Մի քաղցր ցավ՝ հոգի մաշող,
Եվ հրաժեշտ, հայացք աղոտ,
Ինքնաթիռներ, թռիչքուղի,
Հսկա երկինք՝ ամպերով լի,
Լույսեր բազում ու ճամպրուկներ,
Աղմուկ մի խուլ ու անցորդներ,
Ու զույգ աչքեր լացակումած,
Զուր հայացքներ, աչքեր դեռ թաց,
Ճանապարհներ իրար հատող,
Խոստում չկա, չկա երդվող,
Հիմար ժպիտ, շարժվող ակներ,
Թռիչքուղի, ինքնաթիռներ...
12.03.2009
Վերջին խմբագրող՝ Hellenism: 12.03.2009, 16:14:
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Խճճվել են իմ մտքերը,
Ուղիներս են խճճվել,
Եվ մխիս մեջ մոլորվել եմ,
Քեզ կես ճամփին եմ թողել,
Իմ արեւը դեռ լողում է,
Ու աչքերս լույս ունեն,
Գլորվում են զուր հույսերս,
Անհույս ճամփիս խորշերում:
Նույն արեւն է, նույն ամպերը,
Ու ճամփաս է կարծես նույն,
Այս մոլոր խճուղիները
Փակուղի են ինձ տանում:
Կապույտ-կապույտ ծով աչքեր են
Լուռ դիվային հայացքով,
Քաշում-ձգում-խորտակում են,
Պղպջակներ հաջորդող,
Մեղմիկ մի սյուք, զով քամի
Խճուղիներ, փակուղի...
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
*e}|{uka* (13.03.2009), Chilly (13.03.2009), Nadine (26.05.2009), Tig (13.03.2009), Աբելյան (14.03.2015), Բարձրահասակ (13.03.2009), Եկվոր (13.03.2009), Մուշեղ Ասատրյան (04.06.2009), Նաիրուհի (02.09.2013)
Բաց եմ թողել իմ արեւը
Ուղիղ քո ափերի մեջ,
Տուր դու նրան քո թեւերը,
Թող սլանան դեպի վեր,
Թող սավառնեն հեռու-հեռու,
Սուզվեն թող ծով ամպերում,
Մեծ երկինքն է նրանց տեղը՝
Բարու, սիրո հեքիաթում:
Բաց եմ թողնում երազներս,
Թող միանան արեւին,
Որ թեւավոր արեւներս
Երազ ցոլան ողջ Երկրին:
Իմ արեւի վառ շողերը
Թող համբուրեն քեզ մի պահ,
Որ դու ապրես ողջ այն սերը,
Որ տվին ինձ քո թեւերը
Թռիչքում այս խելագար:
Հ.Գ. շնորհակալություն մուսայիս՝ Բամբիռի արեւ-Նարեկին
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Ինձ առաջինը դուր եկավ. լավն են պատկերները։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ապրումներ առաջացնող ստեղծագործություններ են: Բոլորն էլ դուրս եկան: Նաեւ ուրույն ոճ է զգացվում
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
Ինձ էլ առաջինը դուր եկավ, չնայած Մորֆեուսի պես չեմ կարծում, որ ինչ-որ անսովոր բան նկատվեց: Ամեն դեպքում լավ էր: Զեմֆոյի երգերը հիշեցի: Եսիմ... Երևի ավատարիդ պատճառով, ոչ թե բանաստեղծություններիդ...
Իսկ Մուրֆիուսը ե՞րբ անսովոր բան նկատեց:Dorian-ի խոսքերից
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
ի դեպ, իմ մոտ էլ մի տեսակ զեմֆիրական գնաց կարդալուց, ու ես էլ մտածեցի, որ ավատարից ա
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Լավն էին, կայուն, քո ոճն ունես ու էդ ոճը լավ ոճ է, պլյուս դրան ունես +1 ընթերցող
/վերնագիրը վերջում/
Լուռ համակրանք
Գուցե և սեր
Զանգեր, խոսքեր
Ու գիշերներ...
Գուցե հույսեր?
Եվ հանդիպում,
Զուսպ հայացքներ,
Երրորդ մեկի` մեր հայացքը կտրող աչքեր,
Կրքեր, հույզեր,
Գուցե իղձեր...
Լուռ համակրանք,
Տաք համբույրներ,
Երրորդ մեկի` քեզ գուրգուրող
Այնքան օտար ու հարազատ երկու ձեռքեր,
Զանգեր, գիշեր
Ու խոստումներ...
Գուցե նաև բյուր երդումներ.
Իմ ու երրորդ այդ կերպարի
Ձգվող նյարդեր, նյարդաթելեր,
Արևային ջերմ հայացքներ,
Խոսուն աչքեր,
Քեզ տեսնելուց միանգամից
Դողդղացող ձայնալարեր,
Հիվանդագին հույզեր, կրքեր,
Կրկին, կրկին ջերմ համբույրներ,
Պատկերավոր խենթ երազներ...
Սրճարանի փոքրի սեղան,
Լարված, զսպված, ջղաձգված
Երկու հայացք,
Համակարգիչ ու հիմա իմ երրորդային
Ստեղնաշարին ափսոսանքով զարկող մատներ,
Հանգիստ աչքեր ու ափսոսանք...
Լուռ համակրանք...
Գուցե և սեր?
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Nadine (26.05.2009)
Փոքրիկ աղջնակ,
Մի հացի կտոր,
Պսպղուն աչքեր,
Ատամներ դեռ նոր,
Կծոտում է նա
Իր նոր ատամով,
Հացիկը ծամում
Եվ ինձ լուռ ժպտում.
Ավտոբուս: Դռներ
Ու սառած մարդիկ.
Աչքեր մտածող,
Մտքի մեջ անվերջ հաշվարկներ անող.
Նա նայում է ինձ
Փայլուն աչքերով
Եվ ինձ կամացուկ ժպտում է կրկին,
Աչքերը փայլուն` հրաշքի սպասող,
Ոտիկներ` ցրտից թափ-թափ շարժվող,
Մի փոքրիկ քիթիկ,
Ատամներն են դեռ նոր,
Աչուկներ փայլուն`
Հուսահատ կյանքիս
Մի նոր հույս բերող...
Հացիկն է համով,
Մի չքնաղ փոքրիկ
Ցուրտ ավտոբուսում
Ջերմ ինձ ժպտացող:
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Հելեն ի՜նչ լավն են: /Վերնագիրը վերջում/ հավանեցի:
Ապրես լավն են առաջինը ինձ ել դուր եկավ մնացածից ավելին
Սև մեգ էր իջել քաղաքի վրա,
Մթնած երկնքից ամպերն էին կախվել,
Սգում էր գարնան առջին օրը նա,
Որ իր գալուստով ոչ թե կյանք ու խինդ,
Այլ անմեղ մարդկանց զոհեր էր բերել:
Սգում էր երկինք,
Հորդում էր անձրև
Եվ իջնում արնոտ քաղաքի վրա:
Անձրևն անգամ արյուն էր դարձել`
Ոճրագործների ձեռքերի վրա:
Մութ ամպերի մեջ նենգ էր հավաքվել
Ու ծանր օդով քաղաքը լցրել
Եվ մի սուգ սփռել առավոտով նա`
Քաղաքը կարծես գերեզման դարձրել...
Ամեն քայլափոխ` արյան մեծ լճեր,
Ու երեկ գիշեր այս նույն փողոցում
Մարդիկ են ընկել...
Հերի'ք է լռել:
Սև մեգ էր իջել քաղաքի վրա,
Ու այդ երեկո սատանան արբած
Բոսոր արյունով շուրջպար էր բռնել
Խաբնված մարդկանց գլխներին անզգա:
Սգում է հոգիս ու գոռալ ուզում,
Որ կա աշխարհում դեռ արդարություն...
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Շնորհակալ եմ բոլոր-բոլոր գնահատականների համար!!! Ինձ թև եք տալիս
Ես կնկարեմ քո աչքերը, երբ կտեսնեմ քո հոգին...
Ամադեո Մոդիլիանի
Այս պահին թեմայում են 11 հոգի. (0 անդամ և 11 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ