշտ պետք է տաքացնես և վառված պահես, իսկ միմյանցից երկար ժամանակով հեռու լինելը արդեն մեծապես վտանգի է ենթարկում ամուսնական հարաբերությունները։

Արդեն ամեն մեկը սկսում է ապրել իր կյանքով՝ ցանկանա դա թե ոչ։ Ձևավորվում են նոր հետաքրքրություններ, նոր արժեքներ որոնցում արդեն ուրիշ «դերակատարներ են»։ Եթե անգամ իրար չդավաճանեն, միևնույնն է շա՜տ մեծ է վտանգը սառեցնելու ջերմ փոխհարաբերությունները, որոնք մինչ այդ կային։

Չեմ ցանկանում ասածս ընդհանրացնել և ընդունում եմ, որ կան և կլինեն բացառություններ, բայց հիմնականում այսպիսին է ճշմարտությունը.... Սա են փաստում մեր շուրջը գտնվող բազմաթիվ տխուր օրինակները։

[Venus]

Չեմ հասկանում այս նախադասությունը "Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: "
Եթե սիրում եք իրար, չեմ կարծում, որ ինչ-որ երկու տարին կարող են խոչընդոտ հանդիսանալ սիրո համար, ընդհակառակը, որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար: Սերը ամեն ինչի հաղթում ա, նույնիսկ ամբողջ աշխարհը եթե դեմ լինի ձեր սիրուն: Եթե մարդ վստահ չի իր սիրո վրա, ապա պետք էլ չի մինչև բանակ գնալ ձևացնել, թե սիրում ես: Այստեղ նույնիսկ խոսք գալ չի կարող " սպասել- չսպաելու" մասին: Նա պետք ա գնա, անգամ չկասկածելով, որ իրեն հնարավոր է փոխես մեկի հետ, ով այդ ժամանակ ֆիզիկապես քեզ ավելի մոտ է: Այդ նույն կերպ կարող է ամուսնանալուց հետո էլ ամուսիններից մեկը ինչ-ինչ պատճառով արտասահման մեկնի, ուրեմն ի՞նչ .....բռնես դավաճանե՞ս, դա մարդկային է՞: Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ : Էլ ու՞ր մնացին վեհ զգացմունքները, դժվարությունները միասին հաղթահարելը... Ես մի ընկերուհի ունեմ,որ տարին մի 2 անգամ , մի քանի օր ա տեսնում իր ընկերոջը, ու դա արդեն շարունակվում ա մոտ 4-5 տարի: Նրանց հարկադիր բաժանումը չի ստիպել նրանց "նոր սեր" գտնել, նրանք համբերատար ու համառորեն պայքարել են հանուն իրենց սիրո: Այո, նրանք առանց իրար ապրել չեն կարող, և շուտով, մինչև աշնան կեսերը ամուսնանալու են ու հավերժ լինեն միասին: Ես հիանում եմ նրանցով: Իսկ դուք բանակից եք խոսում.. մարդիկ գիտե՞ք ինչերի միջով են անցնում.... սեփական փորձից գիտեմ, թե որքան դժվար է գտնել իսկական սեր և պայքարել նրա համար: Այո, մենք էլ հաղթեցինք, ամուսնացանք և աշնանը լույս աշխարհ կգա մեր սիրո քաղցր էակը

Համաձայն եմ Անուշկա ջան քեզ հետ, բայց դու սխալ ես հասկացե, ով ասեց որ ես չեմ սպասելու ու իմ համար իր բանակում գտնվելը կարող է հոգնեցնող լինի ու ուրիշին գտնեմ:Բնավ էտպես չի, ես դա ուղղակի օրինակ բերեցի որ գրել էին թե ռացիոնալ ես խոսում դրա համար:
Իսկ մեր սիրոն ոչ ժամանակը կխանգարի ոչ էլ տարածությունը, ես դա հաստատ գիտեմ :

[Չիպ]

Իսկական սիրո համար ոչ մի խոչնդոտ չի կարող լինել, իմ սիրելին հիմի բանակում է ու դա մեր կյանքում ոչ մի բան չի փոխել, չէ կներք ավելի ճիշտ փոխել է հասկացել ենք, որ առանց մեկմեկու ուղղակի չենք կարող եփե օրը ունի 24 ժամ ապա 6ժամը միաասին հեռախոսով ենք խոսում…
Մեզ մնացելա 90 օր ու միասին կզորացրվենք

[John]

Կյանքում որևե աղջկա, ինչքան էլ սիրեմ, չեմ համոզի խոստանալ, որ կսպասի ինչ, որտև ինձ համար ավելի ցավալի կլինի, եթե նա իր խոստումը չկարողանա կատարել . . . Բայց դե գիտեմ, որ իմ դեպքում, եթե նրան մինչև բանակը հանդիպեմ, նա հաստատ կսպասի, որտև էդ ըտենց ա;-) չեմ կարող բացատրել, թե ինչու՞ եմ էդքան համոզված . . .

[Elmo]

Օրինաչափություն չկա: Սպասողը սպասում ա, չսպասողը ամուսնանում ա ուրիշի հետ: Ավելի շատ ամուսնանում են, քան սպասում են:

[Annushka]

Համաձայն եմ Անուշկա ջան քեզ հետ, բայց դու սխալ ես հասկացե, ով ասեց որ ես չեմ սպասելու ու իմ համար իր բանակում գտնվելը կարող է հոգնեցնող լինի ու ուրիշին գտնեմ:Բնավ էտպես չի, ես դա ուղղակի օրինակ բերեցի որ գրել էին թե ռացիոնալ ես խոսում դրա համար:
Իսկ մեր սիրոն ոչ ժամանակը կխանգարի ոչ էլ տարածությունը, ես դա հաստատ գիտեմ :

Աստղ ջան, ես կոնկրետ քո մասին չեմ խոսում, և ես քո գրածից զգացի, որ դու սպասում ես նրան, ու շատ եմ գնահատում քո այդ քայլը, ապրես, որ սերդ այդքան հզոր է Ես ընդհանուր եմ ասում.. կան բազմաթիվ աղջիկներ, որոնք ոչ միայն չեն սպասում, այլ հասցնում են այդ 2 տարվա մեջ երեխա էլ ունենալ: Ես գիտեմ նաև դեպք, երբ ամուսինը բանակում է եղել, և օտպուսկ էլ չի գնացել, և 1,5 տարի հետո կինը " հրաշքով" երեխա է ունեցել: Չեմ կարծում, որ սիրող մարդը 2 տարի ի վիճակի չի սպասել, եթե համոզված է իրենց զգացմունքների վրա:
Ես չեմ խոսում նաև արհեստական բաժանումների մասին, այլ հարկադրված... ու ես տեսնում եմ, թե ինչպես են մարդիկ ամեն կերպ պահպանում իրենց սերը, սիրած էակին: Համաձայն եմ, որ սերը պետք է ջերմացնել, փայփայել ամեն րոպե, բայց կյանքում ինչեր ասես չեն պատահում, և իրար սիրող մարդիկ պետք է պատրաստ լինեն ողջ ուժերով պահպանել այն ամենը, այն բոլոր զգացմունքներն ու հուշերը, որոնք այնքան թանկ են իրենց համար:

Annuska ջան, գրածիդ ընդհանուր մտքի հետ համաձայն եմ։ Բայց իմ կարծիքով ահավոր մեծ սխալ է երկար ժամանակով թողնել սիրած անձնավորությանը։ Ինչպես դու ես գրել, դա արդեն դառնում է փորձություն։ Բայց ինձ թվում է պետք չի արհեստական փորձություններ ստեղծել, քանի որ ամուսնական հավատարմության հարցում առանց այն էլ կյանքը մատուցում է բավական փորձություններ։
Annushka, սերը այնպիսի բան է որը միշտ պետք է տաքացնես և վառված պահես, իսկ միմյանցից երկար ժամանակով հեռու լինելը արդեն մեծապես վտանգի է ենթարկում ամուսնական հարաբերությունները։
Արդեն ամեն մեկը սկսում է ապրել իր կյանքով՝ ցանկանա դա թե ոչ։ Ձևավորվում են նոր հետաքրքրություններ, նոր արժեքներ որոնցում արդեն ուրիշ «դերակատարներ են»։ Եթե անգամ իրար չդավաճանեն, միևնույնն է շա՜տ մեծ է վտանգը սառեցնելու ջերմ փոխհարաբերությունները, որոնք մինչ այդ կային։
Չեմ ցանկանում ասածս ընդհանրացնել և ընդունում եմ, որ կան և կլինեն բացառություններ, բայց հիմնականում այսպիսին է ճշմարտությունը.... Սա են փաստում մեր շուրջը գտնվող բազմաթիվ տխուր օրինակները։

Jarre ջան, ես համաձայն եմ, որ չի կարելի երկար ժամանակով թողնել սիրած էակին, բայց չէ որ կոնկրետ բանակի պարագայում տղան հարկադրված է գնում այդ քայլին, ու նրա համար կրկնակի դժվար է, որովհետև ինքը բոլոր հարազատներից ու ընկերներից հեռու է, և սիրած աղջկա՝ իրեն սպասելու միտքը ու նրա աջակցությունը շատ կարևոր են նրա համար, եթե իհարկե խոսքը իսկական սիրո մասին է գնում:
Ինքս գիտեմ, որ 90 տոկոս դեպքերում "սիրած" աղջիկը անմիջապես լքում է տղային ու կրկնակի հարված հասցնում նրան, բայց կարծում եմ,որ այստեղ խոսքը արդեն ոչ թե սիրո մասին է, այլ համակրանքի կամ նույնիսկ ուղղակի ձևական " ընկերության" մասին, ինչը շատ տարածված է մեր օրերում: Իսկ առաջ կանայք նույնիսկ պատերզմի գնացածներին են տարիներով սպասել, իմանալով, որ նա անգամ կարող է զոհվել, բայց սպասել են... սպասել են մեր տատերը, և հավատարիմ են մնացել ու աղոթել, որ իրենց ամուսիններն ու սիրելիները ողջ ու առողջ վերադառնան մարտի դաշտից.. չնայած բացառություններ միշտ և ամենուր են եղել, բայց դե...