Իմ կարծիքով ճշմարտությունը հարաբերական ա: Օրինակ վերցնենք կրոնները: Ամեն մի կրոնում գոյություն ունեն իրենց տեսակետները մեռլուց հետո ինչ լինելու վերաբերյալ ու ամեն կրոնի համար դա ճշմարտություն ա, ստեղից հետևություն, որ ճշմարտությունը հարաբերական ա:
Հ.Գ. աչքիս անկապ բան եմ գրել… չգիտեմ՝ միտքս կարացել եմ արտահայտել, թե չէ…
Моя религия очень проста, моя религия - доброта.
(c)<<The Dalai Lama: Kindness, Clarity and Insight>>
http://www.buddhism.am
Բիձա (07.09.2009)
Նարե ջան, համաձայն եմ, իսկապես լրիվ անկապ բան ես գրել։Arisol-ի խոսքերից
Այն, որ տարբեր կրոններում, մահից հետոյի մասին պատկերացումները տարբեր են, չի նշանակում, որ այդ մահից հետոն տարբեր կրոնի դավանողների մոտ պիտի տարբեր ձևերով լինի։ Պարզ է, որ բոլորինն էլ մի ձևով է լինելու, այսինքն՝ եթե այդ հարցի վերաբերյալ գոյություն ունեն բազմաթիվ տեսակետներ, ապա բացի մեկից, մնացածը որոշակիորեն սխալ են։Հետևաբար ճշմարտությունը մեկն է։
Հարցը մի քիչ վերացական է, բայց փորձեմ կոնկրետ պատասխանել. այո, համոզված եմ, որ կա ճշմարտություն, այն միշտ էլ մեր կողքին է ու մեր մեջ, ուղղակի մենք հաճախ կույր ենք լինում և չենք տեսնում այն, չնայած այն բանին, որ երբեմն աչքներս է մտնում...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Թովմասն ասաց.
- Տե՛ր, չգիտենք՝ ուր ես գնում. արդ, ինչպե՞ս կարող ենք գիտենալ ճանապարհը:
Հիսուսը պատասխանեց նրան.
- Ե՛ս եմ ճանապարհը, ճշմարտությունը և կյանքը: Ինձնով միայն կարելի է գնալ իմ հոր մոտ:
Հովհաննես 14:5-6
Այսինքն ճշմարտությունը դա Քրիստոսն է:
Բայց հիմա կան բազմաթիվ քրիստոնեկան աղանդներ, որոնք այս կամ այն կերպ են մեկնաբանում Կտակարանը և յուրաքանչյուրն էլ պնդում է թե իր ասածն է ճշմարիտ արդյունքում հարց է ծագում, որն է՞ ճշմարտությունը:
Ճշմարտությունը դա հայրենիքն է:
Այն ինչ դառն է, այն ինչ մերկ է…
Ճշմարտությունը կարող է խայթել ու միաժամանակ աննկատ ձևով շոյել մարդուն… Հիմնականում մարդիկ տեսնում են ճշմարտության դաժան կողմերը, այսինքն դաժան արդյունքները… Սակայն կարծում եմ, որ եթե մարդ իր սեփական խղճի առաջ արդար ու անկեղծ է, ապա երբեք չի վախենա ճշմարտությանը բարձր ու պարզ հայացքով նայել…
sharick (11.03.2012)
Ի՞նչ է ճշմարտությունը
Ճշմարտությունը վատ դերասանության արդյունք է
...ներկերս վերջացել են...
Բիձա (07.09.2009)
Մի հատվածել ես մեջբերեմ Աստվածաշնչից.
-------------------------------
Հիսուսն ասաց.
«.... բայց ես դրա համար իսկ ծնվել եմ և դրա համար իսկ եկել եմ աշխարհ,որպեսզի ճշմարտության համար վկայեմ: Ամեն մարդ ,որ Ճշմարտությունից է , իմ ձայնը լսում է»:
Պիղատոսը նրան ասաց.
«Ինչ է ճշմարտությունը ?» ....
Հովհաննէս 18
----------------------------------
Բայց այդ հարցին պատասխան չստացավ , Հիսուս լռեց, քանի որ ըստ իր ասածի(Ամեն մարդ ,որ Ճշմարտությումից է...) որպեսզի հասկանաս ինչ բանա ճշմարտությունը դու պետքա լինես հենց նրանից՝ Ճշմարտությունից, միայն այդ ժամանակ կլսես ու կհասկանաս Ճշմարտությունը:
Ճշմարտությունն այն է, ինչը մարդկանց մեծ մասը կարծում է, թե գիտի, բայց իրականում գիտեմ միայն ես...
Սելավի (17.05.2009)
Իսկ էտ դու ինչ գիտես, որ մենք չգիտենք???
Ենթադրում եմ, որ Դորիանը նկատի ուներ, որ ցանկացած մարդ, իհարկե, էդ թվում և ինքը, տվյալ նախադասությունն առաջին դեմքով կարդալիս իր համար ճիշտ կհամարի։
Իսկ էտ դու ինչ գիտես, որ մենք չգիտենք???
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Շատ համարձակ կարծիք էր, մեջը ճշմարտություն կար
701ը դզեցի
Ըհը, մնում է պարզենք, թե քանի տոկոս։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Յուրաքանչյուր մարդ գիտի ճշմատրությունը, որովհետև ողջ տիեզերական ճշմարտությունները թաքցված են մրդկանց մեջ:
Այստեղ հարցը միայն նրանում է կայանում, թե մարդը որտեղ է փնտրում այն, եթե նա փնտրում է իր մեջ, ոչ թե գեղեցիկ ձևակերպված խոսքերի ու նախադասությունների, ապա նա հաստատ մի օր կգտնի ու անգամ կզարմանա, որ այն ամենը, ինչ համարվում է ճշմարտություն՝ ինքն է հեղինակը, ստեղծողը և հաստատողը, սակայն մոռացել է այդ ամենը, որովհետև Երկիր մոլորակի խաղահրապարակի օրենքը այդպես ենք որոշել, ու ամեն անգամ շրջապտույտ կատարելով նորից փակված գալիս ենք այստեղ, որպեսզի գտնենք այն:
Իսկ ընդհանրապես, կյանքի ամեն մի դրվագ, հատված ունի իր համապատասխան ճշմարտություն կոչվածը, և չկա մի բան, թեկուզ անհատական որոշում որ սխալ լինի, ամեն բան էլ ծառայում է մարդուն, նրան դասեր տալով, ավելի աճեցնելով և մոտեցնելով Ճշմարտությանը:
Գաղտնիք բացահայտած չեմ լինի, եթե ասեմ որ մարդկության մեծամասնությունը վախենում է ճշմարտությունից, կարծելով թե իրենք ոչնչություն են, սակայն չգիտեն որ իրանք հենց Աստծու մի մասնիկն են և իրենց մեջ պահպանում են ողջ Աստվածային իմաստությունը:
Լուսավորված են այն մարդիկ ովքեր գիտեն այս ճշմարտությունը և ապրում են առանց վախի...
Լույսի պակասից լինում է խավար, Սիրո պակասից առաջանում է վախ:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Ճշմարտությունը այն է, ինչ որ կատարվել է/ կատարվում է :
Ոչ ճշմարիտը այն, ինչ որ չի կատարվել և չկատարվեց հենց հիմա:
Այն, ինչ որ չկատարվեց, դրա մասին մենք ոչինչ չգիտենք: Ինչ որ անգամ մեր ուղեղը մտորում, մտածում, հաշվարկում. երևակայում, երազում է, դա իրականություն է, այսինքն ճշմարտությունն է:
Հետևաբար, Ճշմարտությունը ամենուր է և մենք ամեուրի ինչ որ գիտենք/զգում ենք/երազում ենք/ տենչում ենք - , դա ճշմարիտն է:
…
Գրածս կարող է հիշեցնել թվի 0-ի վրա բաժանում, բայց դա այդպես չէ:
Անգամ 0-ի վրա բաժանումն է ճշմարիտ: անգամ կոմպլեկս թվի մասերը են ճշմարիտ: Ու միայն մաթեմաթիկները խնդիրը հեշտացներու համար այն զարգացևրել են "կեղծ" մաս տերմինով: Կեղծ մաս չկա:
…
Ճշմարտության ձևակերպումը ամեն մարդ տալիս է յուրովի, ինչպես ասենք, ով հանդիպում է երջանկությանը նա յուրովի է հիշում նրա դեմքը:
Այդպես էլ նույն ճշմարտությունը, տարբեր ժողովուրդներ և քաղաքակրթություններ ձևակերպել են իրենց մատչելի հասկանալի եղանակներով:
Մեկը դա կձևակերպի մաթեմատիկական տերմիններով, երկրորդը մեկ այլ ձևակերպումներով կբացատրի դա, միևնույնն է, այդ բոլոր ձևակերպումներն էլ ծառայում են իրենց հիմնական նպատակին, քանզի ամեն ասված խոսք ունի իր սպառողը «կլիենտը»
Մարդիկ տարբեր են և համապատասխանաբար նրանց ընկալողականություններն էլ են տարբեր:
Մեկի համար ավելի հոգեհարազատ և հասկանալի կլինի մաթեմատիկական տերմինալոգիայով ձևակերպված նախադասությունը՝ մյուսին բավարար կլինի կարդալ ցանկացած քաղաքակրթությանը պատկանող Սուրբ գիրք:
Այստեղ կարևորը թե մարդը որքանով է պատրաստ իմանալ ճշմարտությունը: Շատ մարդիկ կան որ միշտ ուզում են իմանալ ճշմարտությունը, բայց դրան պատրաստ չեն, ու երբ ինչ որ մեկը, այդ մարդկանց ասում է իրենց իսկ մտահորիզոնից առայժմ հեռու մի ինչ որ ճշմարտություն, այդ մարդիկ ծաղրում են, կարծելով որ ճշմարտությունը պիտի ամպայման լինի իրենց մտահորիզոնի ռամկաների մեջ, եթե իրենց ռամկաներից դա դուրս է՝ ուրեմ դա ճշմարտություն չէ՝ կամ ֆանտազիա է կամ «սատանայից» բայց հաստատ ճշմարտություն չէ:
Դրա համար էլ կյանքը շատ փափուկ և համաժամանակացնելով ամեն բան, մարդկանց կամաց կամաց ինտուիցիոնալ տալիս է դարերի թաքցրած ճշմարտությունները, քանզի արդեն մոտենում է ժամանակը, որպեսզի մարդիկ իմանան այդ ամենը և իմանան թե ովքեր են իրենք ու ինչ մեծ ու հրաշալի գործ են արել այս մոլորակում, որի համար էլ արժանի են տիեզերական ամենաբարձր չափանիշների գնահատականին, որի համար էլ ցնծում է ողջ տիեզերքը:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
dvgray (17.05.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ